MasukShare
บทที่16 แบ่งหน้าที่
Terakhir Diperbarui:
2025-04-23 04:00:36บ้านท้ายหมู่บ้าน
“ พวกเจ้าไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนเถอะ ห้องของพวกเจ้าอยู่ทางด้านขวา ถัดจากห้องริมสุดนะ ” เธอเอ่ยบอกกับทั้งสองคน
หลังจากทาสผู้หญิงทั้งสองคนที่เธอซื้อมาเดินออกไป เธอก็นำน้ำในมิติมาหยอดใส่ปากของชายที่นอนอยู่ในรถม้าทันที รอไม่นานผู้ชายของเธอคนนี้ก็รู้สึกตัว
“ เป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นหรือไม่? ” เธอเอ่ยถามออกมาทันทีที่เห็นชายผู้นี้รู้สึกตัว
“ ดีขึ้นแล้วขอรับ ”
“ อย่างนั้นก็ดีแล้ว เช่นนั้นเจ้าเข้าไปอาบน้ำพักผ่อนในห้องพักทางด้านขวามือริมสุดเถิด ”
“ ขอรับ ”
หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันพักผ่อน แล้วเย็นนี้ค่อยมาคุยถามไถ่ชื่อแซ่อีกที
เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วเยว่อิงก็ทำการเข้ามิติมาดูลูกสาว แต่เมื่อเปิดประตูห้องนอนแต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวเท้าเข้าไปก็ได้ยินเสียงเด็กน้อย
“ อ๊อ แอ่ แอ่ แอ๊ ”
เธอไม่รอช้าก็รีบก้าวเท้าเข้าไปในห้องก็เห็นเด็กน้อยพลิกตัวเล่นไปมาอยู่คนเดียว พร้อมกับส่งเสียงอ้อแอ้ไปด้วย
“ แม่มาแล้วจ้ะคนเก่ง ตื่นมาก็ไม่งอแงเลย ” เธอก้มลงหอมแก้มลูกดังฟอด
“ ป่ะ แม่จะพาลูกไปอาบน้ำเปลี่ยนผ้าอ้อม แล้วจะพาออกไปเล่นข้างนอก ”
เยว่อิงก็พาเด็กน้อยไปอาบน้ำ แต่เหมือนจะเป็นการเล่นน้ำของเด็กน้อยเสียมากกว่ายิ่งเล่นน้ำตีจนเกิดฟองที่มาจากสบู่เหลวหอมๆเด็กก็ยิ่งถูกใจเด็กน้อย
“ คิกคิกคิก แอ๊ ” ตีน้ำไปก็หัวเราะคิกคักด้วยความสนุก เธอเห็นแบบนั้นก็เลยปล่อยให้เด็กน้อยได้เล่นน้ำตามสบาย แต่ไม่นานจนเกินไปเเพราะดี๋ยวจะป่วยไข้เอาได้
“ ป่ะไปแต่งตัวกันนะลูก เดี๋ยวแม่จะให้เล่นใหม่แต่วันนี้พอได้แล้วเดี๋ยวจะป่วยเอา ”
พูดจบก็อุ้มเด็กน้อยห่อมาเช็ดตัวแนบอกเข้าไปแต่งตัวในห้องให้เรียบร้อย แล้วทำการออกจากมิติ
16:10 น.
เธอออกมาจากมิติเมื่อผ่านทางห้องโถงก็เห็นทุกคนนั่งรอเธออยู่ก่อนแล้ว ก็รีบสาวเท้าเข้ามาในห้อง
“ พวกเจ้ามานั่งรอข้านานหรือไม่? ” เธอเอ่ยถามทั้งๆที่มือก็ยังอุ้มเด็กน้อยแนบอก ทำให้ทุกคนมองเด็กน้อยในอ้อมกอดเด็กสาวด้วยความงุนงง
“ ไม่นานขอรับ/เจ้าค่ะ ”
“ อืม ถ้าอย่างนั้นข้าจะแนะนำตัวกับพวกเจ้าก่อนข้าชื่อ เยว่อิงอิง เป็นหญิงหม้ายอยู่บ้านหลังนี้เพียงลำพัง ส่วนนี้ลูกสาวของข้าชื่อว่า เยว่ซินอี๋ แล้วพวกเจ้ามีชื่ออะไรกันหรือ? ”
“ ข้าทั้งสองคนไม่มีชื่อนายหญิงช่วยตั้งชื่อให้ข้าทั้งสองคนด้วยเจ้าค่ะ ” หญิงสาวผู้พี่เป็นคนเอ่ยพูดออกมา แต่เธอก็ยังไม่ได้ตอบอะไรแต่หันมาถามบ่าวชายที่นั่งอีกฝั่งแทน
“ แล้วเจ้าหล่ะ มีชื่อว่าอะไร? ”
“ ข้าก็เหมือนกันขอรับ ข้าไม่มีความทรงจำที่ผ่านมาอันใดหลงเหลืออยู่เลยขอรับ ช่วยตั้งชื่อใหม่ให้ข้าด้วยนะขอรับ ”
“ ได้ ข้าจะให้พวกเจ้าใช้แซ่ของข้าด้วยแล้วก็จะตั้งชื่อให้พวกเจ้าใหม่ เอาเป็นว่าในเมื่อเจ้าเป็นพี่ของนางข้าจะตั้งชื่อเจ้าก่อนแล้วกัน ชื่อของเจ้า อืม… ลี่อิน เป็นอย่างไร? “
“ ข้าชอบชื่อนี้เจ้าค่ะ ” ลี่อินยิ้มออกมาอย่างยินดี
“ ส่วนเจ้าชื่อ ลี่ซือ ก็แล้วกัน ”
“ ขอบคุณเจ้าค่ะนายหญิง ” นางเอ่ยขอบคุณอย่างซาบซึ้งที่ได้ชื่อใหม่
“ส่วนเจ้าชื่อ เฟยหลง เจ้าชอบหรือไม่? ”
“ ข้าชอบขอรับ ขอบคุณขอรับนายหญิง ”
“ พวกเจ้าชอบก็ดีแล้ว แล้วพวกเจ้าทั้งสามคนมีใครทำอะไรเป็นบ้างหรือ? ” เธอเอ่ยถามความถนัดเพราะจะได้แบ่งหน้าที่ของแต่ละคนได้ถูก
“ ข้ากับน้องสาวทำงานบ้านได้ทุกอย่างเจ้าค่ะ ” ลี่อินคนพี่เอ่ยตอบ
