ตอนที่6 โหงวเฮ้งดี
“ก็ให้น้ำหวานจัดการเรื่องลูกทั้งหมด แค่นั้นก็จบแล้วไงครับคุณแม่” เขายังคงปฏิเสธอย่างไม่ยอมขยับตัวไปไหน
คุณหญิงก็ทำเป็นหูทวนลมเดินอุ้มเด็กน้อยไปหาเขมราชที่นั่งไขว่ห้างปั้นหน้ายักษ์อยู่ตรงข้ามกัน อย่างแกล้งๆ
“พ่อที่ไหนจะไม่เคยอุ้มลูกตัวเองกัน คิดแบบนั้นเมียคงเคืองตาย หอบหลานแม่หนี ทิ้งไปแน่ๆตาเขมเอ้ย! ให้เขาเลี้ยงลูกอยู่คนเดียวได้ยังไงกัน ความคิดแบบนี้ใช้ไม่ได้เลยนะ!”
“ก็ผม....!”
เขมราชจำต้องยอมฝืนทนและส่งมือหนาไปรับเด็กตัวน้อยแล้วเอามาวางตรงหน้าตักของตนเอง คุณหญิงอมยิ้มในทันทีที่ได้แกล้งลูกชาย
เขาถอนหายใจพรืดยาวมองไปที่แม่ของเด็ก แถมสายตายังคาดโทษอีกด้วย ก็คนมันไม่ชอบเด็กจะให้ทำยังไงได้ และก็ยังไม่อยากแตะต้อง ยังไม่พร้อมยุ่งเกี่ยวกับเด็กเล็กในตอนนี้ แค่ทำงานก็ปวดประสาทจะแย่อยู่แล้ว
เอาไว้เขาใจร่มๆก่อนก็ไม่ได้ แล้วยัยเด็กรับใช้คนนี้ก็ดันมามีลูกให้แม่เขาคลั่งจนอดใจไม่ไหวอยากจะมีหลานเร็วขึ้นมาเร่งเขาอีก ทั้งที่ประเด็นสำคัญมันอยู่ที่หวานใจของเขา เธอไม่ค่อยจะมีเวลาว่างแล้วจะผลิตหลานให้คุณแม่ได้อย่างไรทันใจท่านกัน
“แอ้!”
“ชื่อหนูใบหม่อนนะเขม เป็นไงน่ารักไหม?”
“ครับน่ารักดี!”
ใบหน้าหล่อเหลาเองก็ก้มหน้าลงไปมองคนตัวเล็กในอ้อมกอดว่าจะน่ารักขนาดไหนกัน แต่พอเขมราชได้สบตากับเด็กน้อยก็ราวกับต้องมนต์สะกด รู้สึกได้เลยว่าเด็กคนนี้โหงวเฮ้งดี น่าตาน่ารักจริงๆ เขมราชมองไปที่มือแง้งขิงป้อมๆนั้นกำลังชูขึ้นมาราวกับอยากจะชกหน้าเขาอย่างไงอย่างนั้น
“นี่โบตั๋นสามีของเธอเขาหน้าตาดีหรือไง ลูกเธอโหงวเฮ้งดีจริงๆนะ!” เขมราชคิดอะไรได้ก็เอ่ยขึ้นมา เพราะว่าไหนๆก็ต้องจำยอมอุ้มเด็กน้อยอยู่แล้วเลยเปิดบทสนทนาขึ้นมาให้เพื่อไม่ให้ในที่นี้เงียบจนเกินไป
“กะก็ประมาณนั้นค่ะ!”
เธอไม่รู้จะตอบไปอย่างไร เพราะบทจะโพล่งถามมา ก็เอาสะไม่รู้จะตอบอย่างไรเลยจริงๆ เรื่องแบบนี้มันน่าสงสัยด้วยหรือ หรือเขากำลังเอ่ยอะไรเป็นนัยแฝงหรือเปล่า เพราะเคยได้ยินมาว่าเขมราชมักหลอกด่า หากไม่พอใจขึ้นมา
เผลอๆคงคิดว่าเธอรีบมีลูกเกินไปแล้วทำให้เขาซวยเพราะคุณหญิงอยากจะมีหลาน และเขมราชก็รู้ว่าเธออายุเพียงยี่สิบปีต้นๆนี้เอง เพราะเธอก็เกิดและโตมากับบ้านนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยพูดคุยกันก็ตาม
“แล้วทางฝั่งนั้นเขาคุมกำเนิดอยู่หรือเปล่าลูก ใจแม่หน่ะอยากให้ปล่อยได้แล้วนะ คุยกันไว้บ้างหรือยัง?”
“ยังเลยครับ ผมและเขาไม่ค่อยมีเวลาเลย”
พอนึกถึงน้ำหวาน เวลานี้เธอคงกำลังหัวหมุนดิวงานกับดีไซน์เนอร์ชาวฝรั่งเศษเพื่อนของเธออยู่ เขาละไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าผู้หญิงอะไรจะบ้างานขนาดนั้นกัน
เมื่อยามที่เขมราชไปนั่งเฝ้าเธอทำงาน เธอให้เขานั่งรอที่โซฟา สายตาคมก็มักจะมองกระโปรงพริวๆเดินฉับๆหมุนไปหมุนมา ใบหน้าเอาจริงเอาจังทำให้เขมราชคนดุมีรอยยิ้มขึ้นมาได้อย่างน่าประหลาดใจ
“ระหว่างนี้คุณแม่ก็ซ้อมเลี้ยงเจ้าหนูคนนี้ไปก่อนแล้วกันนะครับ!”
เขมราชพูดดี แต่ค่อยๆประคองส่งเจ้าหมูน้อยตัวหนักไปให้คุณหญิง ไม่อยากจะอุ้มนานเพราะยังไงสะก็ไม่ได้ชอบเด็กขนาดนั้น
“อย่าให้แม่ซ้อมนานนักหล่ะ!”
