เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่2 แค่นี้ก็สุขใจ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-07 14:04:07ตอนที่2 แค่นี้ก็สุขใจ
“พรุ่งนี้ฝากดูตัวเล็กหน่อยนะแม่ หนูจะไปตลาดซื้อของใช้ของลูกนิดหน่อยนะจ่ะ พวกแพมเพิสหมดไวขนาดนี้คงต้องซื้อมาตุนเอาไว้เยอะๆหน่อย”
โบตั๋นรับประทานอาหารบนโต๊ะญี่ปุ่นที่มีอาหารเพียงไม่กี่อย่างกับมารดาที่บ้านพักแม่บ้านหลังคฤหาสน์หลังงาม นัยน์ตากลมละจากทีวีจอเล็กมามองมารดาที่ละสายตาจากทีวีพร้อมกัน
“อืมไปเถอะ! ถ้าเงินไม่พอเอาของแม่ไปใช้จ่ายได้นะโบตั๋นเอ้ย ยังไงนังหนูใบหม่อนมันก็หลานแม่!”
ท่านเอ่ยเท่านั้นแล้วยิ้มให้กับเด็กน้อยในเปลอย่างเต็มใจช่วยเหลือบุตรสาวและรักลูกกับหลานสุดหัวใจจริงๆ ไม่เคยต้องการอยากจะรับรู้ว่าเรื่องราวความผิดพลาดของโบตั๋นจะเป็นอย่างไร ขอแค่เรามีความสุขกับปัจจุบัน
ให้ได้มีลมหายใจและนั่งกินข้าวดูทีวีร่วมกันนั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับคนเป็นแม่
“ไม่เอาหรอกจ่ะ หนูทำผิดกับแม่ขนาดนี้แล้วหนูไม่อยากเป็นภาระของแม่ มีแต่ลูกที่ต้องดูแลพ่อแม่กันทั้งนั้น หนูขอโทษนะแม่ที่เอาใบปริญญามาให้แม่ไม่สำเร็จแถมยังเพิ่มภาระให้กับแม่อีก!”
ความผิดพลาดนี้หนักหนาเอาการทว่าเป็นความผิดพลาดที่มีความสุขที่สุดสำหรับคนเป็นแม่ โบตั๋นก็เพิ่งจะเข้าใจในวันนี้ว่าการได้เป็นแม่คนมันวิเศษขนาดนี้ การที่เรารักใครสักคนหนึ่งแบบไม่คิดถึงชีวิตนั้นมีอยู่จริง
“ไม่เป็นไรเลยโบตั๋นเอ้ย อย่าไปคิดมากเรื่องแค่นั้นเลย สำหรับแม่แกจะเป็นยังไงผิดพลาดตรงไหนมาแม่ไม่เคยเสียใจเลยสักนิด เลิกโทษตัวเองได้แล้ว สำหรับแม่เอ็งเก่งและเป็นลูกที่ดีของแม่มากแล้วจริงๆนะโบตั๋น!” ดวงใจเอ่ยแล้วตักข้าวเข้าปากเคี้ยวแก้มตุ่ย แล้วหันกลับไปใส่อารมณ์กับทีวีที่ชักไม่ดี เริ่มติดๆขัดๆตามกาลเวลา
ทีวีตัวนี้มีความสำคัญกับดวงใจมาก เมื่อยามมันใช้ไม่ได้การ ผู้เป็นสามีที่ล่วงลับไปนั้นคอยซ่อมจนใช้ได้ในทุกๆครั้งท่านจึงต้องการเอาทีวีตัวนี้ไว้ดูเป็นต่างหน้าจนกว่ามันจะใช้งานไม่ได้กันไปข้าง
คุณหญิงท่านเองก็ซื้อสิ่งอำนวยความสะดวกให้เราๆกันทุกห้อง เห็นก็จะมีแต่ดวงใจที่ไม่ยอมกับไอ่แค่ทีวีเครื่องเดียวนี้แหล่ะ ของบางอย่างก็มีคุณค่าทางจิตใจมากจริงๆ
“หนูรักแม่นะ!”
โบตั๋นมองแม่และบอกรักท่านในขณะที่ท่านก็สาวเท้าไวๆไปที่หน้าจอทีวีและตบฝ่ามือทั้งห้าลงที่หลังทีวีตัวกลมเข้าอย่างจัง
ปั๊งงงง!
“แม่ละเบื่อเอ็งจริงๆชอบชวนกินน้ำตาแทนข้าวอยู่เรื่อย ต่อไปนี้ไม่เอาละนะ....เค็ม”
น้ำเสียงตื้นตันและพยายามเก็บกลั้นน้ำตาเอาไว้ พยายามเปลี่ยนเรื่องแล้วก็ยังไม่สำเร็จ โบตั๋นเคยสัญญากับพ่อแม่ว่าจะเอาใบปริญญามาให้ท่านทั้งสอง เคยพูดในตอนที่เรานั่งทานข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาตรงนี้นี่เอง ทีวีก็มักจะติดๆดับๆให้หวนคิดถึงอดีตเพราะเหตุการณ์เหมือนซ้ำสอง แบบนี้เเล้วจึงเรียกน้ำตาจากสองแม่ลูกเอาไว้ไม่อยู่
“อึก!จ่ะแม่ ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหล่ะ” มือเรียวยกขึ้นปาดน้ำตาแล้วทานข้าวกับมารดาต่อที่ยิ้มทั้งน้ำตาไม่ต่างกันด้วยความสุข มาพร้อมกับความคิดถึงคนที่ล่วงลับสุดหัวใจ
@เช้าวันใหม่ ณ บริษัทอนันตรากรุ๊ป
ปึกกกกก!!!!!
