Share

บทที่ 52

ฉู่เหมียนเอาแต่เหม่อ ไม่ทันได้สนใจว่ากู้ว่างเชินนั้นตามเธอมา

หานซือลี่ขับรถเร็วขึ้น พยายามสลัดกู้ว่างเชินให้หลุด

แต่พอเขาเร่งความเร็ว กู้ว่างเชินก็ขับเร็วตามไล่มาด้านหลัง

เมื่อรถขึ้นไปบนทางด่วนยกระดับ สายฝนที่กระหน่ำก็ปะทะเข้ากับกระจกรถ

ฉู่เหมียนชำเลืองมองกระจกหลังก็เห็นรถของกู้ว่างเชินอย่างไม่ได้ตั้งใจ

เธอลังเลอยู่ชั่วขณะก่อนจะหันกลับไปมอง

หานซือลี่พูด “กู้ว่างเชินตามพวกเรามา”

ทำไมเขามาอยู่ที่นี่ได้? เขาไปส่งลู่เจียวกลับบ้านไม่ใช่เหรอ?

ฉู่เหมียนคิดแล้วพูดไป “เขาคงแค่กำลังจะไปไหนน่ะค่ะ”

แต่หานซือลี่ไม่คิดแบบนั้น

ดูจากการที่กู้ว่างเชินเร่งความเร็วตามแล้ว เขาคงไม่ใช่แค่บังเอิญไปทางเดียวกันแน่

รถทั้งสองคันแข่งกันขับอยู่บนทางด่วน ทักษะการขับรถของกู้ว่างเชินนั้นดีมาก หลายครั้งที่เขาไล่ตามทันและขับมาตีคู่กับหานซือลี่

ฉู่เหมียนมองไปที่กู้ว่างเชิน จู่ ๆ ในใจก็รู้สึกเหมือนอารมณ์ท่วมท้น

ถ้าเกิดเขาขับตามมาจริง ๆ งั้นแสดงว่าเขายังเป็นห่วงเธออยู่เหรอ แม้สักนิดก็ตาม?

ฉู่เหมียนได้แค่คิดในใจ ไม่กล้าที่จะหวังเยอะ

คนเรามักจะผิดหวังก็เพราะว่าตั้งความหวังมากเกินไป!

ฉู่เหมียนก้มหน้าลง ไม่มอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status