ถึงท่านจะรู้ใจว่าเขมราชกำลังเปลี่ยนเรื่องไม่ยอมซ้อมเลี้ยงเด็ก กลับกันยังส่งกลับคืนมาอย่างเเนบเนียนอีกด้วย คุณหญิงก็ถอนหายใจพรืดยาวไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว
“แม่เห็นข่าวในทีวีว่าคีรินทร์เพื่อนรักของลูกได้ลูกแฝดนี่ใช่ไหม ลูกสนใจทำลูกแฝดหรือเปล่าหล่ะเขม?” คุณหญิงยังไม่ยอมเปลี่ยนเรื่อง
ส่วนคีรินทร์เพื่อนรักของเขมราช กลายเป็นคนดังไปแล้วเพราะได้เมียเป็นดาราแถมเจ้าตัวก็รวยระเบิดระเบ้อ ทำธุรกิจเครื่องดื่ม แอลกอฮอล์นั่นเอง เขมราชไม่ได้นึกใส่ใจหรืออิจฉาเพื่อนรักเลยสักนิดที่มีลูกก่อน
อันที่จริงน้ำหวานและเขมราชก็มีนิสัยที่ค่อยๆเป็นค่อยๆไปเหมือนกัน ส่วนที่เขาจะไปเร่งเธอนั้นก็เพราะคุณหญิงขจีเลยคนเดียว เรื่องแต่งงาน สร้างครอบครัวหน่ะ....
แต่พอมาคิดดูอีกที เขมราชก็สองจิตสองใจอยู่บ้าง เพราะอายุอานามและไหนจะความสวยที่เสน่ห์เกินต้านของแฟนสาว เขากลัวว่าจะมีฝรั่งตาน้ำข้าวเข้ามาแหย๋มเธอนะสิ ความคิดจึงคล้ายๆเอนอ่อนไปทางมารดาของเขาแล้วในตอนนี้
“ผมขอปรึกษาน้ำหวานก่อนนะครับ คุณแม่ก็ทำใจให้สบายๆ ผ่อนคลายนะครับ!” คุณหญิงหน้ายู้ในทันทีเมื่อคล้ายกับกำลังโดนลูกชายตำหนิ
“โบตั๋นว่ายัยหนูคงหิวนมแล้วนะคะคุณท่าน!”แม่ลูกอ่อนคอยชะเง้อมองลูกน้อยที่กำลังให้ความสนใจไปที่นิ้วก้อยของคนอุ้ม มองอย่างหิวโหยน้ำลายยืดตามประสา
“กินเก่งเกินไปแล้วนะเด็กอ้วนคนนี้ ทีหลังเอาขวดนมมาด้วยนะฉันอยากเล่นกับยัยหนูนานๆ!”
“ค่ะคุณท่าน!”
“ผ้าพันคอที่เธอเลือกสวยมากๆ ฉันชอบในรสนิยมการเลือกของของเธอที่รู้ใจฉัน คงได้ใช้ผืนของเธอยาวๆเลยหล่ะเพราะแมทช์ได้ทุกชุด ขอบใจเธอมากนะ” ก่อนจะไปคุณหญิงก็ขอเอ่ยชื่นชมโบตั๋นก่อน
“ค่ะคุณท่าน แต่โบตั๋นว่ารสนิยมของดีไซน์เนอร์แฟนของคุณเขมจะดีว่าคนธรรมดาๆอย่างโบตั๋นนะคะ!”
“จริงด้วยครับคุณแม่ ที่โบตั๋นพูดนั้นถูกต้องเลย น้ำหวานเธอเก่งมากๆเลยนะครับ รู้ใจผม ชอบเลือกชุดให้กับผมจนผมมีรสนิยมขึ้นมาหน่อย เอาไว้วันที่ผมพาเธอมา วันนั้นคุณแม่คงคุยกันถูกคอกับเธอแน่ๆ!”
เขมราชรีบเสริมเมื่อสาวใช้เปิดทางให้ได้เอ่ยชื่นชมแฟนสาวของเขา เขาคิดในใจว่าเด็กคนนี้ก็ชั่งพูด หัวไวในการสนทนาไม่เหมือนใครดี....
“อันที่จริงแล้วแม่ก็ชอบอะไรเรียบๆง่ายๆนะ แต่เอาเถอะ แม่จะรอวันนั้นนะ!”
คุณหญิงก็ยังคงว่าเหน็บแนม ส่งยิ้มหวานๆให้กับลูกชาย
“….”
โบตั๋นที่นั่งมองทั้งคู่ก็รู้สึกว่าสองคนแม่ลูกก็แสบใช่เล่นเหมือนกัน และหากคุณหญิงไม่ชอบไม่พอใจใครแล้ว ก็ยากที่จะเปิดใจ หากไม่ชอบในตัวแฟนสาวของเขมราชขึ้นมาหล่ะก็ เขาซวยแน่....
“โบตั๋นขอตัวก่อนนะคะคุณท่าน คุณเขม”
“อื้มจ่ะ!”
………………
เที่ยงวันเป็นเวลาที่แม่ครัวต่างก็ยุ่งอยู่กับการจัดโต๊ะอาหารสำหรับมื้อเที่ยงที่เขมราชกลับมาบ้านทั้งทีนั้นก็จะมีแต่ของโปรดเสริฟขึ้นโต๊ะทั้งนั้น จนโบตั๋นก็เป็นแม่ครัวใหญ่และแม่ของเธอก็อาสาเลี้ยงยัยหนูให้
“โบตั๋น แม่ว่ายัยหนูไม่ได้ถ่ายปกติแล้วหล่ะตัวร้อนขนาดนี้!”
เดิมทีแล้วเด็กทารกจะถ่ายบ่อยอยู่แล้ว แต่อาการตัวร้อนที่ตามมานั้นคงไม่ใช่
“อะไรนะแม่ ไหนมาดูสิ!”
โบตั๋นรีบล้างมือที่ซิงค์ให้สะอาด เช็ดมือให้แห้งแล้วอังมือที่ตัวของลูกสาวในทันที เธอรู้ว่ามือที่ล้างมาจะเย็น แต่ยังไงสะแม่ของเธอก็ยืนยันแล้วว่ายัยหนูตัวร้อนจริงๆ
และโบตั๋นก็สัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่ร้อนระอุจากตัวนิ่มๆของลูก
“ฉันจะพาลูกไปหาหมอ แม่ช่วยทางนี้ต่อทีนะจ๊ะ!”
“เออๆไปเถอะ!”
…………….
@โรงพยาบาล
“จากที่หมอตรวจดูอาการเรียบร้อยแล้วเด็กกำลังท้องเสียจากเชื้อไวรัส โรคนี้เกิดจากการที่มีเชื้อไวรัสเข้ามาทางปากโดยตรงนะครับ!”
