บทที่15 ขายสมุนไพร

หลังจากที่เยว่อิงเอาลูกสาวตัวน้อยเข้านอนแล้วก็ไปจัดการอาบน้ำของตัวเองบ้าง แล้วเตรียมเข้านอนเช่นเดียวกัน

06:27 น.

เยว่อิงตื่นมาทำมื้อเช้าเมื่อเสร็จก็มานั่งกินให้อิ่ม แล้วรีบไปจัดการตัวเองอย่างไว เพราะจะได้ไปถึงในตัวเมืองไม่ร้อนนัก เยว่อิงตัดสินใจว่าจะไม่เอาลูกสาวออกไปปล่อยให้นอนเล่นอยู่ในมิติไปก่อน แล้วเธอค่อยแว้บเข้ามาดูเป็นระยะๆเมื่อคิดได้ดังนั้นเธอ ก็สะพายตะกร้าล็อกประตูแล้วออกจากบ้านไป

เยว่อิงเดินเท้าออกมาจากตัวหมู่บ้านเมื่อเห็นว่าถนนเส้นนี้ไม่มีคนเลยก็นำจักรยานออกมารีบปั่นจักรยานเข้าตัวเมืองทันที

เมืองเป่ย

เยว่อิงนำจักรยานเก็บเข้ามิติก่อนที่จะเดินเข้ามาต่อแถว เพื่อที่จะเข้าภายในเมืองแต่หลังจากที่ทำการจ่ายเงินที่หน้าประตูแล้ว(เงินที่นำมาจ่ายก็มาจากการขายหมูนั่นแหละ) เยว่อิงก็เดินไปร้ายขายสมุนไพรทันทีแต่เนื่องจากเธอไม่รู้ว่าร้านไหนให้ราคายุติธรรมกับเธอ เธอเลยเดินเข้าร้านสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุด

“ ไปไป๊! ไปนั่งขอทานที่อื่น ไป๊! ร้านของข้าสกปรกหมดแล้ว ” ทันทีที่เธอเดินมาถึงหน้าร้านก็ถูกพนักงานไล่ออกมาเสียงดัง เนื่องจากวันนี้เธอต้องออกจากหมูบ้านเธอเกรงว่าถ้าหากเธอใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ชาวบ้านอาจจะสงสัยเลยใส่เสื้อตัวเก่าๆออกมาก่อน

“ ข้ามาขายสมุนไพร ไม่ได้จะมาขอทาน” เธอพูดตอบกลับอย่างโมโห

“ เหอะ! สภาพอย่างเจ้าเนี่ยนะหรอจะมีสมุนไพรอะไรมาขายได้ รู้จักจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไม่ใช่นำหญ้าหน้าบ้านมาขายให้ข้าหรอกนะ ไป๊ๆ!!! ” พนักงานเอ่ยอย่างดูแคลน

“ ข้าก็เพิ่งจะรู้นะว่าร้านสมุนไพรแห่งนี้มองคนแค่เพียงภายนอก ข้าล่ะนึกแปลกใจจริงๆที่ยังมีคนเข้าร้านอยู่ ” เธอพูดจบก็เดินออกมาด้วยความหัวเสีย

.

.

หลังจากที่เดินหาร้านสมุนไพรมานาน เธอก็เจอร้านสมุนไพรเก่าๆออกแนวขลังๆหน่อย มีขนาดกลางแต่จัดร้านได้เป็นระเบียบ เธอไม่รอช้าก็รีบเดินเข้าไป

“ สวัสดีขอรับแม่นาง ไม่ทราบว่าท่านมาซื้อหรือมาขาย? ” พนักงานเอ่ยถามอย่างสุภาพ เยว่อิงก็ได้แต่ผงกหัวรับด้วยความพึงพอใจแล้วรีบตอบพนักงาน

“ ข้านำสมุนไพรหายากมาขายเจ้าค่ะ ” เธอเอ่ยตอบพร้อมกับถอดกระตร้าที่สะภายแล้วเปิดผ้าที่คลุมต้นโสมสองหัวที่มีขนาดใหญ่

“ โอ้! เชิญแม่นางเข้ามาในร้านก่อนขอรับ เดี๋ยวข้าจะรีบไปตามหลงจู้มาให้ แล้วก็จะให้พนักงานนำน้ำชากับของทานเล่นมาให้ท่านนะขอรับ ” พนักงานเอ่ยอย่างเร่งรีบแล้วเดินจากไป

