Share
บทที่ 45
Related chapter
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 46
หลังจากที่ฉู่เหมียนออกไปแล้ว ลู่เจียวก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาเธอต่อสายหาผู้ชายคนหนึ่ง แล้วถาม “หาบัวหิมะพันปีเจอหรือยัง? มันตกไปอยู่ในมือใครกันแน่?”ปลายสายตอบอย่างหมดปัญญา “คุณลู่ ผมพยายามแล้วครับ แต่หาร่องรอยของบัวหิมะพันปีไม่เจอเลย!”เขาก็อยากจะถามเหมือนกัน บัวหิมะนี่หาเท่าไรก็หาไม่เจอ ทำไมถึงมีคนอื่นฉกไปได้กัน?!ใครเอาไปกันนะ?คน ๆ นี้ต้องมีอำนาจมากอย่างแน่นอน!“ไม่ได้เรื่อง!” ลู่เจียวกระทืบเท้าด้วยความโมโห เธอขมวดคิ้วแล้วถาม “รีบหาวิธีมา ทำยังไงฉันถึงจะหาบัวหิมะเจอกันแน่?”ใกล้จะถึงงานวันเกิดของคุณหญิงกู้แล้ว แถมเธอก็ได้บอกไปแล้วด้วยแต่กลับไม่มีร่องรอยของบัวหิมะพันปี！ถ้าหาไม่เจอคงต้องถูกคนทั้งประเทศหัวเราะเยาะใช่ไหม? ถ้าถึงเวลานั้นกู้ว่างเชินจะคิดยังไงกับเธอ คิดยังไงกับตระกูลลู่“คุณลู่ ผมมีอยู่หนึ่งวิธี ถ้างั้นเราไปซื้อที่ตลาดมืดของเจ้าพ่อเอ็มดีไหม?”ลู่เจียวกัดปาก เจ้าพ่อเอ็ม…ดู ๆ แล้ว ก็มีเพียงแค่วิธีนี้เท่านั้น! ก่อนหน้านี้เธอสนใจในตัวของเจ้าพ่อเอ็ม เขาเป็นคนที่น่ามหัศจรรย์เป็นอย่างมาก!ลู่เจียวหมกมุ่นอยู่กับคนล
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 47
ฉู่เหมียนที่กำลังกินมันฝรั่งทอดอยู่ก็หัวเราะออกมาคุณหนูใหญ่ลู่แสดงความเย่อหยิ่งกับเธอ พูดว่าต้องการบัวหิมะพันปี แล้วยังอยากเป็นเพื่อนกับเจ้าพ่อเอ็ม เบื้องหลังเป็นแบบนี้เองสินะ อยากทำให้ตัวเองเจริญรุ่งเรืองและมั่งคั่งไหมเหรอ?ตอนแรกฉู่เหมียนคิดจะปฏิเสธ แต่พอมารู้ทีหลังว่าเป็นลู่เจียว จู่ ๆ ก็รู้สึกสนใจขึ้นมาเธอไม่ถูกชะตากับลู่เจียวมานานแล้ว ที่ผ่านมาไม่เคยมีโอกาสที่จะทำอะไรหล่อนได้เลยมันคงไม่ผิดใช่ไหมที่เธอจะเล่นอะไรบ้า ๆ สักหน่อย?คิดถึงตรงนี้ ฉู่เหมียนเข้าไปในฐานระบบ แล้วพูดคุยด้วยตนเองเอ็ม: “หนึ่งหมื่นล้านบาท“แอล: “แค่หนึ่งหมื่นล้านบาท ขอแค่คุณเอาบัวหิมะพันปีมาได้ มันก็ไม่ได้มากอะไรใช่ไหม?”เอ็ม: “มาคุยกันต่อหน้า“แอล: “ได้สิ !”เอ็ม: “ให้เจ้านายคุณ มาคุยกับฉันด้วยตัวเอง“แอล: “ทำไมล่ะ?” เอ็ม: “เวลาสองทุ่ม ที่ห้องส่วนตัว999เฉินอันบาร์ อย่าให้รอนาน”พูดจบ ฉู่เหมียนก็ออฟไลน์ไปฝ่ายตรงข้ามรู้สึกสับสนโม่อี้มองบทสนทนาที่คุยกับฝ่ายตรงข้าม มุมปากก็ยกยิ้มขึ้นกระต่ายน้อยฉู่เหมียนที่รักของกู้ว่างเชิ
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 48
