ตอนที่6 โหงวเฮ้งดี
“ก็ให้น้ำหวานจัดการเรื่องลูกทั้งหมด แค่นั้นก็จบแล้วไงครับคุณแม่” เขายังคงปฏิเสธอย่างไม่ยอมขยับตัวไปไหน
คุณหญิงก็ทำเป็นหูทวนลมเดินอุ้มเด็กน้อยไปหาเขมราชที่นั่งไขว่ห้างปั้นหน้ายักษ์อยู่ตรงข้ามกัน อย่างแกล้งๆ
“พ่อที่ไหนจะไม่เคยอุ้มลูกตัวเองกัน คิดแบบนั้นเมียคงเคืองตาย หอบหลานแม่หนี ทิ้งไปแน่ๆตาเขมเอ้ย! ให้เขาเลี้ยงลูกอยู่คนเดียวได้ยังไงกัน ความคิดแบบนี้ใช้ไม่ได้เลยนะ!”
“ก็ผม....!”
เขมราชจำต้องยอมฝืนทนและส่งมือหนาไปรับเด็กตัวน้อยแล้วเอามาวางตรงหน้าตักของตนเอง คุณหญิงอมยิ้มในทันทีที่ได้แกล้งลูกชาย
เขาถอนหายใจพรืดยาวมองไปที่แม่ของเด็ก แถมสายตายังคาดโทษอีกด้วย ก็คนมันไม่ชอบเด็กจะให้ทำยังไงได้ และก็ยังไม่อยากแตะต้อง ยังไม่พร้อมยุ่งเกี่ยวกับเด็กเล็กในตอนนี้ แค่ทำงานก็ปวดประสาทจะแย่อยู่แล้ว
เอาไว้เขาใจร่มๆก่อนก็ไม่ได้ แล้วยัยเด็กรับใช้คนนี้ก็ดันมามีลูกให้แม่เขาคลั่งจนอดใจไม่ไหวอยากจะมีหลานเร็วขึ้นมาเร่งเขาอีก ทั้งที่ประเด็นสำคัญมันอยู่ที่หวานใจของเขา เธอไม่ค่อยจะมีเวลาว่างแล้วจะผลิตหลานให้คุณแม่ได้อย่างไรทันใจท่านกัน
“แอ้!”
“ชื่อหนูใบหม่อนนะเขม เป็นไงน่ารักไหม?”
“ครับน่ารักดี!”
ใบหน้าหล่อเหลาเองก็ก้มหน้าลงไปมองคนตัวเล็กในอ้อมกอดว่าจะน่ารักขนาดไหนกัน แต่พอเขมราชได้สบตากับเด็กน้อยก็ราวกับต้องมนต์สะกด รู้สึกได้เลยว่าเด็กคนนี้โหงวเฮ้งดี น่าตาน่ารักจริงๆ เขมราชมองไปที่มือแง้งขิงป้อมๆนั้นกำลังชูขึ้นมาราวกับอยากจะชกหน้าเขาอย่างไงอย่างนั้น
“นี่โบตั๋นสามีของเธอเขาหน้าตาดีหรือไง ลูกเธอโหงวเฮ้งดีจริงๆนะ!” เขมราชคิดอะไรได้ก็เอ่ยขึ้นมา เพราะว่าไหนๆก็ต้องจำยอมอุ้มเด็กน้อยอยู่แล้วเลยเปิดบทสนทนาขึ้นมาให้เพื่อไม่ให้ในที่นี้เงียบจนเกินไป
“กะก็ประมาณนั้นค่ะ!”
เธอไม่รู้จะตอบไปอย่างไร เพราะบทจะโพล่งถามมา ก็เอาสะไม่รู้จะตอบอย่างไรเลยจริงๆ เรื่องแบบนี้มันน่าสงสัยด้วยหรือ หรือเขากำลังเอ่ยอะไรเป็นนัยแฝงหรือเปล่า เพราะเคยได้ยินมาว่าเขมราชมักหลอกด่า หากไม่พอใจขึ้นมา
เผลอๆคงคิดว่าเธอรีบมีลูกเกินไปแล้วทำให้เขาซวยเพราะคุณหญิงอยากจะมีหลาน และเขมราชก็รู้ว่าเธออายุเพียงยี่สิบปีต้นๆนี้เอง เพราะเธอก็เกิดและโตมากับบ้านนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยพูดคุยกันก็ตาม
“แล้วทางฝั่งนั้นเขาคุมกำเนิดอยู่หรือเปล่าลูก ใจแม่หน่ะอยากให้ปล่อยได้แล้วนะ คุยกันไว้บ้างหรือยัง?”
“ยังเลยครับ ผมและเขาไม่ค่อยมีเวลาเลย”
พอนึกถึงน้ำหวาน เวลานี้เธอคงกำลังหัวหมุนดิวงานกับดีไซน์เนอร์ชาวฝรั่งเศษเพื่อนของเธออยู่ เขาละไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าผู้หญิงอะไรจะบ้างานขนาดนั้นกัน
เมื่อยามที่เขมราชไปนั่งเฝ้าเธอทำงาน เธอให้เขานั่งรอที่โซฟา สายตาคมก็มักจะมองกระโปรงพริวๆเดินฉับๆหมุนไปหมุนมา ใบหน้าเอาจริงเอาจังทำให้เขมราชคนดุมีรอยยิ้มขึ้นมาได้อย่างน่าประหลาดใจ
“ระหว่างนี้คุณแม่ก็ซ้อมเลี้ยงเจ้าหนูคนนี้ไปก่อนแล้วกันนะครับ!”
เขมราชพูดดี แต่ค่อยๆประคองส่งเจ้าหมูน้อยตัวหนักไปให้คุณหญิง ไม่อยากจะอุ้มนานเพราะยังไงสะก็ไม่ได้ชอบเด็กขนาดนั้น
“อย่าให้แม่ซ้อมนานนักหล่ะ!”
