Share

บทที่ 244

Author: ดั่งสายน้ำ
ลู่สือเยี่ยนสั่ง “ไปดูสิ”

หลินเซียง “…”

เธอกลายเป็นเลขาของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่!

น่าโมโหจริงเชียว!

เธอเดินไปเปิดประตู พบว่าเป็นอาหารที่เธอสั่งมา จึงหยิบเข้ามาวางไว้บนโต๊ะ

ลู่สือเยี่ยนลุกขึ้นเดินมาเปิดถุงอาหารทันที เมื่อเห็นหม้อไฟข้างใน เขาก็ขมวดคิ้วทันที

“จะให้ผมกินแค่นี้เหรอ?”

หลินเซียง “ฉันสั่งมากินเองต่างหาก…”

ลู่สือเยี่ยนหรี่ตามองเธอ สีหน้าเคร่งเครียด

หลินเซียงพูดเสียงเบา “ใครจะรู้ว่าคุณจะกลับมาตอนนี้ล่ะ ถ้าคุณบอกฉันก่อน ฉันคงทำกับข้าวไว้ให้คุณแล้ว”

ห้องชุดนี้มีอุปกรณ์เครื่องครัวครบครัน มีห้องครัวขนาดย่อม สามารถปรุงอาหารง่าย ๆ ได้สบาย

ลู่สือเยี่ยนบอกว่า “ตอนนี้คุณจะทำให้กินก็ได้นี่”

หลินเซียง “…”

เหมือนเธอขุดหลุมฝังตัวเอง

เธอมองเขาแล้วถามว่า “ถ้าฉันทำอาหารให้คุณ คุณจะปล่อยฉีจื่อเหิงไปไหม?”

ลู่สือเยี่ยนมองเธออย่างเย็นชา “นี่คือท่าทีขอร้องที่ควรทำเหรอ?”

หลินเซียงขมวดคิ้ว แล้วบอกว่า “ทำยังไงคุณถึงจะปล่อยเขา?”

ลู่สือเยี่ยน “ตอนที่ผมอารมณ์ดี”

หลินเซียงยิ้มแห้ง “ฉันว่าตอนนี้คุณก็ออกจะอารมณ์ดี ลอง…”

ลู่สือเยี่ยนขัดจังหวะอย่างเย็นชา “ไม่ ตอนนี้ผมอารมณ์ไม่ดีเลย ฆ่าคนได้ด้วย
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Kaugnay na kabanata

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 245

    ลู่สือเยี่ยนพูดว่า "แล้วทำไมต้องจ้องผมตลอดเวลา? ชอบผมเหรอ?"พูดจบ เขาก็ยิ้มเล็กน้อยตรงมุมปาก แล้วยื่นมือไปลูบใบหน้าของเธอ "ผมรู้ว่าคุณชอบผมมาตลอด ดังนั้นไม่ต้องมองผมตรง ๆ แบบนั้นก็ได้ เพราะเดี๋ยวผมจะอดใจไม่ไหวแล้วทำอะไรกับคุณตรงนี้ซะเลย"หลินเซียง "..."บ้าไปแล้ว!เธอรีบลุกขึ้นจากตัวเขา ใบหน้าร้อนผ่าว หันหลังแล้วไปที่ห้องน้ำลู่สือเยี่ยนจ้องมองแผ่นหลังของเธอ มุมปากของเขาก็ตกลง ลุกขึ้นจากโต๊ะกินข้าวและกลับไปยุ่งอยู่กับงานของตัวเองอีกครั้งหลินเซียงล้างหน้าด้วยน้ำเย็น จนกระทั่งเธอสงบอารมณ์ลงได้ไม่งั้นเธอคงอดใจไม่ไหวที่จะตบเขาสักฉาด!ตอนนี้เธอเป็นฝ่ายขอร้อง ต้องลดท่าทีแข็งกร้าวลงหลินเซียงยิ้มอย่างขมขื่น เธอเป็นภรรยาเขาแท้ ๆ แต่พอต้องการให้เขาทำอะไรสักอย่าง เธอกลับต้องลดท่าที ยอมอ่อนน้อม ถึงจะทำให้เขาพอใจช่างล้มเหลวในการเป็นภรรยาจริง ๆ!แต่แน่นอนว่าเขาในฐานะสามีล้มเหลวมากกว่าเธอเป็นร้อยเท่า!หลินเซียงออกจากห้องน้ำ เห็นว่าเขานั่งทำงานอยู่ จึงเดินไปถามอย่างระมัดระวังว่า "ลู่สือเยี่ยน คุณช่วย...""ผมยุ่งอยู่"เสียงทุ้มต่ำของลู่สือเยี่ยนดังขึ้นอย่างไร้อารมณ์คำพูดของหลินเซียง