ลู่เจียวผลักประตูเข้าไปในที่ห้องส่วนตัว999 ข้างในนั้นว่างเปล่าไม่มีใครเลยบอดี้การ์ดถาม “คุณหนู เจ้าพ่อเอ็มนี่เชื่อถือได้เหรอ?”“เชื่อถือได้แน่นอน!” เธอถลึงตาใส่บอดี้การ์ดเจ้าพ่อเอ็มคนนี้ช่วยเธอหาบัวหิมะพันปี ใครพูดว่าเขาไม่น่าเชื่อถือ เธอจะเป็นคนแรกที่เข้าข้างเขา!ลู่เจียวนั่งบนโซฟา เธอหยิบโทรศัพท์มา ส่งข้อความไปหากู้ว่างเชินอย่างมีความสุข[อาเชิน คุณไม่ต้องช่วยฉันตามหาบัวหิมะพันปีแล้วนะ ฉันหาเจอแล้ว!]พิมพ์จบลู่เจียวก็ปิดโทรศัพท์ลง ใบหน้าเต็มไปด้วยการรอคอยเวลาอยู่ที่สองทุ่ม ลู่เจียวลุกขึ้นยืน เตรียมตัวที่จะไปต้อนรับเจ้าพ่อเอ็มในวันปกติเจ้าพ่อเอ็มนั้นจะปรากฏตัวน้อยมาก การที่เธอได้พบเจอกับเจ้าพ่อเอ็ม คงเป็นเพราะว่าเธอโชคดีใช่ไหม?ใบหน้าของลู่เจียวประดับไปด้วยรอยยิ้ม และเอาแต่เดินไปมาเวลาผ่านไปจนใกล้จะสองทุ่มแล้ว เธอยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าพ่อเอ็มเลย“คุณหนู เจ้าพ่อเอ็มยังไม่มาอีกเหรอครับ?” บอดี้การ์ดเดินเข้ามาถามลู่เจียวกัดปาก ในใจก็ยังรู้สึกกังวล แต่ว่าเพื่อบัวหิมะพันปี เธอก็ยังคงบ่นพึมพำ “คงจะยุ่งอยู่ พวกเราก็รอไปก่อนเถอะ!”บอดี้การ์ดพยักหน้า แล้วเดินออกไปเฝ้าข้าง
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 49
ลู่เจียวโมโหมาก!เธอรอเขามาทั้งคืน ตั้งแต่สองทุ่มถึงเที่ยงคืนครึ่ง เขากลับพูดว่าไม่มา นี่คงไม่ได้แกล้งเธอใช่ไหม?เธอคือลู่เจียวนะ! ลู่เจียว! คุณหนูใหญ่ของตระกูลลู่!ที่ผ่านมาเธอมีแต่เป็นคนผิดนัด อีกฝ่ายมีสิทธิ์อะไรที่จะผิดนัดเธอ มีสิทธิ์อะไร?!ลู่เจียวโมโห เธอถือโทรศัพท์กำลังคิดที่จะด่ากลับไปคน ๆ นั้นกลับส่งข้อความมา[ต้องขอโทษจริง ๆ พรุ่งนี้ตอนกลางวันพวกเราค่อยนัดกันใหม่!]ลู่เจียวหรี่ตา ยังจะนัดอีกเหรอ?[คุณคงไม่เป็นเหมือนวันนี้ใช่ไหม? ฉันจะบอกอะไรคุณให้ว่าฉันไม่พอใจเป็นอย่างมาก!]เอ็ม [แน่นอนว่าจะไม่เป็นแบบนี้อีก วันนี้ต้องขอโทษจริง ๆ! พรุ่งนี้จะเอาบัวหิมะไปให้ตามนัด! แน่นอนถ้าวันนี้ทำให้คุณไม่พอใจแล้วคุณไม่ยอมมาเจอกันอีกก็ไม่เป็นไร ฉันจะไม่ทำให้คุณเสียเวลาอีก!]ลู่เจียวขมวดคิ้ว เอาบัวหิมะพันปีมาให้?เมื่อเห็นประโยคนี้แล้ว เธอก็ไม่มั่นใจว่าจะมาตามนัดดีหรือเปล่าเธออยากได้บัวหิมะพันปี อยากได้จนจะเป็นบ้าแล้ว![ได้! งั้นพรุ่งนี้ตอนเที่ยง มาเจอกันที่นี่!]เธอจะให้โอกาสคน ๆ นี้อีกครั้งถ้าเกิดพรุ่งนี้เขาผิดนัดอีก ต่อให้ต้องหาทั่วทั้งเมืองอวิ๋น เธอจะจับคน ๆ นี้มาสับเป็นชิ้
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 50