ถึงท่านจะรู้ใจว่าเขมราชกำลังเปลี่ยนเรื่องไม่ยอมซ้อมเลี้ยงเด็ก กลับกันยังส่งกลับคืนมาอย่างเเนบเนียนอีกด้วย คุณหญิงก็ถอนหายใจพรืดยาวไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว
“แม่เห็นข่าวในทีวีว่าคีรินทร์เพื่อนรักของลูกได้ลูกแฝดนี่ใช่ไหม ลูกสนใจทำลูกแฝดหรือเปล่าหล่ะเขม?” คุณหญิงยังไม่ยอมเปลี่ยนเรื่อง
ส่วนคีรินทร์เพื่อนรักของเขมราช กลายเป็นคนดังไปแล้วเพราะได้เมียเป็นดาราแถมเจ้าตัวก็รวยระเบิดระเบ้อ ทำธุรกิจเครื่องดื่ม แอลกอฮอล์นั่นเอง เขมราชไม่ได้นึกใส่ใจหรืออิจฉาเพื่อนรักเลยสักนิดที่มีลูกก่อน
อันที่จริงน้ำหวานและเขมราชก็มีนิสัยที่ค่อยๆเป็นค่อยๆไปเหมือนกัน ส่วนที่เขาจะไปเร่งเธอนั้นก็เพราะคุณหญิงขจีเลยคนเดียว เรื่องแต่งงาน สร้างครอบครัวหน่ะ....
แต่พอมาคิดดูอีกที เขมราชก็สองจิตสองใจอยู่บ้าง เพราะอายุอานามและไหนจะความสวยที่เสน่ห์เกินต้านของแฟนสาว เขากลัวว่าจะมีฝรั่งตาน้ำข้าวเข้ามาแหย๋มเธอนะสิ ความคิดจึงคล้ายๆเอนอ่อนไปทางมารดาของเขาแล้วในตอนนี้
“ผมขอปรึกษาน้ำหวานก่อนนะครับ คุณแม่ก็ทำใจให้สบายๆ ผ่อนคลายนะครับ!” คุณหญิงหน้ายู้ในทันทีเมื่อคล้ายกับกำลังโดนลูกชายตำหนิ
“โบตั๋นว่ายัยหนูคงหิวนมแล้วนะคะคุณท่าน!”แม่ลูกอ่อนคอยชะเง้อมองลูกน้อยที่กำลังให้ความสนใจไปที่นิ้วก้อยของคนอุ้ม มองอย่างหิวโหยน้ำลายยืดตามประสา
“กินเก่งเกินไปแล้วนะเด็กอ้วนคนนี้ ทีหลังเอาขวดนมมาด้วยนะฉันอยากเล่นกับยัยหนูนานๆ!”
“ค่ะคุณท่าน!”
“ผ้าพันคอที่เธอเลือกสวยมากๆ ฉันชอบในรสนิยมการเลือกของของเธอที่รู้ใจฉัน คงได้ใช้ผืนของเธอยาวๆเลยหล่ะเพราะแมทช์ได้ทุกชุด ขอบใจเธอมากนะ” ก่อนจะไปคุณหญิงก็ขอเอ่ยชื่นชมโบตั๋นก่อน
“ค่ะคุณท่าน แต่โบตั๋นว่ารสนิยมของดีไซน์เนอร์แฟนของคุณเขมจะดีว่าคนธรรมดาๆอย่างโบตั๋นนะคะ!”
“จริงด้วยครับคุณแม่ ที่โบตั๋นพูดนั้นถูกต้องเลย น้ำหวานเธอเก่งมากๆเลยนะครับ รู้ใจผม ชอบเลือกชุดให้กับผมจนผมมีรสนิยมขึ้นมาหน่อย เอาไว้วันที่ผมพาเธอมา วันนั้นคุณแม่คงคุยกันถูกคอกับเธอแน่ๆ!”
เขมราชรีบเสริมเมื่อสาวใช้เปิดทางให้ได้เอ่ยชื่นชมแฟนสาวของเขา เขาคิดในใจว่าเด็กคนนี้ก็ชั่งพูด หัวไวในการสนทนาไม่เหมือนใครดี....
“อันที่จริงแล้วแม่ก็ชอบอะไรเรียบๆง่ายๆนะ แต่เอาเถอะ แม่จะรอวันนั้นนะ!”
คุณหญิงก็ยังคงว่าเหน็บแนม ส่งยิ้มหวานๆให้กับลูกชาย
“….”
โบตั๋นที่นั่งมองทั้งคู่ก็รู้สึกว่าสองคนแม่ลูกก็แสบใช่เล่นเหมือนกัน และหากคุณหญิงไม่ชอบไม่พอใจใครแล้ว ก็ยากที่จะเปิดใจ หากไม่ชอบในตัวแฟนสาวของเขมราชขึ้นมาหล่ะก็ เขาซวยแน่....
“โบตั๋นขอตัวก่อนนะคะคุณท่าน คุณเขม”
“อื้มจ่ะ!”
………………
เที่ยงวันเป็นเวลาที่แม่ครัวต่างก็ยุ่งอยู่กับการจัดโต๊ะอาหารสำหรับมื้อเที่ยงที่เขมราชกลับมาบ้านทั้งทีนั้นก็จะมีแต่ของโปรดเสริฟขึ้นโต๊ะทั้งนั้น จนโบตั๋นก็เป็นแม่ครัวใหญ่และแม่ของเธอก็อาสาเลี้ยงยัยหนูให้
“โบตั๋น แม่ว่ายัยหนูไม่ได้ถ่ายปกติแล้วหล่ะตัวร้อนขนาดนี้!”
เดิมทีแล้วเด็กทารกจะถ่ายบ่อยอยู่แล้ว แต่อาการตัวร้อนที่ตามมานั้นคงไม่ใช่
“อะไรนะแม่ ไหนมาดูสิ!”
โบตั๋นรีบล้างมือที่ซิงค์ให้สะอาด เช็ดมือให้แห้งแล้วอังมือที่ตัวของลูกสาวในทันที เธอรู้ว่ามือที่ล้างมาจะเย็น แต่ยังไงสะแม่ของเธอก็ยืนยันแล้วว่ายัยหนูตัวร้อนจริงๆ
และโบตั๋นก็สัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่ร้อนระอุจากตัวนิ่มๆของลูก
“ฉันจะพาลูกไปหาหมอ แม่ช่วยทางนี้ต่อทีนะจ๊ะ!”
“เออๆไปเถอะ!”
…………….
@โรงพยาบาล
“จากที่หมอตรวจดูอาการเรียบร้อยแล้วเด็กกำลังท้องเสียจากเชื้อไวรัส โรคนี้เกิดจากการที่มีเชื้อไวรัสเข้ามาทางปากโดยตรงนะครับ!”
