LOGINShare
บทที่ 238
Related chapters
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 239
ฉีจื่อเหิงเบิกตาโตอย่างไม่เชื่อ มองพวกเขา "เธอ… พวกคุณ..."ลู่สือเยี่ยนจูบมุมปากของหลินเซียงเบา ๆ แล้วพูดว่า "หลินเซียงที่รัก บอกเขาไปซิว่าผมเป็นใคร"หลินเซียงตอนนี้เอาแต่มองหน้าเขา เหมือนลืมความเจ็บปวดที่เขาเคยทำไปหมด จำได้แค่ว่าเขาคืออาเยี่ยน"สามีฉันเอง..."เธอพูดแผ่วเบา ด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานลู่สือเยี่ยนยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ มองไปที่ฉีจื่อเหิง "ยังไม่ไปอีก ตั้งใจจะอยู่ดูเราสองคนพลอดรักกันอยู่ตรงนี้หรือไง?"สีหน้าของฉีจื่อเหิงแข็งค้างเหมือนถูกฟ้าผ่า!สามี!เธอมีเจ้าของแล้ว!เธอแต่งงานแล้ว!แต่ก่อนหน้านี้ เธอเพิ่งจะบอกเขาชัด ๆ ว่าเธอไม่มีแฟนฉีจื่อเหิงรับไม่ได้ มองหลินเซียงที่อยู่ในอ้อมแขนของลู่สือเยี่ยน คิดว่าเธอกำลังหลอกเขา!ในเมื่อตัวเองแต่งงานแล้ว ทำไมถึงไม่บอกเขาตามตรง?ทำให้เขาเสียเวลาและความรู้สึกไปเสียเปล่า!เขาหันหลังเดินออกไปลู่สือเยี่ยนสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงบนสีหน้าของฉีจื่อเหิงทั้งหมด ในดวงตาปรากฎรอยยิ้มเยาะเย้ยเล็กน้อย สายตามองกลับมาที่ใบหน้าของหลินเซียงฤทธิ์แอลกอฮอล์เริ่มทำงาน ใบหน้าขาวผ่องของเธอตอนนี้แดงก่ำ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนใสแจ๋ว ตอนนี้เปียกชื้นแ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 240
ลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธออย่างไม่วางตา แม้ว่าเขาจะเห็นคลิปวงจรปิดตอนที่เธอเจอเขาครั้งแรกซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลายครั้งแล้วก็ตาม เขาก็ยังไม่แน่ใจว่าเธอรู้ตัวตนของเขาหรือเปล่าถ้ารู้ เธอก็ต้องเป็นคนที่วางแผนแยบยลมาก อยู่ด้วยกันมาตั้งปีหนึ่งเขายังไม่ทันสังเกตเห็นเลย!แต่ถ้าไม่รู้...เขาไม่กล้าคิดต่อ และไม่กล้าเชื่อใจง่าย ๆนัยน์ตาสีดำสนิทของเขาฉายประกายแสงอ่อน ลมหนาวพัดมา หลินเซียงหนาวสั่นจึงรีบเข้าไปซุกอยู่ในอ้อมกอดเขา “อาเยี่ยน หนาวจัง กอดฉันหน่อยสิ”ความตึงเครียดในใจทำให้เขารู้สึกอึดอัด แต่เมื่อเห็นสภาพของเธอในตอนนี้ เขาก็ใจแข็งไม่ลงที่จะทำให้เธอรู้ตัวที่จริงแล้ว เขาหลงใหลในความอ่อนหวานและน่ารักของเธอในตอนนี้ลู่สือเยี่ยนระงับความคิดฟุ้งซ่าน รวบตัวเธอเข้าสู่อ้อมกอดแน่น สัมผัสถึงอุณหภูมิอันอบอุ่นจากร่างเธอ ดวงตามืดลงเล็กน้อย“ประธานลู่ครับ”ในขณะนั้นเอง รองผู้ว่าการก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นลู่สือเยี่ยนกำลังกอดผู้หญิงคนหนึ่ง เขาก็ตกใจเล็กน้อย แต่ก็เก็บอาการอย่างรวดเร็ว“คืนนี้คุณจะพักที่นี่ หรือกลับไปที่เฝ่ยชุ่ยจูครับ?”รองผู้ว่าการถามเสียงเบาลู่สือเยี่ยนตอบ “กลับไปที่เฝ่ยชุ่ยจู”ที่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 241
