บทที่ 281 เป็นห่วงเมียเหลือเกิน

กู้เยว่หวาที่อยู่ข้าง ๆ เห็นสีหน้าท่าทางของถูซินเยว่ผิดปกติไป จึงรีบเข้าไปพยุงเธอไว้ พลางกระซิบข้างหูอีกฝ่ายว่า "เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม?"

"ไม่เป็นไร" ถูซินเยว่ส่ายหัว นางไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น เพียงแค่ออกแรงฝังเข็มมากไปหน่อย ไม่ถึงขั้นที่ยืนไม่ไหว

ฮูหยินหยุนก็สังเกตเห็นถูซินเยว่มีเหงื่อเต็มหัว หันกลับไปเห็นอาการของหยุนเฉิงดีขึ้นไม่น้อย นางจึงเกิดความซาบซึ่งใจขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

ถ้าครั้งนี้ไม่มีถูซินเยว่ หยุนเฉิงอาจจะไม่ไหวแล้วจริง ๆ

แม้ว่าเมื่อครู่นี้นางยังสงสัยเล็กน้อย แต่ที่จริงแล้วในใจกลับเชื่อถูซินเยว่ไปแล้ว

"ไม่ทราบว่าท่านหมอเทวดานี้มีนามว่าอะไร ไว้เฉิงเอ๋อร์ลูกชายของข้าหายดีแล้ว ข้าจะพาเขาไปกล่าวขอบคุณถึงบ้านแน่นอน" ฮูหยินหยุนพูดด้วยแววตาที่จริงใจ

ถูซินเยว่โบกมือและพูดว่า "ไม่ต้องไปขอบคุณถึงบ้านหรอก ข้าคือเถ้าแก่เนี๊ยะถูของร้านขายเครื่องประดับดาหลา หากท่านต้องการขอบคุณข้าจริง ๆ ต่อไปแนะนำลูกค้าให้ข้ามาก ๆ หน่อยก็พอแล้ว"

ร้านขายเครื่องประดับดาหลา? ถูซินเยว่ไม่แนะนำตัวเองยังไม่มีอะไร พอแนะนำตัวเองปั๊ป ฮูหยินหยุนก็งุนงงไปทันที

เดิมทีนางคิดว่า ถูซินเยว่นี้เป็นหมอเทวดาที่กู้เยว่หวา