“ ข้าสามารถช่วยนายหญิงทำงานใช้แรงหนักๆได้ขอรับ ” เธอหยักหน้าตอบเฟยหลง พร้อมกับเอ่ยถามพี่น้องทั้งคู่
“แล้วพวกเจ้ามีใครทำอาหารได้หรือไม่? ”
“ ข้าทำเป็นเจ้าค่ะ ปกติข้าก็เป็นคนทำอาหารอยู่แล้ว ” ลี่ซือคนน้องตอบ
“ ดี ถ้างั้นงานทำอาหารยกให้เป็นหน้าที่ของเจ้าลี่ซือ หากเสร็จแล้วเจ้าก็มาช่วยข้าดูซินอี๋แล้วกันนะ ส่วนงานทำความสะอาดบ้านต่างๆก็เป็นหน้าที่ของเจ้านะลี่อิน ส่วนเจ้าเฟยหลงเจ้ารับหน้าไปคอยไปหาบน้ำกับรดน้ำผักหลังบ้านแทนข้าก็แล้วกัน ” เธอเอ่ยบอกหน้าที่ของแต่ละคนอย่างรวบรัด
“ ได้เจ้าค่ะ/เจ้าค่ะ/ขอรับนายหญิง ”
“ ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็ให้ลี่ซือเป็นคนทำอาหารเย็นเลยแล้วกัน เสร็จแล้วพวกเจ้าก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน พรุ่งนี้ค่อยมาทำหน้าที่ของแต่ละคน ”
หลังจากลี่ซือทำอาหารมื้อเย็นเสร็จก็นั่งกินข้าวพร้อมกับทั้งสามคน แต่ทั้งสามคนทำเพียงนั่งนิ่งๆรอให้เธอกินก่อนแล้วค่อยกินตาม
สรุปว่ามื้อเย็นนี้ทุกคนก็ทานกันอย่างเอร็ดอร่อย รวมถึงเด็กน้อยที่นอนดูดนมจากขวดที่เธอคอยป้อนให้
Bab terkait
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่17 ซื้อที่ดิน
เช้าวันต่อมาหลังจากที่เมื่อคืนกินมื้อเย็น เธอก็ให้ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน เมื่อเธอตื่นมาก็เห็นทุกคนตื่นมาทำงานบ้านกันเรียบร้อยแล้ว“ ทานข้าวเช้าเจ้าค่ะนายหญิง ” ลี่ซือเมื่อเห็นเธอก็รีบยกอาหารเช้าขึ้นมาวางเรียงบนโต๊ะอาหารทันที“ อืม พวกเจ้าก็มาทานข้าวเช้ากันก่อนเถอะ เพราะเดี๋ยวสายๆข้าจะไปติดต่อข้อซื้อที่ดินแล้วก็หาคนมาล้อมรั้วใหม่” เธอเอ่ยบอกแก่ทั้งสามคน“ ให้ข้าไปด้วยหรือไม่ขอรับ ” เฟยหลงเอ่ยถาม“ไม่ต้องหรอก ข้าไปคนเดียวก็พอ พวกเจ้าอยู่บ้านก็ดูลูกข้ากับบ้านให้ดีเล่า” “ ได้ขอรับ/เจ้าค่ะ ” หลังจากพูดคุยกันจบทุกคนก็ลงมือกินอาหารเช้ากันทันทีบ้านหัวหน้าหมู่บ้านก๊อก ก๊อก ก๊อก“ นั่นใครมาล่ะ รอสักครู่เดี๋ยวข้าจะไปเปิดประตูให้ ” เสียงเมียหัวหน้าหมู่บ้านตะโกนออกมา เธอก็ไม่ได้ตอบอะไรแค่ยืนรอเงียบๆ ไม่นานประตูก็เปิดออก“ อ้าว เยว่อิงหรอกรึ มาหาตาแก่ใช่หรือไม่? ” นางหลี่เอ่ยถามพร้อมกับทำสีหน้าสงสัย“ ใช่เจ้าค่ะ หัวหน้าหมู่บ้านอยู่หรือไม่เจ้าคะ ”“อยู่ๆ เจ้านั่งรอตรงนี้ก่อน เดี๋ยวข้าจะไปตามให้ ” พูดจบก็เดินเข้าไปในตัวบ้านรอไม่นานหัวหน้าหมู่บ้านก็ออกมา“ อ้าว เยว่อิงหรอกรึ มาที่นี่มีอะไรให้
Terakhir Diperbarui : 2025-04-23หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่18 โต้เถียง
“ คนพวกนั้นไปแล้วขอรับ” หลังจากที่เฟยหลงออกไปดูก็ไม่มีใครอยู่แล้ว“พวกเจ้าคงสงสัยว่าคนพวกนั้นเป็นใครใช่หรือไม่” เธอเอ่ยถามทั้งสามคนคนทั้งสามก็ไม่ได้พูดตอบอะไร“ เอาล่ะ ข้าจะบอกให้พวกเจ้าได้รู้ คนพวกนั้นคือบ้านสามีเก่าข้าเองแต่ตอนนี้พวกเราตัดขาดไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีกแล้ว ถ้าคนพวกนั้นมายุ่งพวกเจ้าก็ไล่ไปได้เลยไม่ต้องไปสนใจ ” ทั้งสามคนจดจำหน้าตาคนพวกนั้นได้เป็นอย่างดี แล้วก็พอจะคาดเดาได้ว่าคนพวกนี้เคยทำไม่ดีกับเจ้านายของตน ถ้าคนพวกนั้นยังมายุ่งวุ่นวายอีกเจอกันคราวหน้าพวกเขาทั้งสามคนจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น ซึ่งก็ได้แต่คิดอยู่ในใจสภาพร่างกายทั้งสามคนไม่ได้อ่อนแอเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เนื่องจากเธอนำน้ำวิเศษใส่โอ่งให้คนในบ้านได้ไว้ใช้ชำระล้างและดื่มกิน“ เฟยหลงเจ้าไปถางหญ้า ขุดดินพรวนดินไว้ข้าสักหน่อยเถอะ ข้าว่าจะปลูกผักเพิ่มอีกสัก2-3 ชนิด หากผักโตเยอะไม่ทันกินเราจะได้นำไปขายกัน ลี่อินเจ้าก็ไปช่วยเฟยหลงลงผักสักหน่อยสิ ““ ขอรับนายหญิง ” “ เจ้าค่ะนายหญิง ”“ ลี่ซือแล้วนี่ซินอี๋นอนแล้วหรือ? ” เธอพูดกับเฟยหลงกับลี่อินจบ ก็หันมาถามลี่ซือ“ ข้าอาบน้ำเปลี่ยนผ้าอ้อมให้คุณหนู พอชงนมอุ่มๆกล่อมนอนสักพั
