ตอนที่7 หวานใจนอกใจ nc+
19.30น.
“ทำไมถึงไม่รับสายสักทีนะ!”
เขมราชโยนบุหรี่ทิ้งลงโถ พ่นควันขาวสุดท้ายออกมาจากปากและจมูกโด่งๆด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ ตาคมยังคงจดจ้องที่หน้าจอมือถือในมือก่อนจะถอนหายใจพรืดยาวตามมา
เวลานี้เขมราชกลับมาที่เพนส์เฮ้าท์หรู เขาอยู่ที่ระเบียงมุมโปรดโดยการนั่งมองภาพวิวบนตึกสูงตระการตา มือหนาหยิบแก้วไวน์ข้างๆขึ้นมากระดกกำลังพินิจพิจารณาอยู่ว่าเขาจะยกโขยงครอบครัวไปหาหวานใจที่นั่นตามที่มารดาได้แนะเอาไว้ดีหรือเปล่า
เมื่อช่วงเที่ยงในขณะที่รับประทานอาหารร่วมกัน ก่อนจะกลับ ท่านแนะเอาไว้แบบนั้นและเขาก็เห็นดีเห็นงามเพราะอดคิดถึงหวานใจคนสวยของตนเองไม่ไหวพอๆกับที่มารดาต้องการพบกับเธอ
“…..”
เเต่เวลานี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่า คนที่ไม่มีเวลาอย่างน้ำหวานจะพึงพอใจหรือเปล่า เพราะเธอคงไม่คิดว่าเราไปรบกวนเวลาหรอกกระมัง
………….
“อื้ออส์ อ๊า!”
อีกซีกโลก หญิงสาวดีไซน์เนอร์ชื่อดังเจ้าของหุ่นเพรียวเซ็กซี่ หรือน้ำหวาน กศิญา เธอเป็นหญิงสาวพราวเสน่ห์ที่เดินผ่านชายใดในทุกหย่อมหญ้าก็มักจะมีคนมองตาเป็นมัน เธอเป็นคนปากหวานชั่งพูดที่คุณสมบัตินี้ใช้ทำมาหากินและมัดใจแฟนหนุ่มของเธออีกด้วย แม้กระทั่งไม่มีเวลาให้เขมราชเลยก็ตาม
เมื่อก่อนน้ำหวานเป็นคนรักแฟน แต่พักหลังๆนี้เลี่ยงที่จะเจอเพราะเธอเกิดติดอกติดใจให้กับไซส์ฝรั่ง
แน่นอนว่าน้ำหวานหญิงแกร่งบ้างานก็มีออกนอกลู่นอกทางกันบ้าง แต่เธอก็เพลาๆลงบ้างแล้ว ทว่าความรู้สึกของเธอมันชัดเจนขึ้นแล้วเมื่อเขมราชมาหาเธอถึงที่นี่ เธอก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิมหนึ่งร้อยเปอร์เซนต์
กอดไม่แน่นเพราะในห้วงความคิด คิดถึงเพียงดวงตาสีฟ้าของแม็กเวลล์ กลิ่นกายหอมๆและริมฝีปากอวบอิ่มของเขามันชั่งตราตรึง แม็กเซลล์เป็นดาราฮอลลีวูดชื่อดังที่เห็นเธอเป็นของเล่นริมทาง
แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่ากำลังทำอะไร แต่คนอย่างเธอในเมื่อกล้าที่จะหักหลังแล้ว เธอก็ควรเคารพการตัดสินใจของตนเองและเคารพเขมราชด้วย เขาไม่ควรต้องมาถูกนอกใจแบบนี้อีก เพราะเธอไม่ได้ตั้งใจนอกกายนอกใจเขาเลยจริงๆ
เธอไม่ได้อยู่ในสถานะที่คบซ้อน จับปลาสองมือ แต่แค่หลงเหยื่อของตนเองก็เท่านั้นและควรต้องทำทุกอย่างให้ถูกต้องได้แล้ว
แผล๊บๆ!!!
“แม็กซ์ทำได้ดีมากเลย ฉันชอบในทุกสัมผัสที่คุณมอบให้ฉัน!” เสียงแหบพร่าพร่ำเอ่ยเมื่อทุกท่วงท่า ทุกสัมผัสจากเขามันร้อนแรงจนอยู่ไม่สุก เท้าจิกเหยียดตรง นิ้วทั้งห้ากำผ้าปูไว้แน่นระบายอารมณ์เสียวซ่าน
ใบหน้าหล่อของเขาอยู่กลางหว่างขาของเธอ ส่งลิ้นร้อนฉโลมกลีบอูมไปมาอย่างหนักหน่วงไม่แผ่วแรงเลยสักนิด เมื่อยามตาสีฟ้ามองขึ้นมาสบตากันตรงนั้น ยิ่งตราตรึงใจน้ำหวานทุกครั้งไป คงเป็นเพราะเขาหล่อมากถึงมากที่สุด
เมื่อก่อนเธอไม่อินและเกลียดพวกดารากระล่อน ทว่าเวลานี้ยิ่งเกลียดยิ่งเจอจนติดใจหลงเขาไปแล้ว
แผล๊บบบ! แผล๊บๆ
“ฉันอยากให้คุณเป็นตุ๊กตายางจัง จะได้อยู่กับฉันตลอดไป ไม่ไปจากฉัน...”
น้ำหวานได้แต่นอนอ้าขาไปด้วยความสุข มือเรียวลูบเส้นผมสีน้ำตาลนุ่มลื่นของเขาอย่างเบามือออกจะถนุถนอมอยากเลี้ยงดูด้วยซ้ำ เธอแก่กว่าเขาถึงสองปี และถึงแม้อยากจะเลี้ยงดูแค่ไหน แต่แม็กเวลล์ก็มีทรัพย์สินมากโขชาตินี้เขาใช้ไม่หมดแน่ เพราะออกงานอีเวนท์ ค่าตัวจากการเล่นหนังในแต่ละรอบของเขานั้นมากกว่าอาชีพที่เธอทำอยู่หลายเท่าตัว
และถึงแม้ว่าดีไซน์เนอร์หน้าใหม่ไฟแรงจะโด่งดังและก้าวกระโดดเพียงใดก็เทียบเขาไม่ติดเลยสักนิด แบบนี้แล้วใครต้องอยากเลี้ยงดูใครกันแน่หล่ะ....