คุณหมอยังหนุ่มเอ่ยบอกกับแม่ลูกอ่อนที่ยืนรอฟังอย่างน้ำตาคลอเบ้าตรงหน้า
“อาการทำให้เกิดอาการคลื่นไส้ อาเจียน ปวดท้อง ถ่ายเหลวเป็นน้ำ มีไข้ หากมีอาการรุนแรงถ่ายเหลวมากๆ จะเกิดการสูญเสียน้ำและเกลือแร่ ทำให้ช็อก อาจเสียชีวิตได้เลยนะครับ แต่ตอนนี้เด็กพ้นขีดอันตรายแล้วครับคุณแม่”
“ขอบคุณนะคะคุณหมอ ฮึก!ขอบคุณจริงๆค่ะ!”
แทบล้มทั้งยืน เพราะจากที่ฟังจากที่คุณหมอบอกมันไม่ใช่เรื่องธรรมดา นี่หากพาหนูใบหม่อนมาไม่ทันป่านนี้ลูกเธอจะเป็นอย่างไร
มือเรียวได้แต่ยกขึ้นมาไหว้ขอบคุณคุณหมออย่างสะเทือนใจอยู่อย่างนั้น น้ำตาไหลอาบสองแก้ม หัวอกของคนเป็นแม่ทรมานทุกครั้ง เมื่อยามลูกเจ็บแสบปวดร้อนไม่สบายอะไรนิดๆหน่อยเธอก็แทบคลั่งแล้ว
แต่นี่มีเชื้อไวรัสที่ไม่รู้มาจากไหนทำให้ลู
กสาวของเธอต้องเป็นแบบนี้อีก
“ยังไงรอดูอาการสักคืนก่อนนะครับค่อยกลับไปรักษาตัวที่บ้าน!”
“ค่ะๆคุณหมอ!”
…………………...
ตอนที่7 หวานใจนอกใจ nc+19.30น.“ทำไมถึงไม่รับสายสักทีนะ!”เขมราชโยนบุหรี่ทิ้งลงโถ พ่นควันขาวสุดท้ายออกมาจากปากและจมูกโด่งๆด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ ตาคมยังคงจดจ้องที่หน้าจอมือถือในมือก่อนจะถอนหายใจพรืดยาวตามมาเวลานี้เขมราชกลับมาที่เพนส์เฮ้าท์หรู เขาอยู่ที่ระเบียงมุมโปรดโดยการนั่งมองภาพวิวบนตึกสูงตระการตา มือหนาหยิบแก้วไวน์ข้างๆขึ้นมากระดกกำลังพินิจพิจารณาอยู่ว่าเขาจะยกโขยงครอบครัวไปหาหวานใจที่นั่นตามที่มารดาได้แนะเอาไว้ดีหรือเปล่าเมื่อช่วงเที่ยงในขณะที่รับประทานอาหารร่วมกัน ก่อนจะกลับ ท่านแนะเอาไว้แบบนั้นและเขาก็เห็นดีเห็นงามเพราะอดคิดถึงหวานใจคนสวยของตนเองไม่ไหวพอๆกับที่มารดาต้องการพบกับเธอ“…..”เเต่เวลานี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่า คนที่ไม่มีเวลาอย่างน้ำหวานจะพึงพอใจหรือเปล่า เพราะเธอคงไม่คิดว่าเราไปรบกวนเวลาหรอกกระมัง………….“อื้ออส์ อ๊า!”อีกซีกโลก หญิงสาวดีไซน์เนอร์ชื่อดังเจ้าของหุ่นเพรียวเซ็กซี่ หรือน้ำหวาน กศิญา เธอเป็นหญิงสาวพราวเสน่ห์ที่เดินผ่านชายใดในทุกหย่อมหญ้าก็มักจะมีคนมองตาเป็นมัน เธอเป็นคนปากหวานชั่งพูดที่คุณสมบัตินี้ใช้ทำมาหากินและมัดใจแฟนหนุ่มของเธออีกด้วย แม้กระทั่งไม่มีเวล
ตอนที่8 ช่วยเหลือ“เเม็กเวลล์ดาราในดวงใจของฉันมาซั่มเธอแทบทุกวันแบบนี้ เธอจะให้ฉันนอนหมอนเปียกไปถึงไหนกันหะ?”เสียงของน้องสาวต่างมารดาเอ่ยขึ้นไม่จริงจังนัก เธอปรายตามองเพียงเล็กน้อย จากนั้นยักหัวไหล่ให้อย่างโนสนโนแคร์“แล้วแม็กซ์เวลล์มาบ้านทุกวันไม่ดีหรือไง เธอจะได้เห็นดาราดังทุกวันเลยนะ จะขอลายเซ็น ถ่ายรูปก็ว่ามาสิ กอด หอมได้หมด ขออย่างเดียวห้ามมีเซ็กส์ก็พอ!?” เธอว่าอย่างยิ้มๆและรู้ใจอะตอมดี เธอรู้ว่าน้องสาวของเธอก็รักเธอไม่ได้อิจฉาตาร้อนจริงๆสะหรอก เราทั้งสองคนเป็นพวกปากร้ายใจดีร่างระหงเดินนวดนาดไปหยิบแก้วมัคเทกาแฟแล้วยกขึ้นดื่ม“ดีเลยสิ ถ้ามาในฐานะอื่นอะ!” ยังคงว่าอย่างเสียงขุนมัวแบบปลงๆ เพราะอะตอมเห็นแม็กซ์เวลล์ทุกครั้งที่มาและเขินเอามากๆและเขาก็สุภาพบุรุษคุยเก่งสะจนอะตอมปลื้มแล้วปลื้มอีก ถึงกับปฏิญาณตนเลยว่ารักคนไม่ผิดและจะรักตลอดไป“แต่ขอโทษทีนะ เขาเป็นของฉันไปแล้วหน่ะ! เธอเป็นน้องของฉัน พี่น้องกันแบ่งกันไม่ได้หรอกนะ”น้ำหวานยังแหย่ผู้เป็นน้องไม่หยุดด้วยถ้อยคำเจ็บแสบตามความเคยชิน เพราะเพิ่งจะญาติดีกันได้ไม่นานและเธอก็รักน้องสาวมากเห็นแบบนี้ แต่เราสะดวกพูดคุยกันทำนองนี้ก็เท่าน
