LOGINShare
3 ช่วยว่าความสืบคดี (1)
Last Updated:
2025-04-09 10:51:32ศาลยุคโบราณนี้ไม่ต่างจากยุคปีค.ศ.สองพันมากนัก มีตำแหน่งนั่งของคนเข้าดูบรรจุได้หลายสิบคน ตรงกลางเว้นไว้เป็นลานโล่งมีที่นั่งของจำเลย และทุกตำแหน่งนั่งหันไปทางตำแหน่งผู้พิพากษาและเหล่าเจ้าหน้าที่ตัดสินต่าง ๆ ซึ่งจัดไว้ในที่ปิดอย่างเหมาะสม
เมื่อกลุ่มของชินอ๋อง องค์รัชทายาทและเฟยเมี่ยวมาถึงก็มีคนอยู่เต็มศาลว่าคดีแล้ว พวกนางมาถึงก็ไปอยู่ตรงตำแหน่งหลังที่นั่งของชินอ๋องอันนั่งแทนตำแหน่งของเสนาบดีหลิงทันที
“เริ่มเลย”
สิ้นคำของเต๋อรุ่ย บุรุษเคราย้อยผู้หนึ่ง ก็เดินออกมาข้างหน้าพร้อมหนังสือในมือเตรียมเปิดอ่านรายละเอียดคดีให้ทุกคนในศาลว่าคดีรู้กันถ้วนทั่ว
เขาคือบิดาของเหลียงซู สหายใหม่ที่โดนไล่ออกจากการเป็นพระสหายของเหล่าองค์หญิงองค์ชายไปแล้วนั่นเอง เขามีตำแหน่งเป็นผู้ช่วยเสนาบดีกรมตุลาการ หรือที่คนเรียกกันว่า ผู้ช่วยเลี่ยง
“คดีนี้มีผู้ตายคือ นายตู้ อายุสี่สิบห้าปี อาชีพเก็บของป่าไปขาย ไม่มีภรรยา บิดามารดาตายหมดแล้ว เขาอาศัยอยู่ในบ้านเช่าคนเดียว ในวันเกิดเหตุนั้นมีนายซางที่เป็นสหายมาร่วมดื่มสุราด้วยที่บ้าน เช้าวันต่อมามีชาวบ้านแถบนั้นพบศพนายตู้นอนสิ้นใจอยู่ที่ท้ายหมู่บ้านในที่ลับตาคน ไม่ไกลมีมีดที่น่าจะเป็นอาวุธในการฆ่าผู้ตายตกอยู่ ส่วนนายซางที่อยู่กับผู้ตายคนสุดท้ายพักอยู่ในบ้านของผู้ตายเอง นายซางให้การว่า เขาเมามากกลับไม่ไหว นายตู้จึงให้พักอยู่บ้านด้วยกันในคืนนั้นเอง ส่วนนายตู้ตายได้อย่างไรไม่ใช่ฝีมือเขา เขารู้เรื่องนี้พร้อมทุกคนเช่นกัน”
จำเลยตรงกลางที่นั่งหน้าหมดอาลัยตายอยากคือนายซางนั่นเอง เฟยเมี่ยวสังเกตท่าทางโดนรวมของจำเลยดูแล้วก็ไม่น่าจะฆ่าใครได้ ทว่าเพียงภาพลักษณ์ภายนอกนั้นมิสามารถตัดสินจิตใจคนเราได้หรอก ต้องอาศัยหลายอย่างประกอบกัน
จากรายละเอียดคดีที่ผู้ช่วยเลี่ยงเอ่ยมานั้นมองเผิน ๆ อาจดูไม่น่ามีอันใด เพราะทุกอย่างก็ดูว่าน่าจะชี้ชัดว่าคนฆ่าน่าจะเป็นนายซางที่อยู่กับผู้ตายคนสุดท้าย แต่หากเป็นเช่นนั้นกรมตุลาการและมือปราบย่อมมิรบกวนให้ชินอ๋องมาช่วยตัดสินคดีหรอก
ในความไม่มีอันใดนี่ล่ะ มันเต็มไปด้วยความไม่สมเหตุสมผลมากมาย จนพวกเจ้าหน้าที่ศาลไม่สามารถสรุปคดีได้
“จำเลยลองเล่าเหตุการณ์วันก่อนหน้าอีกรอบ...”
