68

“เกิดอะไรขึ้นลาริสา แล้วนี่เนเน่เป็นอะไร”

“คุณไม่ต้องไปช่วยหล่อนหรอก!”

ลาริสายื้อแขนของคริสขณะที่เขากำลังจะก้าวไปหาภิณไลย์ญาที่นอนฟุบกับพื้นโดยมีโซอี้เข้าไปนั่งกอดด้วยความเป็นห่วง หนูน้อยหันมาบอกเขาว่า

“คุณอาคริสขา คุณน้าเนเน่ไม่รู้เป็นอะไรค่ะ ไม่มีแรงจะขยับตัว ช่วยคุณน้าเนเน่ด้วยค่ะ”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น แล้วทำไมเนเน่ถึงได้เป็นแบบนี้ ลาริสาคุณทำอะไรเธอ”

คริสหันไปถามลาลิสาที่ยืนเม้มปากแน่น เธอบอกเขาว่า

“ก็คุณเนเน่คุย ๆ อยู่กับฉันแล้วก็ล้มลงไปนั่งแบบนั้น ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอเป็นอะไร”

“ไม่จริงค่ะคุณอาคริสขา คุณน้าลาริสาผลักคุณน้าเนเน่จนล้มลงแล้วเป็นแบบนี้ค่ะ”

โซอี้พูดออกมาด้วยเสียงสั่นเครือและทำให้คริสตกใจ เขาสะบัดแขนจากการเกาะกุมของลาริสาทันใดแล้วรีบวิ่งเข้าไปช่วยประคองร่างของภิณไลย์ญา ท่าทางของเธอเหมือนคนไร้เรี่ยวแรงเสียงหอบหายใจของเธอทำให้เขาทั้งตกใจและเป็นห่วง

“โซอี้ หนูรีบวิ่งไปบอกป้าเจนนี่นะว่าให้เรียกรถพยาบาลมารับคุณน้าเนเน่ตอนนี้เลย”

โซอี้พยักหน้าก่อนรีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน ขณะนั้นคริสประครองร่างของภิณไลย์ญาไว้ในอ้อมแขนซึ่งเป็นภาพบาดตาสำหรับลาริสา เธอแทบทนไม่ไหวและร้องกรี๊ดออกมา

“คริส...ปล่อยหล่อนเดี๋ยวนี้นะคะ ให้หล่อนตายอยู่ตรงนี้แหละคุณไม่ต้องไปช่วย”

“คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงลาริสา เนเน่เขาไม่สบายนะ ผมจะปล่อยให้เขาเป็นอะไรไปตรงนี้ได้ยังไง”

“ใช่สิ...คุณปล่อยให้หล่อนตายที่นี่ไม่ได้หรอกเพราะว่าครั้งหนึ่งคุณกับผู้หญิงคนนี้เคยรักกัน พอเห็นหล่อนไม่สบายคุณก็ทนแทบไม่ได้เลยใช่ไหม”

“มันไม่เกี่ยวกันหรอกนะลาริสา เนเน่ไม่สบายคุณจะปล่อยให้เขานอนอยู่กับพื้นแบบนี้ได้ยังไง”

“รักมากก็ช่วยเองก็แล้วกัน...หึ...ขนาดพี่ชายของคุณยังไม่แสดงความเป็นห่วงหล่อนออกนอกหน้าเหมือนอย่างคุณเลยรักหล่อนนักหวงนักก็ช่วยเองก็แล้วกัน!”

พูดจบลาริสาก็สะบัดหน้าใส่แล้วเดินจากไปปล่อยให้คริสช่วยประคองร่างของภิณไลย์ญาเอาไว้ในอ้อมแขน เขาเห็นว่าหน้าตาของเธอตอนนี้ซีดเซียวเหมือนกระดาษ เสียงลมหายใจของเธอแผ่วอย่างน่าใจหาย เธออาจไม่สบายมาก หลังจากนั้นสักครู่ก็ได้ยินเสียงรถพยาบาลแล่นเข้ามา เขาคิดถึงลาริสา ท่าทางเธอโกรธมากเมื่อรู้ว่าภิณไลย์ญาเคยเป็นแฟนเก่าของเขามาก่อน สำหรับเขาแล้วตอนนี้สถานการณ์ในบ้านนับวันก็ยิ่งวุ่นวายมากขึ้นทุกที

คริสนั่งรออยู่ที่หน้าห้องคนไข้ฉุกเฉินโดยมีโซอี้นั่งอยู่ใกล้ชิดติดกันกับเขา ชายหนุ่มโอบกอดเด็กหญิงที่นั่งร้องไห้กระซิกอยู่ตลอดเวลากับคำถามที่ว่า