“โปรดใส่ใจในมติที่เป็นเอกฉันท์ของผมกันด้วยนะครับ....เพราะผมไม่ชอบพูดย้ำๆซ้ำๆทุกคนก็รู้”
เขม เขมราช อนันต์ธการณ์ นักธุรกิจหนุ่มหล่อไฟแรงอันดับต้นๆของประเทศ ฮอตทั้งหน้าตาและหน้าที่การงาน สูงสมาท สุขุม จริงจังเด็ดขาดเป็นที่สุด
สมกับที่ว่ารูปหล่อพ่อรวยและเขาก็รวยมากจริงๆอีกด้วย และหล่อราวกับไปเป็นดารานายแบบได้สบายๆ
ผู้คนภายในบริษัทอสังหาฯชื่อดังต่างก็สะดุ้งกันอย่างพร้อมเพรียงใจหล่นหายวาบไปหลายต่อหลายครั้งแล้วตลอดการพูดคุยนี้
คำกล่าวและการทุบกำปั้นแกร่งลงกลางโต๊ะของห้องประชุมดังก้องกังวาน น้ำเสียงเยือกเย็นเด็ดขาดอย่างที่ทุกคนก็ขยาดกลัวกันถ้วนหน้า เขมราชลงมติพูดเองเออเองอย่างเอาแต่ใจ
เขมราชว่ายังไงก็ต้องว่าไปตามนั้น และไม่ต้องการฟังคำหารือกันที่ฟังไม่เข้าหู คนที่จะสามารถคัดค้านได้นั้นต้องมีเหตุผลมากพอ
บริษัทอสังหาฯชื่อดังครบวงจร ได้แก่ การพัฒนาที่ดินในรูปแบบต่างๆ เช่นที่ดินเพื่อการเกษตรกรรม ที่อยู่อาศัย อาคารสำนักงาน ศูนย์การค้า นิคมอุตสาหกรรม ตลอดจนอสังหาริมทรัพย์เพื่อการพักผ่อน โดยมีลักษณะประกอบการจัดสรรที่ดิน หรือก่อสร้างอาคารขึ้นมาแบ่งเป็นห้องชุด หรือแบ่งให้เช่าเป็นส่วนๆเพื่อการค้า
เขมราชบริหารงานต่อจากบิดาหรือท่านอดิศร อนันต์ธการณ์ เข้าปีที่แปดแล้ว ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเติบโตและก้าวกระโดดจนอนันตรากรุ๊ปหยิบจับอะไรก็เป็นเงินเป็นทอง
“เอาหล่ะ จบการประชุมเพียงเท่านี้!”
เสียงสุดท้ายแห่งวาระการประชุมสิ้นสุดลง ร่างสูงสมาทลุกขึ้นยืนตัวสูงและสาวเท้าไวๆกลับเข้าไปยังห้องทำงานใหญ่ของตนเองด้วยใบหน้าราบเรียบ แต่เมื่อร่างหนาได้ย่างกายเดินผ่านไปที่มุมใด พนักงานที่อยู่ใกล้เขานั้นก็ต่างจัดแจงและตั้งใจทำงานกันอย่างแข็งขันและเงียบสงบอย่างอัตโนมัติ
“ฮัลโหลเคนวันเกิดแม่ฉันวันนี้ใช่หรือเปล่า ถ้าจำไม่ผิด?” เขมราชละสายตาจากตัวหนังสือในแผ่นเอกสารวางปากกาลง นั่งเอนหลังพิงพนักแล้วเอื้อมไปหยิบมือถือราคาแพงขึ้นมาต่อสายหาเลขาคนสนิท
เขามีเลขาถึงสองคน หญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกันที่หน้าห้องนั้นทำงานด้านเอกสารให้ ส่วนเคนคอยช่วยลงพื้นที่และเป็นเหมือนเพื่อนสนิทเสียมากกว่าตามประสาผู้ชายด้วยกัน
และไม่ใช่ว่าเขมราชลืมวันเกิดมารดาของตนเอง แค่เขาทำงานหามรุ่งหามค่ำเป็นเวลานานจนกลัวว่าจะเบลอหลงๆลืมๆ จนอยากจะถามย้ำเคนให้แน่ใจอีกครานั่นเอง
“ครับ วันนี้วันเกิดคุณหญิง คุณเขมจะไปซื้อของขวัญให้ท่านด้วยตนเองหรือให้ผมจัดการให้ครับ!?”
เคนเลขาคนสนิทเอ่ยขึ้นเสียงเรียบที่หน้าที่ของเขาคือคอยเสนอทางเลือกให้กับเขมราชในทุกๆเรื่อง
“ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงให้นายจัดการให้ แต่วันนี้ไม่หล่ะ ฉันจะไปซื้อด้วยตนเอง!”
“ครับนาย!”
“แค่นี้แหล่ะเคน ขอบใจมาก!”
เขมราชวางสายแล้วนั่งไขว่ห้างคิดอะไรเพลินๆในความชอบของคุณหญิงขจีว่าท่านให้ความสนใจอะไรเป็นพิเศษกันแน่ เขารู้แค่ว่าท่านชอบดอกทานตะวัน และเคนมักจะเสนอให้ซื้อนาฬิกาเรือนละหลายหลักล้านให้กับมารดาในวันเกิดทุกๆปีซึ่งซ้ำซากจำเจ
ท่านคงเบื่อไปแล้ว แต่หากซื้อเพียงช่อดอกไม้ก็คงจะไม่ได้ คิดแบบนั้นเขมราชจึงลุกขึ้นยืนตัวสูง หยิบกุญแจรถแล้วเดินออกจากห้องไปในทันที
เป็นเวลาเกือบปีแล้วที่เขาใช้ชีวิตบินไปกลับไทยกับอเมริกาอยู่อย่างนี้เพราะต้องบินไปหาหวานใจคนดีของเขมราช น้ำหวาน สาวสวยลูกนักการเมืองชื่อดังที่พิชิตหัวใจของเขาได้สำเร็จ เธอมีอายุน้อยกว่าเขมราชเพียงสามปี เธอมีธุรกิจแฟชั่นที่โกอินเตอร์เอามากๆจึงต้องใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่นั่น และเขมราชคนคลั่งรักก็มักจะบินไปหาเธออยู่บ่อยครั้งและไฟลท์บินในปีนี้ก็นับไม่ถ้วนเลยจริงๆ
เขาเด็ดขาดกับทุกคนยกเว้นกับน้ำหวาน เพราะเธอหวานสมชื่อ เอาใจเก่ง น่ารักขี้อ้อน แถมยังเซ็กซี่ขยี้ใจหนุ่มเจ้าสำราญอย่างเขมราชสะจนอยู่หมัด