ตอนที่9 ที่ปรึกษา“เอ่อ....ขอโทษทีนะฉันไม่ได้ตั้งใจมอง!” เขมราชรีบละสายตาจากเต้าอวบๆขาวๆของแม่ลูกอ่อนในทันที ลำคอหนาลอบกลืนน้ำลายลงคอไปอย่างไม่เข้าใจตนเองเวลานี้ เพราะโบตั๋นมีเนื้อหนังมังสา ผิวพรรณเนียนละเอียดเปร่งปลั่ง หุ่นดี เอวคอด สมบูรณ์แบบไปหมดทุกส่วนรวมถึงใบหน้าคร่าตาของเจ้าหล่อน โบตั๋นมีดวงตาสีดำสนิทที่คมคาย เธอสวยเขารู้ดี เหมาะที่จะไปเป็นดารา นางแบบดีๆนี่เองเขาไม่ได้ชมเธอเกินไปจริงๆ เขมราชคิดแบบนั้นและไม่ได้เอ่ยออกมาให้เจ้าตัวได้ยินหรอก“ไม่เป็นไรค่ะ!”“เจ้าหนูนั่นป็นอะไรถึงเข้าโรงพยาบาลหล่ะ?” เขมราชก็เอ่ยสัพเพเหระขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบ “ท้องเสียค่ะ!” เธอตอบเสียงเรียบไปแค่นั้นอย่างจ้องมองไปข้างหน้าโดยไม่ได้หันไปมองเจ้านายหนุ่ม“อ๋อ แล้วนี่หายดีเเล้วหรือไง?” เขมราชยังคงเอ่ยถามพลางคิดในใจถึงเจ้าเด็กอ้วนในอ้อมกอดแม่ ว่ากินเก่งแบบนั้นจนท้องเสียเฉยเลย น่าสงสารและน่าเอ็นดูขึ้นมาอย่างประหลาด คงเพราะหนูใบหม่อนเป็นเด็กคนแรกที่เขาได้สัมผัสเป็นครั้งแรกละมั้ง และคงติดเชื้อมาจากคุณหญิงขจี ที่คะยั้นคะยอให้รักเด็ก เขาเองก็มีความรู้สึกดีๆขึ้นมาหน่อยแล้ว“ค่ะ!”“ฉันมีเรื่องอยากจะขอปรึกษ
ตอนที่10 รอเพียงเธอ“แอ้!!!ๆ”“ชู่ว!!!อย่าร้องสิเจ้าหนู เดี๋ยวแม่ก็มาแล้ว”ดวงตาคมละสายตาจากแผ่นหลังของหญิงสาวแม่ลูกอ่อนมาสบตากับเด็กน้อยในอ้อมกอดที่ดวงตากลมเปียกท่วมไปด้วยน้ำตาสีใส เด็กน้อยหลับตาปี๋ร้องไห้ในทันทีเมื่อออกจากอ้อมกอดของผู้เป็นแม่ได้ไม่นานมือหนาตบลงก้นของเด็กน้อยเบาๆด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ ที่ม้านั่งตัวยาวอย่างไม่กล้าขยับไปไหนเพราะกลัวจะทำเจ้าหนูหลุดมือ เขาอุ้มไม่เป็นแล้วยังเสือกให้ความช่วยเหลือเธอ ดวงตาคมยากที่จะละสายตาจากร่างของเธอและชายคนขับแท็กซี่คนหนึ่งที่เขาเห็นมันมาจอดรอใครสักคนตั้งนานแล้ว และคุณหญิงเคยพูดลอยๆให้ฟังว่าสามีของโบตั๋นเป็นคนขับรถแท็กซี่ ก็น่าจะเป็นชายคนนี้“แอ้!ๆ”ผ่านไปสักพัก โบตั๋นที่ได้ยินเสียงร้องไห้จากลูกน้อยที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆจึงรีบตัดบทสนทนาในทันที“ขอบคุณนะคะคุณเขมที่อุ้มหนูใบหม่อนให้” โบตั๋นสังเกตุเห็นใบหน้าของเขาดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ก็นึกสงสัยว่าทำไมเขาต้องมาช่วยอุ้มลูกของเธอกัน“อื้ม ไม่เป็นไร!”เขาค่อยๆประครองตัวหนูน้อยส่งไปถึงมือแม่แล้วเอ่ยเสียงเรียบตามแบบฉบับของเขมราช “ฉันไม่ได้อยากจะดุเธอเรื่องนี้หรอกนะโบตั๋น แต่ไอ่ผู้ชายคนนั้น
ตอนที่11 ไม่เหมือนเดิม “โครตคิดถึงเธอเลย!” “ฉันก็ด้วย!” “โลกกลมจังเลยนะ แต่ก็ดีแล้วที่เราได้เจอกัน เด็กคนนั้นใช่ลูกของเธอหรือเปล่าโบตั๋น!” เมื่อเป็นความบังเอิญที่ลงตัว โบตั๋นก็ดีใจเช่นกันที่ได้พบกับเพื่อนรัก เราคุยกันผ่านโทรศัพท์นั้นเรานัดหมายที่จะไปเจอกันในวันพรุ่งนี้ด้วยซ้ำ และหลังจากโผลกอดกันก็จับมือกันไม่ปล่อย ร่วมสี่ปีที่ไม่ได้พบกัน มันนานมากจริงๆ อะตอมหันไปพบเข้ากับเด็กน้อยตัวอ้วนที่อยู่ในอ้อมกอดของหญิงวัยกลางคน “ใช่แล้วอะตอม นี่หนูใบหม่อนลูกสาวของฉันเอง นี่แม่ของฉันจ่ะ!” “สวัสดีค่ะคุณน้า!” อะตอมส่งยิ้มให้อย่างเป็นกันเองและเป็นมิตรสุดๆ พร้อมกับพนมมือไหว้ “ไหว้พระเธอจ่ะหนู” ดวงใจยิ้มอย่างรู้สึกดีที่มีคนไฮโซคนหนึ่งมาเป็นเพื่อนของโบตั๋นและเป็นเพื่อนกันมานาน จำได้จากที่โบตั๋นเคยเล่าให้ฟังตอนเรียนมัธยมปลาย และแบบนี้แล้วนายหญิงคนใหม่คงเข้าถึงตัวได้ง่ายไม่แพ้ผู้เป็นน้อง ดวงใจคิดแบบนั้น... “น่ารักจังเลย ขออุ้มหน่อยได้ไหม?” “อะตอม เธอต้องไปล้างมือก่อนนะจะไปจับเด็กตอนนี้ได้ยังไงกัน!!!” น้ำหวานท้วงขึ้นอย่างเป็นห่วงเป็นใยเด็กน้อยที่กำลังจะได้รับเชื้อโรคจากอะตอม เราบินข้ามฟา