คุณหมอยังหนุ่มเอ่ยบอกกับแม่ลูกอ่อนที่ยืนรอฟังอย่างน้ำตาคลอเบ้าตรงหน้า
“อาการทำให้เกิดอาการคลื่นไส้ อาเจียน ปวดท้อง ถ่ายเหลวเป็นน้ำ มีไข้ หากมีอาการรุนแรงถ่ายเหลวมากๆ จะเกิดการสูญเสียน้ำและเกลือแร่ ทำให้ช็อก อาจเสียชีวิตได้เลยนะครับ แต่ตอนนี้เด็กพ้นขีดอันตรายแล้วครับคุณแม่”
“ขอบคุณนะคะคุณหมอ ฮึก!ขอบคุณจริงๆค่ะ!”
แทบล้มทั้งยืน เพราะจากที่ฟังจากที่คุณหมอบอกมันไม่ใช่เรื่องธรรมดา นี่หากพาหนูใบหม่อนมาไม่ทันป่านนี้ลูกเธอจะเป็นอย่างไร
มือเรียวได้แต่ยกขึ้นมาไหว้ขอบคุณคุณหมออย่างสะเทือนใจอยู่อย่างนั้น น้ำตาไหลอาบสองแก้ม หัวอกของคนเป็นแม่ทรมานทุกครั้ง เมื่อยามลูกเจ็บแสบปวดร้อนไม่สบายอะไรนิดๆหน่อยเธอก็แทบคลั่งแล้ว
แต่นี่มีเชื้อไวรัสที่ไม่รู้มาจากไหนทำให้ลู
กสาวของเธอต้องเป็นแบบนี้อีก
“ยังไงรอดูอาการสักคืนก่อนนะครับค่อยกลับไปรักษาตัวที่บ้าน!”
“ค่ะๆคุณหมอ!”
…………………...
ตอนที่7 หวานใจนอกใจ nc+19.30น.“ทำไมถึงไม่รับสายสักทีนะ!”เขมราชโยนบุหรี่ทิ้งลงโถ พ่นควันขาวสุดท้ายออกมาจากปากและจมูกโด่งๆด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ ตาคมยังคงจดจ้องที่หน้าจอมือถือในมือก่อนจะถอนหายใจพรืดยาวตามมาเวลานี้เขมราชกลับมาที่เพนส์เฮ้าท์หรู เขาอยู่ที่ระเบียงมุมโปรดโดยการนั่งมองภาพวิวบนตึกสูงตระการตา มือหนาหยิบแก้วไวน์ข้างๆขึ้นมากระดกกำลังพินิจพิจารณาอยู่ว่าเขาจะยกโขยงครอบครัวไปหาหวานใจที่นั่นตามที่มารดาได้แนะเอาไว้ดีหรือเปล่าเมื่อช่วงเที่ยงในขณะที่รับประทานอาหารร่วมกัน ก่อนจะกลับ ท่านแนะเอาไว้แบบนั้นและเขาก็เห็นดีเห็นงามเพราะอดคิดถึงหวานใจคนสวยของตนเองไม่ไหวพอๆกับที่มารดาต้องการพบกับเธอ“…..”เเต่เวลานี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่า คนที่ไม่มีเวลาอย่างน้ำหวานจะพึงพอใจหรือเปล่า เพราะเธอคงไม่คิดว่าเราไปรบกวนเวลาหรอกกระมัง………….“อื้ออส์ อ๊า!”อีกซีกโลก หญิงสาวดีไซน์เนอร์ชื่อดังเจ้าของหุ่นเพรียวเซ็กซี่ หรือน้ำหวาน กศิญา เธอเป็นหญิงสาวพราวเสน่ห์ที่เดินผ่านชายใดในทุกหย่อมหญ้าก็มักจะมีคนมองตาเป็นมัน เธอเป็นคนปากหวานชั่งพูดที่คุณสมบัตินี้ใช้ทำมาหากินและมัดใจแฟนหนุ่มของเธออีกด้วย แม้กระทั่งไม่มีเวล
ตอนที่8 ช่วยเหลือ“เเม็กเวลล์ดาราในดวงใจของฉันมาซั่มเธอแทบทุกวันแบบนี้ เธอจะให้ฉันนอนหมอนเปียกไปถึงไหนกันหะ?”เสียงของน้องสาวต่างมารดาเอ่ยขึ้นไม่จริงจังนัก เธอปรายตามองเพียงเล็กน้อย จากนั้นยักหัวไหล่ให้อย่างโนสนโนแคร์“แล้วแม็กซ์เวลล์มาบ้านทุกวันไม่ดีหรือไง เธอจะได้เห็นดาราดังทุกวันเลยนะ จะขอลายเซ็น ถ่ายรูปก็ว่ามาสิ กอด หอมได้หมด ขออย่างเดียวห้ามมีเซ็กส์ก็พอ!?” เธอว่าอย่างยิ้มๆและรู้ใจอะตอมดี เธอรู้ว่าน้องสาวของเธอก็รักเธอไม่ได้อิจฉาตาร้อนจริงๆสะหรอก เราทั้งสองคนเป็นพวกปากร้ายใจดีร่างระหงเดินนวดนาดไปหยิบแก้วมัคเทกาแฟแล้วยกขึ้นดื่ม“ดีเลยสิ ถ้ามาในฐานะอื่นอะ!” ยังคงว่าอย่างเสียงขุนมัวแบบปลงๆ เพราะอะตอมเห็นแม็กซ์เวลล์ทุกครั้งที่มาและเขินเอามากๆและเขาก็สุภาพบุรุษคุยเก่งสะจนอะตอมปลื้มแล้วปลื้มอีก ถึงกับปฏิญาณตนเลยว่ารักคนไม่ผิดและจะรักตลอดไป“แต่ขอโทษทีนะ เขาเป็นของฉันไปแล้วหน่ะ! เธอเป็นน้องของฉัน พี่น้องกันแบ่งกันไม่ได้หรอกนะ”น้ำหวานยังแหย่ผู้เป็นน้องไม่หยุดด้วยถ้อยคำเจ็บแสบตามความเคยชิน เพราะเพิ่งจะญาติดีกันได้ไม่นานและเธอก็รักน้องสาวมากเห็นแบบนี้ แต่เราสะดวกพูดคุยกันทำนองนี้ก็เท่าน