“คุณก็เรียกใช้ตุ๊กตายางคนนี้ได้ตลอดอยู่แล้ว จะกลัวอะไร?” เขาเปลี่ยนเป็นขึ้นคร่อมร่างของเธอ มือหนาเช็ดคราบน้ำหวานออกจากปากลวกๆไปด้วยสายตายั่วยวน
“กลัวสิ เพราะฉันกำลังตกหลุมรักตุ๊กตายางอย่างคุณ.....จนฉันกำลังนอกใจแฟนของฉันไปแล้วยังไงหล่ะ!”
แม็กเวลล์มองเธออย่างกำลังคิดพิจารณาอะไรบางอย่าง ราวกับว่ากำลังรู้สึกผิด เธออ่านได้จากสีหน้าของเขาที่แสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“ผมก็ชอบคุณมากเหมือนกันนะ กำลังรอวันที่คุณโสดอยู่นะครับ.....แต่ผมไม่อยากแย้งแฟนคนอื่นเลยจริงๆนะ!”
ชายหนุ่มรุ่นน้องทำหน้าอ้อน ส่งมือหนามาลูบแก้มนุ่มๆของหล่อนส่งผ่านความอบอุ่นให้กับน้ำหวาน
“คุณพูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่าคะแม็กซ์?” เธอหลับตาพริ้มอย่างพึงพอใจในคำตอบของเขา ทั้งที่ทำใจมาก่อนแล้วและผิดคลาด
“รู้สิครับ ถ้าคุณโสดเราลองมาศึกษาดูใจกันไหมครับ”
“คุณชอบฉันจริงๆเหรอคะ?” เสียงใสตั้งคำถามเพื่อให้แน่ใจ ใบหน้าสวยหวานเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ถึงแม้ว่าเธอทำผิดศีลธรรม และความรักครั้งใหม่ของเธอมันเริ่มต้นจากการเป็นชู้ทางกาย เริ่มต้นแบบผิดๆและแม็กซ์เวลล์คนเสน่ห์แรงก็ไม่รู้จะไว้ใจได้หรือเปล่า เขาฮอตปรอทแตกมากจริงๆ
แต่น้ำหวานเป็นคนสุดโต่ง หากเลือกอะไรแล้วก็จะขอไปตามทางของตนเอง เรียนรู้ที่จะรักและเสียใจ
เพราะในทุกค่ำคื่นเธอก็คิดถึงแต่แม็กซ์เวลล์ ผู้ชายคนนี้ได้เข้ามาแทนที่เขมราชไปตอนไหน เธอเองก็ไม่ทันตั้งตัวเลยจริงๆ...
ขนาดเธอคบกับเขมราชมาเป็นปีๆยังแพ้เขาที่เข้ามาในชีวิตเธอเพียงเดือนเดียว ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัวจริงๆ
“ครับ!”
“ฉันรู้สึกผิดนะคะ ไม่เคยนอกใจใครแบบนี้เลย” เธอว่าอย่างอ้อนๆและคนที่ผิดอย่างเธอใช่ว่าจะไม่เสียใจให้กับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้
เธอจะไม่โทษเพราะเขมราชและเธอห่างกัน อยู่คนละซีกโลก เพราะเขาก็บินมาหาทุกๆเดือน ในขณะที่เธอก็ทำแต่งานและไม่บินกลับไทยเลยจริงๆ
ความรู้สึกราวกับว่าเพื่อนมาเยี่ยมเยือนกันตอนไหนเธอเองก็ไม่รู้เลยจริงๆ
“ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง เราจะบอกเขาพร้อมกันดีไหมครับ ว่าเรารักกัน!”
“หะ คุณบอกว่าเรารักกันอย่างนั้นเหรอคะแม็กซ์?” อุทานลั่นและแทบไม่เชื่อหูของตนเอง
“ครับ! ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน อันที่จริงผมชอบคุณมานานแล้ว และพยายามเข้าหาคุณโดยการเป็นชู้ทางกายให้กับคุณ!”
“คุณพูด....จริงๆเหรอคะ?”
“ครับน้ำหวาน ผมชอบคุณมากจริงๆ!”
แบบนี้แล้วถึงเขาจะโกหก แต่เธอก็เชื่อน่ะ เพราะสายตาของเขามันแน่วแน่จริงจัง หากเป็นการแสดงก็แนบเนียนแยบยลจริงๆ ยังไงสะก็จะขอลองเสี่ยงและจบความสัมพันธ์กับเขมราชให้เร็วที่สุด น้ำหวานคิดในใจอย่างเห็นแก่ตัว เธอยอมรับ
@เช้าวันใหม่
ขาเรียวยาวของน้ำหวานกึ่งวิ่งกึ่งเดินลงบันไดมายังชั้นสองด้วยความดี๊ด๊า ใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขเมื่อทั้งคืนนั้นคนที่นอนอยู่ด้านบนได้มอบเซ็กส์อันเร่าร้อนและพร่ำเอ่ยความในใจสะจนหวานเยิ้มให้เธอได้หน้าระรื่นยิ้มไม่หุบอยู่ในตอนนี้
“เเม็ก
เวลล์ดาราในดวงใจของฉันมาซั่มเธอแทบทุกวันแบบนี้ เธอจะให้ฉันนอนหมอนเปียกไปถึงไหนกันหะ?”