เสนาบดีหลิงมองชินอ๋องอย่างฉงนทันที หากเป็นปรกติแล้วชินอ๋องจะถามรวดลัด มิมาถามในเรื่องคำให้การเหล่านี้แน่นอน เพราะล้วนมีให้ชินอ๋องอ่านหมดแล้วในหนังสือที่วางตรงหน้า ไฉนคำถามเมื่อครู่ออกจากปากชินอ๋องได้กัน !
“เสด็จอาคงกลัวข้าไม่รู้กระมัง ต้องไปอวยเสด็จอาให้เสด็จพ่อฟังเสียแล้ว ว่าพามาข้าเรียนรู้ไม่พอ ยังใส่พระทัยมากอีกด้วย ”
เฟยเมี่ยวพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของหวงลู่ที่หันมาพูดกับนาง เพราะดูเหมือนว่าชินอ๋องคงอยากให้คนอื่นที่ไม่ใช่เจ้าหน้าที่กรมตุลาการรู้ถึงกระบวนการด้วยนั่นล่ะ
เฟยเมี่ยวชอบมาก นางอยากรู้รายละเอียดที่เขียนในหนังสือตรงหน้าเขามากแต่จะขอเอามาอ่านดูก็คงไม่ได้ ดีที่สามารถได้ยินจากปากของจำเลยเลยนางจะได้วิเคราะห์ความเป็นไปได้ถูกยิ่งขึ้น
“วันนั้นข้าไปดื่มสุราที่บ้านพี่ตู้เพราะเขาชวนข้า อีกทั้งยังบอกข้าอีกว่าจะเลี้ยงสุราทั้งหมด ข้าก็ไปตั้งแต่เย็นวันนั้น ดื่มกันจนดึกดื่น ดวงจันทร์เลยกลางฟ้าไปแล้วข้าเมาหนักมากจนยืนแทบไม่ไหว พี่ตู้จึงบอกข้าว่าให้นอนด้วยกันเสียเลยคืนนี้ ด้วยความที่ข้าเองก็รู้สึกว่าไม่ไหวจริง ๆ จึงตอบตกลง เราทั้งสองนอนในห้องเดียวกัน ข้าหลับไปเดี๋ยวเดียวตื่นมาลุกไปฉี่ก็เห็นพี่ตู้นอนอยู่ที่เดิมไม่ได้ไปไหน ช่วงสาย ๆ ข้าพอสร่างเมาบ้างก็พบว่าถูกปลุกโดยมือปราบที่มาล้อมจับข้าเสียแล้ว”
“จากคำให้การของจำเลยขัดกับที่เราตรวจสอบได้ขอรับ หมอบอกว่าผู้ตายน่าจะตายตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เพราะศพเริ่มแข็งตัวหมด น้ำค้างก็เกาะจนเสื้อผ้าเปียกชุ่ม แต่นายซางบอกไว้ว่าเขายังเห็นนายตู้นอนอยู่ที่เดิมตอนกลางดึก”
“ข้าสาบานได้ว่าไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ฆ่าพี่ตู้จริง ๆ ขอรับ ท่านอ๋องต้องช่วยข้าน้อยนะขอรับ”
เสียงพูดคุยของคนที่มาเข้าดูดังขึ้นกว่าเดิมแต่ก็ไม่ดังขนาดไปรบกวนเจ้าหน้าที่ระหว่างคุยเรื่องคดี
นายซางอาศัยเพียงคำพูด ไม่มีหลักฐานคนเห็นย่อมไม่สามารถใช้เป็นหลักฐานว่าตนไม่ได้ฆ่ามิได้อยู่แล้ว
สำหรับเหล่ามือปราบหรือคนที่อยู่ในวงการนี้ย่อมรู้ว่าหากคนจะตั้งใจฆ่าใครนั้นย่อมไม่ทำให้หลักฐานทุกอย่างพุ่งเป้าไปที่ตนเองเพียงนี้หรอก อีกทั้งจากการสืบของเหล่ามือปราบก็พบว่าจำเลยไม่มีเหตุจูงใจให้ฆ่าผู้ตายเลย