พอเขมราชนึกถึงเเฟนสาวทีไรก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ในทันที เพราะในอีกไม่กี่เดือนที่เคลียร์งานให้ว่าง
เสร็จสรรพเขาจะขอเธอแต่งงานในทันทีอย่างไม่คิดรีรอ เขมราชรักเธอมากจนรู้สึกว่าชีวิตนี้คงไม่มีผู้หญิงคนไหนรู้ใจ ถูกใจเขาได้เท่ากับเธออีกแล้ว
เขมราช ใช้ชีวิตอยู่บนเพนส์เฮ้าท์สุดหรูไม่ค่อยกลับไปที่บ้านเพราะไม่ว่างจริงๆ รวมทั้งการสร้างเรือนหอหลังงามและบินบ่อยอีกด้วย เรียกได้ว่าหลงหญิงจนลืมพ่อและแม่เลยก็ว่าได้
แต่บิดามารดาก็ใช่ว่าจะมีเวลามานั่งรอเขาอยู่ที่บ้านเสียเมื่อไหร่ ท่านทั้งสองออกเที่ยวไปทั่วทุกมุมโลกใช้ชีวิตบั้นปลายให้คุ้มที่สุดต่างหาก ไม่
เคยโทรตามโทรจิกเขมราชเลยสักนิด ราวกับว่าพวกท่านกำลังอินเลิฟกันตอนแก่อย่างไงอย่างงั้น
บทที่เกี่ยวข้อง
สาวใช้จำยอม ตอนที่3 สาวใช้คนเดิม
ตอนที่3 สาวใช้คนเดิม"อย่าดื้อกับยายนะลูก เดี๋ยวแม่มานะคะคนเก่ง!"ฟอดดดดด!!!!!โบตั๋นส่งเด็กอ้วนไปไว้กับผู้เป็นยายแล้วกดจมูกลงบนพวงแก้มซาลาเปาก่อนไปตลาด อย่างอาวรอาลัยไม่แพ้กับคนที่เบะปากกำลังจะปล่อยเสียงแหลมร้องก้องกังวานในไม่ช้านี้โบตั๋นรีบยกมือขึ้นบ๊ายบายตัดใจรีบเดินจากไป แค่นี้ก็ทำให้คนเป็นแม่ใจอ่อนยวบได้ทั้งๆที่ก็ไปไม่นานแค่ห่างลูกไม่กี่ชั่วโมงก็ทำให้คลั่งแล้วจริงๆ เด็กอ้วนของเธอทำให้เธอเสพติดกลิ่นหอมจากตัวนุ่มๆนั่น กลิ่นแป้งเด็ก ทุกๆอย่างเลยจริงๆเป็นช่วงบ่ายของวันที่ร่างบางนั่งรถโดยสารมาถึงตลาดแต่เธอเกิดนึกได้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณหญิงท่าน ทำให้โบตั๋นนิ่งฉุกคิดไม่ยอมลงจากรถโดยสาร เพื่อจะไปเส้นทางหนึ่งที่กำลังจะมุ่งหน้าไปห้างสรรพสินค้าชื่อดังการเเต่งตัวของสาวใช้อย่างเธอก็ไม่มีอะไรมากกางเกงยีนส์สีซีดตัวเก่งและเสื้อคอปกสีขาวสะอาดติดกระดุม เธอพกถุงผ้าเป็นกระเป๋า ขาเรียวยาวลงจากรถโดยสารเป็นที่เรียบร้อยแล้วสาวเท้าเข้าไปในที่หมายใหม่ในทันทีอันดับแรกโบตั๋นหาตู้กดเงิน เธอยืนกดเงินและมองยอดในบัญชีของตนเองอย่างพอใจ เพราะเธอมีเงินเก็บจำนวนหนึ่งเอาไว้เลี้ยงลูกไม่ให้อดๆอยากๆอย่างแน่น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07สาวใช้จำยอม ตอนที่4 คนรู้ใจของคุณหญิง
ตอนที่4 คนรู้ใจของคุณหญิงเค้กวันเกิดในปีนี้ของคุณหญิงมีเพียงก้อนเดียวนั้นคือจากโบตั๋นที่ตั้งใจทำให้กับคุณท่านของเธอเองครอบครัวอนันต์การณ์เพียงแค่รับประทานอาหารมื้อค่ำของวันนี้ร่วมกันเท่านั้น คุณหญิงต้องการแค่ลูกชายกลับบ้านมาหาก็เพียงพอแล้ว ส่วนเค้กวันเกิดก็ได้ในทุกปีจากท่านอดิศรสามีสุดที่รัก ปีนี้จึงสั่งกับทุกคนว่าไม่อยากได้เค้กอีกแล้วอายุปูนนี้ ต้องการเพียงความสุข...โบตั๋นให้คนมาเสริฟเค้กนมสดของเธอขึ้นโต๊ะอาหาร เพราะตัวเธอเองไม่มีเวลาว่างเลยจริงๆ หนูน้อยใบหม่อนกำเริบ ร้องหน้าดำหน้าแดงใหญ่เมื่อเห็นผู้เป็นแม่อยู่ตรงหน้าแล้วไม่เข้าไปอุ้มตนเสียที“ฝากขอบใจโบตั๋นด้วยนะองุ่น นังหนูคงพยศละสิถึงไม่ได้ออกมาให้ด้วยตนเอง!” ท่านรับกล่องของขวัญจากสาวใช้อีกคนพร้อมกับเอ่ยถึงแม่ลูกอ่อน“ค่ะคุณท่าน หนูใบหม่อนร้องลั่นยังไม่หยุดเลยค่ะ!”“พอพูดถึง ฉันก็อยากจะฟัดสะนี่ พรุ่งนี้อุ้มมาหาฉันด้วยหล่ะ!”“ค่ะคุณท่าน” องุ่นขานรับอย่างนอบน้อมไหนจะเค้กที่หน้าตาน่าทานนั่นอีก ไม่บอกก็รู้ว่าใครเป็นคนทำและรู้ใจจริงๆ นึกอยากทานขนมจ่ามงกุฎทว่าทานเยอะไม่ได้เบาหวานก็ขึ้นอีก และวันนี้ก็มีเค้กวันเกิดจนได้ อุตส่าห์จะงดห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07สาวใช้จำยอม ตอนที่5 หัดอุ้มเด็ก