ตอนที่ฉู่เหมียนเดินออกมาจากบาร์ ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฟ้าแลบแปลบปลาบเป็นระยะแต่กลับไม่มีเสียงฟ้าร้อง เธอเป็นคนแปลกเพราะชอบวันที่ฝนตก โดยเฉพาะตอนที่ได้อยู่บ้านนั่งดูละครแล้วกินอะไรไปด้วยตอนที่ข้างนอกฝนตก แบบนั้นใจเธอจะรู้สึกสงบผ่อนคลายมากแต่ว่าเธอกลัวฟ้าร้องอาการกลัวฟ้าร้องนั้นเริ่มตอนที่เธอตกลงไปในทะเล เสียงนั้นกระตุ้นความกลัวที่อยู่ลึกในตัวเธอ มันเหมือนมีอะไรมาระเบิดใส่หูเธอตอนที่ฉู่เหมียนกำลังจะขึ้นรถ ก็เห็นรถมายบัคที่จอดอยู่ใกล้ ๆประตูรถเปิดออกก็มีผู้ชายสวมชุดสูทและรองเท้าหนังรีบลงมา ในมือถือเขาร่มเดินไปรับลู่เจียวฉู่เหมียนมองคน ๆ นั้น สายตาก็พลันมืดมนคนที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองอวิ๋น มีอำนาจมากที่สุด กำลังมารับลู่เจียวท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก ถ้าไม่ได้รักมากแล้วคืออะไร?จังหวะพอดีกับที่คน ๆ นั้นเงยหน้าขึ้นมาก็สบตากันพอดีในคืนมืดมิด ที่จู่ ๆ ฝนก็ตกหนัก เสียงฝนตกกระทบหลังคารถดัง “ซ่าซ่าซ่า” สนั่นกู้ว่างเชินขมวดคิ้ว ฉู่เหมียนมาทำอะไรที่นี่?ฉู่เหมียนเม้มปาก กำลังจะก้าวขึ้นรถจู่ ๆ ฟ้าก็แลบ มาพร้อมกับเสียง “ครืน” กึกก้องฉู่เหมียนตัวสั่น ใจเต้นรัว สายต
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 51
ลู่เจียวมองออกไปนอกหน้าต่าง จู่ ๆ ก็มีเสียงดังและมีสายฟ้าฟาดราวกับจะฉีกท้องฟ้าให้ขาดเป็นรูลู่เจียวสะดุ้ง “น่ากลัวมากเลย”กู้ว่างเชินปรายตามอง ตอนนี้ในสมองของเขาคิดหนักรถพวกเขาขับผ่านรถของฉู่เหมียนไปฝนตกหนัก เขามองเข้าไปเห็นฉู่เหมียนฟุบหน้ากับพวงมาลัยอยู่ลาง ๆ แม้ผ่านมาเนิ่นนานแต่รถก็ยังไม่ขับออกไปฉู่เหมียนฟุบหน้ากับพวงมาลัย ทั้งสองมือปิดหูไว้ พยายามจะปิดกั้นเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าที่ดังสนั่นแต่ไม่รู้ทำไม สายฟ้านั้นเหมือนรู้ว่าเธอกำลังกลัว ตั้งใจที่จะแกล้งผ่าลงมาดังกึกก้องหลายครั้งเมื่อฉู่เหมียนเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งดวงหน้าก็ขาวซีดเธอเอาผ้าห่มออกมาจากเบาะด้านหลัง แล้วห่อคลุมตนเองไว้ที่ปัดน้ำฝนยังคงทำงานอยู่ ส่วนฉู่เหมียนก็ขดตัวเป็นก้อนพยายามทำให้ตัวเองรู้สึกปลอดภัยตีหนึ่งของเมืองอวิ๋นควรเป็นเวลาที่เริ่มต้นชีวิตยามกลางคืน แต่เพราะฝนตก ถนนก็เลยว่างเปล่าร้างผู้คนแสงไฟที่บาร์สลัวลง ฉู่เหมียนยังคงอยู่บนรถ รอให้ฝนหยุดติ๊ง…จู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นหานซือหลี่ [เหมือนผมจะเห็นรถของคุณ]ฉู่เหมียนมองโทรศัพท์ที่สว่างขึ้นมาตรงที่นั่งข้างคนขับ เมื่อกำลังจะยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 52
