Share

เจ็บปวดเกินกว่าจะรับรู้

พูดให้หยางซานชิงได้คิด

18ปีก่อน

“ไท่จือฝ่าบาทให้คนตามตัวไท่จือกลับวังหลวงแคว้นใต้โดยเร็ว”

“วันๆ เที่ยวเล่นสนุกสนาน ข้าใจดีไม่บังคับเจ้าก็เที่ยวเล่นแคว้นหานจนพอใจแล้วยังไม่พอยังคิดพิเรนทร์ให้ข้าสู่ขอบุตรีขุนนางแคว้นหาน หยางซานชิงเอ๊ยหยางซานชิงบุตรีขุนนางแคว้นใต้ของเรามากมายส่งเสริมฐานะให้เจ้าได้ยิ่งใหญ่กลับทำเรื่องที่ทำให้ข้าหนักใจ”

หยางซานชิงก้มหน้า

“ลูกรักนางลูกพึงใจในตัวนาง”

“เรื่องรักใคร่ เช่นไรจึงกล้าพูดเจ้าสูงส่งเพียงนี้ไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องรักใคร่เมื่อนั่งบัลลังก์จะต้องการใครคนใดเมื่อไหร่ก็ไม่จำเป็นต้องอาศัยความรัก”

หยางซานชิงก้มหน้า

“บัญชาออกไปเตรียมการแต่งตั้งหยางซานชิงไท่จือขึ้นเป็น ฮ่องเต้ต่อจากข้าในอีกสามวันที่จะถึงนี้”

หยางซานชิงนั่งนิ่งดุจหุ่น ตู้กู้กระตุกชายเสื้อให้โค้งคำนับ หยางซานชิงปัดมือตู้กู้

ก้มหัวลงไม่กล่าวคำใดผุดลุกขึ้นเดินออกจากท้องพระโรงไปด้วยโทสะ

“ไท่จือคุณหนูลี่ คุณหนูลี่ตอนนี้ นางถูกขับออกจากเขตวังหลวงแล้วยังถูกพ่อค้าทาสจับตัวเพื่อส่งขายเป็นทาส”

หยางซานชิงตาเบิกโพลง เมื่อองครักษ์ของเขาที่สั่งให้รั้งอยู่ที่แคว้นหานรีบนำเรื่องสำคัญมาบอกกล่าว

“ใครกันทำกับนางแบ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status