……………
ตอนที่8 ช่วยเหลือ“เเม็กเวลล์ดาราในดวงใจของฉันมาซั่มเธอแทบทุกวันแบบนี้ เธอจะให้ฉันนอนหมอนเปียกไปถึงไหนกันหะ?”เสียงของน้องสาวต่างมารดาเอ่ยขึ้นไม่จริงจังนัก เธอปรายตามองเพียงเล็กน้อย จากนั้นยักหัวไหล่ให้อย่างโนสนโนแคร์“แล้วแม็กซ์เวลล์มาบ้านทุกวันไม่ดีหรือไง เธอจะได้เห็นดาราดังทุกวันเลยนะ จะขอลายเซ็น ถ่ายรูปก็ว่ามาสิ กอด หอมได้หมด ขออย่างเดียวห้ามมีเซ็กส์ก็พอ!?” เธอว่าอย่างยิ้มๆและรู้ใจอะตอมดี เธอรู้ว่าน้องสาวของเธอก็รักเธอไม่ได้อิจฉาตาร้อนจริงๆสะหรอก เราทั้งสองคนเป็นพวกปากร้ายใจดีร่างระหงเดินนวดนาดไปหยิบแก้วมัคเทกาแฟแล้วยกขึ้นดื่ม“ดีเลยสิ ถ้ามาในฐานะอื่นอะ!” ยังคงว่าอย่างเสียงขุนมัวแบบปลงๆ เพราะอะตอมเห็นแม็กซ์เวลล์ทุกครั้งที่มาและเขินเอามากๆและเขาก็สุภาพบุรุษคุยเก่งสะจนอะตอมปลื้มแล้วปลื้มอีก ถึงกับปฏิญาณตนเลยว่ารักคนไม่ผิดและจะรักตลอดไป“แต่ขอโทษทีนะ เขาเป็นของฉันไปแล้วหน่ะ! เธอเป็นน้องของฉัน พี่น้องกันแบ่งกันไม่ได้หรอกนะ”น้ำหวานยังแหย่ผู้เป็นน้องไม่หยุดด้วยถ้อยคำเจ็บแสบตามความเคยชิน เพราะเพิ่งจะญาติดีกันได้ไม่นานและเธอก็รักน้องสาวมากเห็นแบบนี้ แต่เราสะดวกพูดคุยกันทำนองนี้ก็เท่าน
ตอนที่9 ที่ปรึกษา“เอ่อ....ขอโทษทีนะฉันไม่ได้ตั้งใจมอง!” เขมราชรีบละสายตาจากเต้าอวบๆขาวๆของแม่ลูกอ่อนในทันที ลำคอหนาลอบกลืนน้ำลายลงคอไปอย่างไม่เข้าใจตนเองเวลานี้ เพราะโบตั๋นมีเนื้อหนังมังสา ผิวพรรณเนียนละเอียดเปร่งปลั่ง หุ่นดี เอวคอด สมบูรณ์แบบไปหมดทุกส่วนรวมถึงใบหน้าคร่าตาของเจ้าหล่อน โบตั๋นมีดวงตาสีดำสนิทที่คมคาย เธอสวยเขารู้ดี เหมาะที่จะไปเป็นดารา นางแบบดีๆนี่เองเขาไม่ได้ชมเธอเกินไปจริงๆ เขมราชคิดแบบนั้นและไม่ได้เอ่ยออกมาให้เจ้าตัวได้ยินหรอก“ไม่เป็นไรค่ะ!”“เจ้าหนูนั่นป็นอะไรถึงเข้าโรงพยาบาลหล่ะ?” เขมราชก็เอ่ยสัพเพเหระขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบ “ท้องเสียค่ะ!” เธอตอบเสียงเรียบไปแค่นั้นอย่างจ้องมองไปข้างหน้าโดยไม่ได้หันไปมองเจ้านายหนุ่ม“อ๋อ แล้วนี่หายดีเเล้วหรือไง?” เขมราชยังคงเอ่ยถามพลางคิดในใจถึงเจ้าเด็กอ้วนในอ้อมกอดแม่ ว่ากินเก่งแบบนั้นจนท้องเสียเฉยเลย น่าสงสารและน่าเอ็นดูขึ้นมาอย่างประหลาด คงเพราะหนูใบหม่อนเป็นเด็กคนแรกที่เขาได้สัมผัสเป็นครั้งแรกละมั้ง และคงติดเชื้อมาจากคุณหญิงขจี ที่คะยั้นคะยอให้รักเด็ก เขาเองก็มีความรู้สึกดีๆขึ้นมาหน่อยแล้ว“ค่ะ!”“ฉันมีเรื่องอยากจะขอปรึกษ
ตอนที่10 รอเพียงเธอ“แอ้!!!ๆ”“ชู่ว!!!อย่าร้องสิเจ้าหนู เดี๋ยวแม่ก็มาแล้ว”ดวงตาคมละสายตาจากแผ่นหลังของหญิงสาวแม่ลูกอ่อนมาสบตากับเด็กน้อยในอ้อมกอดที่ดวงตากลมเปียกท่วมไปด้วยน้ำตาสีใส เด็กน้อยหลับตาปี๋ร้องไห้ในทันทีเมื่อออกจากอ้อมกอดของผู้เป็นแม่ได้ไม่นานมือหนาตบลงก้นของเด็กน้อยเบาๆด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ ที่ม้านั่งตัวยาวอย่างไม่กล้าขยับไปไหนเพราะกลัวจะทำเจ้าหนูหลุดมือ เขาอุ้มไม่เป็นแล้วยังเสือกให้ความช่วยเหลือเธอ ดวงตาคมยากที่จะละสายตาจากร่างของเธอและชายคนขับแท็กซี่คนหนึ่งที่เขาเห็นมันมาจอดรอใครสักคนตั้งนานแล้ว และคุณหญิงเคยพูดลอยๆให้ฟังว่าสามีของโบตั๋นเป็นคนขับรถแท็กซี่ ก็น่าจะเป็นชายคนนี้“แอ้!ๆ”ผ่านไปสักพัก โบตั๋นที่ได้ยินเสียงร้องไห้จากลูกน้อยที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆจึงรีบตัดบทสนทนาในทันที“ขอบคุณนะคะคุณเขมที่อุ้มหนูใบหม่อนให้” โบตั๋นสังเกตุเห็นใบหน้าของเขาดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ก็นึกสงสัยว่าทำไมเขาต้องมาช่วยอุ้มลูกของเธอกัน“อื้ม ไม่เป็นไร!”เขาค่อยๆประครองตัวหนูน้อยส่งไปถึงมือแม่แล้วเอ่ยเสียงเรียบตามแบบฉบับของเขมราช “ฉันไม่ได้อยากจะดุเธอเรื่องนี้หรอกนะโบตั๋น แต่ไอ่ผู้ชายคนนั้น