ตอนที่5 หัดอุ้มเด็ก“อย่าตบแรงสิแม่ เดี๋ยวก็ได้พังกันพอดี!” “ก็มันของขึ้นนี่ ไอ่ตอนสำคัญๆเวลาพระเอกนางเอกจูบกันก็เป็นอยู่เรื่อย เอ็งจะไม่ให้แม่โมโหได้ยังไงหล่ะ!!!”ปึกก!!! ปึก!ยังคงตบไม่หยุด“แต่แม่ก็เลือกที่จะใช้ทีวีเครื่องเก่าเนี้ยนะ?”โบตั๋นเอียงคอถาม ในมือถือขวดนมที่ถูกปั๊มนมใส่มาถึงครึ่งขวดจนเสร็จสรรพแล้วยัดเข้าปากเล็กของเด็กน้อยที่นอนมองตาแป๋วแหวว เวลาสี่ทุ่มแม่เธอยังดูละครอยู่เลย แค่ฝากหนูใบหม่อนไว้แป๊ปเดียวก็แทนที่จะลดเสียงเบาๆหน่อยกลับทึ่งทีวีเสียงดังสะนี่ แม่นะแม่.....“โบตั๋น ไอ่อะไรนะ ผัวเอ็งหน่ะมันขับแท็คซี่มาจอดคอยเอ็งอยู่หน้ารั้วตั้งพักนึงนะวันนี้ สงสัยคงมาง้อขอคืนดีเอ็งแล้วหล่ะ จะเอายังไงต่อหล่ะ!”ดวงใจเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าพ่อตาหนูมา ถอนหายใจพรืดยาวตามมาเมื่อรู้สึกได้ว่าแม่ยายอย่างตนจะเชียร์ให้ลูกสาวไปใช้ชีวิตครอบครัวให้พร้อมหน้า หรือเชียร์ให้ออกจากขุมนรกดี ดวงใจกำลังสับสนแทนโบตั๋นไปแล้ว มือหยาบยกขึ้นมากุมขมับทันที“พี่กบแม่ เขาชื่อพี่กบ” โบตั๋นบอกกับแม่เเละเเม่ก็ไม่เคยรู้จักชื่อและเคยเห็นหน้าคร่าตาเขาเลยสักครั้ง“มันระหองระแหงเกินไป แม่ว่าไปกันไม่รอดก็อย่าฝืน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07สาวใช้จำยอม ตอนที่6 โหงวเฮ้งดี
ตอนที่6 โหงวเฮ้งดี“ก็ให้น้ำหวานจัดการเรื่องลูกทั้งหมด แค่นั้นก็จบแล้วไงครับคุณแม่” เขายังคงปฏิเสธอย่างไม่ยอมขยับตัวไปไหน คุณหญิงก็ทำเป็นหูทวนลมเดินอุ้มเด็กน้อยไปหาเขมราชที่นั่งไขว่ห้างปั้นหน้ายักษ์อยู่ตรงข้ามกัน อย่างแกล้งๆ“พ่อที่ไหนจะไม่เคยอุ้มลูกตัวเองกัน คิดแบบนั้นเมียคงเคืองตาย หอบหลานแม่หนี ทิ้งไปแน่ๆตาเขมเอ้ย! ให้เขาเลี้ยงลูกอยู่คนเดียวได้ยังไงกัน ความคิดแบบนี้ใช้ไม่ได้เลยนะ!”“ก็ผม....!”เขมราชจำต้องยอมฝืนทนและส่งมือหนาไปรับเด็กตัวน้อยแล้วเอามาวางตรงหน้าตักของตนเอง คุณหญิงอมยิ้มในทันทีที่ได้แกล้งลูกชายเขาถอนหายใจพรืดยาวมองไปที่แม่ของเด็ก แถมสายตายังคาดโทษอีกด้วย ก็คนมันไม่ชอบเด็กจะให้ทำยังไงได้ และก็ยังไม่อยากแตะต้อง ยังไม่พร้อมยุ่งเกี่ยวกับเด็กเล็กในตอนนี้ แค่ทำงานก็ปวดประสาทจะแย่อยู่แล้วเอาไว้เขาใจร่มๆก่อนก็ไม่ได้ แล้วยัยเด็กรับใช้คนนี้ก็ดันมามีลูกให้แม่เขาคลั่งจนอดใจไม่ไหวอยากจะมีหลานเร็วขึ้นมาเร่งเขาอีก ทั้งที่ประเด็นสำคัญมันอยู่ที่หวานใจของเขา เธอไม่ค่อยจะมีเวลาว่างแล้วจะผลิตหลานให้คุณแม่ได้อย่างไรทันใจท่านกัน“แอ้!”“ชื่อหนูใบหม่อนนะเขม เป็นไงน่ารักไหม?”“ครับน่ารักด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07สาวใช้จำยอม ตอนที่7 หวานใจนอกใจ nc+
ตอนที่7 หวานใจนอกใจ nc+19.30น.“ทำไมถึงไม่รับสายสักทีนะ!”เขมราชโยนบุหรี่ทิ้งลงโถ พ่นควันขาวสุดท้ายออกมาจากปากและจมูกโด่งๆด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ ตาคมยังคงจดจ้องที่หน้าจอมือถือในมือก่อนจะถอนหายใจพรืดยาวตามมาเวลานี้เขมราชกลับมาที่เพนส์เฮ้าท์หรู เขาอยู่ที่ระเบียงมุมโปรดโดยการนั่งมองภาพวิวบนตึกสูงตระการตา มือหนาหยิบแก้วไวน์ข้างๆขึ้นมากระดกกำลังพินิจพิจารณาอยู่ว่าเขาจะยกโขยงครอบครัวไปหาหวานใจที่นั่นตามที่มารดาได้แนะเอาไว้ดีหรือเปล่าเมื่อช่วงเที่ยงในขณะที่รับประทานอาหารร่วมกัน ก่อนจะกลับ ท่านแนะเอาไว้แบบนั้นและเขาก็เห็นดีเห็นงามเพราะอดคิดถึงหวานใจคนสวยของตนเองไม่ไหวพอๆกับที่มารดาต้องการพบกับเธอ“…..”เเต่เวลานี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่า คนที่ไม่มีเวลาอย่างน้ำหวานจะพึงพอใจหรือเปล่า เพราะเธอคงไม่คิดว่าเราไปรบกวนเวลาหรอกกระมัง………….“อื้ออส์ อ๊า!”อีกซีกโลก หญิงสาวดีไซน์เนอร์ชื่อดังเจ้าของหุ่นเพรียวเซ็กซี่ หรือน้ำหวาน กศิญา เธอเป็นหญิงสาวพราวเสน่ห์ที่เดินผ่านชายใดในทุกหย่อมหญ้าก็มักจะมีคนมองตาเป็นมัน เธอเป็นคนปากหวานชั่งพูดที่คุณสมบัตินี้ใช้ทำมาหากินและมัดใจแฟนหนุ่มของเธออีกด้วย แม้กระทั่งไม่มีเวล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07สาวใช้จำยอม ตอนที่8 ช่วยเหลือ