ตอนที่12 ความจริงที่เจ็บปวดวันเวลาล่วงเลยผ่านไปสิ่งรอบข้างก็แปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แม้กระทั่งจิตใจอันอ่อนไหวของมนุษย์ก็เช่นกัน มีสิ่งเย้า ยั่วยวน ส่งผลให้กระทำผิดไปตามอารมณ์ชั่ววูบ ตามความปรารถนาใหม่ของปุถุชน เช่นที่น้ำหวานกำลังประสบอย่างที่ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่างเลยสักนิด การนอกใจนอกกายคนรักมันหนักหนาและเป็นบาป เพราะเราเคยให้สัจจะวาจาต่อกัน และดูเหมือนว่าเขมราชจะจริงจังกับเธอมากจริงๆหากเธอตัดความสัมพันธ์กับเขมราชไปแล้ว เขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะความทุ่มเทของเขาที่มอบให้ ไม่ได้ไร้ประโยชน์เลยสักนิด ตลอดระยะเวลาที่เรารู้จักกันมา เขมราชเป็นผู้ชายที่ดีและอบอุ่นมากจริงๆและเป็นพี่ชายที่แสนดีคนหนึ่ง....ดวงตากลมกรอกกลิ้งกระพริบปริบๆหวังไม่ให้หยดน้ำตาสีใสไหลลงมาอาบแก้ม เพราะไม่อยากจะให้ผู้เป็นน้องได้เห็น มือเรียวยกขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าขาวๆของตัวเองลวกๆ เพราะมันห้ามไม่ให้ไหลได้ที่ไหนกันหล่ะ เบ้าตาเธอร้อนผ่าว ปริ่มและเอ่อนองขนาดนั้น“นี่ ไปเล่นกับหนูใบหม่อนกันไหม?”น้ำหวานหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วกระพริบตาปรับอารมณ์ไปอย่างรวดเร็ว ร่างพริ้วหมุนตัวจากวิวที่ระเบียงสาวเท้าเข้าไปหาอะตอมที่ชะงักมืออยู่ก
ตอนที่13 คลับคล้ายคลับคลา nc+เขมราชเมาหัวราน้ำ ไม่กลับบ้านกลับช่องอีกเลยนานร่วมเดือน หลังจากวันนั้นผู้ชายแข็งกระด้างก็กลับมาอีกครั้งเมื่อเขาเป็นชายที่อกหักจากรักแรกในอายุปูนนี้ปรึกษาเอริคก็เป็นเพียงทฤษฎีและพอนำมาปฏิบัตินั้น มันก็ยากสำหรับมือใหม่อย่างเขมราช ผู้บริหารหนุ่มจึงใช้ของมึนเมาเป็นเครื่องช่วยบรรเทาความเจ็บปวดในหัวใจ อย่างน้อยมันก็ทำให้เขามีความสุขขึ้นมาในชั่วขณะเขมราชใช้ชีวิตอย่างหนักโดยการโหมงานและดื่มเพื่อลืมเธออย่างเต็มที่ คีรินทร์และเอริคก็สลับกันมานั่งดื่มเป็นเพื่อนกัน แต่ส่วนมากจะเป็นเอริคเจ้าของผับเสียมากกว่า“คืนนี้...รับเอาสาวสวยๆดามใจหน่อยไหมวะ มึงหนักเอาการแล้วนะไอ่เขม!?”“ไม่หว่ะ!” ใบหน้าเศร้าหมองซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด เขาปฏิเสธไปแบบนั้นจนทำให้สาวสวยที่ประกบข้างๆลำตัวของเอริคจิ๊จ๊ะใบหน้า เพราะเขมราชทั้งหล่อขนาดนี้ก็นึกอยากจะช่วยเขาผ่อนคลาย จะได้ไม่ต้องแย้งเอริคกันในคืนนี้“งั้นกูไปหล่ะ ไม่ไหวแล้วหว่ะ!!”เอริคลุกขึ้นพร้อมกับควงสองสาวในอ้อมกอดกำลังจะไปร่วมเซ็กส์กันถึงสามคน เขมราชเพียงพยักใบหน้าอย่างเข้าใจและเขาก็นั่งกระดกเหล้าเข้าปากเพียงลำพังต่อ“เฮียริคคะ พอดี
ตอนที่14 สุนัขตามกลิ่น@ช่วงสายของวันสองมือกำลังคนส่วนผสมเข้าด้วยกัน จากนั้นทำการเทเข้าเครื่องทำไอศกรีม เป็นรสช็อกโกแลตในการทดลองแลกของเธอ โบตั๋นคนขี้งกก็ลงทุนได้ในเรื่องการทำขนม ทำอาหารของเธออีกเช่นกัน นอกจากเรื่องลูกแล้วนั้นดวงตากลมโตจ้องมองอย่างใจจดจ่อไปที่เครื่องทำไอศกรีมราคาปานกลางที่ไม่ได้ราคาสูงมาก เธอก็อยากจะทำให้คนทั้งบ้านได้ทานไม่ใช่แค่ให้ผู้มีพระคุณอย่างคุณท่านได้ลิ้มลองเพียงท่านเดียวหรอกไหนจะแม่ดวงใจของเธอเองที่วิ่งไปกวักมือเรียกรถไอศกรีมที่หน้าคฤหาสน์ไม่ทัน เพราะเนื้อที่หน้าบ้านมีเป็นไร่ ใช้จักรยานปั่นนั้นไม่รู้ว่าจะทันหรือเปล่าเลยแม่ดวงใจจึงนั่งคอตกเลี้ยงหลานอย่างเซ็งๆ คนเป็นลูกจึงสันหาทำให้แม่ดวงใจของเธอ ในเช้าของวันถัดมาและในครัวทำขนมมีองุ่นที่ยืนประกบข้างเพราะอยากจะกินและเห็นขั้นตอนในการทำ ที่ชั่งง่ายดายแบบนี้ แต่ก็ไม่เคยสันหามาทำเหมือนกับโบตั๋น สองหูของทั้งคู่กำลังฟังบางอย่างจากไลฟ์สดของวันสำคัญๆอีกด้วย “รางวัลเลขท้ายสองตัวประจำวันที่ 1 มิถุนายน เลขที่ออก แอ๊ดดด แอ๊ด! 03 03”“ไม่ถูก ซื้อยังไงก็ไม่ถูก 0มาอีกแล้วนะ ออกอ้อมโลกอีกแล้ว!” องุ่นบ่นอุบและโบตั๋นก็ไม่ถู