“ผู้ตายมีปัญหาอันใดบ้างหรือไม่ ในช่วงนี้”
ชินอ๋องผู้มีหน้าที่สืบความดำเนินเรื่องต่อ ซึ่งคราวนี้เป็นผู้ช่วยเลี่ยงที่มีหน้าที่สาธยายสิ่งที่เหล่ามือปราบไปสืบมาแล้วก่อนหน้าให้ทุกคนในที่นี้ฟัง
“ผู้ตายเป็นคนตั้งใจทำมาหากินมาโดยตลอดไม่ค่อยมีปัญหากับใคร ด้วยความที่เขาไม่มีภาระใด ต้องหาเลี้ยงเพียงตนเองจึงพอมีพอใช้มาตลอด จากคำให้การของชาวบ้านแถวนั้น นายตู้มักไปทำงานแล้วก็กลับมาบ้าน จะมีก็แต่ช่วงหลายเดือนมานี้ที่มีไปร้านขายชุดบ้าง ร้านขายเครื่องประดับบ้าง มีไปที่ตลาดฝั่งตะวันออกบ้าง เท่านั้น ไม่เคยมีใครเห็นเขาทะเลาะกับใครเลย”
อา ข้อมูลสำคัญนอกเหนือจากผลการชันสูตรก็คือคำพูดของคนรอบข้างนี่ล่ะ แต่ฟังแล้วดูไม่น่าช่วยหาคนฆ่าได้เลย นอกจากพฤติกรรมที่แปลกไปของนายตู้ช่วงที่ผ่านมานี้ ซึ่งเฟยเมี่ยวก็คิดว่าทางมือปราบย่อมสืบหาต่อแล้วเช่นกัน
“เราไปตรวจสอบแล้ว ร้านค้านั้นมีลูกค้าเข้ามากมายจำไม่ได้ว่านายตู้เคยซื้อสิ่งใดไปบ้าง ส่วนที่นายตู้ไปที่ตลาดฝั่งตะวันออกเพราะเขานั้นชอบพอกับลูกสาวร้านขายเกี๊ยวคนหนึ่งอยู่ เหมือนว่าจะเทียวไปเกี้ยวพาขอรับ แต่พ่อของนางไม่ยกให้เพราะนายตู้ดูจนมาก กลัวพาลูกสาวเขาไปลำบาก แต่นายตู้ก็ไม่ย่อท้อเทียวไปหลายคราไม่ขาดจนมาตายลงนี่ล่ะขอรับ”
“ไปนำตัวทุกคนที่ถูกเอ่ยถึงมาให้หมด”
Related chapters
สายลับทะลุมิติ ไปเป็นคุณหนูที่ถูกทิ้ง บทนำ
บทนำเขตวังหลวงเป็นสถานที่คนนอกอยากเข้ามาดูด้วยตาสักครา ทว่าหากมิใช่เหล่าขุนนางที่ต้องเข้ามาว่าราชการกับฮ่องเต้แห่งแคว้น ก็ต้องมีรับสั่งจากคนภายในอนุญาตให้เข้ามาได้เท่านั้น จึงจะมีสิทธิ์ย่างกายเข้ามา...คนที่อาศัยอยู่ข้างในนั้นกลับมีความคิดอยากออกไปข้างนอกยิ่ง และก็ออกไปได้ยากเช่นกันซุนเฟยเมี่ยวเองก็เป็นหนึ่งในคนที่เคยคิดอยากเข้าวังหลวงแต่พอได้มาอาศัยอยู่จริงแล้วกลับหาทางออกไปนอกวังหลวงเสียทุกวันและทุกเวลาเฟยเมี่ยวมิใช่นางกำนัล และยิ่งไม่ใช่คนในราชวงศ์ที่ต้องอาศัยอยู่ในวังหลวงอันเปรียบเสมือนกรงทองแห่งนี้ แต่นางคือสตรีวัยสิบสี่ย่างเข้าสิบห้าใกล้วัยปักปิ่นที่ถูกบุพการีทอดทิ้ง !