ตอนที่11 ไม่เหมือนเดิม “โครตคิดถึงเธอเลย!” “ฉันก็ด้วย!” “โลกกลมจังเลยนะ แต่ก็ดีแล้วที่เราได้เจอกัน เด็กคนนั้นใช่ลูกของเธอหรือเปล่าโบตั๋น!” เมื่อเป็นความบังเอิญที่ลงตัว โบตั๋นก็ดีใจเช่นกันที่ได้พบกับเพื่อนรัก เราคุยกันผ่านโทรศัพท์นั้นเรานัดหมายที่จะไปเจอกันในวันพรุ่งนี้ด้วยซ้ำ และหลังจากโผลกอดกันก็จับมือกันไม่ปล่อย ร่วมสี่ปีที่ไม่ได้พบกัน มันนานมากจริงๆ อะตอมหันไปพบเข้ากับเด็กน้อยตัวอ้วนที่อยู่ในอ้อมกอดของหญิงวัยกลางคน “ใช่แล้วอะตอม นี่หนูใบหม่อนลูกสาวของฉันเอง นี่แม่ของฉันจ่ะ!” “สวัสดีค่ะคุณน้า!” อะตอมส่งยิ้มให้อย่างเป็นกันเองและเป็นมิตรสุดๆ พร้อมกับพนมมือไหว้ “ไหว้พระเธอจ่ะหนู” ดวงใจยิ้มอย่างรู้สึกดีที่มีคนไฮโซคนหนึ่งมาเป็นเพื่อนของโบตั๋นและเป็นเพื่อนกันมานาน จำได้จากที่โบตั๋นเคยเล่าให้ฟังตอนเรียนมัธยมปลาย และแบบนี้แล้วนายหญิงคนใหม่คงเข้าถึงตัวได้ง่ายไม่แพ้ผู้เป็นน้อง ดวงใจคิดแบบนั้น... “น่ารักจังเลย ขออุ้มหน่อยได้ไหม?” “อะตอม เธอต้องไปล้างมือก่อนนะจะไปจับเด็กตอนนี้ได้ยังไงกัน!!!” น้ำหวานท้วงขึ้นอย่างเป็นห่วงเป็นใยเด็กน้อยที่กำลังจะได้รับเชื้อโรคจากอะตอม เราบินข้ามฟา
ตอนที่12 ความจริงที่เจ็บปวดวันเวลาล่วงเลยผ่านไปสิ่งรอบข้างก็แปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แม้กระทั่งจิตใจอันอ่อนไหวของมนุษย์ก็เช่นกัน มีสิ่งเย้า ยั่วยวน ส่งผลให้กระทำผิดไปตามอารมณ์ชั่ววูบ ตามความปรารถนาใหม่ของปุถุชน เช่นที่น้ำหวานกำลังประสบอย่างที่ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่างเลยสักนิด การนอกใจนอกกายคนรักมันหนักหนาและเป็นบาป เพราะเราเคยให้สัจจะวาจาต่อกัน และดูเหมือนว่าเขมราชจะจริงจังกับเธอมากจริงๆหากเธอตัดความสัมพันธ์กับเขมราชไปแล้ว เขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะความทุ่มเทของเขาที่มอบให้ ไม่ได้ไร้ประโยชน์เลยสักนิด ตลอดระยะเวลาที่เรารู้จักกันมา เขมราชเป็นผู้ชายที่ดีและอบอุ่นมากจริงๆและเป็นพี่ชายที่แสนดีคนหนึ่ง....ดวงตากลมกรอกกลิ้งกระพริบปริบๆหวังไม่ให้หยดน้ำตาสีใสไหลลงมาอาบแก้ม เพราะไม่อยากจะให้ผู้เป็นน้องได้เห็น มือเรียวยกขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าขาวๆของตัวเองลวกๆ เพราะมันห้ามไม่ให้ไหลได้ที่ไหนกันหล่ะ เบ้าตาเธอร้อนผ่าว ปริ่มและเอ่อนองขนาดนั้น“นี่ ไปเล่นกับหนูใบหม่อนกันไหม?”น้ำหวานหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วกระพริบตาปรับอารมณ์ไปอย่างรวดเร็ว ร่างพริ้วหมุนตัวจากวิวที่ระเบียงสาวเท้าเข้าไปหาอะตอมที่ชะงักมืออยู่ก
ตอนที่13 คลับคล้ายคลับคลา nc+เขมราชเมาหัวราน้ำ ไม่กลับบ้านกลับช่องอีกเลยนานร่วมเดือน หลังจากวันนั้นผู้ชายแข็งกระด้างก็กลับมาอีกครั้งเมื่อเขาเป็นชายที่อกหักจากรักแรกในอายุปูนนี้ปรึกษาเอริคก็เป็นเพียงทฤษฎีและพอนำมาปฏิบัตินั้น มันก็ยากสำหรับมือใหม่อย่างเขมราช ผู้บริหารหนุ่มจึงใช้ของมึนเมาเป็นเครื่องช่วยบรรเทาความเจ็บปวดในหัวใจ อย่างน้อยมันก็ทำให้เขามีความสุขขึ้นมาในชั่วขณะเขมราชใช้ชีวิตอย่างหนักโดยการโหมงานและดื่มเพื่อลืมเธออย่างเต็มที่ คีรินทร์และเอริคก็สลับกันมานั่งดื่มเป็นเพื่อนกัน แต่ส่วนมากจะเป็นเอริคเจ้าของผับเสียมากกว่า“คืนนี้...รับเอาสาวสวยๆดามใจหน่อยไหมวะ มึงหนักเอาการแล้วนะไอ่เขม!?”“ไม่หว่ะ!” ใบหน้าเศร้าหมองซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด เขาปฏิเสธไปแบบนั้นจนทำให้สาวสวยที่ประกบข้างๆลำตัวของเอริคจิ๊จ๊ะใบหน้า เพราะเขมราชทั้งหล่อขนาดนี้ก็นึกอยากจะช่วยเขาผ่อนคลาย จะได้ไม่ต้องแย้งเอริคกันในคืนนี้“งั้นกูไปหล่ะ ไม่ไหวแล้วหว่ะ!!”เอริคลุกขึ้นพร้อมกับควงสองสาวในอ้อมกอดกำลังจะไปร่วมเซ็กส์กันถึงสามคน เขมราชเพียงพยักใบหน้าอย่างเข้าใจและเขาก็นั่งกระดกเหล้าเข้าปากเพียงลำพังต่อ“เฮียริคคะ พอดี