ตอนที่9 ที่ปรึกษา“เอ่อ....ขอโทษทีนะฉันไม่ได้ตั้งใจมอง!” เขมราชรีบละสายตาจากเต้าอวบๆขาวๆของแม่ลูกอ่อนในทันที ลำคอหนาลอบกลืนน้ำลายลงคอไปอย่างไม่เข้าใจตนเองเวลานี้ เพราะโบตั๋นมีเนื้อหนังมังสา ผิวพรรณเนียนละเอียดเปร่งปลั่ง หุ่นดี เอวคอด สมบูรณ์แบบไปหมดทุกส่วนรวมถึงใบหน้าคร่าตาของเจ้าหล่อน โบตั๋นมีดวงตาสีดำสนิทที่คมคาย เธอสวยเขารู้ดี เหมาะที่จะไปเป็นดารา นางแบบดีๆนี่เองเขาไม่ได้ชมเธอเกินไปจริงๆ เขมราชคิดแบบนั้นและไม่ได้เอ่ยออกมาให้เจ้าตัวได้ยินหรอก“ไม่เป็นไรค่ะ!”“เจ้าหนูนั่นป็นอะไรถึงเข้าโรงพยาบาลหล่ะ?” เขมราชก็เอ่ยสัพเพเหระขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบ “ท้องเสียค่ะ!” เธอตอบเสียงเรียบไปแค่นั้นอย่างจ้องมองไปข้างหน้าโดยไม่ได้หันไปมองเจ้านายหนุ่ม“อ๋อ แล้วนี่หายดีเเล้วหรือไง?” เขมราชยังคงเอ่ยถามพลางคิดในใจถึงเจ้าเด็กอ้วนในอ้อมกอดแม่ ว่ากินเก่งแบบนั้นจนท้องเสียเฉยเลย น่าสงสารและน่าเอ็นดูขึ้นมาอย่างประหลาด คงเพราะหนูใบหม่อนเป็นเด็กคนแรกที่เขาได้สัมผัสเป็นครั้งแรกละมั้ง และคงติดเชื้อมาจากคุณหญิงขจี ที่คะยั้นคะยอให้รักเด็ก เขาเองก็มีความรู้สึกดีๆขึ้นมาหน่อยแล้ว“ค่ะ!”“ฉันมีเรื่องอยากจะขอปรึกษ
ตอนที่10 รอเพียงเธอ“แอ้!!!ๆ”“ชู่ว!!!อย่าร้องสิเจ้าหนู เดี๋ยวแม่ก็มาแล้ว”ดวงตาคมละสายตาจากแผ่นหลังของหญิงสาวแม่ลูกอ่อนมาสบตากับเด็กน้อยในอ้อมกอดที่ดวงตากลมเปียกท่วมไปด้วยน้ำตาสีใส เด็กน้อยหลับตาปี๋ร้องไห้ในทันทีเมื่อออกจากอ้อมกอดของผู้เป็นแม่ได้ไม่นานมือหนาตบลงก้นของเด็กน้อยเบาๆด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ ที่ม้านั่งตัวยาวอย่างไม่กล้าขยับไปไหนเพราะกลัวจะทำเจ้าหนูหลุดมือ เขาอุ้มไม่เป็นแล้วยังเสือกให้ความช่วยเหลือเธอ ดวงตาคมยากที่จะละสายตาจากร่างของเธอและชายคนขับแท็กซี่คนหนึ่งที่เขาเห็นมันมาจอดรอใครสักคนตั้งนานแล้ว และคุณหญิงเคยพูดลอยๆให้ฟังว่าสามีของโบตั๋นเป็นคนขับรถแท็กซี่ ก็น่าจะเป็นชายคนนี้“แอ้!ๆ”ผ่านไปสักพัก โบตั๋นที่ได้ยินเสียงร้องไห้จากลูกน้อยที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆจึงรีบตัดบทสนทนาในทันที“ขอบคุณนะคะคุณเขมที่อุ้มหนูใบหม่อนให้” โบตั๋นสังเกตุเห็นใบหน้าของเขาดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ก็นึกสงสัยว่าทำไมเขาต้องมาช่วยอุ้มลูกของเธอกัน“อื้ม ไม่เป็นไร!”เขาค่อยๆประครองตัวหนูน้อยส่งไปถึงมือแม่แล้วเอ่ยเสียงเรียบตามแบบฉบับของเขมราช “ฉันไม่ได้อยากจะดุเธอเรื่องนี้หรอกนะโบตั๋น แต่ไอ่ผู้ชายคนนั้น
ตอนที่11 ไม่เหมือนเดิม “โครตคิดถึงเธอเลย!” “ฉันก็ด้วย!” “โลกกลมจังเลยนะ แต่ก็ดีแล้วที่เราได้เจอกัน เด็กคนนั้นใช่ลูกของเธอหรือเปล่าโบตั๋น!” เมื่อเป็นความบังเอิญที่ลงตัว โบตั๋นก็ดีใจเช่นกันที่ได้พบกับเพื่อนรัก เราคุยกันผ่านโทรศัพท์นั้นเรานัดหมายที่จะไปเจอกันในวันพรุ่งนี้ด้วยซ้ำ และหลังจากโผลกอดกันก็จับมือกันไม่ปล่อย ร่วมสี่ปีที่ไม่ได้พบกัน มันนานมากจริงๆ อะตอมหันไปพบเข้ากับเด็กน้อยตัวอ้วนที่อยู่ในอ้อมกอดของหญิงวัยกลางคน “ใช่แล้วอะตอม นี่หนูใบหม่อนลูกสาวของฉันเอง นี่แม่ของฉันจ่ะ!” “สวัสดีค่ะคุณน้า!” อะตอมส่งยิ้มให้อย่างเป็นกันเองและเป็นมิตรสุดๆ พร้อมกับพนมมือไหว้ “ไหว้พระเธอจ่ะหนู” ดวงใจยิ้มอย่างรู้สึกดีที่มีคนไฮโซคนหนึ่งมาเป็นเพื่อนของโบตั๋นและเป็นเพื่อนกันมานาน จำได้จากที่โบตั๋นเคยเล่าให้ฟังตอนเรียนมัธยมปลาย และแบบนี้แล้วนายหญิงคนใหม่คงเข้าถึงตัวได้ง่ายไม่แพ้ผู้เป็นน้อง ดวงใจคิดแบบนั้น... “น่ารักจังเลย ขออุ้มหน่อยได้ไหม?” “อะตอม เธอต้องไปล้างมือก่อนนะจะไปจับเด็กตอนนี้ได้ยังไงกัน!!!” น้ำหวานท้วงขึ้นอย่างเป็นห่วงเป็นใยเด็กน้อยที่กำลังจะได้รับเชื้อโรคจากอะตอม เราบินข้ามฟา