บิดา มารดาของซุนเฟยเมี่ยวนั้น ทิ้งให้นางต้องเติบโตในวังที่เต็มไปด้วยกฎระเบียบและลำดับขั้น ยศถาบรรดาศักดิ์ ที่ต้องพึงระลึกไว้เสมอ ไม่แพ้ข้าวสามมื้อที่ต้องกินทุกวันเลยล่ะหากเจอคนที่มีศักดิ์สูงกว่าไม่ว่าตนเองจะมีอายุมากน้อยเพียงใดก็ต้องน้อมเคารพเสมอ มิเช่นนั้นแล้วอาจลืมตาตื่นอีกทีในคุกหลวงก็เป็นได้ทว่าสิ่งที่แม้ว่าทำถูก หากไม่เป็นที่ถูกใจก็ย่อมสามารถกลายเป็นผิดได้เสมอ อย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้...“พวกท่านช่างกล้าแย
Last Updated : 2025-04-09สายลับทะลุมิติ ไปเป็นคุณหนูที่ถูกทิ้ง 1 นางคือสหายขององค์รัชทายาท (1)
กลางดึกในเขตวังหลวงนั้นเอง องครักษ์เฝ้ายามทำหน้าที่ได้ดีแล้ว ใครต้องการบุกรุกเข้ามาล้วนทำได้ยากยิ่ง แต่ท่ามกลางความมืดนั้นเองก็ยังมีร่างเพรียวบางสวมชุดสีดำทั้งตัวกระโดดข้ามหลังคาด้วยฝีเท้าเบามิต่างจากฝีเท้าแมว นางห้ามจากหลังคาหนึ่งไปอักหลังหนึ่งด้วยเครื่องมือที่พิสดารไม่สามารถพบเห็นได้ทั่วไปในยุคนี้ ค่อย ๆ อาศัยจุดบอดของการเฝ้ายาม เดินทางจนมาถึงตำหนักลู่ซานอันเป็นที่ประทับส่วนพระองค์ขององค์หญิงสามลู่เอินร่างเพรียวชุดดำผู้นี้คือ ซุนเฟยเมี่ยวเอง คืนนี้นางมีนัดกับสหายข้างนอกวังหลวง แต่ก่อนออกไปนั้นนางต้องจัดการเหล่าบุคคลที่กลั่นแกล้งนางเมื่อช่วงกลางวันเสียก่อนเวลานี้กลางยามห้าย[1]แล้ว จากสายของเฟยเมี่ยวในตำหนักลู่ซานบอกไว้ว่ายามนี้ทั้งเจ้านายและบ่าวรับใช้ต่างเข้านอนหมดแล้ว เป็นช่วงเหมาะสมยิ่งที่เฟยเมี่ยวจะจัดการบางอย่างอย่างลับ ๆ ในตำหนักนี้ นางเข้าไปในตำหนักไม่นานจัดการนำผงสมุนไพรคันใส่ในหีบเสื้อผ้าของลู่เอินเสร็จก็จากไปทันทีเวรยามของวังหลวงเฟยเมี่ยวเข้าใจหมด ด้วยการใช้ทักษะที่ร่ำเรียนมากว่าสิบปีของการเป็นสายลับในชาติก่อน ค่อย ๆ ชักจูงคนด้วยความปรารถนาใต้บึ้งลึกจิตใจ หรือไม่ก็กิเลสหล
Last Updated : 2025-04-09สายลับทะลุมิติ ไปเป็นคุณหนูที่ถูกทิ้ง 1 นางคือสหายขององค์รัชทายาท (2)