Terakhir Diperbarui : 2025-04-23หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่19 คุยเรื่องล้อมรั้ว
เยว่อิงได้ยินเสียงเกวียนก็เลยหันกลับไปมอง“ อ้าว ท่านหัวหน้าหมู่บ้านสวัสดีเจ้าค่ะ ” เมื่อเห็นว่าเป็นใครจึงได้เอ่ยทักทายออกมา“ วันนี้ข้านำสัญญาซื้อขายอะไรมาให้เจ้า แล้วก็พาช่างมาหาเจ้าด้วย ” หัวหน้าพูดเพื่อคลายความสงสัยให้แก่เธอ“ อ้อ สวัสดีเจ้าค่ะท่านลุง ” เธอเอ่ยทักทายช่างที่จะมาทำรั้วบ้านให้“ สวัสดีๆ เจ้าเรียกข้าว่า ลุงหม่า ก็ได้ ” พูดออกมาอย่างใจดี“ เจ้าค่ะท่านลุงหม่า ”“ เชิญท่านหัวหน้าหมู่บ้านกับท่านลุงหม่าเข้ามาในบ้านก่อนเจ้าค่ะ ” เธอเอ่ยบอกกับทั้งสอง แล้วหันไปพูดกับเฟยหลงต่อ“ เฟยหลง เจ้าไปบอกลี่ซือทีว่าให้นำชากับของว่างมาให้แขกด้วย ” “ ขอรับ ” เฟยหลงพูดจบก็รีบเดินเข้าบ้านไปหาลี่ซือ“ เชิญเข้าบ้านก่อนเจ้าค่ะ ” เยว่อิงก็เดินนำทั้งสองคนไปยังห้องโถงทันที“ อืม ภายในรั้วบ้านร่มรื่นมาก บ้านเจ้าก็จัดได้เป็นอย่างดีจริงๆ ” ลุงหม่าเอ่ยชม พร้อมกับพยักหน้าพอใจ“ ขอบคุณเจ้าค่ะ เชิญพวกท่านนั่งลงก่อน ” เธอผายมือชักชวนให้ทุกคนนั่งลงหลังจากที่นั่งกันแล้ว ก็เริ่มคุยเรื่องงานกันทันที“ ก็ไม่มีอะไรมาก ที่พวกข้ามาวันนี้ก็เพื่อที่จะมาคุยรายละเอียดเรื่องการล้อมรั้วนั่นแหละ ” ลุงหม่าก็เริ่มเปิดเ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-23หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่20 พาเข้ามิติ
“ เอาล่ะ เดี๋ยวอีกสัก2-3 วันเจ้าก็นำผักพวกนี้ไปขายเถอะ ผักสดๆพวกนี้คงขายได้แพงนัก ” เธอเอ่ยบอกกับเฟยหลงในแคว้นเว่ยนี้พื้นที่เพาะปลูกนั้นปลูกได้ยากยิ่ง การจะกินผักที่สดนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย เธอจึงไม่แปลกใจที่เฟยหลงจะตกใจเรื่องที่ปลูกผักออกมาได้แถมยังภายในไม่กี่วันอีกด้วยหลังจากผ่านมาหลายสัปดาห์ตอนนี้รั้วก็ล้อมเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ไหนจะกิจการขายผักของเธออีกเรียกว่าทำเงินให้เธอเป็นอย่างมาก เนื่องจากมีเหลาอาหารมาติดต่อขอซื้อผักสดกับเธอเป็นจำนวนหนึ่ง ซึ่งเธอก็ตอบรับหมด เพียงแต่เธอให้เฟยหลงทำการขุดพรวนดินเพื่อปลูกผักเพิ่มเป็นจำนวนมาก“ พวกเจ้าทั้งสามคนเป็นคนที่ข้าไว้ใจข้าถือว่าพวกเจ้าเป็นคนในครอบครัวของข้า…”เธอเอ่ยพูดกับพวกเขาด้วยความรู้สึกจากใจจริงๆ เนื่องด้วยตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ก็มีเพียงคนพวกนี้ที่คอยอยู่กับเธอมานานที่สุด ถึงจะเพราะเธอซื้อตัวพวกเขามาก็เถอะ แต่สิ่งที่เยว่อิงพูดมานั้นทำให้คนทั้งสามคนนั้นรู้สึกซาบซึ้งอย่างสุดหัวใจ พวกเขาทั้งสามคนก็รักและจงรักภักดีต่อเยว่อิงมาตลอด หากแต่ว่าเธอก็สามารถรับรู้ได้“ ข้ามีความลับบางอย่างที่ไม่ต้องการให้คนภายนอกรู้ อยากจะปิดบังแต่ก็ไม่อาจปิด
Terakhir Diperbarui : 2025-04-23หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่1 จิ้งจกทักยังต้องเชื่อ แต่นี่พระทัก