ตอนที่12 ความจริงที่เจ็บปวดวันเวลาล่วงเลยผ่านไปสิ่งรอบข้างก็แปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แม้กระทั่งจิตใจอันอ่อนไหวของมนุษย์ก็เช่นกัน มีสิ่งเย้า ยั่วยวน ส่งผลให้กระทำผิดไปตามอารมณ์ชั่ววูบ ตามความปรารถนาใหม่ของปุถุชน เช่นที่น้ำหวานกำลังประสบอย่างที่ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่างเลยสักนิด การนอกใจนอกกายคนรักมันหนักหนาและเป็นบาป เพราะเราเคยให้สัจจะวาจาต่อกัน และดูเหมือนว่าเขมราชจะจริงจังกับเธอมากจริงๆหากเธอตัดความสัมพันธ์กับเขมราชไปแล้ว เขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะความทุ่มเทของเขาที่มอบให้ ไม่ได้ไร้ประโยชน์เลยสักนิด ตลอดระยะเวลาที่เรารู้จักกันมา เขมราชเป็นผู้ชายที่ดีและอบอุ่นมากจริงๆและเป็นพี่ชายที่แสนดีคนหนึ่ง....ดวงตากลมกรอกกลิ้งกระพริบปริบๆหวังไม่ให้หยดน้ำตาสีใสไหลลงมาอาบแก้ม เพราะไม่อยากจะให้ผู้เป็นน้องได้เห็น มือเรียวยกขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าขาวๆของตัวเองลวกๆ เพราะมันห้ามไม่ให้ไหลได้ที่ไหนกันหล่ะ เบ้าตาเธอร้อนผ่าว ปริ่มและเอ่อนองขนาดนั้น“นี่ ไปเล่นกับหนูใบหม่อนกันไหม?”น้ำหวานหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วกระพริบตาปรับอารมณ์ไปอย่างรวดเร็ว ร่างพริ้วหมุนตัวจากวิวที่ระเบียงสาวเท้าเข้าไปหาอะตอมที่ชะงักมืออยู่ก
ตอนที่13 คลับคล้ายคลับคลา nc+เขมราชเมาหัวราน้ำ ไม่กลับบ้านกลับช่องอีกเลยนานร่วมเดือน หลังจากวันนั้นผู้ชายแข็งกระด้างก็กลับมาอีกครั้งเมื่อเขาเป็นชายที่อกหักจากรักแรกในอายุปูนนี้ปรึกษาเอริคก็เป็นเพียงทฤษฎีและพอนำมาปฏิบัตินั้น มันก็ยากสำหรับมือใหม่อย่างเขมราช ผู้บริหารหนุ่มจึงใช้ของมึนเมาเป็นเครื่องช่วยบรรเทาความเจ็บปวดในหัวใจ อย่างน้อยมันก็ทำให้เขามีความสุขขึ้นมาในชั่วขณะเขมราชใช้ชีวิตอย่างหนักโดยการโหมงานและดื่มเพื่อลืมเธออย่างเต็มที่ คีรินทร์และเอริคก็สลับกันมานั่งดื่มเป็นเพื่อนกัน แต่ส่วนมากจะเป็นเอริคเจ้าของผับเสียมากกว่า“คืนนี้...รับเอาสาวสวยๆดามใจหน่อยไหมวะ มึงหนักเอาการแล้วนะไอ่เขม!?”“ไม่หว่ะ!” ใบหน้าเศร้าหมองซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด เขาปฏิเสธไปแบบนั้นจนทำให้สาวสวยที่ประกบข้างๆลำตัวของเอริคจิ๊จ๊ะใบหน้า เพราะเขมราชทั้งหล่อขนาดนี้ก็นึกอยากจะช่วยเขาผ่อนคลาย จะได้ไม่ต้องแย้งเอริคกันในคืนนี้“งั้นกูไปหล่ะ ไม่ไหวแล้วหว่ะ!!”เอริคลุกขึ้นพร้อมกับควงสองสาวในอ้อมกอดกำลังจะไปร่วมเซ็กส์กันถึงสามคน เขมราชเพียงพยักใบหน้าอย่างเข้าใจและเขาก็นั่งกระดกเหล้าเข้าปากเพียงลำพังต่อ“เฮียริคคะ พอดี
ตอนที่14 สุนัขตามกลิ่น@ช่วงสายของวันสองมือกำลังคนส่วนผสมเข้าด้วยกัน จากนั้นทำการเทเข้าเครื่องทำไอศกรีม เป็นรสช็อกโกแลตในการทดลองแลกของเธอ โบตั๋นคนขี้งกก็ลงทุนได้ในเรื่องการทำขนม ทำอาหารของเธออีกเช่นกัน นอกจากเรื่องลูกแล้วนั้นดวงตากลมโตจ้องมองอย่างใจจดจ่อไปที่เครื่องทำไอศกรีมราคาปานกลางที่ไม่ได้ราคาสูงมาก เธอก็อยากจะทำให้คนทั้งบ้านได้ทานไม่ใช่แค่ให้ผู้มีพระคุณอย่างคุณท่านได้ลิ้มลองเพียงท่านเดียวหรอกไหนจะแม่ดวงใจของเธอเองที่วิ่งไปกวักมือเรียกรถไอศกรีมที่หน้าคฤหาสน์ไม่ทัน เพราะเนื้อที่หน้าบ้านมีเป็นไร่ ใช้จักรยานปั่นนั้นไม่รู้ว่าจะทันหรือเปล่าเลยแม่ดวงใจจึงนั่งคอตกเลี้ยงหลานอย่างเซ็งๆ คนเป็นลูกจึงสันหาทำให้แม่ดวงใจของเธอ ในเช้าของวันถัดมาและในครัวทำขนมมีองุ่นที่ยืนประกบข้างเพราะอยากจะกินและเห็นขั้นตอนในการทำ ที่ชั่งง่ายดายแบบนี้ แต่ก็ไม่เคยสันหามาทำเหมือนกับโบตั๋น สองหูของทั้งคู่กำลังฟังบางอย่างจากไลฟ์สดของวันสำคัญๆอีกด้วย “รางวัลเลขท้ายสองตัวประจำวันที่ 1 มิถุนายน เลขที่ออก แอ๊ดดด แอ๊ด! 03 03”“ไม่ถูก ซื้อยังไงก็ไม่ถูก 0มาอีกแล้วนะ ออกอ้อมโลกอีกแล้ว!” องุ่นบ่นอุบและโบตั๋นก็ไม่ถู