ตอนที่8 ช่วยเหลือ“เเม็กเวลล์ดาราในดวงใจของฉันมาซั่มเธอแทบทุกวันแบบนี้ เธอจะให้ฉันนอนหมอนเปียกไปถึงไหนกันหะ?”เสียงของน้องสาวต่างมารดาเอ่ยขึ้นไม่จริงจังนัก เธอปรายตามองเพียงเล็กน้อย จากนั้นยักหัวไหล่ให้อย่างโนสนโนแคร์“แล้วแม็กซ์เวลล์มาบ้านทุกวันไม่ดีหรือไง เธอจะได้เห็นดาราดังทุกวันเลยนะ จะขอลายเซ็น ถ่ายรูปก็ว่ามาสิ กอด หอมได้หมด ขออย่างเดียวห้ามมีเซ็กส์ก็พอ!?” เธอว่าอย่างยิ้มๆและรู้ใจอะตอมดี เธอรู้ว่าน้องสาวของเธอก็รักเธอไม่ได้อิจฉาตาร้อนจริงๆสะหรอก เราทั้งสองคนเป็นพวกปากร้ายใจดีร่างระหงเดินนวดนาดไปหยิบแก้วมัคเทกาแฟแล้วยกขึ้นดื่ม“ดีเลยสิ ถ้ามาในฐานะอื่นอะ!” ยังคงว่าอย่างเสียงขุนมัวแบบปลงๆ เพราะอะตอมเห็นแม็กซ์เวลล์ทุกครั้งที่มาและเขินเอามากๆและเขาก็สุภาพบุรุษคุยเก่งสะจนอะตอมปลื้มแล้วปลื้มอีก ถึงกับปฏิญาณตนเลยว่ารักคนไม่ผิดและจะรักตลอดไป“แต่ขอโทษทีนะ เขาเป็นของฉันไปแล้วหน่ะ! เธอเป็นน้องของฉัน พี่น้องกันแบ่งกันไม่ได้หรอกนะ”น้ำหวานยังแหย่ผู้เป็นน้องไม่หยุดด้วยถ้อยคำเจ็บแสบตามความเคยชิน เพราะเพิ่งจะญาติดีกันได้ไม่นานและเธอก็รักน้องสาวมากเห็นแบบนี้ แต่เราสะดวกพูดคุยกันทำนองนี้ก็เท่าน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07สาวใช้จำยอม ตอนที่9 ที่ปรึกษา
ตอนที่9 ที่ปรึกษา“เอ่อ....ขอโทษทีนะฉันไม่ได้ตั้งใจมอง!” เขมราชรีบละสายตาจากเต้าอวบๆขาวๆของแม่ลูกอ่อนในทันที ลำคอหนาลอบกลืนน้ำลายลงคอไปอย่างไม่เข้าใจตนเองเวลานี้ เพราะโบตั๋นมีเนื้อหนังมังสา ผิวพรรณเนียนละเอียดเปร่งปลั่ง หุ่นดี เอวคอด สมบูรณ์แบบไปหมดทุกส่วนรวมถึงใบหน้าคร่าตาของเจ้าหล่อน โบตั๋นมีดวงตาสีดำสนิทที่คมคาย เธอสวยเขารู้ดี เหมาะที่จะไปเป็นดารา นางแบบดีๆนี่เองเขาไม่ได้ชมเธอเกินไปจริงๆ เขมราชคิดแบบนั้นและไม่ได้เอ่ยออกมาให้เจ้าตัวได้ยินหรอก“ไม่เป็นไรค่ะ!”“เจ้าหนูนั่นป็นอะไรถึงเข้าโรงพยาบาลหล่ะ?” เขมราชก็เอ่ยสัพเพเหระขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบ “ท้องเสียค่ะ!” เธอตอบเสียงเรียบไปแค่นั้นอย่างจ้องมองไปข้างหน้าโดยไม่ได้หันไปมองเจ้านายหนุ่ม“อ๋อ แล้วนี่หายดีเเล้วหรือไง?” เขมราชยังคงเอ่ยถามพลางคิดในใจถึงเจ้าเด็กอ้วนในอ้อมกอดแม่ ว่ากินเก่งแบบนั้นจนท้องเสียเฉยเลย น่าสงสารและน่าเอ็นดูขึ้นมาอย่างประหลาด คงเพราะหนูใบหม่อนเป็นเด็กคนแรกที่เขาได้สัมผัสเป็นครั้งแรกละมั้ง และคงติดเชื้อมาจากคุณหญิงขจี ที่คะยั้นคะยอให้รักเด็ก เขาเองก็มีความรู้สึกดีๆขึ้นมาหน่อยแล้ว“ค่ะ!”“ฉันมีเรื่องอยากจะขอปรึกษ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07สาวใช้จำยอม ตอนที่10 รอเพียงเธอ
ตอนที่10 รอเพียงเธอ“แอ้!!!ๆ”“ชู่ว!!!อย่าร้องสิเจ้าหนู เดี๋ยวแม่ก็มาแล้ว”ดวงตาคมละสายตาจากแผ่นหลังของหญิงสาวแม่ลูกอ่อนมาสบตากับเด็กน้อยในอ้อมกอดที่ดวงตากลมเปียกท่วมไปด้วยน้ำตาสีใส เด็กน้อยหลับตาปี๋ร้องไห้ในทันทีเมื่อออกจากอ้อมกอดของผู้เป็นแม่ได้ไม่นานมือหนาตบลงก้นของเด็กน้อยเบาๆด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ ที่ม้านั่งตัวยาวอย่างไม่กล้าขยับไปไหนเพราะกลัวจะทำเจ้าหนูหลุดมือ เขาอุ้มไม่เป็นแล้วยังเสือกให้ความช่วยเหลือเธอ ดวงตาคมยากที่จะละสายตาจากร่างของเธอและชายคนขับแท็กซี่คนหนึ่งที่เขาเห็นมันมาจอดรอใครสักคนตั้งนานแล้ว และคุณหญิงเคยพูดลอยๆให้ฟังว่าสามีของโบตั๋นเป็นคนขับรถแท็กซี่ ก็น่าจะเป็นชายคนนี้“แอ้!ๆ”ผ่านไปสักพัก โบตั๋นที่ได้ยินเสียงร้องไห้จากลูกน้อยที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆจึงรีบตัดบทสนทนาในทันที“ขอบคุณนะคะคุณเขมที่อุ้มหนูใบหม่อนให้” โบตั๋นสังเกตุเห็นใบหน้าของเขาดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ก็นึกสงสัยว่าทำไมเขาต้องมาช่วยอุ้มลูกของเธอกัน“อื้ม ไม่เป็นไร!”เขาค่อยๆประครองตัวหนูน้อยส่งไปถึงมือแม่แล้วเอ่ยเสียงเรียบตามแบบฉบับของเขมราช “ฉันไม่ได้อยากจะดุเธอเรื่องนี้หรอกนะโบตั๋น แต่ไอ่ผู้ชายคนนั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07
บทล่าสุด
สาวใช้จำยอม ตอนที่30 ปวดไปหมด