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 246

    ลู่สือเยี่ยนพูดว่า “ผมอยากอาบ คุณมีปัญหาอะไร?”หลินเซียง "..."เธอสูดหายใจเข้าลึก แล้วถามว่า “คุณเสร็จงานแล้วใช่ไหม? งั้นตอนนี้เราก็คุยกันเรื่องฉีจื่อเหิงได้แล้วน่ะสิ?”ลู่สือเยี่ยนหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มอึกหนึ่ง สีหน้าเย็นชา “ผมต้องไปงานเลี้ยงเย็นนี้ คุณไปกับผม ถ้าทำตัวดี ผมจะพิจารณาปล่อยผ่านเขา”หลินเซียงขมวดคิ้ว “พูดให้มันแน่นอนไม่ได้หรือไงว่าถ้าฉันทำตัวดี คุณจะปล่อยเขา?”ทำไมต้องมีคำว่า ‘พิจารณา’ ด้วย?ถ้าเกิดเขาพิจารณาแล้วไม่อยากปล่อยฉีจื่อเหิงจะทำยังไงล่ะ?ลู่สือเยี่ยนมองเธอด้วยแววตาเยาะเย้ย “ฉลาดดีนี่”หลินเซียง "..."ขอบคุณ แต่ฉันไม่ชอบคำชมแบบนี้ลู่สือเยี่ยนเชิดคางขึ้น “ไปเปลี่ยนชุด”หลินเซียงมองตามสายตาของเขาไป เห็นชุดราตรีวางอยู่บนโซฟาอีกด้านหนึ่งเธอเดินไปหยิบขึ้นมาแล้วเข้าไปเปลี่ยนในห้องโชคดีที่ชุดราตรีค่อนข้างเรียบร้อย ไม่เผยให้เห็นเนื้อหนังมังสามากเกินไป ทั้งยังปกปิดร่องรอยที่น่าอายได้เธอเดินออกมา เห็นลู่สือเยี่ยนสวมสูทเรียบร้อยแล้ว กำลังกำลังสวมนาฬิกาอยู่ ทั้งเนื้อทั้งตัวประดับด้วยเสื้อผ้าหรูหราล้นเหลือ จนคนมองอดใจไม่ไหวที่จะหลงใหลขนตาของหลินเซียงสั่นไหว

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 247

    หลินเซียงจ้องมองตามแผ่นหลังของเขา ถ้าสายตาสามารถฆ่าคนได้ ตอนนี้เขาคงเต็มไปด้วยบาดแผลนับไม่ถ้วนน่ารังเกียจจริง ๆ!“คุณผู้หญิงครับ รีบขึ้นรถเถอะครับ”ซ่งจั่วกระตุ้นเบา ๆ จากด้านข้าง หลินเซียงมองเขา “บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกฉันแบบนั้น ไม่เข้าใจเหรอ?”ซ่งจั่ว "..."หลังจากที่หลินเซียงพูดจบ เธอก็ขึ้นรถทันที มองใบหน้าเย็นชาของลู่สือเยี่ยน พยายามระงับอารมณ์ของตัวเอง ใช้เวลาปลอบใจตัวเองสักพักแล้วพูดว่า “ลู่สือเยี่ยน ฉันไม่ได้มีเจตนาอื่น ฉันแค่คิดแทนคุณ ไหน ๆ เซี่ยหว่านก็รู้แล้วว่าคุณไม่อยากหย่ากับฉัน ซึ่งเธอก็คงเสียใจแน่ ๆ แล้วถ้าเกิดเธอเกิดขู่จะกระโดดตึกตายขึ้นมาอีกล่ะ?”คำพูดของเธอดูจริงใจมากแต่ลู่สือเยี่ยนได้ยินก็ยิ่งโมโหมากขึ้น เขาหลับตาลง ทำเป็นไม่สนใจเธอหลินเซียงมองสีหน้าที่มืดมนของเขา อารมณ์ของเธอกลับดีขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ เธอไม่ได้พูดอะไรต่อ หันไปมองวิวข้างนอกหน้าต่างแทนรถวิ่งไปตามถนนราบเรียบเทศมณฑลอันเป็นเพียงเมืองเล็ก ๆ ความคึกคักในเวลากลางคืนไม่อาจเทียบเท่ากับความคึกคักของเมืองใหญ่ ถนนหนทางเงียบเหงาลงเร็วมากรถวิ่งเข้าสู่ถนนทางเลียบขึ้นเขา นี่คือทางที่นำไปสู่กลางหุบ