ตอนที่30 ปวดไปหมดเช้าวันใหม่ที่อากาศแสนจะร่มรื่นเย็นสบาย ผล็อยให้กายใจต้องการพักผ่อนบนเตียงหนานุ่มขนาดคิงไซส์ ภายในห้องที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ทว่าคนทำงานนั้นไม่สามารถทำได้ในสิ่งที่ใจต้องการ ร่างหนาในชุดทะมัดทะแมงกางเกงยีนส์สีกากี เสื้อโปโลสีดำ สวมรองเท้าผ้าใบ เสื้อผ้าบนร่างกายของชายหนุ่มล้วนเป็นแบรนด์เนมด้วยกันทั้งนั้น ยกเว้นเสียแต่ว่าหมวกนิรภัยสีขาวสะอาดตาที่เขมราชสวมอยู่ สิ่งนี้จะบ่งบอกได้ว่าเขาเป็นวิศวกร หรือไม่ก็ผู้บริหารระดับสูง สองขายาวก้าวเข้ามาดูงานที่ไซต์งานก่อสร้างในเขตปริมณฑล ที่แห่งนี้คือบ้านจัดสรร จำนวนยูนิต เพียง164 ยูนิต ราคาเริ่มต้นที่ 3.8 ล้านบาทเป็นอีกโครงการหนึ่งที่อนันตรากรุ๊ปดูแลและอีกหลายโครงการ แต่เห็นทีว่าวันนี้เขมราชจะยุ่งทั้งวัน เพราะที่นี่เกิดปัญหาขึ้นมา เขาจึงต้องมาด้วยตนเองเนื่องจากมีการประสานงานกันไม่ดีพอ ซึ่งปัญหานี้จะเจอบ่อยมากและมีผลกระทบพอสมควร ส่งผลให้งานล่าช้า แถมต้องกลับไปแก้ที่ต้นเหตุ อย่างที่ไม่ใช่เรื่องที่ควรต้องมาเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ร่างหนายืนอยู่เป็นจุดสนใจให้กับเหล่าช่างแผนกก่อสร้างและทุกๆคนทั้งหมด โดยมีเคนเลขาคนสนิทยืนประ
ตอนที่29 ของของฉัน“ฉันเห็นว่าหมอเป็นผู้ชาย ถ้ามันสนใจเธอขึ้นมาก็แย้งเธอไปจากฉันนะสิ!” เพียงประโยคนี้ประโยคเดียวก็มีอิทธิพลเข้ามาถ่าโถมหัวใจดวงน้อยได้มากขนาดที่โบตั๋นนั้นคิดหนักเพราะคำว่า ‘ตัดใจ’ มันเริ่มยากขึ้นมาเรื่อยๆ“คุณนั่งดีๆหน่อยได้ไหมคะ!”เมื่อไม่สามารถห้ามให้เข้ามาได้ เขมราชจึงนั่งหน้าสลอนไขว่ห้างกระดิกเท้าอยู่ใกล้ๆ ท่าทางของเขาราวกับกุ้ยในคลาบชายชุดสูทก็ไม่ปานตาคมดุลอบมองหมอหน้าหล่อสลับกันกับโบตั๋นอย่างไม่เมื่อยลูกกะตาเลยสักนิดด้วยความที่เป็นโรงพยาบาลเอกชน ความเป็นส่วนตัวก็มาเป็นอันดับหนึ่ง ส่วนวัคซีนในวันนี้ก็ดีที่สุด ราคาแพงเพราะอิมพอร์ตจากอเมริกา ไร้ซึ่งการต่อคิวนาน แค่มีเงินทุกอย่างก็เป็นอันจบเมื่อเขาไม่ได้ฟังตามที่บอก โบตั๋นเองก็ลำบากใจ หล่อนยืนมองคุณหมอสลับกับเขาอยู่สักพักเช่นกันคุณหมอกำลังทิ่มเข็มฉีดยาลงบนแขนอ้วนๆของหนูใบหม่อน ด้วยมีพยาบาลอีกคนคอยช่วยอย่างกล่อมให้หนูน้อยอยู่หมัด ด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวลและความเป็นมืออาชีพของพยาบาลสาว ทำเอาคนรอบข้างแทบอ้าปากหาวไปตามๆกันกับหนูใบหม่อนจึ้กกก!“แอ้ๆ!!!! แอ้!!”“แอ้ๆ!!”ตาแป๋วแหววละจากของเล่นของพยาบาลสาวแถมมืออ้วนๆยัง
ตอนที่28 อาการหวงของ“ไหนเธอบอกว่าครั้งนั้นมันจะมาเป็นครั้งสุดท้าย แล้วทำไมมันถึงมายืนหน้าสะหรอนอยู่หน้าบ้านฉัน!?”แววตาแห่งความผิดหวังฉายออกมาโดยที่เขาไม่รู้ตัวและเจ็บใจขึ้นมาจริงๆ เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งของๆเขารวมทั้งโบตั๋นที่เป็นคู่นอนคนล่าสุดอีกด้วย แทบคลั่งและโมโหจนฟิวขาดเพราะอาการหวงของกำเริบ“อะไรของคุณคะ!!!! โบตั๋นไม่ได้จะไปกับรถแท็กซี่คันไหนทั้งนั้น....และถึงใครจะมา โบตั๋นก็ไม่ได้นัดและรู้ว่าเขาจะมา”ให้ยืนกรานนั่งยันนอนยัน คนเดือดปุดๆก็แทบจะไม่ฟังอยู่แล้ว แต่ก็ยังจะมาถามเธอแบบหาเรื่องไม่หยุด“ยังจะแก้ตัวอีกเหรอ?”เธอไม่ยอมอธิบายขยายความอะไรมากกว่านี้ จนเขาคิดเป็นอื่นไปไม่ได้แล้ว“น้าแช่ม รถมารอนานแล้วนะรีบไปสิ เอ๊ะแต่ว่าน้าแวะถามโบตั๋นมันด้วยหล่ะ ว่าจะไปด้วยกันทีเดียวเลยหรือเปล่า!”เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายอีกฝั่งที่น่าจะเป็นเสียงขององุ่น แต่ก็ทำให้ทั้งสองได้ยินชัดเจนทุกคำ เขมราชหน้าจ๋อยในทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น“ก็เธอไม่บอกฉัน”ดวงตาคมดุฉายแวววับเป็นประกาย ราวกับโล่งอก ก่อนจะหลุบตามองต่ำอย่างเหนียมอาย เสียงทุ้มคล้ายหวานละมุนผ่อนลงราวกับคนละคนเมื่อครู่ ราวกับเป็นคนแก่น่าเอ็นดูค
