บทที่ 131 ชุลมุนวุ่นวาย

แม้ว่าเรื่องนี้ได้ตกลงไว้แต่เมื่อเช้าแล้ว แต่สุดท้ายก็ยังต้องไปด้วยตนเอง ทำให้นางหยูรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

นางกัดริมฝีปากล่างของตนเอง และกล่าวอย่างจนปัญญาว่า "ซินเยว่ ถึงเวลาถ้าอาสามของเจ้าไม่มาละก้อ งั้นเรา..."

"อาสามไม่ลืมแน่นอน" ถูซินเยว่ส่ายหน้า ใช้สายตาปลอบโยนนางหยูและกล่าวว่า "แต่ว่า ท่านต้องจำไว้อย่างหนึ่ง อย่าให้พวกอาสามรู้ว่าข้าก็อยู่บ้านด้วย มิฉะนั้น อาสามอาจไม่ยอมมาจริง ๆ"

พูดจบ ถูซินเยว่ก็หยิบตะกร้าผักที่เตรียมไว้แล้วและกล่าวว่า "ท่านเอาตะกร้าผักไปด้วย และบอกท่านย่า"

"ก็ได้" ถ้านางเอาแต่หลบเลี่ยง ก็ไม่อาจแก้ปัญหาอะไรได้

ตอนนี้ซินเยว่อยู่บ้านยอมมาช่วยนาง หากซินเยว่ไปแล้วจริง ๆ ต่อไปคงไม่มีใครช่วยนางได้อีก เมื่อคิดได้ดังนี้ แววตานางหยูก็เกิดความแน่วแน่ รีบถือตะกร้าผักแล้วเดินออกไป

จนมาถึงนอกบ้านตระกูลซู ประตูไม่ได้ปิด นางหยูเคาะประตูแล้วจึงเดินเข้าไป

แม่เฒ่าตระกูลซูกำลังสานที่โกยขยะอยู่กลางลานบ้าน เมื่อเห็นนางหยูเดินมา จึงรีบโยนแถบไม้ไผ่ใส่ทันที

แถบไม้ไผ่โดนหน้าของนางหยูเข้า แม่เฒ่าตระกูลซูขมวดคิ้วและกล่าว่า "เจ้ามานี่ทำไม? นังคนอกตัญญู ปีใหม่ทั้งทีไม่เคยมาเยี่ยมเยือน