ตอนที่63 จบตอนพิเศษหมูน้อยขุนเขาหน้าตาละม้ายคล้ายผู้เป็นแม่มากกว่าพ่อเป็นหนุ่มนักยิ้มอารมณ์ดีที่คุณย่าหวงเป็นพิเศษ เวลานี้กำลังถูกจับใส่คาร์ซีท หนูใบหม่อนก็เช่นกัน วันนี้เป็นวันที่เขมราชนัดกับเพื่อนแฮงเอ้าท์แต่เปลี่ยนนัดครั้งนี้เป็นพบปะพูดคุยเรื่องครอบครัว เรื่องการเลี้ยงลูก ร่างหนาเข้ามานั่งเป็นพลขับรถให้กับภรรยาสุดที่รัก ดวงตาที่แข็งกร้าวดุดันแบบเมื่อก่อนนั้นไม่หลงเหลืออยู่เลย ตั้งแต่มีลูกๆสมหวังเรื่องความรักเขมราชเปลี่ยนไปจนกลับไปเป็นคนเดิมไม่ได้อีกแล้วชายหนุ่มชำเลืองมองร่างผอมเพรียวยังสวยเปร่งปลั่งไม่เสื่อมคลายของเมียแล้วยกยิ้มชื่นชมแม่คุณที่ลูกสองก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน กลับกันเธอยังดูสวยขึ้นเป็นกอง“บางทีคุณก็ทำเกินไปนะคะ” น้ำเสียงตั้งแง่มีเล่ห์นัยดังขึ้นหลังจากที่รถหรูเคลื่อนตัวออกจากบ้านอนันต์ธการณ์ไปได้ไม่นาน“หือ!??”“ทำเกินไปจริงๆ เรื่องที่อยู่ดีๆก็ทำให้อดีตสาวใช้คนหนึ่งมีชีวิตที่น่าอิจฉาแบบนี้ อยู่ดีๆคุณเขมก็ยกสมบัติให้โบตั๋นกับลูกๆ” ในตอนแรกสามีก็หน้าซีดเป็นไก่ต้ม แต่พอรู้ว่าภรรยาคนสวยแกล้งชมเขาในความเป็นสามีที่ดีเกินเบอร์ ชายหนุ่มจึงยกยิ้มแบบที่หัวใจอิ่มเอมไปหมดแล้
ตอนที่62 พิเศษ“อื้อ!!!” เสียงครางดังระงมบวกกับเสียงเนื้อแนบเนื้อเป็นจังหวะเชื่องช้าเนิบนาบ นุ่มนวลและตราตรึงใจทุกช่วงขณะ เขมราชสอดใส่แก่นกายใหญ่ยักษ์จากทางด้านหลังของเมียตัวน้อยในท่านอนช้อนหลังกัน ปั๊ก ปั๊ก!!!!ปั๊กก!!!ปั๊กกก!!!จมูกโด่งกดลงตรงซอกคอขาวชั่งหอมหวานและสมดั่งใจหวังเสียที ตลอดการรอคอยนั้นทรมานเหลือเกิน วันนี้เป็นวันสุดแสนจะพิเศษเลยก็ว่าได้“อื้อ~คุณเขมทำไมมันดีขนาดนี้คะ อื้อ!!”ปั๊ก!!!ปั๊กก!!“รู้อย่างนี้ใจอ่อนตั้งนานแล้ว~” เสียงหวานๆครางไม่หยุด แถมแต่ละถ้อยคำนั้นทำเอาเขมราชใจชื้นนึกอยากจะหอมเมียวันละร้อยหน ที่บทจะใจอ่อนก็น่ารักเสียจนหลงหัวปักหัวปลำแล้ว“หึ!! ก่อนหน้านี้คิดถึงฉันละสิที่รัก!?” มือสากลูบคลึงเต้าอาบอิ่มไปอย่างมันมือ เอวสอบก็ทำงานได้ดี พร้อมฉีดเข้าไปในตัวของเจ้าหล่อนอยู่เต็มประดา เพราะทุกจังหวะมันเสียวส่วนปลายหัวเห็ดเหลือเกินจนต้องกัดกรามเอาไว้แน่น หากเปิดไฟคงได้เห็นกรอบหน้าขึ้นเป็นสันกรามแน่“ที่สุดค่ะ โบตั๋นรักคุณนะคะ”ฟอดดดดด!“ฉันก็รักเธอคนดีของฉัน”ปั๊ก!! ปั๊ก!!!!“แรงๆเลยค่ะผัวขาของหนู~” ใกล้ถึงฝั่งฝันเข้ามาทุกที โบตั๋นจิกเล็บลงบนเตียงนอน ขบเม้มริม
ตอนที่61 Happy Ending“เมียจ๋าท้องจริงๆใช่ไหมจ๊ะ!?” ร่างหนาเดินตามต้อยๆเป็นลูกติด มือปลาหมึกคว้าเอาเอวคอดกิ่วที่ตอนนี้เริ่มกลมนูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เป็นเครื่องยืนยันว่ามีอะไรอยู่ในท้องของเมีย ไม่ไขมันเพราะอ้วนก็ต้องท้องนั้นแหล่ะ ใครมันจะเล่นละครได้แนบเนียนขนาดนั้นกัน โบตั๋นเจ้าเล่ห์ไม่เบาจริงๆใบหน้าหล่อเหลายิ้มกรุ้มกริ่ม ใจเต้นรัวแรงแทบหลุดออกมาเต้นข้างนอกเสื้อ ตวัดสายตามองลูกสาวที่กำลังพ่วงตำแหน่งเป็นพี่ใบหม่อนเสียแล้ว เวลานี้มันชั่งมีความสุขล้นเกินคำบรรยายใด“ฉันแค่หลอกพี่คมให้ยอมใจอ่อนก็เท่านั้น ปล่อยได้แล้วค่ะแล้วอย่าพูดจาเลี่ยนๆเรียกฉันแบบนี้อีกนะคะ!!!”แต่เอ๊ะ....โบตั๋นเคยบอกว่าฝังยาคุมทำไมถึงท้องหล่ะ เขมราชเริ่มฉุกคิดไปพร้อมกับอาการฝันสลายลงในพริบตาขึ้นมา สีหน้าไม่สู้ดีของชายหนุ่มทำให้คุณแม่ยังสาวลอบกระตุกยิ้ม แน่นอนว่าอีกคนไม่ทันได้เห็นสะหรอก เธอตั้งใจจะแกล้งและปั่นประสาทคนปากดีให้หัวหมุน ใจจริงตอนแรกกะจะไม่บอกใครอีกนาน รอถึงวันที่เขมราชทำให้เชื่อได้อย่างสนิทใจเสียก่อนแต่พลั้งปากบอกไปตอนเหตุการณ์ฉุลมุนที่อันตรายแบบนั้นก็นับว่าดีแล้วและการฝังเข็มยาคุมอะไรนั่นที่เคยบอกเขม