เธอคือ ‘อิงอิง’ มีอาชีพเป็นหมอในโรงพยาบาลชื่อดังของประเทศไทยที่กำลังเป็นที่นิยม และตอนนี้เธออายุได้ 30 ปีพอดิบพอดี เธอใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมาโดยตลอดเพราะเธอสูญเสียคนในครอบครัวไปนานแล้ว และเมื่อไม่กี่วันมานี้เธอได้ไปไหว้พระที่วัดแห่งหนึ่งแต่ดันโดนพระท่านหนึ่งทักว่า ‘เธอจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่เกิน1อาทิตย์ ซึ่งคำทักนั้นทำให้เธอนั้นช็อกเป็นอย่างมาก แต่นั่นยังไม่จบเมื่อพระท่านนั้นได้มอบแหวนโบราณมาวงหนึ่งแล้วท่านก็ได้บอกว่าให้เตรียมตัวให้พร้อมกับความลำบากที่จะต้องเผชิญให้ได้ และขอให้เธอโชคดี’ ซึ่งตอนนั้นเธอนั้นช็อกจนแทบจะสิ้นสติรู้ตัวอีกทีพระท่านนั้นก็ได้หายไปเสียแล้วเฮือก!ทันทีที่ตื่นมาเธอก็นั่งเรียบเรียงเรื่องที่เธอฝันเห็นเมื่อคืนว่าใช่เรื่องจริง หรือแค่ความฝันแต่ยังไม่ทันที่จะได้คิดทบทวน สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นแหวนสวมอยู่ที่นิ้วของเธอ ตั้งแต่ที่ผ่านวันเกิดอิงอิงก็เก็บเรื่องนี้มาฝันซ้ำๆ เธอจึงได้แต่พยายามที่จะทำใจแล้วลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมลิสต์ของที่จะซื้อเก็บใส่แหวนมิติไว้ซึ่งการเก็บของใส่แหวนมิตินั้นเธอก็ทดลองเก็บของต่างๆ จนเริ่มนำสิ่งของเข้าออกจากมิติคล่องบ้างแล้
Terakhir Diperbarui : 2025-04-19หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่2 เตรียมตัว1
" สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ดิฉันชื่อ ‘รดา’ นะคะจะเป็นคนที่มาดูแลลูกค้าเองค่ะ " พนักงานผู้หญิงที่ชื่อรดาเอ่ยทักทายเธอพร้อมกับเอ่ยแนะนะตัว" สวัสดีค่ะคุณรดา ฉันชื่ออิงอิงนะคะ ถ้างั้นเราไปกันเลยดีมั้ยคะ?"" ได้ค่ะ ลูกค้าอยากไปดูสินค้าโซนไหนก่อนเป็นพิเศษไหมคะ ฉันจะได้พาไป " พนักงานที่ชื่อรดาเอ่ยถามเธอ" ไปโซนทำอาหาร เครื่องครัวก่อนก็ได้ค่ะ " เธอเอ่ยบอกความต้องการออกไปกับพนักงาน" ได้ค่ะ " พูดจบก็เดินพาเธอไปยังโซนเครื่องครัวทันทีเมื่อมาถึงโซนเครื่องครัวแล้วเธอก็แจ้งความต้องการของเธอออกมาทันที แล้วพนักงานก็จดตาม ก่อนจะพาเธอเดินไปยังโซนต่างๆ จนครบ แทบจะทั่วทั้งห้างเลยก็ว่าได้“ฉันอยากได้ชุดเครื่องครัวอย่างดีทั้งแบบไม้ แล้วก็แบบต่างๆ อย่างละ50ชุดค่ะ แล้วก็เครื่องปรุงต่างๆ อีกอย่างละ100ลัง แป้งทุกชนิดอีกชนิดละ 100ลัง ข้าวสารต่างๆ แล้วก็ข้าวเหนียว1,000กระสอบ ผักผลไม้ต่างๆ เนื้อสัตว์ ไข่ไก่ ไข่เป็ดต่างๆ น้ำดื่ม นม ขนมต่างๆ ที่มีในห้างทั้งหมดอืม…แล้วก็เครื่องสำอางค์ น้ำหอม สบู่ ผ้าอนามัย แปรงสีฟันยาสีฟัน พวกแชมพูครีมนวด ครีมทาผิว แล้วก็เสื้อผ้าทั้งผู้ผญิงผู้ชาย ตั้งแต่เด็กจนแก่ทุกรูปแบบ แล้วก็ผ้าต่าง
Terakhir Diperbarui : 2025-04-19หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่3 เตรียมตัว2
หลังจากที่ทำการเก็บของต่างๆ ใส่มิติเรียบร้อยแล้ว เธอก็เข้าบ้านเพื่ออาบน้ำ แล้วก็หาข้าวกินเพราะวันนี้เธอมัวแต่วุ่นวายกับการซื้อของเตรียมตัวเลยลืมการกินข้าวไปเสียสนิทเลยพออาบน้ำกินข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็เข้าห้องแล้วล้มตัวลงบนที่นอนแล้วทำการเข้ามิติเพื่อทำการตรวจของที่ซื้อมาว่าขาดเหลืออะไรอีกบ้างหรือเปล่า เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรขาดเหลือแล้ว เธอเลยคิดว่าพรุ่งนี้ค่อยไปทำการซื้อพวกเครื่องประดับ หรือของทำอาหารกับของทำขนมต่างๆ เพิ่มอีกสักหน่อยอย่างไรการมีเยอะเอาไว้ก็ย่อมดีกว่าขาดอิงอิงเธอใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมานานหลายปีนอกจากเป็นหมอที่มีฝีมือเก่งกาจแล้ว เธอยังมีฝีมือทำอาหารแล้วก็ทำขนมอีกด้วย เพราะเวลาว่างอิงอิงมักจะเลือกทำอาหารไม่ก็ขนมหวานอยู่เสมอๆ ซึ่งไม่ว่าใครกินก็ต้องเอ่ยปากชมเรื่องฝีมือการทำอาหารแล้วก็ฝีมือการทำขนมหวานของเธอ และยังบอกอีกว่าต่อให้เธอลาออกจากการเป็นหมอมาเปิดร้านอาหารหรือร้านทำขนมหวานก็คงจะขายได้ดีไม่ต่างกันและเมื่อตรวจดูของในมิติเสร็จเรียบร้อยดีแล้วเธอก็ผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า อ่อนเพลีย อาจจะเป็นเพราะวันนี้เธอใช้พลังงานในร่างกายไปเยอะมากเกินไปจริงๆเช้าวันต่อมาหญ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-19หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่4 เตรียมตัว3