ตอนที่14 สุนัขตามกลิ่น@ช่วงสายของวันสองมือกำลังคนส่วนผสมเข้าด้วยกัน จากนั้นทำการเทเข้าเครื่องทำไอศกรีม เป็นรสช็อกโกแลตในการทดลองแลกของเธอ โบตั๋นคนขี้งกก็ลงทุนได้ในเรื่องการทำขนม ทำอาหารของเธออีกเช่นกัน นอกจากเรื่องลูกแล้วนั้นดวงตากลมโตจ้องมองอย่างใจจดจ่อไปที่เครื่องทำไอศกรีมราคาปานกลางที่ไม่ได้ราคาสูงมาก เธอก็อยากจะทำให้คนทั้งบ้านได้ทานไม่ใช่แค่ให้ผู้มีพระคุณอย่างคุณท่านได้ลิ้มลองเพียงท่านเดียวหรอกไหนจะแม่ดวงใจของเธอเองที่วิ่งไปกวักมือเรียกรถไอศกรีมที่หน้าคฤหาสน์ไม่ทัน เพราะเนื้อที่หน้าบ้านมีเป็นไร่ ใช้จักรยานปั่นนั้นไม่รู้ว่าจะทันหรือเปล่าเลยแม่ดวงใจจึงนั่งคอตกเลี้ยงหลานอย่างเซ็งๆ คนเป็นลูกจึงสันหาทำให้แม่ดวงใจของเธอ ในเช้าของวันถัดมาและในครัวทำขนมมีองุ่นที่ยืนประกบข้างเพราะอยากจะกินและเห็นขั้นตอนในการทำ ที่ชั่งง่ายดายแบบนี้ แต่ก็ไม่เคยสันหามาทำเหมือนกับโบตั๋น สองหูของทั้งคู่กำลังฟังบางอย่างจากไลฟ์สดของวันสำคัญๆอีกด้วย “รางวัลเลขท้ายสองตัวประจำวันที่ 1 มิถุนายน เลขที่ออก แอ๊ดดด แอ๊ด! 03 03”“ไม่ถูก ซื้อยังไงก็ไม่ถูก 0มาอีกแล้วนะ ออกอ้อมโลกอีกแล้ว!” องุ่นบ่นอุบและโบตั๋นก็ไม่ถู
ตอนที่15 จะเอาให้ได้“สิ่งที่คุณเขมเสนอมา โบตั๋นขอปฏิเสธนะคะ โบตั๋นทำไม่ได้ค่ะ!” เรียวปากเล็กเม้มเข้าหากันอย่างไปไม่เป็น ปนไม่พอใจอยู่มากโข แต่เธอก็ต้องเก็บกลั้นความโมโหเอาไว้ ในฐานะคนใช้ เธอต้องพยายามพูดกับเขาให้ดีที่สุด“แต่ลูกเธอหิวนมแล้ว เธอก็อย่าเพิ่งไปสนใจเรื่องอื่นเลยหน่า!” เขมราชไม่ได้จะเอาคำตอบจากเธอในตอนนี้ และเขาสามารถตะล่อมกวางน้อยให้ติดกับได้อย่างแน่นอนแถมสายตาไม่ได้จดจ้องมองใบหน้าของคู่สนทนา แต่โบตั๋นก็ทัน.....ใบหน้าหล่อจิ๊จ๊ะขึ้นมาหลังจากโดนขัดใจ เมื่อโบตั๋นอุ้มลูกน้อยแล้วพากันนั่งหันหลังให้กับเขาไปแล้วโบตั๋นนึกคาดโทษตัวเองที่ไม่ได้ปั๊มนมเอาไว้...“เธอนี่ไม่มีมารยาทเอาสะเลย หันหลังให้กับคู่สนทนาได้ยังไงกัน อีกอย่างฉันเป็นเจ้านาย เดี๋ยวให้คุณแม่ตัดเงินเดือนสะหรอก!”“ถ้าทำเเบบนั้นคุณเขมกำลังจะทำให้เด็กตาดำๆเดือดร้อนนะคะ แต่ยังไงคุณเขมก็ไม่ทำหรอกค่ะโบตั๋นรู้!”“อย่าท้าฉันสิ ฉันทำได้ทุกอย่างแหล่ะโบตั๋น แม้กระทั่งจะเอาเธอหน่ะ!” เขมราชส่งมือหนาไปลูบเบ้าตุงของตนเองราวกับคนโรคจิตก็ไม่ปาน นึกอยากจะรูดซิบกางเกงและเสียบยัยแม่ลูกอ่อนนี้ไปสะให้รู้แล้วรู้รอดความคิดเขาวิกลจริตไปห
ตอนที่63 จบตอนพิเศษหมูน้อยขุนเขาหน้าตาละม้ายคล้ายผู้เป็นแม่มากกว่าพ่อเป็นหนุ่มนักยิ้มอารมณ์ดีที่คุณย่าหวงเป็นพิเศษ เวลานี้กำลังถูกจับใส่คาร์ซีท หนูใบหม่อนก็เช่นกัน วันนี้เป็นวันที่เขมราชนัดกับเพื่อนแฮงเอ้าท์แต่เปลี่ยนนัดครั้งนี้เป็นพบปะพูดคุยเรื่องครอบครัว เรื่องการเลี้ยงลูก ร่างหนาเข้ามานั่งเป็นพลขับรถให้กับภรรยาสุดที่รัก ดวงตาที่แข็งกร้าวดุดันแบบเมื่อก่อนนั้นไม่หลงเหลืออยู่เลย ตั้งแต่มีลูกๆสมหวังเรื่องความรักเขมราชเปลี่ยนไปจนกลับไปเป็นคนเดิมไม่ได้อีกแล้วชายหนุ่มชำเลืองมองร่างผอมเพรียวยังสวยเปร่งปลั่งไม่เสื่อมคลายของเมียแล้วยกยิ้มชื่นชมแม่คุณที่ลูกสองก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน กลับกันเธอยังดูสวยขึ้นเป็นกอง“บางทีคุณก็ทำเกินไปนะคะ” น้ำเสียงตั้งแง่มีเล่ห์นัยดังขึ้นหลังจากที่รถหรูเคลื่อนตัวออกจากบ้านอนันต์ธการณ์ไปได้ไม่นาน“หือ!??”