53

“นิคเข้าไปทำอะไรในห้องของเนเน่ดึกดื่นแบบนี้หรือว่า...”

เธอนื่งนึกก่อนดวงตาคู่นั้นเบิกกว้างเพราะฉุกใจคิดอะไรออก ผู้ชายเข้าไปในห้องผู้หญิงตอนดึกตื่นแบบนี้มันต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดีแน่ ๆ หรือว่า....นิคกับเนเน่จะแอบมีอะไรกัน คงจะใช่กระมังก็ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นเคยเป็นพวกพริตตี้มาก่อน

“หึ!...พวกนางแบบพวกนี้คงละทิ้งนิสัยเดิม ๆ ไม่ได้หรอกแต่ไม่น่าเชื่อเลยว่านิคจะเผลอใจไปกับผู้หญิงแบบนี้ได้ แต่ก็นั่นแหละนะเนเน่สวยอย่างกับอะไร คงต้องดูกันต่อไปแล้วล่ะว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นที่นี่บ้าง คริสจะรู้หรือเปล่านะว่าพี่ชายของเขาแอบเข้ามาหาพี่เลี้ยงเด็กตอนกลางดึกแบบนี้”

ลาริสาพูดกับตัวเองก่อนเธอจะค่อยๆถอยหลังและเดินกลับไปที่ห้องทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“โซอี้...แต่งตัวเสร็จหรือยังลูก?”

นิโคลัสเอ่ยถามขณะเปิดประตูและก้าวเข้าไปในห้องของเด็กหญิงตัวน้อย ภายในห้องนั้นแม่บ้านป้าเจนนี่กำลังยืนมองภิณไลย์ญาแต่งตัวให้กับโซอี้ซึ่งวันนี้เด็กน้อยอยู่ในชุดกระโปรงแสนสวย เป็นผ้าชีฟองประดับด้วยลูกปัดและระบายดูเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยและเมื่อเห็นนิโคลัสเดินเข้ามาภิณไลย์ญาก็ผละห่างไปยืนข้างๆแม่บ้านวัยกลางคนปล่อยให้พ่อกับลูกคุยกันนิโคลัสก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าและคุกเข่าลงต่อหน้าเด็กหญิงตัวเล็กในชุดแต่งกายสวยงาม

“ลูกสาวของแดดี๊สวยมาก ๆ เลยค่ะ แดดี๊เกือบจำไม่ได้เลยนะ”

“จริงเหรอคะ....หนูสวยมาก ๆ เลยใช่ไหมคะ”

“ใช่...ลูกสาวของดาดี้สวยที่สุดอยู่แล้ว”

“daddy น่ารักที่สุดเลยหนูจะให้รางวัลแด่ดีนะ”

“เอ...แดดี๊จะได้อะไรจ๊ะ”

“นี่ไงคะจุ๊บ 1 ที”

โซอี้เข้าไปกอดนิโคลัสและจูบแก้มของเขาแต่เขากลับจูบตอบเด็กหญิงทั้งบนแก้มริมฝีปากปลายจมูกและบนหน้าผากก่อนพูดด้วยสีหน้าเปื้อนรอยยิ้ม

“แดดี๊ให้รางวัลกลับไปเป็นจุ๊บเช่นเดียวกันจ้ะลูก”

“แดดี๊ขา...แดดี๊บอกว่าวันนี้จะพาหนูไปงานมอเตอร์โชว์ ที่งานนั้นสนุกไหมคะ”

“จริง ๆ แล้วมันน่าจะเป็นงานที่เหมาะกับเด็กผู้ชายมากกว่าแต่ว่าเด็กผู้หญิงเห็นแล้วก็จะว้าวเหมือนกันเพราะว่ามันจะมีรถสวยๆเป็นรถระดับ super car”

“รถสวย ๆ เหรอคะ น่าสนใจจัง”

“และแดดี๊ก็มีรางวัลที่จะให้เด็กน้อยที่น่ารักและทำตัวดี ๆอย่างโซอี้ ถ้าลูกชอบรถคันไหนก็บอกแดดี๊ได้เลยนะ แดดี๊จะจัดให้”

