Share

บทที่ 157

ร่างบางของหลินเซียงสั่นสะท้านเล็กน้อย “พูดอะไรบ้า ๆ เนี่ย!”

ซ่งซ่งรีบสาวเท้าเข้ามา “พวกเขาเป็นสามีภรรยากันมาเกือบปีแล้ว หลินเซียงเป็นคนยังไง ลู่สือเยี่ยนรู้ดี เขาต้องรู้ว่าหลินเซียงไม่ใช่คนวางยาแน่!”

“งั้นเหรอ?”

ฟู่จิ่นซิ่วกริ่มยิ้มอย่างลึกลับ ก่อนจะเปิดประตูห้องผู้ป่วยแล้วเดินเข้าไปทันที

ซ่งซ่งขมวดคิ้ว “เดี๋ยวนะ คุณหมายความว่ายังไง? กลับมาอธิบายให้ชัดเจนก่อนสิ!”

เธอลุกขึ้นไล่ตาม แต่ก็ถูกบอดี้การ์ดขวางไว้ เพราะเธอเป็นเพียงเพื่อนของหลินเซียง จึงไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป

“น่าโมโหชะมัด!”

ใบหน้าหวานของซ่งซ่งยับยู่ยี่ด้วยความโกรธ หันไปเห็นหลินเซียงกำลังจ้องมองตรงไปข้างหน้า ใบหน้าซีดเผือดจนน่าตกใจ!

“เซียงเซียง อย่าไปฟังเขาพูดเรื่องไร้สาระ เขาแค่จงใจขู่เธอเท่านั้น!” ซ่งซ่งรีบพูด

แต่หลินเซียงกลับส่ายหัว “เขาไม่ได้โกหก เขาอาจจะเกลียดฉันจริง ๆ”

ซ่งซ่งไม่เข้าใจ “เป็นไปได้ยังไง? ก่อนที่เขาจะฟื้นความทรงจำ เขารักเธอมากขนาดนั้น แม้ว่าตอนนี้เขาจะฟื้นความทรงจำแล้ว ความทรงจำเหล่านั้นก็ไม่ได้หายไปซะหน่อย เขาต้องรู้จักนิสัยเธอดีอยู่แล้ว”

หลินเซียงกระตุกมุมปาก แล้วยิ้มอย่างขมขื่น “ถ้าเป็นเขาคนก่อ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status