หลังจากที่ทำการเก็บของต่างๆ ใส่มิติเรียบร้อยแล้ว เธอก็เข้าบ้านเพื่ออาบน้ำ แล้วก็หาข้าวกินเพราะวันนี้เธอมัวแต่วุ่นวายกับการซื้อของเตรียมตัวเลยลืมการกินข้าวไปเสียสนิทเลยพออาบน้ำกินข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็เข้าห้องแล้วล้มตัวลงบนที่นอนแล้วทำการเข้ามิติเพื่อทำการตรวจของที่ซื้อมาว่าขาดเหลืออะไรอีกบ้างหรือเปล่า เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรขาดเหลือแล้ว เธอเลยคิดว่าพรุ่งนี้ค่อยไปทำการซื้อพวกเครื่องประดับ หรือของทำอาหารกับของทำขนมต่างๆ เพิ่มอีกสักหน่อยอย่างไรการมีเยอะเอาไว้ก็ย่อมดีกว่าขาดอิงอิงเธอใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมานานหลายปีนอกจากเป็นหมอที่มีฝีมือเก่งกาจแล้ว เธอยังมีฝีมือทำอาหารแล้วก็ทำขนมอีกด้วย เพราะเวลาว่างอิงอิงมักจะเลือกทำอาหารไม่ก็ขนมหวานอยู่เสมอๆ ซึ่งไม่ว่าใครกินก็ต้องเอ่ยปากชมเรื่องฝีมือการทำอาหารแล้วก็ฝีมือการทำขนมหวานของเธอ และยังบอกอีกว่าต่อให้เธอลาออกจากการเป็นหมอมาเปิดร้านอาหารหรือร้านทำขนมหวานก็คงจะขายได้ดีไม่ต่างกันและเมื่อตรวจดูของในมิติเสร็จเรียบร้อยดีแล้วเธอก็ผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า อ่อนเพลีย อาจจะเป็นเพราะวันนี้เธอใช้พลังงานในร่างกายไปเยอะมากเกินไปจริงๆเช้าวันต่อมาหญ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-19
Bab terbaru
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่20 พาเข้ามิติ
“ เอาล่ะ เดี๋ยวอีกสัก2-3 วันเจ้าก็นำผักพวกนี้ไปขายเถอะ ผักสดๆพวกนี้คงขายได้แพงนัก ” เธอเอ่ยบอกกับเฟยหลงในแคว้นเว่ยนี้พื้นที่เพาะปลูกนั้นปลูกได้ยากยิ่ง การจะกินผักที่สดนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย เธอจึงไม่แปลกใจที่เฟยหลงจะตกใจเรื่องที่ปลูกผักออกมาได้แถมยังภายในไม่กี่วันอีกด้วยหลังจากผ่านมาหลายสัปดาห์ตอนนี้รั้วก็ล้อมเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ไหนจะกิจการขายผักของเธออีกเรียกว่าทำเงินให้เธอเป็นอย่างมาก เนื่องจากมีเหลาอาหารมาติดต่อขอซื้อผักสดกับเธอเป็นจำนวนหนึ่ง ซึ่งเธอก็ตอบรับหมด เพียงแต่เธอให้เฟยหลงทำการขุดพรวนดินเพื่อปลูกผักเพิ่มเป็นจำนวนมาก“ พวกเจ้าทั้งสามคนเป็นคนที่ข้าไว้ใจข้าถือว่าพวกเจ้าเป็นคนในครอบครัวของข้า…”เธอเอ่ยพูดกับพวกเขาด้วยความรู้สึกจากใจจริงๆ เนื่องด้วยตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ก็มีเพียงคนพวกนี้ที่คอยอยู่กับเธอมานานที่สุด ถึงจะเพราะเธอซื้อตัวพวกเขามาก็เถอะ แต่สิ่งที่เยว่อิงพูดมานั้นทำให้คนทั้งสามคนนั้นรู้สึกซาบซึ้งอย่างสุดหัวใจ พวกเขาทั้งสามคนก็รักและจงรักภักดีต่อเยว่อิงมาตลอด หากแต่ว่าเธอก็สามารถรับรู้ได้“ ข้ามีความลับบางอย่างที่ไม่ต้องการให้คนภายนอกรู้ อยากจะปิดบังแต่ก็ไม่อาจปิด
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่19 คุยเรื่องล้อมรั้ว