“หนูไม่อยากได้รถ หนูยังขับรถไม่ได้เลยค่ะ แดดี๊ไม่ต้องจัดให้หนูก็ได้ แค่แดดี๊อยู่กับหนูทุกวันหนูก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว”

คำพูดไร้เดียงสาถ้าว่ากลั่นมาจากความรู้สึกอันแสนบริสุทธิ์นั้นทำให้ทั้งนิโคลัส ภิณไลย์ญาและแม้แต่ป้าเจนนี่ต่างนิ่งอึ้งไปตามกัน แม่บ้านวัยกลางคนหันมาสบตากับภิณไลย์ญาประกายตาคู่นั้นแสดงถึงความรักและเอ็นดูหนูน้อยตัวเล็กที่เข้ามาเป็นสีสันในคฤหาสน์ซาเวียร์ซึ่งนับถึงวันนี้ก็เป็นเวลาเกือบเดือนแล้ว โซอี้เป็นเด็กช่างพูดชอบฉอเลาะนิโคลัส และมันเป็นภาพที่สร้างความสุขให้กับคนอื่น ๆ ในบ้านด้วยรวมถึงคริส แต่ก็นั่นแหละมันก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่น่าพึงพอใจสำหรับทุกคนเพราะป้าเจนนี่สังเกตเห็นว่าลาริสาเป็นคนเดียวที่ไม่ค่อยเข้าใกล้ลูกสาวของนิโคลัสมากสักเท่าไหร่ หากแต่หนูน้อยก็ยังได้รับความรักและคำชื่นชมจากคนอื่น ๆ โดยเฉพาะคริสที่มักเสนอตัวพาโซอี้ไปไหนต่อไหน เขาทำราวกับว่าเป็นพ่อแท้ ๆ ของเด็กหญิงตัวน้อยเลยทีเดียว

สักครู่นิโคลัสก็ดึงร่างของโซอี้เข้ามากอดเขาแนบแก้มสากระคายกับแก้มนุ่มนิ่มและกระซิบเสียงแผ่ว

“แดดี๊จะไม่ไปไหนหรอก แดดี๊รักลูกมากนะและโซอี้ก็เป็นเด็กดี แดดี๊ถึงได้อยากจะให้ของรางวัลสำหรับลูกสาวที่แดดี๊รักมากที่สุดในโลก แล้ววันนี้ที่อยากพาหนูไปที่งานมอเตอร์โชว์ก็เพราะว่าอยากให้ทุกคนได้รู้จักลูกสาวที่สวยและน่ารักของแดดี๊คนนี้ยังไงกันล่ะจ๊ะ”

“คุณนิดคะ คุณหนูซูอี้แต่งตัวเสร็จแล้วเดี๋ยวป้าจะพาไปกินอะไรที่ห้องอาหารก่อนนะคะ”

ป้าเจนนี่เอ่ยขึ้น นิโคลัสหันไปพยักหน้า แม่บ้านจึงจูงมือโซอี้ออกไปจากห้องนั้น ร่างสูงสง่ายืดลำตัวขึ้น เขาหันกลับไปยังภิณไลย์ญาซึ่งตอนนี้เธอสวมเสื้อผ้าเป็นชุดกระโปรงสีเรียบ ๆมันดูแตกต่างไปจากอดีตพริตตี้ที่เคยแต่งตัวสวยงามและชุดอวดสัดส่วนโค้งเว้าในงานมอเตอร์โชว์ซึ่งงานครั้งนี้ที่จัดขึ้นนับว่าเป็นงานใหญ่ระดับประเทศและเขาเองเป็นผู้จัดรายใหญ่ซึ่งได้รับความไว้วางใจจากบริษัทรถทั่วทั้งยุโรปที่นำยนตกรรมใหม่ ๆ มาร่วมแสดง แต่ก่อนที่ภิณไลย์ญาจะเดินตามโซอี้และป้าเจนนี่ออกไปก็ต้องชะงักเมื่อนิโคลัสดึงแขนของเธอเอาไว้ เธอพูดเสียงสั่นเล็กน้อย

“ฉันจะไปดูแลให้โซอี้กินมื้อเช้าค่ะ”