“ทำเกินไปจริงๆ เรื่องที่อยู่ดีๆก็ทำให้อดีตสาวใช้คนหนึ่งมีชีวิตที่น่าอิจฉาแบบนี้ อยู่ดีๆคุณเขมก็ยกสมบัติให้โบตั๋นกับลูกๆ” ในตอนแรกสามีก็หน้าซีดเป็นไก่ต้ม แต่พอรู้ว่าภรรยาคนสวยแกล้งชมเขาในความเป็นสามีที่ดีเกินเบอร์ ชายหนุ่มจึงยกยิ้มแบบที่หัวใจอิ่มเอมไปหมดแล้
ตอนที่62 พิเศษ“อื้อ!!!” เสียงครางดังระงมบวกกับเสียงเนื้อแนบเนื้อเป็นจังหวะเชื่องช้าเนิบนาบ นุ่มนวลและตราตรึงใจทุกช่วงขณะ เขมราชสอดใส่แก่นกายใหญ่ยักษ์จากทางด้านหลังของเมียตัวน้อยในท่านอนช้อนหลังกัน ปั๊ก ปั๊ก!!!!ปั๊กก!!!ปั๊กกก!!!จมูกโด่งกดลงตรงซอกคอขาวชั่งหอมหวานและสมดั่งใจหวังเสียที ตลอดการรอคอยนั้นทรมานเหลือเกิน วันนี้เป็นวันสุดแสนจะพิเศษเลยก็ว่าได้“อื้อ~คุณเขมทำไมมันดีขนาดนี้คะ อื้อ!!”ปั๊ก!!!ปั๊กก!!“รู้อย่างนี้ใจอ่อนตั้งนานแล้ว~” เสียงหวานๆครางไม่หยุด แถมแต่ละถ้อยคำนั้นทำเอาเขมราชใจชื้นนึกอยากจะหอมเมียวันละร้อยหน ที่บทจะใจอ่อนก็น่ารักเสียจนหลงหัวปักหัวปลำแล้ว“หึ!! ก่อนหน้านี้คิดถึงฉันละสิที่รัก!?” มือสากลูบคลึงเต้าอาบอิ่มไปอย่างมันมือ เอวสอบก็ทำงานได้ดี พร้อมฉีดเข้าไปในตัวของเจ้าหล่อนอยู่เต็มประดา เพราะทุกจังหวะมันเสียวส่วนปลายหัวเห็ดเหลือเกินจนต้องกัดกรามเอาไว้แน่น หากเปิดไฟคงได้เห็นกรอบหน้าขึ้นเป็นสันกรามแน่“ที่สุดค่ะ โบตั๋นรักคุณนะคะ”ฟอดดดดด!“ฉันก็รักเธอคนดีของฉัน”ปั๊ก!! ปั๊ก!!!!“แรงๆเลยค่ะผัวขาของหนู~” ใกล้ถึงฝั่งฝันเข้ามาทุกที โบตั๋นจิกเล็บลงบนเตียงนอน ขบเม้มริม
ตอนที่61 Happy Ending“เมียจ๋าท้องจริงๆใช่ไหมจ๊ะ!?” ร่างหนาเดินตามต้อยๆเป็นลูกติด มือปลาหมึกคว้าเอาเอวคอดกิ่วที่ตอนนี้เริ่มกลมนูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เป็นเครื่องยืนยันว่ามีอะไรอยู่ในท้องของเมีย ไม่ไขมันเพราะอ้วนก็ต้องท้องนั้นแหล่ะ ใครมันจะเล่นละครได้แนบเนียนขนาดนั้นกัน โบตั๋นเจ้าเล่ห์ไม่เบาจริงๆใบหน้าหล่อเหลายิ้มกรุ้มกริ่ม ใจเต้นรัวแรงแทบหลุดออกมาเต้นข้างนอกเสื้อ ตวัดสายตามองลูกสาวที่กำลังพ่วงตำแหน่งเป็นพี่ใบหม่อนเสียแล้ว เวลานี้มันชั่งมีความสุขล้นเกินคำบรรยายใด“ฉันแค่หลอกพี่คมให้ยอมใจอ่อนก็เท่านั้น ปล่อยได้แล้วค่ะแล้วอย่าพูดจาเลี่ยนๆเรียกฉันแบบนี้อีกนะคะ!!!”แต่เอ๊ะ....โบตั๋นเคยบอกว่าฝังยาคุมทำไมถึงท้องหล่ะ เขมราชเริ่มฉุกคิดไปพร้อมกับอาการฝันสลายลงในพริบตาขึ้นมา สีหน้าไม่สู้ดีของชายหนุ่มทำให้คุณแม่ยังสาวลอบกระตุกยิ้ม แน่นอนว่าอีกคนไม่ทันได้เห็นสะหรอก เธอตั้งใจจะแกล้งและปั่นประสาทคนปากดีให้หัวหมุน ใจจริงตอนแรกกะจะไม่บอกใครอีกนาน รอถึงวันที่เขมราชทำให้เชื่อได้อย่างสนิทใจเสียก่อนแต่พลั้งปากบอกไปตอนเหตุการณ์ฉุลมุนที่อันตรายแบบนั้นก็นับว่าดีแล้วและการฝังเข็มยาคุมอะไรนั่นที่เคยบอกเขม
ตอนที่60 ตลอดไปได้ไหมคนสำนึกผิดสารภาพรักแถมเล่าเหตุการณ์ที่ตราตรึงใจให้ฟัง ก็ตอนที่เขมราชไม่พอใจเอะอะก็เรียกไปพบในพักนั้นเอง ใบหน้าหวานละมุนระบายยิ้มกว้างออกมา ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของเขมราชล้วนน่าฟังด้วยกันทั้งนั้น พลิกหน้ามือเป็นหลังมือราวกับคนละคนเลยจริงๆ“แล้วเธอหล่ะ ไม่หลงรักฉันบ้างเลยหรือไง?” เขมราชตั้งคำถามกลับแล้วกระพริบตาปริบๆใส่เมีย“ฉันเคยหลอกตัวเองว่าคุณอาจจะเห็นใจฉันกับลูกบ้าง เผลอรู้สึกดีนะคะ แต่คุณรุนแรงกับฉันจนมากเกินไป