เยว่อิงได้ยินเสียงเกวียนก็เลยหันกลับไปมอง“ อ้าว ท่านหัวหน้าหมู่บ้านสวัสดีเจ้าค่ะ ” เมื่อเห็นว่าเป็นใครจึงได้เอ่ยทักทายออกมา“ วันนี้ข้านำสัญญาซื้อขายอะไรมาให้เจ้า แล้วก็พาช่างมาหาเจ้าด้วย ” หัวหน้าพูดเพื่อคลายความสงสัยให้แก่เธอ“ อ้อ สวัสดีเจ้าค่ะท่านลุง ” เธอเอ่ยทักทายช่างที่จะมาทำรั้วบ้านให้“ สวัสดีๆ เจ้าเรียกข้าว่า ลุงหม่า ก็ได้ ” พูดออกมาอย่างใจดี“ เจ้าค่ะท่านลุงหม่า ”“ เชิญท่านหัวหน้าหมู่บ้านกับท่านลุงหม่าเข้ามาในบ้านก่อนเจ้าค่ะ ” เธอเอ่ยบอกกับทั้งสอง แล้วหันไปพูดกับเฟยหลงต่อ“ เฟยหลง เจ้าไปบอกลี่ซือทีว่าให้นำชากับของว่างมาให้แขกด้วย ” “ ขอรับ ” เฟยหลงพูดจบก็รีบเดินเข้าบ้านไปหาลี่ซือ“ เชิญเข้าบ้านก่อนเจ้าค่ะ ” เยว่อิงก็เดินนำทั้งสองคนไปยังห้องโถงทันที“ อืม ภายในรั้วบ้านร่มรื่นมาก บ้านเจ้าก็จัดได้เป็นอย่างดีจริงๆ ” ลุงหม่าเอ่ยชม พร้อมกับพยักหน้าพอใจ“ ขอบคุณเจ้าค่ะ เชิญพวกท่านนั่งลงก่อน ” เธอผายมือชักชวนให้ทุกคนนั่งลงหลังจากที่นั่งกันแล้ว ก็เริ่มคุยเรื่องงานกันทันที“ ก็ไม่มีอะไรมาก ที่พวกข้ามาวันนี้ก็เพื่อที่จะมาคุยรายละเอียดเรื่องการล้อมรั้วนั่นแหละ ” ลุงหม่าก็เริ่มเปิดเ
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่18 โต้เถียง
“ คนพวกนั้นไปแล้วขอรับ” หลังจากที่เฟยหลงออกไปดูก็ไม่มีใครอยู่แล้ว“พวกเจ้าคงสงสัยว่าคนพวกนั้นเป็นใครใช่หรือไม่” เธอเอ่ยถามทั้งสามคนคนทั้งสามก็ไม่ได้พูดตอบอะไร“ เอาล่ะ ข้าจะบอกให้พวกเจ้าได้รู้ คนพวกนั้นคือบ้านสามีเก่าข้าเองแต่ตอนนี้พวกเราตัดขาดไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีกแล้ว ถ้าคนพวกนั้นมายุ่งพวกเจ้าก็ไล่ไปได้เลยไม่ต้องไปสนใจ ” ทั้งสามคนจดจำหน้าตาคนพวกนั้นได้เป็นอย่างดี แล้วก็พอจะคาดเดาได้ว่าคนพวกนี้เคยทำไม่ดีกับเจ้านายของตน ถ้าคนพวกนั้นยังมายุ่งวุ่นวายอีกเจอกันคราวหน้าพวกเขาทั้งสามคนจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น ซึ่งก็ได้แต่คิดอยู่ในใจสภาพร่างกายทั้งสามคนไม่ได้อ่อนแอเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เนื่องจากเธอนำน้ำวิเศษใส่โอ่งให้คนในบ้านได้ไว้ใช้ชำระล้างและดื่มกิน“ เฟยหลงเจ้าไปถางหญ้า ขุดดินพรวนดินไว้ข้าสักหน่อยเถอะ ข้าว่าจะปลูกผักเพิ่มอีกสัก2-3 ชนิด หากผักโตเยอะไม่ทันกินเราจะได้นำไปขายกัน ลี่อินเจ้าก็ไปช่วยเฟยหลงลงผักสักหน่อยสิ ““ ขอรับนายหญิง ” “ เจ้าค่ะนายหญิง ”“ ลี่ซือแล้วนี่ซินอี๋นอนแล้วหรือ? ” เธอพูดกับเฟยหลงกับลี่อินจบ ก็หันมาถามลี่ซือ“ ข้าอาบน้ำเปลี่ยนผ้าอ้อมให้คุณหนู พอชงนมอุ่มๆกล่อมนอนสักพั
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่17 ซื้อที่ดิน
เช้าวันต่อมาหลังจากที่เมื่อคืนกินมื้อเย็น เธอก็ให้ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน เมื่อเธอตื่นมาก็เห็นทุกคนตื่นมาทำงานบ้านกันเรียบร้อยแล้ว“ ทานข้าวเช้าเจ้าค่ะนายหญิง ” ลี่ซือเมื่อเห็นเธอก็รีบยกอาหารเช้าขึ้นมาวางเรียงบนโต๊ะอาหารทันที“ อืม พวกเจ้าก็มาทานข้าวเช้ากันก่อนเถอะ เพราะเดี๋ยวสายๆข้าจะไปติดต่อข้อซื้อที่ดินแล้วก็หาคนมาล้อมรั้วใหม่” เธอเอ่ยบอกแก่ทั้งสามคน“ ให้ข้าไปด้วยหรือไม่ขอรับ ” เฟยหลงเอ่ยถาม“ไม่ต้องหรอก ข้าไปคนเดียวก็พอ พวกเจ้าอยู่บ้านก็ดูลูกข้ากับบ้านให้ดีเล่า” “ ได้ขอรับ/เจ้าค่ะ ” หลังจากพูดคุยกันจบทุกคนก็ลงมือกินอาหารเช้ากันทันทีบ้านหัวหน้าหมู่บ้านก๊อก ก๊อก ก๊อก“ นั่นใครมาล่ะ รอสักครู่เดี๋ยวข้าจะไปเปิดประตูให้ ” เสียงเมียหัวหน้าหมู่บ้านตะโกนออกมา เธอก็ไม่ได้ตอบอะไรแค่ยืนรอเงียบๆ ไม่นานประตูก็เปิดออก“ อ้าว เยว่อิงหรอกรึ มาหาตาแก่ใช่หรือไม่? ” นางหลี่เอ่ยถามพร้อมกับทำสีหน้าสงสัย“ ใช่เจ้าค่ะ หัวหน้าหมู่บ้านอยู่หรือไม่เจ้าคะ ”“อยู่ๆ เจ้านั่งรอตรงนี้ก่อน เดี๋ยวข้าจะไปตามให้ ” พูดจบก็เดินเข้าไปในตัวบ้านรอไม่นานหัวหน้าหมู่บ้านก็ออกมา“ อ้าว เยว่อิงหรอกรึ มาที่นี่มีอะไรให้
