บทที่ 7

เด็บบราห์ถอนหายใจด้วยความเศร้าก่อนจะตบแก้มตัวเองเบา ๆ และตำหนิตัวเอง ‘เอาล่ะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคร่ำครวญถึงอดีตแล้วนะ ฉันจะต้องมีสมาธิกับเรื่องหนีออกไปจากชีวิตของเขาก่อน’

เธอหันกลับมาตั้งใจทำงานต่อจนถึงเวลา 19.00 น. เธอปิดแล็ปท็อปและมุ่งหน้าไปที่ห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารเย็น โรเจอร์บอกว่าเขาต้องการคุยกับเธอคืนนี้ เมื่อเธอจัดโต๊ะอาหารเสร็จ เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นจึงทำให้เธอประหลาดใจ เพราะโดยปกติจะไม่มีใครมาหาเธอในช่วงค่ำ

เมื่อเธอเปิดประตู เธอก็ตกใจเมื่อได้เห็นแคโรไลน์และคริสเตียนสามีของเพื่อนของเธอมาหา

[สวัสดีค่ะ] เธอทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม แต่มันกลับหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อเธอได้เห็นท่าทางประหม่าและเป็นกังวลของพวกเขา

“สวัสดีตอนเย็นครับ เด็บบราห์” คริสเตียนกล่าวทักทายเธอก่อนจะก้าวเข้าไปในบ้านและปิดประตูอย่างรวดเร็ว

[มีอะไรหรือเปล่า?] เด็บบราห์รู้สึกสับสนกับพฤติกรรมของพวกเขา

“เด็บบราห์ เธอจะต้องออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้” แคโรไลน์พูดอย่างเร่งรีบ

[อะไรนะ? ทำไมล่ะ? เกิดอะไรขึ้น?]

“คุณกำลังตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง” คริสเตียนแจ้งให้เธอทราบ

“โซเฟียตั้งท้อง” แคโรไลน์พูดอย่างลนลาน

[อะไรก