Share

บทที่ 57

“ลูกสาวที่น่ารัก หาบัวหิมะพันปีเจอได้ยังไงกัน?!”

ไม่นานก็ได้ยินเสียงของแม่มาจากปลายสาย “เจียวเจียว บัวหิมะพันปีหน้าตาเป็นยังไง? รีบเอากลับมาให้พวกเราดูเร็ว!”

“เจียวเจียว ครั้งนี้ตระกูลลู่ได้ก้าวไปอีกขั้นแล้ว!! เพื่อนของแม่โทรมาถามอยากจะขอดูบัวหิมะพันปี!”

ลู่เจียวสีหน้าสับสน เธอยกมือข้างหนึ่งขึ้นกุมหัวไว้

จบกัน เรื่องนี้มันเหมือนจะวุ่นวายเกินควบคุมแล้ว

เธอจะทำยังไงดี?!

ลู่เจียวเปิดโหมดเงียบแล้วโยนโทรศัพท์ไปด้านข้าง เธอมองไปที่ห้องส่วนตัวที่ว่างเปล่า นึกถึงการที่ตนเองนั้นถูกผิดนัดในห้องนี้ถึงสองครั้ง โทสะพลุ่งพล่านในตัวเธอ

ให้ตายเถอะ!

อย่าให้เธอได้รู้นะว่ามันเป็นใคร ไม่งั้นเธอจะต้องให้มันได้ชดใช้อย่างสาสม!

ลู่เจียวลุกขึ้น แล้วถือโทรศัพท์เดินออกไป

บอดี้การ์ดเดินมา มองดูลู่เจียวที่กำลังโกรธก็ไม่กล้าพูดอะไร

เมื่อเดินมาถึงตรงบาร์ ลู่เจียวก็ถูกขวางไว้ “คุณลู่”

“อะไร?” น้ำเสียงลู่เจียวแย่มาก

พนักงานนิ่งไป แล้วชี้ไปทางห้องส่วนตัวแล้วพูด “เหล้าที่คุณเปิดแล้วยังไม่ได้ดื่ม อยากให้เราเก็บไว้ที่นี่ไหมครับ?”

“อะไรนะ?” ลู่เจียวมองพนักงานหัวจรดเท้า

เธอไปเปิดเหล้าตอนไหนกัน?

ในขณะที่พูดคุ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status