ตอนที่30 ปวดไปหมดเช้าวันใหม่ที่อากาศแสนจะร่มรื่นเย็นสบาย ผล็อยให้กายใจต้องการพักผ่อนบนเตียงหนานุ่มขนาดคิงไซส์ ภายในห้องที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ทว่าคนทำงานนั้นไม่สามารถทำได้ในสิ่งที่ใจต้องการ ร่างหนาในชุดทะมัดทะแมงกางเกงยีนส์สีกากี เสื้อโปโลสีดำ สวมรองเท้าผ้าใบ เสื้อผ้าบนร่างกายของชายหนุ่มล้วนเป็นแบรนด์เนมด้วยกันทั้งนั้น ยกเว้นเสียแต่ว่าหมวกนิรภัยสีขาวสะอาดตาที่เขมราชสวมอยู่ สิ่งนี้จะบ่งบอกได้ว่าเขาเป็นวิศวกร หรือไม่ก็ผู้บริหารระดับสูง สองขายาวก้าวเข้ามาดูงานที่ไซต์งานก่อสร้างในเขตปริมณฑล ที่แห่งนี้คือบ้านจัดสรร จำนวนยูนิต เพียง164 ยูนิต ราคาเริ่มต้นที่ 3.8 ล้านบาทเป็นอีกโครงการหนึ่งที่อนันตรากรุ๊ปดูแลและอีกหลายโครงการ แต่เห็นทีว่าวันนี้เขมราชจะยุ่งทั้งวัน เพราะที่นี่เกิดปัญหาขึ้นมา เขาจึงต้องมาด้วยตนเองเนื่องจากมีการประสานงานกันไม่ดีพอ ซึ่งปัญหานี้จะเจอบ่อยมากและมีผลกระทบพอสมควร ส่งผลให้งานล่าช้า แถมต้องกลับไปแก้ที่ต้นเหตุ อย่างที่ไม่ใช่เรื่องที่ควรต้องมาเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ร่างหนายืนอยู่เป็นจุดสนใจให้กับเหล่าช่างแผนกก่อสร้างและทุกๆคนทั้งหมด โดยมีเคนเลขาคนสนิทยืนประ
สาวใช้จำยอม ตอนที่29 ของของฉัน
ตอนที่29 ของของฉัน“ฉันเห็นว่าหมอเป็นผู้ชาย ถ้ามันสนใจเธอขึ้นมาก็แย้งเธอไปจากฉันนะสิ!” เพียงประโยคนี้ประโยคเดียวก็มีอิทธิพลเข้ามาถ่าโถมหัวใจดวงน้อยได้มากขนาดที่โบตั๋นนั้นคิดหนักเพราะคำว่า ‘ตัดใจ’ มันเริ่มยากขึ้นมาเรื่อยๆ“คุณนั่งดีๆหน่อยได้ไหมคะ!”เมื่อไม่สามารถห้ามให้เข้ามาได้ เขมราชจึงนั่งหน้าสลอนไขว่ห้างกระดิกเท้าอยู่ใกล้ๆ ท่าทางของเขาราวกับกุ้ยในคลาบชายชุดสูทก็ไม่ปานตาคมดุลอบมองหมอหน้าหล่อสลับกันกับโบตั๋นอย่างไม่เมื่อยลูกกะตาเลยสักนิดด้วยความที่เป็นโรงพยาบาลเอกชน ความเป็นส่วนตัวก็มาเป็นอันดับหนึ่ง ส่วนวัคซีนในวันนี้ก็ดีที่สุด ราคาแพงเพราะอิมพอร์ตจากอเมริกา ไร้ซึ่งการต่อคิวนาน แค่มีเงินทุกอย่างก็เป็นอันจบเมื่อเขาไม่ได้ฟังตามที่บอก โบตั๋นเองก็ลำบากใจ หล่อนยืนมองคุณหมอสลับกับเขาอยู่สักพักเช่นกันคุณหมอกำลังทิ่มเข็มฉีดยาลงบนแขนอ้วนๆของหนูใบหม่อน ด้วยมีพยาบาลอีกคนคอยช่วยอย่างกล่อมให้หนูน้อยอยู่หมัด ด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวลและความเป็นมืออาชีพของพยาบาลสาว ทำเอาคนรอบข้างแทบอ้าปากหาวไปตามๆกันกับหนูใบหม่อนจึ้กกก!“แอ้ๆ!!!! แอ้!!”“แอ้ๆ!!”ตาแป๋วแหววละจากของเล่นของพยาบาลสาวแถมมืออ้วนๆยัง
สาวใช้จำยอม ตอนที่28 อาการหวงของ
ตอนที่28 อาการหวงของ“ไหนเธอบอกว่าครั้งนั้นมันจะมาเป็นครั้งสุดท้าย แล้วทำไมมันถึงมายืนหน้าสะหรอนอยู่หน้าบ้านฉัน!?”แววตาแห่งความผิดหวังฉายออกมาโดยที่เขาไม่รู้ตัวและเจ็บใจขึ้นมาจริงๆ เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งของๆเขารวมทั้งโบตั๋นที่เป็นคู่นอนคนล่าสุดอีกด้วย แทบคลั่งและโมโหจนฟิวขาดเพราะอาการหวงของกำเริบ“อะไรของคุณคะ!!!! โบตั๋นไม่ได้จะไปกับรถแท็กซี่คันไหนทั้งนั้น....และถึงใครจะมา โบตั๋นก็ไม่ได้นัดและรู้ว่าเขาจะมา”ให้ยืนกรานนั่งยันนอนยัน คนเดือดปุดๆก็แทบจะไม่ฟังอยู่แล้ว แต่ก็ยังจะมาถามเธอแบบหาเรื่องไม่หยุด“ยังจะแก้ตัวอีกเหรอ?”เธอไม่ยอมอธิบายขยายความอะไรมากกว่านี้ จนเขาคิดเป็นอื่นไปไม่ได้แล้ว“น้าแช่ม รถมารอนานแล้วนะรีบไปสิ เอ๊ะแต่ว่าน้าแวะถามโบตั๋นมันด้วยหล่ะ ว่าจะไปด้วยกันทีเดียวเลยหรือเปล่า!”เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายอีกฝั่งที่น่าจะเป็นเสียงขององุ่น แต่ก็ทำให้ทั้งสองได้ยินชัดเจนทุกคำ เขมราชหน้าจ๋อยในทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น“ก็เธอไม่บอกฉัน”ดวงตาคมดุฉายแวววับเป็นประกาย ราวกับโล่งอก ก่อนจะหลุบตามองต่ำอย่างเหนียมอาย เสียงทุ้มคล้ายหวานละมุนผ่อนลงราวกับคนละคนเมื่อครู่ ราวกับเป็นคนแก่น่าเอ็นดูค
สาวใช้จำยอม ตอนที่27 ลูกต้องมีพ่อเมื่อพร้อม