หลินเซียงกำมือเล็กน้อยขณะที่ถูกพาขึ้นรถ เธอรู้สึกตัวแล้วแต่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาทันที ฉีจื่อเหิงจากไปแล้ว เวลานี้ดึกมาก เธอไม่สามารถกลับไปที่โรงแรมได้ด้วยตัวเอง ได้แต่แสร้งทำเป็นหลับต่อไปดูเหมือนจะมีเหตุผลอื่น แต่เธอไม่อยากคิดมากนักเธอพูดเสียงเบาว่า “ใช่ ทำไม?”“หลินเซียง คุณโกหกผมเพื่อที่จะอาศัยรถคนอื่นกลับที่พักฟรี ๆ คุณกล้าทำแบบนี้กับผมได้ยังไง?” ลู่สือเยี่ยนเกือบจะตะคอกออกมาเพราะความโมโหหลินเซียงมองเขา “ฉันไม่ได้ขอบคุณแล้วหรอกเหรอ? คุณยังต้องการอะไรอีก? หรือว่าต้องให้ฉันคุกเข่ากราบคุณ?”ลู่สือเยี่ยน “…”ผู้หญิงคนนี้ช่างมีฝีมือในการยั่วโมโหคนจริง ๆ!หลินเซียงเห็นสีหน้าที่มืดมนลงเรื่อย ๆ ของเขา จึงยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ลู่สือเยี่ยน ก็แค่ส่งสาวสวยตัวคนเดียวกลับโรงแรม ถ้าคุณจะโกรธเพราะเรื่องแค่นี้ งั้นคุณก็ใจแคบเกินไปแล้วล่ะ”พูดจบเธอก็หันหลังเดินจากไปลู่สือเยี่ยน “…”เขาหัวเราะออกมาจริง ๆ เพราะความโมโห!เธอหน้าด้านขนาดไหนถึงพูดออกมาได้หน้าตาเฉย?ลู่สือเยี่ยนยืนอยู่ที่เดิมนานพอสมควรจึงกลับขึ้นรถซ่งจั่วรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ไม่ปกติอย่างชัดเจน จึงค่อย ๆ สตาร์ทรถแล้
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 242
“ฮัลโหล”เสียงของฉีจื่อเหิงดังขึ้น “เธอเป็นไงบ้าง?”หลินเซียงตอบกลับ “ฉันไม่เป็นไร แต่เรื่องเมื่อคืน…”ฉีจื่อเหิงรีบพูด “ขอโทษ ตอนนั้นฉันร้อนใจเกินไป ไม่ได้สร้างความลำบากใจให้เธอใช่ไหม?”“ไม่เลย” น้ำเสียงของหลินเซียงราบเรียบฉีจื่อเหิงเงียบไปครู่หนึ่งจึงพูดว่า “มีเรื่องหนึ่ง ฉันไม่รู้จะบอกเธอยังไงดี”หลินเซียงสงสัยเล็กน้อย “เรื่องอะไรเหรอ?”ฉีจื่อเหิงตะกุกตะกักอยู่นาน ในที่สุดก็พูดว่า “คือว่า… ฉันจะรับช่วงบริหารสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ต่อ คราวนี้ต้องยื่นเอกสารให้ทางภาครัฐอนุมัติก่อน แต่ฉันยื่นเอกสารไปวันนี้แล้วถูกปฏิเสธกลับมา พอไปถามเพื่อน เพื่อนบอกว่าเป็นเพราะนักธุรกิจจากเมืองอวิ๋นมากดดันผู้ใหญ่อีกทีหนึ่ง”เขาหยุดชั่วครู่ แล้วพูดด้วยความสับสน “ฉันไม่รู้ว่าฉันไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจ หลินเซียง เธอกับเขาเป็นสามีภรรยากัน… งั้นช่วยไปถามเขาให้หน่อยได้ไหม?”ได้ยินดังนั้น สีหน้าของหลินเซียงก็เย็นชาลงลู่สือเยี่ยนกดดันเจ้าหน้าที่ที่นี่ ไม่ให้ฉีจื่อเหิงรับช่วงบริหารสถานเลี้ยงเด็กกำพร้างั้นเหรอ?ทำไม?ฉีจื่อเหิงเป็นแค่คนธรรมดา พวกเขาไม่มีความขัดแย้งกันทางผลประโยชน์ซะหน่อยฉีจื่อเหิ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 243
