เป็นข้า

เมิ่งเม่ยยิ้ม

“บางทีข้าก็สับสนในเมื่อเห็นๆ ว่าไท่จือ..กอดจูบเจ้าหลายครั้ง”

“หลายเดือนมานี้ ข้ากับไท่จือบาดหมางกันเรื่อยมา ที่เจ้าเห็นว่าข้ากับไท่จือใกล้ชิดกัน นั่นเป็นเพียงอารมณ์โกรธของไท่จือเขาจะทำร้ายข้าก็คงไม่กล้า เช่นนั้นที่เห็นเขากอดจูบคงแค่อยากให้ข้าอาย เจ้าอย่าได้เก็บไปคิดมาก เจ้ากำลังจะแต่งกับไท่จือเป็นเรื่องน่ายินดียิ่งแล้ว อย่าให้เรื่องของข้ามาทำให้เรื่องน่ายินดีนี้จบลง ข้าไม่ไปจึงดีเจ้าจะได้ มีเวลาใกล้ชิดไท่จือมากหน่อย”

“หากอยากให้ข้าสบายใจเจ้าจะต้องไปดื่มชาในวันพรุ่งนี้กับข้า คุณหนูลี่ข้าอยากให้เจ้ากับไท่จือ เลิกบาดหมางกันเสียที”

ลี่หลันเล่อถอนหายใจ

“เจ้าต้องรับปากข้าว่าเจ้าจะไปดื่มชาที่ตำหนักบูรพากับข้าในวันพรุ่งนี้”

ลี่หลันเล่อพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้

เกี้ยวของตำหนักบูรพาเคลื่อนมาที่หน้าบ้านตระกูลลี่ เมิ่งเม่ยก้าวขาลงจากเกี้ยว ด้วยอาภรณ์สีฟ้าใสในมือเมื่อวาน สีฟ้าช่างเหมาะกับใบหน้างดงามและท่าทีอ่อนหวานของเมิ่งเม่ยเสียจริง

“ไปกันเถอะ”

เมิ่งเม่ยเอ่ยปากชวนอีกครั้งลี่หลันเล่อ ก้าวเดินออกมานอกห้อง

“เจ้าจะไม่ผลัดเปลี่ยนอาภรณ์หน่อยหรือ พวกจ้าไปหยิบอาภรณ์ตัวใหม่มาเปลี่ยนให้กับคุณห

บทที่ถูกล็อก

อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่แล้ว บทต่อไป

แชร์

เป็นข้า

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา ตอนพิเศษส่งท้าย

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา จบแล้ว

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา จบ

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา บทสุรป

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา เจ็บซ้ำ

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา ดอกเหมยกุ้ยฮวาเบ่งบาน

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา เจ็บปวด

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา ยอม3

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา ไม่อาจร้องขอ

แชร์

เป็นข้า

บทที่เกี่ยวข้อง

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา ผิดไปแล้ว

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา ไม่อาจร้องขอ

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา ยอม3

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา เจ็บปวด

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา ดอกเหมยกุ้ยฮวาเบ่งบาน

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา เจ็บซ้ำ

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา บทสุรป

หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา จบ

บทล่าสุด