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่16 แบ่งหน้าที่
บ้านท้ายหมู่บ้าน“ พวกเจ้าไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนเถอะ ห้องของพวกเจ้าอยู่ทางด้านขวา ถัดจากห้องริมสุดนะ ” เธอเอ่ยบอกกับทั้งสองคนหลังจากทาสผู้หญิงทั้งสองคนที่เธอซื้อมาเดินออกไป เธอก็นำน้ำในมิติมาหยอดใส่ปากของชายที่นอนอยู่ในรถม้าทันที รอไม่นานผู้ชายของเธอคนนี้ก็รู้สึกตัว“ เป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นหรือไม่? ” เธอเอ่ยถามออกมาทันทีที่เห็นชายผู้นี้รู้สึกตัว“ ดีขึ้นแล้วขอรับ ”“ อย่างนั้นก็ดีแล้ว เช่นนั้นเจ้าเข้าไปอาบน้ำพักผ่อนในห้องพักทางด้านขวามือริมสุดเถิด ” “ ขอรับ ” หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันพักผ่อน แล้วเย็นนี้ค่อยมาคุยถามไถ่ชื่อแซ่อีกทีเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วเยว่อิงก็ทำการเข้ามิติมาดูลูกสาว แต่เมื่อเปิดประตูห้องนอนแต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวเท้าเข้าไปก็ได้ยินเสียงเด็กน้อย“ อ๊อ แอ่ แอ่ แอ๊ ” เธอไม่รอช้าก็รีบก้าวเท้าเข้าไปในห้องก็เห็นเด็กน้อยพลิกตัวเล่นไปมาอยู่คนเดียว พร้อมกับส่งเสียงอ้อแอ้ไปด้วย“ แม่มาแล้วจ้ะคนเก่ง ตื่นมาก็ไม่งอแงเลย ” เธอก้มลงหอมแก้มลูกดังฟอด“ ป่ะ แม่จะพาลูกไปอาบน้ำเปลี่ยนผ้าอ้อม แล้วจะพาออกไปเล่นข้างนอก ” เยว่อิงก็พาเด็กน้อยไปอาบน้ำ แต่เหมือนจะเป็นการเล่นน้ำของเด็กน
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่15 ขายสมุนไพร
หลังจากที่เยว่อิงเอาลูกสาวตัวน้อยเข้านอนแล้วก็ไปจัดการอาบน้ำของตัวเองบ้าง แล้วเตรียมเข้านอนเช่นเดียวกัน06:27 น.เยว่อิงตื่นมาทำมื้อเช้าเมื่อเสร็จก็มานั่งกินให้อิ่ม แล้วรีบไปจัดการตัวเองอย่างไว เพราะจะได้ไปถึงในตัวเมืองไม่ร้อนนัก เยว่อิงตัดสินใจว่าจะไม่เอาลูกสาวออกไปปล่อยให้นอนเล่นอยู่ในมิติไปก่อน แล้วเธอค่อยแว้บเข้ามาดูเป็นระยะๆเมื่อคิดได้ดังนั้นเธอ ก็สะพายตะกร้าล็อกประตูแล้วออกจากบ้านไปเยว่อิงเดินเท้าออกมาจากตัวหมู่บ้านเมื่อเห็นว่าถนนเส้นนี้ไม่มีคนเลยก็นำจักรยานออกมารีบปั่นจักรยานเข้าตัวเมืองทันทีเมืองเป่ยเยว่อิงนำจักรยานเก็บเข้ามิติก่อนที่จะเดินเข้ามาต่อแถว เพื่อที่จะเข้าภายในเมืองแต่หลังจากที่ทำการจ่ายเงินที่หน้าประตูแล้ว(เงินที่นำมาจ่ายก็มาจากการขายหมูนั่นแหละ) เยว่อิงก็เดินไปร้ายขายสมุนไพรทันทีแต่เนื่องจากเธอไม่รู้ว่าร้านไหนให้ราคายุติธรรมกับเธอ เธอเลยเดินเข้าร้านสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุด“ ไปไป๊! ไปนั่งขอทานที่อื่น ไป๊! ร้านของข้าสกปรกหมดแล้ว ” ทันทีที่เธอเดินมาถึงหน้าร้านก็ถูกพนักงานไล่ออกมาเสียงดัง เนื่องจากวันนี้เธอต้องออกจากหมูบ้านเธอเกรงว่าถ้าหากเธอใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ชาวบ้านอ
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่14 เด็กน้อย
ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายคล้อยหลังจากที่เยว่อิงได้นอนพักผ่อนไปเธอก็มีเรี่ยวมีแรงเพิ่มมากขึ้นพร้อมที่จะขึ้นเชิงเขาลูกใหญ่ด้านหลังบ้านแล้วเยว่อิงเตรียมสะภายตระกร้าไว้ด้านหลังพร้อมกับนำธนู มีด แล้วก็เตรียมน้ำในมิติใส่กระบอกไม้ไผ่ติดไว้ในตระกร้าด้วย พร้อมเธอก็ปิดประบ้านประตูรั้วให้เรียบร้อยแล้วเริ่มเดินทางขึ้นเขาทันทีเดินขึ้นเขามาได้ลึกระยะหนึ่งเธอก็นั่งพักเหนื่อยกินน้ำกินท่า แต่อยู่ดีๆเธอก็ได้ยินเสียงร้องดังมาตามสายลมซึ่งตอนแรกเธอก็คิดว่าตนเองหูฝาด แต่พอได้ยินนานๆเข้าเธอก็รีบลุกขึ้นหาต้นตอของเสียงเด็กที่ร้องทันทีเยว่อิงเดินมาตามทิศทางของเสียงเด็กที่ร้อง สุดท้ายเธอก็เจอเด็กอยู่ในห่อผ้าแถมยังมีหน้าตาน่ารัก จ่ำม่ำ ผิวขาวใสอมชมพูมีจี้วางทิ้งไว้อยู่ข้างๆตัวเด็กน้อยด้วย เมื่อเห็นว่าไม่มีใครเธอจึงรีบย่อตัวนั่งลงอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาแล้วรีบลงจากเขาอย่างเร่งรีบบ้านท้ายหมู่บ้าน ติดเชิงเขาลูกใหญ่ตอนนี้เยว่อิงได้ทำการป้อนนมชงจากในมิติ ก่อนจะทำการเช็ดตัวทำความสะอาดแล้วเปลี่ยนใส่ผ้าอ้อม ใส่เสื้อผ้าให้เด็กน้อย แล้วพาเจ้าตัวน้อยเข้าไปในมิติก่อนจะนำที่นอนเด็กมาไว้ในห้องนอนใหญ่ของเธอ แล้วทำการเปิดเครื่องปรับอ
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่13 nc(2)
ทันทีที่ร่างสูงได้ยินเสียงครางกระเส่าของโฉมสะคราญก็รีบเอ่ยออกมาทันที“ อืม… เจ้าอย่าพึ่งรีบสิ รอข้าก่อน ” ร่างสูงเอ่ยตอบร่างบางระหงษ์พร้อมกับถอดกางเกงทหารออกแล้วนำแท่งหยกอุ่นๆที่มีน้ำสวาทเฉอะแฉะอยู่ที่ปลายหัวมาถูไถที่ร่องบุปผางาม จนร่างบางร้องออกมาด้วยความเสียวกระสัน“ อื้อ อ๊ะ อ้า… อืม ” เมื่อเห็นว่าร่องบุปผาเฉอะแฉะ และมีน้ำไหลออกตามหว่างขาเยอะแล้วร่างสูงก็ไม่รอช้านำแท่งหยกร้อนจ่อ แล้วก็กดลงไปที่ร่องงามนั้นทันที“ อืม…! อ่า ” ร่องบุปผางามของหญิงร่านราคะผู้นี้ยังคงเหมือนเดิมดั่งทุกครั้งที่เคยทำ ยังคงรัดแท่งร้อนของเขาแน่นจนแทบจะแตกเหมือนเดิม ซึ่งมันก็ทำให้เขารู้สึกถูกใจและหลงใหลร่างกายของหล่อนมากร่างสูงไม่รอช้าก่อนจะขยับแท่งร้อนที่อยู่ภายในร่องบุปผาอย่างเนิบนาบ แล้วค่อยๆขยับเร่งจังหวะเปลี่ยนเป็นการกระแทกอย่างรุนแรงจนร่างบางถึงกับหัวสั่นหัวคลอนก็ว่าได้แต่ยิ่งร่างสูงขยับเร็วและแรงเท่าไหร่ ร่างบางก็ยังคงร้องครวญครางออกมาเสียงหวานกระเส่าด้วยความเสียวกระสันตลอด“ อา!… ฮะ ฮุ่ยหมิ่น ข้าเสียว ม… ไม่ไหวแล้ว ” ร่างบางเสร็จไปรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่อาจรู้ได้แต่ทว่าร่างสูงยังคงจับร่างโฉมสะคราญเป
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่12 nc(1)
ทางด้านเยว่อิงตั้งแต่อาบน้ำเสร็จก็นอนหลับพักผ่อนอย่างสบายใจหลังจากที่ใช้แรงกายและใจจนรู้สึกเหนื่อยอ่อนมาทั้งวัน ส่วนทางบ้านจางนั้นยังไม่มีใครได้นอนเลยสักคน!ทางบ้านจาง“ นี่สะใภ้ใหญ่ ไปทำกับข้าวมื้อเย็นมาสิ! หรือเจ้าจะรอให้ข้าไปทำให้พวกเจ้ากินหรือยังไง ห๋า! ” หลังจากที่เยว่อิงออกจากบ้านไปภายในบ้านก็วุ่นวายมากเนื่องจากปกติเยว่อิงจะเป็นคนที่ต้องทำรับผิดชอบทำหน้าที่ต่างๆทุกอย่าง แต่ตอนนี้คนทำก็ไม่อยู่แล้ว ฉะนั้นหน้าที่จึงตกมาอยู่ที่สะใภ้ใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัย“ เจ้าค่ะท่านแม่ ข้าจะรีบไปทำเดี๋ยวนี้ล่ะ ” นางหลิวหรือสะใภ้ใหญ่ได้แต่กล้ำกลืนฝืนทนเข้ามาภายในครัวเพื่อทำอาหารให้ทุกคนกินอย่างไม่เต็มใจ! (แต่นี่มันก็แค่จุดเริ่มต้นเท่านั้นล่ะ)เรื่องภายในบ้านจางเยว่อิงไม่มีทางได้รับรู้เพราะมัวแต่นอนหลับพักผ่อน แต่ถึงรู้ก็ใช่ว่าเธอจะสนใจตัดภาพมาที่ค่ายทหาร“ สหายชจาง คุณหนูเสิ่นมาหานายน่ะ ตอนนี้กำลังยืนรอนายอยู่ข้างนอกนู่น ” สหายร่วมรบคนนี้ชื่อ โจวหลี่ไค เป็นสหายที่รู้ใจจางฮุ่ยหมิ่นมากที่สุด“ อืม ขอบใจมากสหายโจว ” จางฮุ่ยหมิ่นกล่าว พร้อมกับพยักหน้าตอบรับสหายด้านข้างห้องพักที่ลับสายตาผู้คน ภายในค่า