หลินเซียงพยายามดิ้นรน แต่ก็ดิ้นไม่หลุด ใบหน้าเล็กแสดงสีหน้าเย็นชา เธอถามกลับ “แล้วจะให้มาเพราะเรื่องอะไรล่ะ? ฉันต้องถามให้รู้เรื่องชัดเจน ว่าทำไมคุณถึงจ้องจะเล่นงานฉีจื่อเหิง เขาไม่ได้ไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจสักหน่อย”“ทำสิ”ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็นชาหลินเซียงตกใจ “เมื่อไหร่?”ลู่สือเยี่ยนปล่อยมือ แล้วมองเธอด้วยความเย็นชา “ทำไมผมต้องบอกคุณด้วย? คุณเป็นอะไรกับเขา? มาถามผมในฐานะอะไร?”“คุณ…”หลินเซียงหายใจติดขัด มองท่าทางที่ไม่ยอมอ่อนข้อของเขา รู้สึกพูดไม่ออกและหมดหนทาง!พอเป็นแบบนี้แล้วเธอทำอะไรไม่ได้เลย!และดูท่าแล้ว เขาคงไม่ปล่อยฉีจื่อเหิงไปง่าย ๆ แน่ ทั้งหมดเป็นเพราะเธอที่ทำให้ฉีจื่อเหิงต้องเดือดร้อน เธอต้องจัดการเรื่องนี้ให้จบหลินเซียงหายใจเข้าลึก ก่อนจะปรับน้ำเสียงให้ฟังดูดีขึ้น แล้วถามว่า “ลู่สือเยี่ยน ถ้าเขาทำผิดอะไร หรือไปทำให้คุณไม่พอใจ ฉันขอโทษแทนเขา คุณเป็นถึงประธานบริษัทดีเคกรุ๊ป ควรใจกว้างต่อเพื่อนมนุษย์ อย่าถือสาหาความเขาเลยนะ”แต่ทันทีที่เธอพูดจบ สีหน้าของลู่สือเยี่ยนก็เย็นชายิ่งกว่าเดิม เขาหัวเราะเยาะ “คุณขอโทษแทนเขา? คิดว่าตัวเองเป็นใคร? แล้วเขาเป็นใคร?”หลินเ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 244
ลู่สือเยี่ยนสั่ง “ไปดูสิ”หลินเซียง “…”เธอกลายเป็นเลขาของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่!น่าโมโหจริงเชียว!เธอเดินไปเปิดประตู พบว่าเป็นอาหารที่เธอสั่งมา จึงหยิบเข้ามาวางไว้บนโต๊ะลู่สือเยี่ยนลุกขึ้นเดินมาเปิดถุงอาหารทันที เมื่อเห็นหม้อไฟข้างใน เขาก็ขมวดคิ้วทันที“จะให้ผมกินแค่นี้เหรอ?”หลินเซียง “ฉันสั่งมากินเองต่างหาก…”ลู่สือเยี่ยนหรี่ตามองเธอ สีหน้าเคร่งเครียดหลินเซียงพูดเสียงเบา “ใครจะรู้ว่าคุณจะกลับมาตอนนี้ล่ะ ถ้าคุณบอกฉันก่อน ฉันคงทำกับข้าวไว้ให้คุณแล้ว”ห้องชุดนี้มีอุปกรณ์เครื่องครัวครบครัน มีห้องครัวขนาดย่อม สามารถปรุงอาหารง่าย ๆ ได้สบายลู่สือเยี่ยนบอกว่า “ตอนนี้คุณจะทำให้กินก็ได้นี่”หลินเซียง “…”เหมือนเธอขุดหลุมฝังตัวเองเธอมองเขาแล้วถามว่า “ถ้าฉันทำอาหารให้คุณ คุณจะปล่อยฉีจื่อเหิงไปไหม?”ลู่สือเยี่ยนมองเธออย่างเย็นชา “นี่คือท่าทีขอร้องที่ควรทำเหรอ?”หลินเซียงขมวดคิ้ว แล้วบอกว่า “ทำยังไงคุณถึงจะปล่อยเขา?”ลู่สือเยี่ยน “ตอนที่ผมอารมณ์ดี”หลินเซียงยิ้มแห้ง “ฉันว่าตอนนี้คุณก็ออกจะอารมณ์ดี ลอง…”ลู่สือเยี่ยนขัดจังหวะอย่างเย็นชา “ไม่ ตอนนี้ผมอารมณ์ไม่ดีเลย ฆ่าคนได้ด้วย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 245