ตอนที่60 ตลอดไปได้ไหมคนสำนึกผิดสารภาพรักแถมเล่าเหตุการณ์ที่ตราตรึงใจให้ฟัง ก็ตอนที่เขมราชไม่พอใจเอะอะก็เรียกไปพบในพักนั้นเอง ใบหน้าหวานละมุนระบายยิ้มกว้างออกมา ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของเขมราชล้วนน่าฟังด้วยกันทั้งนั้น พลิกหน้ามือเป็นหลังมือราวกับคนละคนเลยจริงๆ“แล้วเธอหล่ะ ไม่หลงรักฉันบ้างเลยหรือไง?” เขมราชตั้งคำถามกลับแล้วกระพริบตาปริบๆใส่เมีย“ฉันเคยหลอกตัวเองว่าคุณอาจจะเห็นใจฉันกับลูกบ้าง เผลอรู้สึกดีนะคะ แต่คุณรุนแรงกับฉันจนมากเกินไป ฉันเกลียดคนไม่มีเหตุผลยึดอารมณ์เป็นที่ตั้งแบบคุณที่สุด”“ฉันเกลียดคุณที่บอกว่าฉันหน้าเงิน ตอนนี้ฉันโอนเงินคืนคุณท่านไปแล้วนะคะและต่อให้คุณเอาเงินมากองตรงหน้าฉันอีก ฉันก็ไม่เอาแม้แต่แดงเดียว” ว่าอย่างเหลืออดเพราะเกลียดจริงเกลียดแรง แต่ก็รักแรงไม่ต่างกัน“ฉันเกลียดที่คุณเอาแต่ใจ เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลก ฉับเบื่อขี้หน้าคุณที่สุด”“คุณรักใครก็รักแรงเกลียดแรง จนฉันกลัวไปหมดแล้ว”“แต่ตอนนี้ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นแล้ว เธอยังไม่เชื่อฉันอีกเหรอ?” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเเผ่วเบา สายตาหวานเยิ้มเปลี่ยนเป็นละหดละเหี่ยใจในทันที“ตลอดไปไหมคะ คุณจะเป็นแบบนี้ตลอดไปหรือเปล
ตอนที่59 เจ้าเหมียวออดอ้อนบนฟูกนอนภายในคอกกั้นของลูกน้อยมีร่างบึกบึนของเขมราชนอนขดตัวอยู่ สองคนกำลังนอนกอดกัน เด็กน้อยนอนหนุนแขนพ่อ ตากลมใสจดจ้องตัวการ์ตูนในหนังสือนิทานเล่มโปรด โบตั๋นอยากจะถอนคำพูดที่คิดในใจว่า’เพื่อลูกเธอทำได้ทุกอย่าง’ เพราะเรื่องที่ยอมเขมราชให้มาก้าวก่ายพื้นที่ส่วนตัวเธอไม่ต้องการแบบนี้เลยแต่เด็กอ้วนเปล่งเสียงลั่นบ้านเมื่อได้ยินเสียงของพ่อที่หน้าประตู แต่คนเป็นแม่ไม่ยอมให้พบ เวลานี้หมูอ้วนก็สมดั่งใจหวังได้คนเล่านิทานคนใหม่ไม่สนใจแม่อีกต่อไปแล้ว นึกน้อยเนื้อต่ำใจและฉุนให้กับลูกสาวตัวน้อยเหลือเกิน แต่โบตั๋นก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ทำได้เพียงข่มตานอนในที่สุดไม่มีบทสนทนาใดๆอีกเลย เปลือกตาของเด็กน้อยหนักอึ้งไปเป็นที่เรียบร้อยเมื่อเขมราชชะโงกหน้าดูเขาเองก็ได้นอนกอดลูกสมใจจึงมีความสุขล้นในตอนนี้ ใบหน้าหล่อเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อมีสัญญาณที่ดีขึ้นมาในทุกวัน วันใดวันหนึ่งต้องมีสักวันที่โบตั๋นคงให้อภัยอย่างสนิทใจ……….เช้าวันใหม่เป็นวันพักผ่อนของหญิงแกร่งอย่างโบตั๋น เขมราชเองก็ใช้เวลาอยู่กับลูกเมียเต็มที่ไม่ต่างกัน ร่างอรชรนอนซบลูกสาวดูทีวีไปอย่างสบายใจ แอร์ธรรมชาติกำลังทำ
ตอนที่58 เธอมาได้ทันเวลาพอดีเขมราชนั่งกุมขมับในทันทีหลังปลายสายกดวาง ร่างกายไม่พร้อมอย่างไรก็เห็นจะต้องฝืนเพื่อลูกและเมีย ตลอดการงอนง้อเมียทำให้เขามีภาวะเครียดสะสมอย่างรู้ตัวดีว่าร่างกายแทบรับไม่ไหวแล้วจริงๆแต่สิ่งที่ได้รับรู้จากคนสนิทที่เขาว่าจ้างให้คอยสังเกตการณ์ คอยดูแลเมียและลูกอยู่ห่างๆนั้น สายรายงานมาว่ามีชายฉกรรจ์มาด้อมๆมองๆเข้าไปในบ้านของเธอตั้งแต่เขาไม่อยู่เพียงสองคืนยังคงต้องใช้ความคิดไม่วู่วามจนเกินไป เพราะไม่อย่างนั้นตัวเขาเองที่จะซวยเพราะไม่มีหลักฐานจับมันคาหนังคาเขา เวลานี้ความรู้สึกปนเปไปหมด ทั้งคิดถึง ทั้งเป็นห่วง ………“อ้าวคุณเขม กลับมาไวจังเลยนะคะ”“สวัสดีครับคุณเเม่ แล้วหนูใบหม่อนหล่ะครับ?” แม่ยายรับไหว้พร้อมกับส่งยิ้มให้ ชี้นิ้วไปที่บ้านหลังข้างๆ เห็นแบบนี้แล้วยิ่งพลานให้เขมราชหน้าถอดสีขึ้นมาเลยจริงๆ“....” ร่างหนาสาวเท้าเข้าไปอุ้มลูกกลับมาในทันทีอย่างที่ไม่ทำให้กระต่ายตื่นตูม เพราะโชคดีหน่อยที่คนอุ้มหมูอ้วนคือป้าของเมียเขา หน้าบ้านไม่มีรถกระบะของสองผัวเมียนั่นก็แปลว่ามันไม่ได้อยู่ที่นี่ในเวลานี้ จึงทำให้โล่งใจอยู่บ้างแต่นั่นก็เป็นเพียงเศษเสี้ยว เพราะมันจะกลับ