“เมี่ยวเมี่ยวชักจะเหิมเกริมเกินไปเสียแล้วนะ อันใดคือเจ้าหุบยิ้มทันทีที่มิได้อยู่ต่อหน้าเสด็จแม่กัน”เฟยเมี่ยวมิได้กลัวอันใดกับคำพูดเชิงตำหนิแต่เต็มไปด้วยการล้อเลียนของบุรุษข้างเคียง นางยังคงเดินจ้ำอ้าวต่อไปไม่ได้ให้หวงลู่ที่มีศักดิ์เป็นถึงองค์รัชทายาทเดินนำอย่างที่ควรเลย“หม่อมฉันก็เรียนมาจากพระองค์ยามเข้าหน้าเหล่าขุนนางและลับหลังเหล่าขุนนางนั่นแหละเพคะ พระองค์ยิ้มบ่อยน่าจะรู้ว่าการหยักยกริมฝีปากมันเมื่อยเพียงใด”เขาล้อมา เฟยเมี่ยวก็ล้อกลับบ้างไม่ยอมแพ้หรอก ในวังหลวงแห่งนี้มีเพียงหวงลู่ผู้นี้นั่นล่ะที่รู้ว่าเนื้อแท้นิสัยของเฟยเมี่ยวซุกซนและเจ้าเล่ห์เพียงใด นางจึงสบายใจยามอยู่กับเขาและเอ่ยขอให้เขาช่วยพาออกนอกวังหลวงอยู่หลายครา ด้วยอำนาจขององค์รัชทายาทที่เป็นรองเพียงฮ่องเต้และฮองเฮา เฟยเมี่ยวเลือกคบเขาเป็นสหายแล้วมีประโยชน์เป็นที่สุด“เสด็จแม่ก็เอ็นดูเจ้าเสียจริง แล้วนี่ยังถูกลู่หลินแกล้งอยู่หรือไม่?”การที่หวงลู่รู้นั้นมิใช่เพราะว่าเฟยเมี่ยวมาฟ้องนะ แต่เพราะองค์หญิงสามแสนเอาแต่พระทัยผู้นั้นแสดงออกถึงความไม่ชอบหน้านางจนใครต่างก็รู้ดี ไม่เว้นแม้แต่ฮองเฮาเองนั่นแหละ“องค์หญิงสามแกล้งข้า
Last Updated : 2025-04-09สายลับทะลุมิติ ไปเป็นคุณหนูที่ถูกทิ้ง 2 บุคคลที่ต้องหลีกเลี่ยงเป็นอันดับหนึ่ง
ฮือ เฟยเมี่ยวขอถอนคำพูดที่เคยบอกไว้ว่าขี่ม้าง่ายกว่าขี่รถมอเตอร์ไซค์เสียตอนนี้ ชาติก่อนเฟยเมี่ยวขี่รถในสนามแข่งทีไรชนะที่หนึ่งตลอด ไยพอขี่ม้าแข่งบ้าง นางกลับไม่ชนะเสียทีเล่า !แดดแรงแล้ว เฟยเมี่ยวจึงขอทดไว้แข่งกับองค์รัชทายาทหวงลู่คราวหน้าแทน ทั้งสองคนลงจากหลังม้าได้ก็เดินเคียงคู่กันออกมาจากสนามวิ่งม้า จากที่เฟยเมี่ยวคิดไว้ว่าจะเดินกลับตำหนักของทันทีก็ต้องชะลอแผนนั้นไว้ก่อน เพราะที่ทางออกจากสนาม พบผู้สูงศักดิ์ท่านหนึ่งยืนอยู่เจอหน้ากันเพียงนี้แล้ว จะเลี่ยงตามกฎที่ตนตั้งไว้ก็ไม่ได้ จำต้องเผชิญหน้าเท่านั้น“ถวายบังคมชินอ๋องเพคะ”“คำนับเสด็จอาพะยะค่ะ”ตรงหน้าของนางนั้นคือบุรุษร่างสูงใหญ่สวมชุดสีดำทมึนพาดลายงูใหญ่นูนแต่ดูกลมกลืน บนชุดมีเพียงสีแดงเลือดกับสีทองบ้างช่วยแต่งเติมให้ดูยิ่งทรงอำนาจขึ้นไปอีก ชินอ๋องผู้นี้เป็นพระอนุชาของฮ่องเต้ที่อายุห่างกว่าสิบปี ปีนี้เขาน่าจะอายุยี่สิบห้า เป็นโอรสองค์เล็กสุดในอดีตฮ่องเต้ ไม่รู้ด้วยความรักสายสัมพันธ์พี่น้อง หรือเป็นเพราะพระมารดาของชินอ๋องเป็นอดีตนางกำนัลคนสนิทของไทเฮา หรือเหตุอันใดทำให้ชินอ๋องผู้นี้สามารถดำรงอยู่ในเมืองหลวงข้างกายฮ่องเต้ได้ ทั้ง