“คุณอาคริสขา คุณน้าเนเน่จะเป็นอะไรไหมคะ”

“ไม่หรอกค่ะ คุณน้าเนเน่ปลอดภัยดีแล้ว”

“คุณอาคริสรู้ได้ยังไงคะ”

“ก็เมื่อกี๊อาได้คุยกับคุณหมอและนางพยาบาลก็บอกเกี่ยวกับอาการของคุณน้าเนเน่มาเล็กน้อยแล้วว่าคุณน้าเนเน่ไม่ได้มีอะไรที่น่าเป็นห่วงจ้ะ”

“แล้วทำไมเขายังไม่ยอมให้คุณน้าเนเน่กลับบ้านของเราอีกละคะ”

“คุณพยาบาลบอกกับอาคริสว่าคุณน้าเนเน่จะต้องพักผ่อนอีกสักหน่อย”

“แล้วจะพักผ่อนอีกนานไหมคะ หนูอยากให้คุณน้าเนเน่กลับไปที่บ้านไปอยู่กับหนูไวๆค่ะ”

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะอาคิดว่าคุณน้าของโซอี้จะต้องปลอดภัยเพราะอย่างน้อยที่สุดอาคริสก็พาเธอมาถึงมือหมอแล้ว”

“ขอโทษทีนะคะ...คุณคริส ซาเวียร์ คุณหมอต้องการพบคุณค่ะ”

เสียงของนางพยาบาลสาวทำให้ทั้งคริสต์และโซอี้ต้องหยุดชะงัก เขาลุกขึ้นและหันมาทางเด็กหญิงก่อนพูดว่า

“โซอี้...หนูรออาคริสอยู่ตรงนี้นะอย่าไปไหน อาคริสจะเข้าไปพบคุณหมอแป๊บเดียวเดี๋ยวเอาคริสจะกลับมา”

“เดี๋ยวค่ะคุณอาคริสขา” โซอี้รั้งแขนของเขาเอาไว้และพูดด้วยน้ำเสียงและประกายตาไร้เดียงสา

“คุณอาคริสบอกคุณหมอด้วยนะคะว่าให้คุณน้าเนเน่กลับบ้านไว ๆ บอกว่าหนูเป็นห่วงคุณน้าเนเน่มาก ๆ เลยนะคะ”

“เดี๋ยวอาจะบอกหมอให้นะ เป็นเด็กดีนะคะ นั่งรออาอยู่ที่ตรงนี้เดี๋ยวอากลับมาค่ะ”

เขาบอกก่อนก้าวตามพยาบาลเข้าไปในห้องของแพทย์หญิงซึ่งเป็นหมอที่ดูแลคนไข้ เมื่อเขาเข้าไปนั่งที่หน้าโต๊ะทำงานแพทย์หญิงจึงกล่าวว่า

“สวัสดีค่ะคุณคริส ซาเวียร์...ไม่ทราบว่าคุณเป็นสามีของคนไข้ใช่หรือเปล่าคะ?”

“เปล่าครับ...ผมเป็น....เอ้อ...ญาติของเธอน่ะครับ”

“ค่ะ...ถ้าอย่างนั้นหมอก็มีเรื่องที่จะแจ้งให้คุณคริสได้ทราบนะคะว่าอาการของคุณภิณไลย์ญาตอนนี้ไม่ได้มีอะไรที่เป็นอันตรายหรอกนะคะ แต่ว่าหมอแนะนำว่าจะต้องให้เธอพักผ่อนให้เต็มที่ก็เท่านั้น”

“ต้องขอโทษด้วยนะครับคุณหมอ แล้วไม่ทราบว่าเนเน่เป็นอะไรเหรอครับ?”

“มันเป็นอาการของคนแพ้ท้องนะคะ ตอนนี้เธอตั้งครรภ์ได้ประมาณเกือบ 8 สัปดาห์แล้ว ไม่ทราบว่าคุณคริสรู้จักกับสามีของเธอหรือเปล่าคะ?”

คำถามของแพทย์หญิงทำให้คริสนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เขาคิดว่าตัวเองหูฝาดก็เลยจิกแขนตัวเองเบา ๆ แต่ก็รับรู้ได้ว่าเขากำลังอยู่ในความเป็นจริงไม่ใช่ความฝัน ภิณไลย์ญาตั้งท้องและเขาก็แน่ใจอย่างที่สุดด้วยว่าใครคือพ่อของเด็ก คริสกลืนน้ำลายลงคอเบา ๆ ก่อนที่จะกล่าวว่า

“ทราบครับคุณหมอ”

“แล้วสามารถที่จะติดต่อสามีของคุณภิณไลย์ญาตอนนี้ได้หรือเปล่าคะ”