ฉันเกลียดคนไม่มีเหตุผลยึดอารมณ์เป็นที่ตั้งแบบคุณที่สุด”“ฉันเกลียดคุณที่บอกว่าฉันหน้าเงิน ตอนนี้ฉันโอนเงินคืนคุณท่านไปแล้วนะคะและต่อให้คุณเอาเงินมากองตรงหน้าฉันอีก ฉันก็ไม่เอาแม้แต่แดงเดียว” ว่าอย่างเหลืออดเพราะเกลียดจริงเกลียดแรง แต่ก็รักแรงไม่ต่างกัน“ฉันเกลียดที่คุณเอาแต่ใจ เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลก ฉับเบื่อขี้หน้าคุณที่สุด”“คุณรักใครก็รักแรงเกลียดแรง จนฉันกลัวไปหมดแล้ว”“แต่ตอนนี้ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นแล้ว เธอยังไม่เชื่อฉันอีกเหรอ?” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเเผ่วเบา สายตาหวานเยิ้มเปลี่ยนเป็นละหดละเหี่ยใจในทันที“ตลอดไปไหมคะ คุณจะเป็นแบบนี้ตลอดไปหรือเปล
ตอนที่59 เจ้าเหมียวออดอ้อนบนฟูกนอนภายในคอกกั้นของลูกน้อยมีร่างบึกบึนของเขมราชนอนขดตัวอยู่ สองคนกำลังนอนกอดกัน เด็กน้อยนอนหนุนแขนพ่อ ตากลมใสจดจ้องตัวการ์ตูนในหนังสือนิทานเล่มโปรด โบตั๋นอยากจะถอนคำพูดที่คิดในใจว่า’เพื่อลูกเธอทำได้ทุกอย่าง’ เพราะเรื่องที่ยอมเขมราชให้มาก้าวก่ายพื้นที่ส่วนตัวเธอไม่ต้องการแบบนี้เลยแต่เด็กอ้วนเปล่งเสียงลั่นบ้านเมื่อได้ยินเสียงของพ่อที่หน้าประตู แต่คนเป็นแม่ไม่ยอมให้พบ เวลานี้หมูอ้วนก็สมดั่งใจหวังได้คนเล่านิทานคนใหม่ไม่สนใจแม่อีกต่อไปแล้ว นึกน้อยเนื้อต่ำใจและฉุนให้กับลูกสาวตัวน้อยเหลือเกิน แต่โบตั๋นก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ทำได้เพียงข่มตานอนในที่สุดไม่มีบทสนทนาใดๆอีกเลย เปลือกตาของเด็กน้อยหนักอึ้งไปเป็นที่เรียบร้อยเมื่อเขมราชชะโงกหน้าดูเขาเองก็ได้นอนกอดลูกสมใจจึงมีความสุขล้นในตอนนี้ ใบหน้าหล่อเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อมีสัญญาณที่ดีขึ้นมาในทุกวัน วันใดวันหนึ่งต้องมีสักวันที่โบตั๋นคงให้อภัยอย่างสนิทใจ……….เช้าวันใหม่เป็นวันพักผ่อนของหญิงแกร่งอย่างโบตั๋น เขมราชเองก็ใช้เวลาอยู่กับลูกเมียเต็มที่ไม่ต่างกัน ร่างอรชรนอนซบลูกสาวดูทีวีไปอย่างสบายใจ แอร์ธรรมชาติกำลังทำ
ตอนที่58 เธอมาได้ทันเวลาพอดีเขมราชนั่งกุมขมับในทันทีหลังปลายสายกดวาง ร่างกายไม่พร้อมอย่างไรก็เห็นจะต้องฝืนเพื่อลูกและเมีย ตลอดการงอนง้อเมียทำให้เขามีภาวะเครียดสะสมอย่างรู้ตัวดีว่าร่างกายแทบรับไม่ไหวแล้วจริงๆแต่สิ่งที่ได้รับรู้จากคนสนิทที่เขาว่าจ้างให้คอยสังเกตการณ์ คอยดูแลเมียและลูกอยู่ห่างๆนั้น สายรายงานมาว่ามีชายฉกรรจ์มาด้อมๆมองๆเข้าไปในบ้านของเธอตั้งแต่เขาไม่อยู่เพียงสองคืนยังคงต้องใช้ความคิดไม่วู่วามจนเกินไป เพราะไม่อย่างนั้นตัวเขาเองที่จะซวยเพราะไม่มีหลักฐานจับมันคาหนังคาเขา เวลานี้ความรู้สึกปนเปไปหมด ทั้งคิดถึง ทั้งเป็นห่วง ………“อ้าวคุณเขม กลับมาไวจังเลยนะคะ”“สวัสดีครับคุณเเม่ แล้วหนูใบหม่อนหล่ะครับ?” แม่ยายรับไหว้พร้อมกับส่งยิ้มให้ ชี้นิ้วไปที่บ้านหลังข้างๆ เห็นแบบนี้แล้วยิ่งพลานให้เขมราชหน้าถอดสีขึ้นมาเลยจริงๆ“....” ร่างหนาสาวเท้าเข้าไปอุ้มลูกกลับมาในทันทีอย่างที่ไม่ทำให้กระต่ายตื่นตูม เพราะโชคดีหน่อยที่คนอุ้มหมูอ้วนคือป้าของเมียเขา หน้าบ้านไม่มีรถกระบะของสองผัวเมียนั่นก็แปลว่ามันไม่ได้อยู่ที่นี่ในเวลานี้ จึงทำให้โล่งใจอยู่บ้างแต่นั่นก็เป็นเพียงเศษเสี้ยว เพราะมันจะกลับ