ตอนที่27 ลูกต้องมีพ่อเมื่อพร้อม“ฉันระแคะระคายให้กับความสัมพันธ์ของเธอสองคนมาตั้งแต่ลูกเธอเกิดมาได้ไม่กี่วันแล้วแหล่ะ หน้าลูกเธอเหมือนตาเขมราวกับแกะ!”“แต่ที่ฉันไม่แสดงความรับผิดชอบในฐานะย่าเพราะตอนนั้นตาเขมก็กำลังจะขอหนูน้ำหวานแต่งงาน!”“ฉันจึงตามน้ำเธอไปก่อน แล้วอะไรที่เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอกับตาเขมมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ก็ตอนที่เธอท้องแก่ใกล้คลอด คงจำไม่ได้ว่าฉันประกาศให้ทุกคนตามหาแหวนเพชรที่ทำหาย!”“จนได้ไปย้อนดูกล้องวงจรปิด เธอหายเข้าไปในห้องนอนของตาเขมทั้งคืน”“หน้าตาของยัยหนูและภาพจากกล้องวงจรปิด มันชัดเจนขนาดนี้”“โบตั๋นขอโทษค่ะคุณท่าน ที่เผลอตัวเผลอใจ และที่สำคัญปล่อยให้หนูใบหม่อนเกิดมาท่ามกลางความผิดพลาดแบบนี้”“โบตั๋นขอโทษจริงๆค่ะ”“จะขอโทษทำไม เพราะเธอไม่ได้ผิดเลยโบตั๋น”“ตาเขมไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม?”“ค่ะคุณท่าน!”“ตอนนี้ตาเขมก็ไม่มีใคร ทำไมถึงไม่บอกเขาไปหล่ะ”“โบตั๋นว่าความผิดพลาดในครั้งนี้สมควรเปลี่ยนแปลงชีวิตของโบตั๋นเพียงคนเดียวค่ะ!”“คุณท่านลองนึกภาพว่าถ้าหากคุณเขมรู้ว่าหนูใบหม่อนเป็นลูก เขาจะทำหน้ายังไง แล้วเขาจะยังรักเด็กอย่างที่บอกหรือเปล่า!”“ภาพในหัวของโบตั๋นม
สาวใช้จำยอม ตอนที่26 หน้าลูกเธอ
ตอนที่26 หน้าลูกเธอ"ไม่หล่ะ ถ้ามีเมียฉันคงแอบมาจิ้มเธออีกอยู่ดี สู้เอาเธอคนเดียวดีกว่า ไม่ต้องรู้สึกผิด!"คำพูดจากเขมราชยังคงดังก้องในหู มันก็ถูกต้องแล้วสำหรับข้อเสนอที่เขาต้องการเพียงแค่ตัวของเธอ เพื่อสนองตัณหาให้กับตัวเขาเอง แต่ทำไมยิ่งนานไป กลับยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้กับโบตั๋นมากขึ้นทุกวัน...แต่จะให้ทำอย่างไรได้ เธอทำได้แค่นอนถ่างขาใต้ร่างของเขมราชไปในทุกคืน แลกกับจำนวนเงินที่มากขึ้นเข้าบัญชีในทุกๆเดือน โบตั๋นคิดว่าหากนานไป สักวันเธอก็อาจจะมีเงินสร้างบ้านหลังเล็กๆได้เข้าสักวันวันนั้นคงหลุดพ้นจากคนไม่มีหัวใจอย่างเขมราช...เรื่องลับๆระหว่างเธอกับเจ้านายหนุ่มดำเนินผ่านไปจวบจนกระทั่งสามเดือน...............@สามเดือนผ่านไป"แอ้!!!"เสียงอ้อแอ้จากเด็กตัวกลมอายุได้ครึ่งปีที่ยิ่งนานวันเด็กน้อยนั้นก็มีหน้าตาที่เปลี่ยนไป โตขึ้นไม่พอ แต่ใบหน้าละม้ายคล้ายกับผู้เป็นพ่อ มันชัดขึ้นทุกวันจนโบตั๋นนึกหวาดกลัวขึ้นมาว่าจะมีคนมาจับสังเกตลูกเธอเอาได้คุณหญิงขจีพักนี้ยิ่งไม่ไปไหน เด็กอ้วนของโบตั๋นมักจะได้ไปอยู่ที่ห้องรับแขกกับคุณหญิงคุณท่าน สร้างเสียงหัวเราะให้กับคนวัยเกษียณทั้งสองจนรักใคร่หนูใบหม่อน
สาวใช้จำยอม ตอนที่25 ไม่ได้ตั้งใจนะ nc+
ตอนที่25 ไม่ได้ตั้งใจนะ nc+เขมราชยืนกัดฟันกรอดข่มอารมณ์เดือดดาล เขาอุตส่าห์มาตรงเวลา อันที่จริงก็เลยเวลาไปไม่กี่นาทีเอง แน่นอนว่าเมาและเก็บทรงไม่อยู่ แต่ดูนาฬิกาไม่หยุดแถมตอนนี้ยังปวดหลัง ยุงก็กัดอีกต่างหาก ทำไมโบตั๋นถึงได้ใจร้ายขนาดนี้กัน อย่าให้ต้องใช้ไม้ตายเลยนะ แต่เห็นทีแม่สาวใช้คนนี้ชักเหิมเกริมไม่สนสโลแกนประจำตัวของเขาอีกแล้วร่างหนายืนจ้องเธอกับลูกน้อยในอ้อมแขนสลับกัน “ลูกเธอจะเป็นไข้เลือดออกเอานะโบตั๋น!!” เสียงทุ้มเอ่ยปนสะอึก นิ้วชี้ไปที่เด็กตัวกลมในอ้อมแขนของเธอที่นอนมองคนเป็นแม่ตาแป๋ว เด็กนี่ก็นอนดึกไม่เป็นใจเลยสักนิด เขมราชบ่นอุบในใจ“ชั่งลูกโบตั๋นเถอะค่ะ!”ไหง๋เป็นงั้นไป เขมราชเอามือเกากระโหลกงงไปทีหนึ่ง ด้วยความเมาจึงเผยนิสัยขี้เล่นบางอย่างออกมา“ทำไมพูดแบบนั้นหล่ะ?” คนเมาไม่เข้าใจ เธอเป็นแม่ที่รักลูก ไหง๋มายอมให้ลูกทนยุงกัด ดูแววตาใสแป๋วนั่นสิน่าสงสารจับใจ“ก็เพราะคุณทำให้เขาต้องโดนยุงกัด แล้วจะให้โบตั๋นทำยังไงได้คะ โบตั๋นไม่ต้องการให้คุณมานอนที่นี่เพราะมันไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสบาย ถึงคุณเขมนอนไปก็จะพลานให้คุณโมโหหนูใบหม่อนแบบเมื่อเช้าอยู่ดี!!!!”โบตั๋นทำตัวเหมือน
สาวใช้จำยอม ตอนที่24 คุณเขมเช็คชื่อ
