Share

บทที่ 50

ตอนที่ฉู่เหมียนเดินออกมาจากบาร์ ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก

ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฟ้าแลบแปลบปลาบเป็นระยะแต่กลับไม่มีเสียงฟ้าร้อง

เธอเป็นคนแปลกเพราะชอบวันที่ฝนตก โดยเฉพาะตอนที่ได้อยู่บ้านนั่งดูละครแล้วกินอะไรไปด้วยตอนที่ข้างนอกฝนตก

แบบนั้นใจเธอจะรู้สึกสงบผ่อนคลายมาก

แต่ว่าเธอกลัวฟ้าร้อง

อาการกลัวฟ้าร้องนั้นเริ่มตอนที่เธอตกลงไปในทะเล เสียงนั้นกระตุ้นความกลัวที่อยู่ลึกในตัวเธอ มันเหมือนมีอะไรมาระเบิดใส่หูเธอ

ตอนที่ฉู่เหมียนกำลังจะขึ้นรถ ก็เห็นรถมายบัคที่จอดอยู่ใกล้ ๆ

ประตูรถเปิดออกก็มีผู้ชายสวมชุดสูทและรองเท้าหนังรีบลงมา ในมือถือเขาร่มเดินไปรับลู่เจียว

ฉู่เหมียนมองคน ๆ นั้น สายตาก็พลันมืดมน

คนที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองอวิ๋น มีอำนาจมากที่สุด กำลังมารับลู่เจียวท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก ถ้าไม่ได้รักมากแล้วคืออะไร?

จังหวะพอดีกับที่คน ๆ นั้นเงยหน้าขึ้นมาก็สบตากันพอดี

ในคืนมืดมิด ที่จู่ ๆ ฝนก็ตกหนัก เสียงฝนตกกระทบหลังคารถดัง “ซ่าซ่าซ่า” สนั่น

กู้ว่างเชินขมวดคิ้ว ฉู่เหมียนมาทำอะไรที่นี่?

ฉู่เหมียนเม้มปาก กำลังจะก้าวขึ้นรถ

จู่ ๆ ฟ้าก็แลบ มาพร้อมกับเสียง “ครืน” กึกก้อง

ฉู่เหมียนตัวสั่น ใจเต้นรัว สายต
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status