Last Updated : 2025-04-09
Latest chapter
สายลับทะลุมิติ ไปเป็นคุณหนูที่ถูกทิ้ง 3 ช่วยว่าความสืบคดี (1)
ศาลยุคโบราณนี้ไม่ต่างจากยุคปีค.ศ.สองพันมากนัก มีตำแหน่งนั่งของคนเข้าดูบรรจุได้หลายสิบคน ตรงกลางเว้นไว้เป็นลานโล่งมีที่นั่งของจำเลย และทุกตำแหน่งนั่งหันไปทางตำแหน่งผู้พิพากษาและเหล่าเจ้าหน้าที่ตัดสินต่าง ๆ ซึ่งจัดไว้ในที่ปิดอย่างเหมาะสมเมื่อกลุ่มของชินอ๋อง องค์รัชทายาทและเฟยเมี่ยวมาถึงก็มีคนอยู่เต็มศาลว่าคดีแล้ว พวกนางมาถึงก็ไปอยู่ตรงตำแหน่งหลังที่นั่งของชินอ๋องอันนั่งแทนตำแหน่งของเสนาบดีหลิงทันที“เริ่มเลย”สิ้นคำของเต๋อรุ่ย บุรุษเคราย้อยผู้หนึ่ง ก็เดินออกมาข้างหน้าพร้อมหนังสือในมือเตรียมเปิดอ่านรายละเอียดคดีให้ทุกคนในศาลว่าคดีรู้กันถ้วนทั่วเขาคือบิดาของเหลียงซู สหายใหม่ที่โดนไล่ออกจากการเป็นพระสหายของเหล่าองค์หญิงองค์ชายไปแล้วนั่นเอง เขามีตำแหน่งเป็นผู้ช่วยเสนาบดีกรมตุลาการ หรือที่คนเรียกกันว่า ผู้ช่วยเลี่ยง“คดีนี้มีผู้ตายคือ นายตู้ อายุสี่สิบห้าปี อาชีพเก็บของป่าไปขาย ไม่มีภรรยา บิดามารดาตายหมดแล้ว เขาอาศัยอยู่ในบ้านเช่าคนเดียว ในวันเกิดเหตุนั้นมีนายซางที่เป็นสหายมาร่วมดื่มสุราด้วยที่บ้าน เช้าวันต่อมามีชาวบ้านแถบนั้นพบศพนายตู้นอนสิ้นใจอยู่ที่ท้ายหมู่บ้านในที่ลับตาคน ไม่ไกลมีมีดที
สายลับทะลุมิติ ไปเป็นคุณหนูที่ถูกทิ้ง 2 บุคคลที่ต้องหลีกเลี่ยงเป็นอันดับหนึ่ง
ฮือ เฟยเมี่ยวขอถอนคำพูดที่เคยบอกไว้ว่าขี่ม้าง่ายกว่าขี่รถมอเตอร์ไซค์เสียตอนนี้ ชาติก่อนเฟยเมี่ยวขี่รถในสนามแข่งทีไรชนะที่หนึ่งตลอด ไยพอขี่ม้าแข่งบ้าง นางกลับไม่ชนะเสียทีเล่า !แดดแรงแล้ว เฟยเมี่ยวจึงขอทดไว้แข่งกับองค์รัชทายาทหวงลู่คราวหน้าแทน ทั้งสองคนลงจากหลังม้าได้ก็เดินเคียงคู่กันออกมาจากสนามวิ่งม้า จากที่เฟยเมี่ยวคิดไว้ว่าจะเดินกลับตำหนักของทันทีก็ต้องชะลอแผนนั้นไว้ก่อน เพราะที่ทางออกจากสนาม พบผู้สูงศักดิ์ท่านหนึ่งยืนอยู่เจอหน้ากันเพียงนี้แล้ว จะเลี่ยงตามกฎที่ตนตั้งไว้ก็ไม่ได้ จำต้องเผชิญหน้าเท่านั้น“ถวายบังคมชินอ๋องเพคะ”“คำนับเสด็จอาพะยะค่ะ”ตรงหน้าของนางนั้นคือบุรุษร่างสูงใหญ่สวมชุดสีดำทมึนพาดลายงูใหญ่นูนแต่ดูกลมกลืน