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 248

    ลู่สือเยี่ยนผลักเธอออกห่าง แล้วหยิบกล่องเล็ก ๆ ออกมา “สุขสันต์วันเกิดนะ”เจียงเนี่ยนอวี๋รับมาด้วยความดีใจ “ขอบคุณค่ะพี่สือเยี่ยน ฉันชอบของขวัญที่พี่ให้มากเลยค่ะ!”ของขวัญไม่สำคัญ สำคัญคือใครเป็นคนให้ของขวัญลู่สือเยี่ยนยิ้มอ่อน “ถ้าชอบก็ดีแล้ว”เจียงเนี่ยนอวี๋สังเกตเห็นหลินเซียงที่อยู่ด้านข้างลู่สือเยี่ยน เห็นหลินเซียงคล้องแขนลู่สือเยี่ยนไว้ไม่ห่าง สีหน้าของเจียงเนี่ยนอวี๋เปลี่ยนไปทันที พลันผลักหลินเซียงออกไป แล้วมาคล้องแขนลู่สือเยี่ยนแทน“คุณเป็นใครกัน? พี่สือเยี่ยนจะกลายเป็นคนของคุณได้ยังไง?”ท่าทางหยิ่งยโส เหมือนเจ้าหญิงน้อยที่ถูกตามใจจนเสียคนหลินเซียงไม่ทันตั้งตัว ถูกผลักจนเซ ลู่สือเยี่ยนดึงเธอไว้จึงยังทรงตัวได้ดวงตาของเธอฉายแววเย็นชา กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สบตากับลู่สือเยี่ยนที่มองมาด้วยสายตาตักเตือนเอาเถอะ อดทนก็อดทนเจียงเนี่ยนอวี๋เกี่ยวก้อยกับลู่สือเยี่ยน แล้วเดินเข้าไปข้างใน “พี่สือเยี่ยน ฉันได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นกับพี่แล้วนะ ดีใจจังที่พี่ปลอดภัย พ่อฉันก็เป็นห่วงพี่มากเหมือนกัน ท่านรอพี่อยู่ข้างใน”“อืม พี่ไม่เป็นไร”ลู่สือเยี่ยนพูดเบา ๆหลินเซียงเดินตามพวก