ลู่สือเยี่ยนพูดว่า "แล้วทำไมต้องจ้องผมตลอดเวลา? ชอบผมเหรอ?"พูดจบ เขาก็ยิ้มเล็กน้อยตรงมุมปาก แล้วยื่นมือไปลูบใบหน้าของเธอ "ผมรู้ว่าคุณชอบผมมาตลอด ดังนั้นไม่ต้องมองผมตรง ๆ แบบนั้นก็ได้ เพราะเดี๋ยวผมจะอดใจไม่ไหวแล้วทำอะไรกับคุณตรงนี้ซะเลย"หลินเซียง "..."บ้าไปแล้ว!เธอรีบลุกขึ้นจากตัวเขา ใบหน้าร้อนผ่าว หันหลังแล้วไปที่ห้องน้ำลู่สือเยี่ยนจ้องมองแผ่นหลังของเธอ มุมปากของเขาก็ตกลง ลุกขึ้นจากโต๊ะกินข้าวและกลับไปยุ่งอยู่กับงานของตัวเองอีกครั้งหลินเซียงล้างหน้าด้วยน้ำเย็น จนกระทั่งเธอสงบอารมณ์ลงได้ไม่งั้นเธอคงอดใจไม่ไหวที่จะตบเขาสักฉาด!ตอนนี้เธอเป็นฝ่ายขอร้อง ต้องลดท่าทีแข็งกร้าวลงหลินเซียงยิ้มอย่างขมขื่น เธอเป็นภรรยาเขาแท้ ๆ แต่พอต้องการให้เขาทำอะไรสักอย่าง เธอกลับต้องลดท่าที ยอมอ่อนน้อม ถึงจะทำให้เขาพอใจช่างล้มเหลวในการเป็นภรรยาจริง ๆ!แต่แน่นอนว่าเขาในฐานะสามีล้มเหลวมากกว่าเธอเป็นร้อยเท่า!หลินเซียงออกจากห้องน้ำ เห็นว่าเขานั่งทำงานอยู่ จึงเดินไปถามอย่างระมัดระวังว่า "ลู่สือเยี่ยน คุณช่วย...""ผมยุ่งอยู่"เสียงทุ้มต่ำของลู่สือเยี่ยนดังขึ้นอย่างไร้อารมณ์คำพูดของหลินเซียง
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 246
ลู่สือเยี่ยนพูดว่า “ผมอยากอาบ คุณมีปัญหาอะไร?”หลินเซียง "..."เธอสูดหายใจเข้าลึก แล้วถามว่า “คุณเสร็จงานแล้วใช่ไหม? งั้นตอนนี้เราก็คุยกันเรื่องฉีจื่อเหิงได้แล้วน่ะสิ?”ลู่สือเยี่ยนหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มอึกหนึ่ง สีหน้าเย็นชา “ผมต้องไปงานเลี้ยงเย็นนี้ คุณไปกับผม ถ้าทำตัวดี ผมจะพิจารณาปล่อยผ่านเขา”หลินเซียงขมวดคิ้ว “พูดให้มันแน่นอนไม่ได้หรือไงว่าถ้าฉันทำตัวดี คุณจะปล่อยเขา?”ทำไมต้องมีคำว่า ‘พิจารณา’ ด้วย?ถ้าเกิดเขาพิจารณาแล้วไม่อยากปล่อยฉีจื่อเหิงจะทำยังไงล่ะ?ลู่สือเยี่ยนมองเธอด้วยแววตาเยาะเย้ย “ฉลาดดีนี่”หลินเซียง "..."ขอบคุณ แต่ฉันไม่ชอบคำชมแบบนี้ลู่สือเยี่ยนเชิดคางขึ้น “ไปเปลี่ยนชุด”หลินเซียงมองตามสายตาของเขาไป เห็นชุดราตรีวางอยู่บนโซฟาอีกด้านหนึ่งเธอเดินไปหยิบขึ้นมาแล้วเข้าไปเปลี่ยนในห้องโชคดีที่ชุดราตรีค่อนข้างเรียบร้อย ไม่เผยให้เห็นเนื้อหนังมังสามากเกินไป ทั้งยังปกปิดร่องรอยที่น่าอายได้เธอเดินออกมา เห็นลู่สือเยี่ยนสวมสูทเรียบร้อยแล้ว กำลังกำลังสวมนาฬิกาอยู่ ทั้งเนื้อทั้งตัวประดับด้วยเสื้อผ้าหรูหราล้นเหลือ จนคนมองอดใจไม่ไหวที่จะหลงใหลขนตาของหลินเซียงสั่นไหว
Latest chapter
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