ตอนที่24 คุณเขมเช็คชื่อ3ทุ่มเช้าจรดเย็น ประธานหนุ่มแห่งวงการอสังหาฯใช้เวลาอยู่ที่บริษัทอนันตรากรุ๊ปจนหมดวัน ความเหนื่อยล้ากระบอกตาทำให้เปลือกตาหนักอึ้งในขณะที่เอนหลัง นอนพักสายตาแหงนหน้ามองเพดานภายในใจว้าวุ่นไม่เป็นอันมีสมาธิและต้องการเหล้าเข้มๆมากจริงๆงานธุรกิจราบรื่นไม่มีอะไรต้องน่าเป็นห่วง กลับกันนั้นภายในหัวของเขามีแต่หน้าโบตั๋นลอยมาเขาเบื่อเธอเสียจริงที่ขัดใจไปสะทุกอย่าง ทั้งที่คิดว่าเธอน่าจะคุยสนุก คุยกันรู้เรื่อง คุยถูกคอแล้วแท้ๆแต่เธอดื้อมากเกินไป…ร่างหนาดีดตัวลุกขึ้นยืนแล้วสาวเท้าไวๆออกจากห้องทำงาน“บอสคะ มีเมลล์กระทันหันและสำคัญที่บอสต้องอ่านภายในวันนี้ เดี๋ยวดิฉันจะส่งไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!” ก่อนที่เขาจะเดินพ้นออกไป เลขาสาวก็เอ่ยท้วงขึ้นมาอย่างกล้าๆกลัวๆแต่เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ไม่ดุอยู่แล้ว เพราะเป็นเรื่องสำคัญก็ต้องรายงาน นั่นก็ถูกแล้ว“อืม!”เขมราชเพียงพยักใบหน้ารับแล้วเดินออกไปในทันทีประจวบเหมาะกับเวลาเลิกงานของพนักงานที่อยู่ด้านนอกเช่นกัน ผู้คนที่เดินขวักไขว่เมื่อเห็นประธานหนุ่ม ก็ต่างเดินหลีกหนีเขา ให้เป็นเส้นทางโล่งสำหรับเขมราชคนดุคนเจ้าระเบียบ กันอย่างอัตโนมัต
สาวใช้จำยอม ตอนที่23 โมโหหิว
ตอนที่23 โมโหหิวเด็กทารกตัวอ้วนกลมในอ้อมแขนแกร่งสงบนิ่งลงไม่ร้องเลยสักแอะ หนังตาที่ปิดแหล่ไม่ปิดแหล่จ้องมองคนอุ้มอย่างไม่ละสายตา และแล้วหนูใบหม่อนก็เข้าสู่ห้วงนิทราของคนแปลกหน้าอย่างเขมราชโดยง่าย ราวกับดีดนิ้ว ตัดภาพมาที่แม่ของยัยหนู...“เห็นไหมว่าลูกเธอหลับแล้ว!?” ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมาจ้องมองแม่ลูกอ่อนที่นั่งเงียบ หน้าตึงอย่างเห็นได้ชัด “ค่ะ!” โบตั๋นไม่ได้เมินเขาและเธอจัดเบาะนอนให้ลูกสาวเสร็จเรียบร้อยแล้ว วันนี้หนูใบหม่อนโดนแย้งที่นอนไปโดยปริยาย โดยเธอจัดให้หมูอ้วนนอนข้างเตียงที่ต่ำลงไป ดีที่เบาะนอนแสนน่ารักที่มันค่อนข้างทันสมัย นุ่มนิ่ม ราคาแพงนั้นทำให้หมูอ้วนไม่ต้องนอนเหมื่อยจนตื่นตลอดทั้งคืน โบตั๋นคิดแบบนั้นเพราะรู้ราคาของเบาะนี่ดี กี่หมื่นนี่แหล่ะ....“วางลงเลยค่ะ แต่ค่อยๆนะคะ”“เตียงเธอเล็กเกินไปนะ!” เขมราชอุ้มเด็กน้อยลงเบาะนุ่มนิ่มอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ แก้มกลมๆของเด็กน้อยที่เปื้อนคลาบน้ำลายสีใสเป็นภาพที่สะกดสายตาของคนที่ได้มอง นึกอยากจะหอมสักฟอดอย่างไม่นึกรังเกียจ ทั้งที่เขาไม่ชอบเด็กแต่กับหนูใบหม่อน ทั้งแม่และลูก น่าเอ็นดูมากเหลือเกิน นึกเจ็บใจที่โบตั๋นไปเป็
สาวใช้จำยอม ตอนที่22 พลังหื่น
ตอนที่22 พลังหื่น แสงสุดท้ายกำลังลาลับขอบฟ้า ระบายแสงสีส้มลงมาอาบผืนโลก ส่งผลให้ตกกระทบกับร่างเล็ก ผ่านทางกระจกรถข้างกายของนักธุรกิจหนุ่มที่พ่วงมาด้วยพลขับรถ เส้นทางขากลับเข้าไปยังบ้านอนันต์ธการณ์ เราใช้เวลาที่ห้างหรูนานพอสมควร รับประทานอาหารกลางวัน ซื้อของเล่น ของใช้ รถเข็นเด็ก เสื้อผ้าเด็ก ลามไปจนถึงมารดาของโบตั๋น โบตั๋นนั่งเงียบกุมมือวางไว้บนหน้าตักตนเอง สายตาทอดมองไปยังดวงตะวันที่กำลังลับขอบฟ้าด้วยความเพลิดเพลิน แต่ห้วงความคิดยังวิตกกับข้อความของเพื่อนเขมราชที่ส่งมาเมื่อเที่ยงวัน เธอไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว แต่ระหว่างเขมราชกับผู้หญิงคนนั้นที่บอกกว่าคลิปดังว่อนแบบนั้น หากสอดใส่....แล้วโรคที่ตามมาหล่ะ โบตั๋นชักไม่แน่ใจในตัวของเขมราชขึ้นมาแล้วจริงๆ หากติดโรคทางเพศสัมพันธ์เป็นทอดๆ แล้วหนูใบหม่อนตกไปเป็นภาระของผู้เป็นยายแบบนั้นนะหรือ....และลูกเธอต้องกินนมจากเต้าอีกด้วย Hrrrrrrr! “ฮัลโหลครับคุณแม่?” “ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ รักคุณพ่อคุณแม่นะครับ!” จู่ๆเสียงมือถือของคนข้างๆก็ดังขึ้นมา ทำให้โบตั๋นหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วชำเลืองมองเจ้านายหนุ่มเล็กน้อย เขมราชเอ่ยตอบปลายสายไป