ตอนที่57 รูปในกระเป๋าสตางค์ร่างบอบบางของคุณแม่ยังสาวเดินหอบผ้านวมผืนโตมาให้คนที่นอนขดหนาวสั่นอยู่หน้าทีวี โบตั๋นตระหนักถึงความเป็นจริงว่าที่นี่คือจุดสูงสุดของประเทศไทยจึงซื้อผ้านวมไว้หลายผืน อากาศจะหนาวจัดในช่วงเดือนใดและช่วงนี้ก็เข้าหน้าหนาวเป็นที่เรียบร้อยแล้วและถึงยังไม่เข้าหน้าหนาว ก็ยังมีความเยือกเย็นบริเวณซอกภูเขาและพื้นที่สูงบนเนินเขาฟุ่บบบบ!มือเล็กรูดซิปมุ้งสปริงแล้วห่มผ้าให้คนที่นอนขดอยู่อย่างไม่ได้ตั้งใจมากนัก“อื้อ!!” เสียงทุ้มครวญครางในลำคอ เปิดเปลือกตาขึ้นมามองหน้าเธอและลุกขึ้นมานั่งส่งยิ้มหวานๆให้ ย้ำว่าทุกเวลาจริงๆ เหมือนคนเมากาวอะไรทำนองนั้น“ผ้าห่มค่ะ ข้างนอกอากาศหนาวมากจริงๆ แต่ฉันว่าผืนนี้ก็หนักและอุ่นน่าจะพอดีค่ะ” บริเวณห้องรับแขกไม่อบอุ่นเท่ากับในห้องนอนจึงทำให้เขมราชนอนขดอยู่แบบนี้นั่นเอง“ไม่ ไม่พอดีหรอก” ส่งสายตาอาวรณ์หาไปยังร่างเล็ก“พอดีค่ะ หรือถ้ายังไงฉันจะไปเอามาให้อีกก็ได้นะคะ” เสนอทางเลือกให้กับคนดื้อแบบเขา เขาจะเอาห้ากี่ผืนเธอก็จะหามาให้ ขอแค่นอนตรงนี้ไม่ต้องมาก้าวก่ายพื้นที่ส่วนตัวของเธอกับลูกจนมากเกินไปก็พอความเสียใจในแต่ละครั้งย่อมมีเกาะป้องกันให
ตอนที่56 ไม่ใช่ลุงสักหน่อยกลิ่นกาแฟหอมกรุ่นในช่วงเวลาฟ้ามืดมิดเป็นเวลาตีสี่นั่นเอง เขมราชบริการตนเองในช่วงเช้าของวันเพราะได้สอบถามแม่ยายแล้วว่าเมียตัวน้อยจะตื่นและเตรียมตัวไปขายข้าวแกงในเวลาใดร่างหนาอยู่ในชุดทะมัดทะแมงพร้อมลุยเป็นพ่อค้าเหมือนกันกับเมียตัวน้อย ทนเห็นเธอลำบากไม่ได้และเธอก็ดื้อไม่ยอมท่าเดียว แบบนี้แล้วก็คงต้องช่วยเธอในแบบที่เธอต้องการ ไม่ใช่กำลังทรัพย์หรืออื่นใด แต่เป็นเรี่ยวแรงกายและความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่เขมราชพร้อมเปลี่ยนแปลงตนเองได้ทุกเมื่อ ขอแค่ทำให้โบตั๋นได้เห็นถึงความพยายามและความจริงใจจากเขาและเราทั้งสามคนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวัน ก็เพียงพอแล้วจริงๆท่านอดิศรและคุณหญิง รวมทั้งเลขาคนสนิททั้งสองต่างรวมตัวกันช่วยงานให้กับเขมราชอยู่ทางนั้น เพื่อปฏิบัติการง้อของเขมราชจะได้สำเร็จพาลูกและเมียกลับบ้านไปให้ได้ ทุกคนจึงพร้อมใจช่วยเหลืออย่างไม่เกี่ยงงอนมีบ้างที่เขมราชต้องเดินทางไปประชุมครั้งใหญ่ด้วยตนเอง โครงการบ้านหรูและเพนส์เฮ้าท์ที่อยู่ในมือก็ยากที่จะวาง เขาจึงบินกลับกรุงเทพฯเพียงสองวันต่อสัปดาห์เท่านั้นถ้ามากกว่านี้คงไม่ได้ เพราะทนคิดถึงลูกสาวตัวน้อยไม่ไหวจริงๆ
ตอนที่55 ยอมทุกอย่างแล้ว“บอกว่าอย่ามาเจอกันอีก คุณเขมฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอคะ?”เขมราชจ้องมองในแววตาขุ่นมัวของเจ้าของประโยคไปด้วยหัวใจที่ปวดหนึบไม่คลายเสียที คงต้องจองจำยอมรับชะตากรรมของตนเอง เป็นบททดสอบชีวิตอะไรสักอย่างเพื่อให้โบตั๋นได้เห็นว่าเขารักเธอสุดหัวใจไปแล้ว คนหยิ่งผยองคนนี้ไม่อาจรักใครได้อีกโบตั๋นเข้ามาอยู่ในหัวใจของเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวเลยจริงๆ รู้ตัวอีกที ก็ทำความผิด ปากร้ายใส่เธอเสียจนไม่น่าให้อภัย“เธอจะมองว่าฉันเป็นคนหน้าด้านหรืออะไรก็ได้ แต่ฉันขอบอกความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ให้เธอได้รับรู้ได้ไหมโบตั๋น” ใบหน้าและกระบอกตาของเขมราชร้อนผ่าวไปด้วยความเสียใจที่กำลังสุมลุมเข้ามาตรงอกข้างซ้าย ตอนนี้อาจจะไม่น่าให้อภัย แต่เขาต้องการเพียงโอกาส หวังว่าเธอคงไม่ใจร้ายถึงขนาดนั้น“ฉันรักเธอกับลูกและคิดถึงอยู่ทุกเวลาเลยจริงๆ เธอจะให้ฉันทำอะไรเป็นการไถ่โทษก็ว่ามาสิ”“แต่ขอร้องหล่ะ อย่าไล่ฉันได้ไหมโบตั๋น?”ริมฝีปากหยักได้รูปสั่นผับๆ ร่ำไห้ออกมาจนได้ เธอกับลูกทำให้เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์เขื่อนแตกไปไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว “แค่รักอย่างเดียวมันไม่พอหรอกนะคะคุณเขม” น