บนชุดมีเพียงสีแดงเลือดกับสีทองบ้างช่วยแต่งเติมให้ดูยิ่งทรงอำนาจขึ้นไปอีก ชินอ๋องผู้นี้เป็นพระอนุชาของฮ่องเต้ที่อายุห่างกว่าสิบปี ปีนี้เขาน่าจะอายุยี่สิบห้า เป็นโอรสองค์เล็กสุดในอดีตฮ่องเต้ ไม่รู้ด้วยความรักสายสัมพันธ์พี่น้อง หรือเป็นเพราะพระมารดาของชินอ๋องเป็นอดีตนางกำนัลคนสนิทของไทเฮา หรือเหตุอันใดทำให้ชินอ๋องผู้นี้สามารถดำรงอยู่ในเมืองหลวงข้างกายฮ่องเต้ได้ ทั้ง
สายลับทะลุมิติ ไปเป็นคุณหนูที่ถูกทิ้ง 1 นางคือสหายขององค์รัชทายาท (2)
“เมี่ยวเมี่ยวชักจะเหิมเกริมเกินไปเสียแล้วนะ อันใดคือเจ้าหุบยิ้มทันทีที่มิได้อยู่ต่อหน้าเสด็จแม่กัน”เฟยเมี่ยวมิได้กลัวอันใดกับคำพูดเชิงตำหนิแต่เต็มไปด้วยการล้อเลียนของบุรุษข้างเคียง นางยังคงเดินจ้ำอ้าวต่อไปไม่ได้ให้หวงลู่ที่มีศักดิ์เป็นถึงองค์รัชทายาทเดินนำอย่างที่ควรเลย“หม่อมฉันก็เรียนมาจากพระองค์ยามเข้าหน้าเหล่าขุนนางและลับหลังเหล่าขุนนางนั่นแหละเพคะ พระองค์ยิ้มบ่อยน่าจะรู้ว่าการหยักยกริมฝีปากมันเมื่อยเพียงใด”เขาล้อมา เฟยเมี่ยวก็ล้อกลับบ้างไม่ยอมแพ้หรอก ในวังหลวงแห่งนี้มีเพียงหวงลู่ผู้นี้นั่นล่ะที่รู้ว่าเนื้อแท้นิสัยของเฟยเมี่ยวซุกซนและเจ้าเล่ห์เพียงใด นางจึงสบายใจยามอยู่กับเขาและเอ่ยขอให้เขาช่วยพาออกนอกวังหลวงอยู่หลายครา ด้วยอำนาจขององค์รัชทายาทที่เป็นรองเพียงฮ่องเต้และฮองเฮา เฟยเมี่ยวเลือกคบเขาเป็นสหายแล้วมีประโยชน์เป็นที่สุด“เสด็จแม่ก็เอ็นดูเจ้าเสียจริง แล้วนี่ยังถูกลู่หลินแกล้งอยู่หรือไม่?”การที่หวงลู่รู้นั้นมิใช่เพราะว่าเฟยเมี่ยวมาฟ้องนะ แต่เพราะองค์หญิงสามแสนเอาแต่พระทัยผู้นั้นแสดงออกถึงความไม่ชอบหน้านางจนใครต่างก็รู้ดี ไม่เว้นแม้แต่ฮองเฮาเองนั่นแหละ“องค์หญิงสามแกล้งข้า
สายลับทะลุมิติ ไปเป็นคุณหนูที่ถูกทิ้ง 1 นางคือสหายขององค์รัชทายาท (1)