ตอนที่57 รูปในกระเป๋าสตางค์ร่างบอบบางของคุณแม่ยังสาวเดินหอบผ้านวมผืนโตมาให้คนที่นอนขดหนาวสั่นอยู่หน้าทีวี โบตั๋นตระหนักถึงความเป็นจริงว่าที่นี่คือจุดสูงสุดของประเทศไทยจึงซื้อผ้านวมไว้หลายผืน อากาศจะหนาวจัดในช่วงเดือนใดและช่วงนี้ก็เข้าหน้าหนาวเป็นที่เรียบร้อยแล้วและถึงยังไม่เข้าหน้าหนาว ก็ยังมีความเยือกเย็นบริเวณซอกภูเขาและพื้นที่สูงบนเนินเขาฟุ่บบบบ!มือเล็กรูดซิปมุ้งสปริงแล้วห่มผ้าให้คนที่นอนขดอยู่อย่างไม่ได้ตั้งใจมากนัก“อื้อ!!” เสียงทุ้มครวญครางในลำคอ เปิดเปลือกตาขึ้นมามองหน้าเธอและลุกขึ้นมานั่งส่งยิ้มหวานๆให้ ย้ำว่าทุกเวลาจริงๆ เหมือนคนเมากาวอะไรทำนองนั้น“ผ้าห่มค่ะ ข้างนอกอากาศหนาวมากจริงๆ แต่ฉันว่าผืนนี้ก็หนักและอุ่นน่าจะพอดีค่ะ” บริเวณห้องรับแขกไม่อบอุ่นเท่ากับในห้องนอนจึงทำให้เขมราชนอนขดอยู่แบบนี้นั่นเอง“ไม่ ไม่พอดีหรอก” ส่งสายตาอาวรณ์หาไปยังร่างเล็ก“พอดีค่ะ หรือถ้ายังไงฉันจะไปเอามาให้อีกก็ได้นะคะ” เสนอทางเลือกให้กับคนดื้อแบบเขา เขาจะเอาห้ากี่ผืนเธอก็จะหามาให้ ขอแค่นอนตรงนี้ไม่ต้องมาก้าวก่ายพื้นที่ส่วนตัวของเธอกับลูกจนมากเกินไปก็พอความเสียใจในแต่ละครั้งย่อมมีเกาะป้องกันให
ตอนที่56 ไม่ใช่ลุงสักหน่อยกลิ่นกาแฟหอมกรุ่นในช่วงเวลาฟ้ามืดมิดเป็นเวลาตีสี่นั่นเอง เขมราชบริการตนเองในช่วงเช้าของวันเพราะได้สอบถามแม่ยายแล้วว่าเมียตัวน้อยจะตื่นและเตรียมตัวไปขายข้าวแกงในเวลาใดร่างหนาอยู่ในชุดทะมัดทะแมงพร้อมลุยเป็นพ่อค้าเหมือนกันกับเมียตัวน้อย ทนเห็นเธอลำบากไม่ได้และเธอก็ดื้อไม่ยอมท่าเดียว แบบนี้แล้วก็คงต้องช่วยเธอในแบบที่เธอต้องการ ไม่ใช่กำลังทรัพย์หรืออื่นใด แต่เป็นเรี่ยวแรงกายและความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่เขมราชพร้อมเปลี่ยนแปลงตนเองได้ทุกเมื่อ ขอแค่ทำให้โบตั๋นได้เห็นถึงความพยายามและความจริงใจจากเขาและเราทั้งสามคนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวัน ก็เพียงพอแล้วจริงๆท่านอดิศรและคุณหญิง รวมทั้งเลขาคนสนิททั้งสองต่างรวมตัวกันช่วยงานให้กับเขมราชอยู่ทางนั้น เพื่อปฏิบัติการง้อของเขมราชจะได้สำเร็จพาลูกและเมียกลับบ้านไปให้ได้ ทุกคนจึงพร้อมใจช่วยเหลืออย่างไม่เกี่ยงงอนมีบ้างที่เขมราชต้องเดินทางไปประชุมครั้งใหญ่ด้วยตนเอง โครงการบ้านหรูและเพนส์เฮ้าท์ที่อยู่ในมือก็ยากที่จะวาง เขาจึงบินกลับกรุงเทพฯเพียงสองวันต่อสัปดาห์เท่านั้นถ้ามากกว่านี้คงไม่ได้ เพราะทนคิดถึงลูกสาวตัวน้อยไม่ไหวจริงๆ
ตอนที่55 ยอมทุกอย่างแล้ว“บอกว่าอย่ามาเจอกันอีก คุณเขมฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอคะ?”เขมราชจ้องมองในแววตาขุ่นมัวของเจ้าของประโยคไปด้วยหัวใจที่ปวดหนึบไม่คลายเสียที คงต้องจองจำยอมรับชะตากรรมของตนเอง เป็นบททดสอบชีวิตอะไรสักอย่างเพื่อให้โบตั๋นได้เห็นว่าเขารักเธอสุดหัวใจไปแล้ว คนหยิ่งผยองคนนี้ไม่อาจรักใครได้อีกโบตั๋นเข้ามาอยู่ในหัวใจของเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวเลยจริงๆ รู้ตัวอีกที ก็ทำความผิด ปากร้ายใส่เธอเสียจนไม่น่าให้อภัย“เธอจะมองว่าฉันเป็นคนหน้าด้านหรืออะไรก็ได้ แต่ฉันขอบอกความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ให้เธอได้รับรู้ได้ไหมโบตั๋น” ใบหน้าและกระบอกตาของเขมราชร้อนผ่าวไปด้วยความเสียใจที่กำลังสุมลุมเข้ามาตรงอกข้างซ้าย ตอนนี้อาจจะไม่น่าให้อภัย แต่เขาต้องการเพียงโอกาส หวังว่าเธอคงไม่ใจร้ายถึงขนาดนั้น“ฉันรักเธอกับลูกและคิดถึงอยู่ทุกเวลาเลยจริงๆ เธอจะให้ฉันทำอะไรเป็นการไถ่โทษก็ว่ามาสิ”“แต่ขอร้องหล่ะ อย่าไล่ฉันได้ไหมโบตั๋น?”ริมฝีปากหยักได้รูปสั่นผับๆ ร่ำไห้ออกมาจนได้ เธอกับลูกทำให้เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์เขื่อนแตกไปไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว “แค่รักอย่างเดียวมันไม่พอหรอกนะคะคุณเขม” น