ตอนที่27 ลูกต้องมีพ่อเมื่อพร้อม“ฉันระแคะระคายให้กับความสัมพันธ์ของเธอสองคนมาตั้งแต่ลูกเธอเกิดมาได้ไม่กี่วันแล้วแหล่ะ หน้าลูกเธอเหมือนตาเขมราวกับแกะ!”“แต่ที่ฉันไม่แสดงความรับผิดชอบในฐานะย่าเพราะตอนนั้นตาเขมก็กำลังจะขอหนูน้ำหวานแต่งงาน!”“ฉันจึงตามน้ำเธอไปก่อน แล้วอะไรที่เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอกับตาเขมมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ก็ตอนที่เธอท้องแก่ใกล้คลอด คงจำไม่ได้ว่าฉันประกาศให้ทุกคนตามหาแหวนเพชรที่ทำหาย!”“จนได้ไปย้อนดูกล้องวงจรปิด เธอหายเข้าไปในห้องนอนของตาเขมทั้งคืน”“หน้าตาของยัยหนูและภาพจากกล้องวงจรปิด มันชัดเจนขนาดนี้”“โบตั๋นขอโทษค่ะคุณท่าน ที่เผลอตัวเผลอใจ และที่สำคัญปล่อยให้หนูใบหม่อนเกิดมาท่ามกลางความผิดพลาดแบบนี้”“โบตั๋นขอโทษจริงๆค่ะ”“จะขอโทษทำไม เพราะเธอไม่ได้ผิดเลยโบตั๋น”“ตาเขมไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม?”“ค่ะคุณท่าน!”“ตอนนี้ตาเขมก็ไม่มีใคร ทำไมถึงไม่บอกเขาไปหล่ะ”“โบตั๋นว่าความผิดพลาดในครั้งนี้สมควรเปลี่ยนแปลงชีวิตของโบตั๋นเพียงคนเดียวค่ะ!”“คุณท่านลองนึกภาพว่าถ้าหากคุณเขมรู้ว่าหนูใบหม่อนเป็นลูก เขาจะทำหน้ายังไง แล้วเขาจะยังรักเด็กอย่างที่บอกหรือเปล่า!”“ภาพในหัวของโบตั๋นม
ตอนที่26 หน้าลูกเธอ"ไม่หล่ะ ถ้ามีเมียฉันคงแอบมาจิ้มเธออีกอยู่ดี สู้เอาเธอคนเดียวดีกว่า ไม่ต้องรู้สึกผิด!"คำพูดจากเขมราชยังคงดังก้องในหู มันก็ถูกต้องแล้วสำหรับข้อเสนอที่เขาต้องการเพียงแค่ตัวของเธอ เพื่อสนองตัณหาให้กับตัวเขาเอง แต่ทำไมยิ่งนานไป กลับยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้กับโบตั๋นมากขึ้นทุกวัน...แต่จะให้ทำอย่างไรได้ เธอทำได้แค่นอนถ่างขาใต้ร่างของเขมราชไปในทุกคืน แลกกับจำนวนเงินที่มากขึ้นเข้าบัญชีในทุกๆเดือน โบตั๋นคิดว่าหากนานไป สักวันเธอก็อาจจะมีเงินสร้างบ้านหลังเล็กๆได้เข้าสักวันวันนั้นคงหลุดพ้นจากคนไม่มีหัวใจอย่างเขมราช...เรื่องลับๆระหว่างเธอกับเจ้านายหนุ่มดำเนินผ่านไปจวบจนกระทั่งสามเดือน...............@สามเดือนผ่านไป"แอ้!!!"เสียงอ้อแอ้จากเด็กตัวกลมอายุได้ครึ่งปีที่ยิ่งนานวันเด็กน้อยนั้นก็มีหน้าตาที่เปลี่ยนไป โตขึ้นไม่พอ แต่ใบหน้าละม้ายคล้ายกับผู้เป็นพ่อ มันชัดขึ้นทุกวันจนโบตั๋นนึกหวาดกลัวขึ้นมาว่าจะมีคนมาจับสังเกตลูกเธอเอาได้คุณหญิงขจีพักนี้ยิ่งไม่ไปไหน เด็กอ้วนของโบตั๋นมักจะได้ไปอยู่ที่ห้องรับแขกกับคุณหญิงคุณท่าน สร้างเสียงหัวเราะให้กับคนวัยเกษียณทั้งสองจนรักใคร่หนูใบหม่อน
ตอนที่25 ไม่ได้ตั้งใจนะ nc+เขมราชยืนกัดฟันกรอดข่มอารมณ์เดือดดาล เขาอุตส่าห์มาตรงเวลา อันที่จริงก็เลยเวลาไปไม่กี่นาทีเอง แน่นอนว่าเมาและเก็บทรงไม่อยู่ แต่ดูนาฬิกาไม่หยุดแถมตอนนี้ยังปวดหลัง ยุงก็กัดอีกต่างหาก ทำไมโบตั๋นถึงได้ใจร้ายขนาดนี้กัน อย่าให้ต้องใช้ไม้ตายเลยนะ แต่เห็นทีแม่สาวใช้คนนี้ชักเหิมเกริมไม่สนสโลแกนประจำตัวของเขาอีกแล้วร่างหนายืนจ้องเธอกับลูกน้อยในอ้อมแขนสลับกัน “ลูกเธอจะเป็นไข้เลือดออกเอานะโบตั๋น!!” เสียงทุ้มเอ่ยปนสะอึก นิ้วชี้ไปที่เด็กตัวกลมในอ้อมแขนของเธอที่นอนมองคนเป็นแม่ตาแป๋ว เด็กนี่ก็นอนดึกไม่เป็นใจเลยสักนิด เขมราชบ่นอุบในใจ“ชั่งลูกโบตั๋นเถอะค่ะ!”ไหง๋เป็นงั้นไป เขมราชเอามือเกากระโหลกงงไปทีหนึ่ง ด้วยความเมาจึงเผยนิสัยขี้เล่นบางอย่างออกมา“ทำไมพูดแบบนั้นหล่ะ?” คนเมาไม่เข้าใจ เธอเป็นแม่ที่รักลูก ไหง๋มายอมให้ลูกทนยุงกัด ดูแววตาใสแป๋วนั่นสิน่าสงสารจับใจ“ก็เพราะคุณทำให้เขาต้องโดนยุงกัด แล้วจะให้โบตั๋นทำยังไงได้คะ โบตั๋นไม่ต้องการให้คุณมานอนที่นี่เพราะมันไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสบาย ถึงคุณเขมนอนไปก็จะพลานให้คุณโมโหหนูใบหม่อนแบบเมื่อเช้าอยู่ดี!!!!”โบตั๋นทำตัวเหมือน