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 249

    ลู่สือเยี่ยนตัวแข็งทื่อ มองรอยยิ้มอ่อนหวานที่มุมปากเธอ หัวใจพลอยอ่อนลงตามไปด้วย“อืม”“ประธานลู่ใจดีที่สุดเลยค่ะ”หลินเซียงพูดเสียงหวานเจียงเนี่ยนอวี๋โมโหจนแทบคลั่ง!เป็นอย่างที่พี่สาวพูดจริง ๆ ด้วย ผู้หญิงคนนี้มันร้ายกาจ เหมือนปีศาจจิ้งจอก!ไม่ได้ ฉันจะไม่ยอมให้ผู้หญิงแบบนี้มาอยู่ข้าง ๆ พี่สือเยี่ยนเด็ดขาด พี่สือเยี่ยนต้องเป็นของฉัน!“คุณพ่อคะ หนูอยากให้พี่สือเยี่ยนอยู่เป็นเพื่อนหนูตลอดทั้งงาน วันนี้เป็นวันเกิดหนูนะคะ อย่ามัวคุยเรื่องธุรกิจน่าเบื่ออยู่เลยค่ะ”เจียงเนี่ยนอวี๋คล้องแขนเจียงจิ่นหรง ทำท่าทางออดอ้อนเจียงจิ่นหรงรักลูกสาวคนนี้มาก ขยี้จมูกเธอเบา ๆ แล้วพูดว่า “โตขนาดนี้แล้ว ทำไมยังทำตัวเหมือนเด็กอยู่ได้ อย่าสร้างปัญหาให้สือเยี่ยนล่ะ ได้ยินไหม?”“ค่า รู้แล้วค่ะ”เจียงเนี่ยนอวี๋พูดจบก็หันไปมองลู่สือเยี่ยน “พี่สือเยี่ยน เราออกไปข้างนอกกันดีไหมคะ? สวนดอกไม้ของฉันสวยมากเลยนะ ฉันไม่เคยเชิญใครเข้าไปดูเลย เพราะอยากเก็บไว้ให้พี่ดูคนเดียว”เจียงจิ่นหรงพูดเสริม “สือเยี่ยน วันนี้เป็นวันเกิดของหนูเล็ก เราไม่ต้องคุยเรื่องงานกันแล้ว พวกเธอหนุ่มสาวไปเดินเที่ยวกันเถอะ ไม่ต้องมานั่

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 250

    ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเบาว่า "เพื่อนเธอมากันแล้ว ไปดูสิว่าพวกเขาเอาของขวัญอะไรมาให้"เจียงเนี่ยนอวี๋กัดริมฝีปากอย่างไม่ยอมแพ้ มองหลินเซียงอย่างมุ่งร้าย แล้วยกชายกระโปรงเดินออกไปหลินเซียงพูดด้วยเสียงกระซิบ "ลู่สือเยี่ยน ฉันสงสัยว่าคุณกำลังทำให้ฉันตกเป็นเป้านิ่ง"ลู่สือเยี่ยน "ยังไง?"หลินเซียงพูดว่า "เจ้าหญิงน้อยคนนี้โกรธฉันเข้าแล้ว ฉันเป็นคนที่คุณพามา ดังนั้นคุณต้องปกป้องความปลอดภัยของฉันนะ ถ้าฉันเป็นอะไรไป คุณต้องรับผิดชอบ"ลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธอด้วยดวงตาสีเข้ม ริมฝีปากบางยิ้มจาง ๆ พลางพูดว่า "สบายใจได้ ผมไม่ปล่อยให้คุณแขนขาดขาขาดหรอก"หลินเซียงหดคอลงโดยไม่รู้ตัว ไม่อยากพูดเรื่องนี้ต่อแล้วต้องยอมรับว่าภูเขาดอกกุหลาบสวยงดงามจริง ๆ เธออดไม่ได้ที่จะมองด้วยความชื่นชมหลายครั้งลู่สือเยี่ยนและหลินเซียงเดินเล่นในสวนอยู่หลายรอบ ชื่นชมทิวทัศน์ที่สวยงาม เมื่อเดินไปถึงศาลากลางสวน ลู่สือเยี่ยนก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ เขาหยิบขึ้นมาดู แล้วพูดว่า "ผมขอไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ"หลินเซียงพยักหน้า เธอยืนอยู่ในศาลาไม่เตร่ไปไหนที่นี่เป็นถิ่นของตระกูลเจียง แถมเจียงเนี่ยนอวี๋ยังจงเกลียดจงชังเธออีก ถ้าเธ