“ น้ำชากับขนมเจ้าค่ะ ” นั่งรอไม่นาน  พนักงานหญิงก็นำน้ำชากับขนมมาบริการให้เธอ

“ ขอบคุณเจ้าค่ะ ” เธอเอ่ยพร้อมกับยิ้มตอบรับ

“ ไหนๆ โสมอยู่ไหน ” ยังไม่ทันที่พนักงานหญิงคนนั้นจะตอบอะไร ก็มีเสียงคนดังแว่วออกมาอย่างเร่งร้อน ไม่นานเธอก็เห็นตัวคน เป็นผู้เฒ่าอายุประมาณ60-70ปี มีหนวดขาวยาวๆผมขาวๆ เธอก็รีบลุกขึ้นยืนทักทายทันที

“สวัสดีเจ้าค่ะ ข้านำสมุนไพรมาขาย ” เธอลุกโค้งตัวทักทายพร้อมกับเอ่ยพูด

“สวัสดีๆ เจ้านั่งลงเถอะ แล้วไหนล่ะสมุนไพรหายากของเจ้าไอ้โสมที่ว่าน่ะ ” ผู้เฒ่าเอ่ยอย่างเร่งร้อน เมื่อเห็นดังนั้นเธอก็ไม่รอช้ารีบสมุนไพรออกมาจากตระกร้าแล้วเปิดผ้าคลุมออก

“ นี่เจ้าค่ะ ” 

“ โอ้! นะ… นี่ นี่ มัน โสมคน แถมยังเป็นโสมที่ไม่ต่ำกว่า 1,000 ปีเสียด้วย ” ผู้เฒ่าพูดออกมาอย่างตื่นเต้น เนื่องจากไม่ได้เห็นโสมหายากแบบนี้มานานแล้ว

“ ท่านจะรับซื้ออย่างไรเจ้าคะ? ” เธอเอ่ยถาม

“ อืม ข้าไม่อาจประเมินค่าราคาโสม2ต้นนี้ให้เจ้าได้จริงๆ เจ้าสนใจจะนำไปประมูลหรือไม่เล่า? ” ผู้เฒ่าเอ่ยถามเธอออกมา

“ แต่ข้าไม่อยากเปิดเผยตัวตนของข้า ” 

“ เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวข้าจะเป็นคนออกหน้าทั้งหมดเอง ” 

“ ถ้าเช่นนั้นก็ได้เจ้าค่ะ ”

“ เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวข้าจะไปนำสัญญามาก่อน ข้าจะให้เจ้าไปก่อน50,000 ตำลึงทอง ส่วนเงินที่เหลือหลังจากประมูลได้ ข้าจะหัก3ส่วน เจ้า7ส่วน เป็นอย่างไร? ” ผู้เฒ่าเอ่ยถามอย่างเที่ยงตรง

“ ข้าพึงพอใจเจ้าค่ะ ท่านนำสัญญามาเถิด ” เธอเอ่ยตอบรับอย่างพึงพอใจ

หลังจากที่เซ็นสัญญาเรียบร้อย ผู้เฒ่ายื่นเงินให้แก่เธอแล้วเธอก็นำถุงเงินมาก็แสร้งทำทีมาใส่ไว้ในผ้าที่อกแต่จริงๆเธอนำไปไว้ในมิติ แล้วเดินออกจากตัวร้านสมุนไพร ไปเดินเล่นหาดูของขายในตลาดสักหน่อย

หลังจากดูของในตลาดแล้วเธอก็ตัดสินใจเข้าโรงค้าทาสเพื่อซื้อทาส

“ ข้ามาซื้อทาสหญิง2คน ชาย1คน ” เธอเอ่ยกับพนักงาน

“ ได้ เชิญเข้ามาดูก่อน” เธอพยักหน้าตอบ พนักฃานก็พาเธอเดินดู เมื่อได้เห็นสภาพของแต่ละคนเธอก็ได้แต่หดหู่อยู่ในใจแต่สุดท้ายก็ทำเป็นไม่สนใจ เดินตรงเข้าไปเรื่อยๆจนเธอเจอเป้าหมายที่ถูกใจ

“ ข้าสนใจคนผู้นี้ ” เป็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาผู้หนึ่ง แต่สภาพร่างกายของเขามีแต่ร่องรอยของแผลฉกรรจ์ และดูเหมือนจะกำลังป่วยเสียด้วย

“ ได้ งั้นไปต่อเลยหรือไม่? ” 

“ อืม…ไปเถอะ ข้าต้องการทาสผู้หญิงอีก2คน ” เธอเอ่ยจบพนักงานก็พาเธอเดินต่อจนได้ทาสผู้หญิงมาครบ

เมื่อออกจากโรงค้าทาสเธอก็ให้เงินแก่ทาส2คนนั้นไปซื้อเสื้อผ้าของใช้ต่างๆ แล้วซื้อเผื่อผู้ชายที่นอนอยู่บนรถม้าด้วย (เธอจ้างพนักงานโรงค้าทาสให้ไปซื้อเกวียนม้าให้)  และเมื่อซื้อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเธอก็พาทุกคนกลับไปยังบ้านทันที