ตอนที่24 คุณเขมเช็คชื่อ3ทุ่มเช้าจรดเย็น ประธานหนุ่มแห่งวงการอสังหาฯใช้เวลาอยู่ที่บริษัทอนันตรากรุ๊ปจนหมดวัน ความเหนื่อยล้ากระบอกตาทำให้เปลือกตาหนักอึ้งในขณะที่เอนหลัง นอนพักสายตาแหงนหน้ามองเพดานภายในใจว้าวุ่นไม่เป็นอันมีสมาธิและต้องการเหล้าเข้มๆมากจริงๆงานธุรกิจราบรื่นไม่มีอะไรต้องน่าเป็นห่วง กลับกันนั้นภายในหัวของเขามีแต่หน้าโบตั๋นลอยมาเขาเบื่อเธอเสียจริงที่ขัดใจไปสะทุกอย่าง ทั้งที่คิดว่าเธอน่าจะคุยสนุก คุยกันรู้เรื่อง คุยถูกคอแล้วแท้ๆแต่เธอดื้อมากเกินไป…ร่างหนาดีดตัวลุกขึ้นยืนแล้วสาวเท้าไวๆออกจากห้องทำงาน“บอสคะ มีเมลล์กระทันหันและสำคัญที่บอสต้องอ่านภายในวันนี้ เดี๋ยวดิฉันจะส่งไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!” ก่อนที่เขาจะเดินพ้นออกไป เลขาสาวก็เอ่ยท้วงขึ้นมาอย่างกล้าๆกลัวๆแต่เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ไม่ดุอยู่แล้ว เพราะเป็นเรื่องสำคัญก็ต้องรายงาน นั่นก็ถูกแล้ว“อืม!”เขมราชเพียงพยักใบหน้ารับแล้วเดินออกไปในทันทีประจวบเหมาะกับเวลาเลิกงานของพนักงานที่อยู่ด้านนอกเช่นกัน ผู้คนที่เดินขวักไขว่เมื่อเห็นประธานหนุ่ม ก็ต่างเดินหลีกหนีเขา ให้เป็นเส้นทางโล่งสำหรับเขมราชคนดุคนเจ้าระเบียบ กันอย่างอัตโนมัต
ตอนที่23 โมโหหิวเด็กทารกตัวอ้วนกลมในอ้อมแขนแกร่งสงบนิ่งลงไม่ร้องเลยสักแอะ หนังตาที่ปิดแหล่ไม่ปิดแหล่จ้องมองคนอุ้มอย่างไม่ละสายตา และแล้วหนูใบหม่อนก็เข้าสู่ห้วงนิทราของคนแปลกหน้าอย่างเขมราชโดยง่าย ราวกับดีดนิ้ว ตัดภาพมาที่แม่ของยัยหนู...“เห็นไหมว่าลูกเธอหลับแล้ว!?” ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมาจ้องมองแม่ลูกอ่อนที่นั่งเงียบ หน้าตึงอย่างเห็นได้ชัด “ค่ะ!” โบตั๋นไม่ได้เมินเขาและเธอจัดเบาะนอนให้ลูกสาวเสร็จเรียบร้อยแล้ว วันนี้หนูใบหม่อนโดนแย้งที่นอนไปโดยปริยาย โดยเธอจัดให้หมูอ้วนนอนข้างเตียงที่ต่ำลงไป ดีที่เบาะนอนแสนน่ารักที่มันค่อนข้างทันสมัย นุ่มนิ่ม ราคาแพงนั้นทำให้หมูอ้วนไม่ต้องนอนเหมื่อยจนตื่นตลอดทั้งคืน โบตั๋นคิดแบบนั้นเพราะรู้ราคาของเบาะนี่ดี กี่หมื่นนี่แหล่ะ....“วางลงเลยค่ะ แต่ค่อยๆนะคะ”“เตียงเธอเล็กเกินไปนะ!” เขมราชอุ้มเด็กน้อยลงเบาะนุ่มนิ่มอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ แก้มกลมๆของเด็กน้อยที่เปื้อนคลาบน้ำลายสีใสเป็นภาพที่สะกดสายตาของคนที่ได้มอง นึกอยากจะหอมสักฟอดอย่างไม่นึกรังเกียจ ทั้งที่เขาไม่ชอบเด็กแต่กับหนูใบหม่อน ทั้งแม่และลูก น่าเอ็นดูมากเหลือเกิน นึกเจ็บใจที่โบตั๋นไปเป็
ตอนที่22 พลังหื่น แสงสุดท้ายกำลังลาลับขอบฟ้า ระบายแสงสีส้มลงมาอาบผืนโลก ส่งผลให้ตกกระทบกับร่างเล็ก ผ่านทางกระจกรถข้างกายของนักธุรกิจหนุ่มที่พ่วงมาด้วยพลขับรถ เส้นทางขากลับเข้าไปยังบ้านอนันต์ธการณ์ เราใช้เวลาที่ห้างหรูนานพอสมควร รับประทานอาหารกลางวัน ซื้อของเล่น ของใช้ รถเข็นเด็ก เสื้อผ้าเด็ก ลามไปจนถึงมารดาของโบตั๋น โบตั๋นนั่งเงียบกุมมือวางไว้บนหน้าตักตนเอง สายตาทอดมองไปยังดวงตะวันที่กำลังลับขอบฟ้าด้วยความเพลิดเพลิน แต่ห้วงความคิดยังวิตกกับข้อความของเพื่อนเขมราชที่ส่งมาเมื่อเที่ยงวัน เธอไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว แต่ระหว่างเขมราชกับผู้หญิงคนนั้นที่บอกกว่าคลิปดังว่อนแบบนั้น หากสอดใส่....แล้วโรคที่ตามมาหล่ะ โบตั๋นชักไม่แน่ใจในตัวของเขมราชขึ้นมาแล้วจริงๆ หากติดโรคทางเพศสัมพันธ์เป็นทอดๆ แล้วหนูใบหม่อนตกไปเป็นภาระของผู้เป็นยายแบบนั้นนะหรือ....และลูกเธอต้องกินนมจากเต้าอีกด้วย Hrrrrrrr! “ฮัลโหลครับคุณแม่?” “ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ รักคุณพ่อคุณแม่นะครับ!” จู่ๆเสียงมือถือของคนข้างๆก็ดังขึ้นมา ทำให้โบตั๋นหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วชำเลืองมองเจ้านายหนุ่มเล็กน้อย เขมราชเอ่ยตอบปลายสายไป