กลางดึกในเขตวังหลวงนั้นเอง องครักษ์เฝ้ายามทำหน้าที่ได้ดีแล้ว ใครต้องการบุกรุกเข้ามาล้วนทำได้ยากยิ่ง แต่ท่ามกลางความมืดนั้นเองก็ยังมีร่างเพรียวบางสวมชุดสีดำทั้งตัวกระโดดข้ามหลังคาด้วยฝีเท้าเบามิต่างจากฝีเท้าแมว นางห้ามจากหลังคาหนึ่งไปอักหลังหนึ่งด้วยเครื่องมือที่พิสดารไม่สามารถพบเห็นได้ทั่วไปในยุคนี้ ค่อย ๆ อาศัยจุดบอดของการเฝ้ายาม เดินทางจนมาถึงตำหนักลู่ซานอันเป็นที่ประทับส่วนพระองค์ขององค์หญิงสามลู่เอินร่างเพรียวชุดดำผู้นี้คือ ซุนเฟยเมี่ยวเอง คืนนี้นางมีนัดกับสหายข้างนอกวังหลวง แต่ก่อนออกไปนั้นนางต้องจัดการเหล่าบุคคลที่กลั่นแกล้งนางเมื่อช่วงกลางวันเสียก่อนเวลานี้กลางยามห้าย[1]แล้ว จากสายของเฟยเมี่ยวในตำหนักลู่ซานบอกไว้ว่ายามนี้ทั้งเจ้านายและบ่าวรับใช้ต่างเข้านอนหมดแล้ว เป็นช่วงเหมาะสมยิ่งที่เฟยเมี่ยวจะจัดการบางอย่างอย่างลับ ๆ ในตำหนักนี้ นางเข้าไปในตำหนักไม่นานจัดการนำผงสมุนไพรคันใส่ในหีบเสื้อผ้าของลู่เอินเสร็จก็จากไปทันทีเวรยามของวังหลวงเฟยเมี่ยวเข้าใจหมด ด้วยการใช้ทักษะที่ร่ำเรียนมากว่าสิบปีของการเป็นสายลับในชาติก่อน ค่อย ๆ ชักจูงคนด้วยความปรารถนาใต้บึ้งลึกจิตใจ หรือไม่ก็กิเลสหล
สายลับทะลุมิติ ไปเป็นคุณหนูที่ถูกทิ้ง บทนำ
บทนำเขตวังหลวงเป็นสถานที่คนนอกอยากเข้ามาดูด้วยตาสักครา ทว่าหากมิใช่เหล่าขุนนางที่ต้องเข้ามาว่าราชการกับฮ่องเต้แห่งแคว้น ก็ต้องมีรับสั่งจากคนภายในอนุญาตให้เข้ามาได้เท่านั้น จึงจะมีสิทธิ์ย่างกายเข้ามา...คนที่อาศัยอยู่ข้างในนั้นกลับมีความคิดอยากออกไปข้างนอกยิ่ง และก็ออกไปได้ยากเช่นกันซุนเฟยเมี่ยวเองก็เป็นหนึ่งในคนที่เคยคิดอยากเข้าวังหลวงแต่พอได้มาอาศัยอยู่จริงแล้วกลับหาทางออกไปนอกวังหลวงเสียทุกวันและทุกเวลาเฟยเมี่ยวมิใช่นางกำนัล และยิ่งไม่ใช่คนในราชวงศ์ที่ต้องอาศัยอยู่ในวังหลวงอันเปรียบเสมือนกรงทองแห่งนี้ แต่นางคือสตรีวัยสิบสี่ย่างเข้าสิบห้าใกล้วัยปักปิ่นที่ถูกบุพการีทอดทิ้ง !บิดา มารดาของซุนเฟยเมี่ยวนั้น ทิ้งให้นางต้องเติบโตในวังที่เต็มไปด้วยกฎระเบียบและลำดับขั้น ยศถาบรรดาศักดิ์ ที่ต้องพึงระลึกไว้เสมอ ไม่แพ้ข้าวสามมื้อที่ต้องกินทุกวันเลยล่ะหากเจอคนที่มีศักดิ์สูงกว่าไม่ว่าตนเองจะมีอายุมากน้อยเพียงใดก็ต้องน้อมเคารพเสมอ มิเช่นนั้นแล้วอาจลืมตาตื่นอีกทีในคุกหลวงก็เป็นได้ทว่าสิ่งที่แม้ว่าทำถูก หากไม่เป็นที่ถูกใจก็ย่อมสามารถกลายเป็นผิดได้เสมอ อย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้...“พวกท่านช่างกล้าแย