ฉู่เหมียนเอาแต่เหม่อ ไม่ทันได้สนใจว่ากู้ว่างเชินนั้นตามเธอมาหานซือลี่ขับรถเร็วขึ้น พยายามสลัดกู้ว่างเชินให้หลุดแต่พอเขาเร่งความเร็ว กู้ว่างเชินก็ขับเร็วตามไล่มาด้านหลังเมื่อรถขึ้นไปบนทางด่วนยกระดับ สายฝนที่กระหน่ำก็ปะทะเข้ากับกระจกรถฉู่เหมียนชำเลืองมองกระจกหลังก็เห็นรถของกู้ว่างเชินอย่างไม่ได้ตั้งใจเธอลังเลอยู่ชั่วขณะก่อนจะหันกลับไปมองหานซือลี่พูด “กู้ว่างเชินตามพวกเรามา”ทำไมเขามาอยู่ที่นี่ได้? เขาไปส่งลู่เจียวกลับบ้านไม่ใช่เหรอ?ฉู่เหมียนคิดแล้วพูดไป “เขาคงแค่กำลังจะไปไหนน่ะค่ะ”แต่หานซือลี่ไม่คิดแบบนั้นดูจากการที่กู้ว่างเชินเร่งความเร็วตามแล้ว เขาคงไม่ใช่แค่บังเอิญไปทางเดียวกันแน่รถทั้งสองคันแข่งกันขับอยู่บนทางด่วน ทักษะการขับรถของกู้ว่างเชินนั้นดีมาก หลายครั้งที่เขาไล่ตามทันและขับมาตีคู่กับหานซือลี่ฉู่เหมียนมองไปที่กู้ว่างเชิน จู่ ๆ ในใจก็รู้สึกเหมือนอารมณ์ท่วมท้นถ้าเกิดเขาขับตามมาจริง ๆ งั้นแสดงว่าเขายังเป็นห่วงเธออยู่เหรอ แม้สักนิดก็ตาม?ฉู่เหมียนได้แค่คิดในใจ ไม่กล้าที่จะหวังเยอะคนเรามักจะผิดหวังก็เพราะว่าตั้งความหวังมากเกินไป!ฉู่เหมียนก้มหน้าลง ไม่มอ
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 53
หลังจากนั้นเธอก็อับจนหนทาง ก็เลยโทรไปหาฉู่เทียนเหอชายที่สาบานว่าจะตัดพ่อตัดลูกคนนั้น รีบมาหาเธอทั้ง ๆ ที่สภาพอากาศย่ำแย่และมีต้นไม้ล้มระเนระนาดไปทั่วตอนเช้าวันต่อมา ฉู่เทียนเหอก็ทำบะหมี่หมูตุ๋นให้เธอกินเหมือนวันนี้แต่เธอกลับทะเลาะกับฉู่เทียนเหอเสียใหญ่โตเพราะเขาพูดไม่ดีถึงกู้ว่างเชิน จนทำบะหมี่หกลงพื้นหมดคิดถึงตรงนี้ ฉู่เหมียนก็อดไม่ได้ที่จะตาแดงรื้นขึ้นมาเธอทำดีกับกู้ว่างเชินและทำดีกับคนอื่น แต่กลับไม่เคยทำดีกับครอบครัวที่รักเธอ“ทำไมแค่กินบะหมี่ก็ร้องไห้ล่ะ? อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ?” ฉู่เทียนเหอกินบะหมี่ไปหนึ่งคำแล้วอดจิ๊ปากไม่ได้“ไม่เลว นี่มันรสดั้งเดิมเลยนะ! อร่อยจนร้องไห้เลยเหรอ?”ฉู่เหมียนไม่ได้ตอบเขา แต่กลับก้มหน้าลงไป น้ำตาก็ไหลลงมาไม่หยุดฉู่เทียนเหอรู้สึกสถานการณ์มันแปลกไป จึงรีบเดินไปข้าง ๆ ฉู่เหมียนแล้วถามเธอว่า “เป็นอะไรเหรอ?” ฉู่เหมียนหันไปมอง น้ำตาไหลพรากลงมาอย่างน่าสงสาร เมื่ออยู่ต่อหน้าคนในครอบครัวเท่านั้น เธอถึงจะกล้าแสดงด้านที่อ่อนแอออกมาฉู่เหมียนกอดฉู่เทียนเหอไว้ พูดเสียงอู้อี้ “พ่อ หนูรักพ่อนะคะ”ฉู่เทียนเหอชะงักไป หลังจากนั้นก็ยิ้มโล่งใจแต่เขา
Latest chapter