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 251

    เจียงเนี่ยนอวี๋หรี่ตาลง “หลินเซียง ใครเหรอคะ?”ลู่สือเยี่ยนกล่าว “ผู้หญิงที่มากับพี่”เจียงเนี่ยนอวี๋ทำหน้าเหมือนไม่ใส่ใจ “ฉันจะรู้ได้ยังไงล่ะ ฉันสนใจแต่คุณคนเดียวเท่านั้น คนอื่นฉันไม่สนใจเลยสักนิด อาจเป็นไปได้ว่าเธอไม่ได้มาที่นี่ หรืออาจจะเห็นอะไรที่ชอบแล้วกำลังเพลิดเพลินกับมันอยู่ก็ได้”ในฐานะคุณหนูใหญ่ตระกูลเจียง เจียงเนี่ยนอวี๋มีความมั่นใจในตัวเองแบบนี้เสมอ ใครก็ตามที่มาบ้านพวกเธอต่างก็มักชื่นชมอยู่เสมอ ยิ่งเป็นผู้หญิงต่ำต้อยอย่างหลินเซียงด้วยแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึง!ลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธอด้วยดวงตาสีดำสนิทยาวรี ความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านไปยังเจียงเนี่ยนอวี๋ น้ำเสียงของเขาก็เย็นชาลง “เสี่ยวอวี๋ งั้นช่วยส่งคนไปตามหาเธอหน่อย เธอบอกว่าไม่คุ้นเคยกับที่นี่ หากทำของของเธอเสียหายขึ้นมาจะไม่ดีเอา”เจียงเนี่ยนอวี๋หัวเราะ “ไม่เห็นเป็นไรเลย เธอเป็นคนที่พี่พามาด้วย ถ้าเธอชอบอะไรจริง ๆ ฉันจะยกให้เธอไปเลยยังได้ พี่สือเยี่ยน อย่าเอาแต่พูดถึงเธอเลยนะ มาอธิษฐานกับฉันหน่อยได้ไหม?”เธอยื่นมือไปจับแขนลู่สือเยี่ยนอีกครั้ง โยกตัวไปมาอ้อนแอ้น ราวกับเป็นเจ้าหญิงน้อยที่ไร้เดียงสาแต่ในใจลู่สือเยี่ยนกลับรู

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 252

    เจียงเนี่ยนอวี๋แทบจะร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด เมื่อเห็นสายตาเย็นชาของลู่สือเยี่ยน เธอก็ตัวสั่นสะท้าน “ฉัน…ฉันไม่รู้ว่าเธอไปไหน พี่สือเยี่ยน พี่กำลังทำฉันเจ็บนะ!”ลู่สือเยี่ยนเต็มไปด้วยความเย็นชา เขาชูโทรศัพท์ขึ้นมา ให้เธอดูวิดีโอจากกล้องวงจรปิดซืออวี่เจาะข้อมูลจนเจอภาพที่หลินเซียงถูกลักพาตัวต่อหน้าเจียงเนี่ยนอวี๋ หลังจากนั้นเจียงเนี่ยนอวี๋ก็พูดอะไรบางอย่าง ก่อนที่บอดี้การ์ดจะพาหลินเซียงไปส่วนเรื่องพาไปไหน ซืออวี่เองก็หาคลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิดไม่เจอนัยน์ตาของเจียงเนี่ยนอวี๋เบิกกว้างขึ้น “ฉัน… ฉัน…”ลู่สือเยี่ยนคว้าแก้วไวน์ข้าง ๆ มาทุบจนแตก แล้วชี้ไปที่ใบหน้าของเธอ “บอกมา หลินเซียงอยู่ไหน!”เจียงเนี่ยนอวี๋เห็นท่าทีที่โหดร้ายของเขา ใบหน้าพลันซีดเผือด “บอกแล้ว ฉันจะบอก ปล่อยฉันก่อน…”พี่สือเยี่ยนน่ากลัวมาก!เขากล้าทำลายใบหน้าของเธอเพื่อนังผู้หญิงต่ำต้อยคนนั้นเชียวเหรอ!ใจของเจียงเนี่ยนอวี๋เต็มไปด้วยความเกลียดชังที่มีต่อหลินเซียง!ลู่สือเยี่ยนปล่อยมือเธออย่างเย็นชา จ้องมองเธอด้วยสายตาที่ไม่มีความเป็นมิตรอีกต่อไปเจียงเนี่ยนอวี๋เห็นเจียงจิ่นหรงอยู่ไม่ไกลนัก เธอก็ร้องไห้โฮด้วยควา

Pinakabagong kabanata

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 550

    ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 549

    หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 548

    หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 547

    บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 546

    ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 545

    “ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 544

    สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 543

    เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 542

    สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status