แชร์

บทที่ 5

เซี่ยหลินตกใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะคลี่ยิ้มออกมาอย่างไม่หยุด

ฉันหยิบแขนเทียมและตั๋วรถไฟถามเขา “พวกนี้หมายความว่ายังไง”

เขากลับโยนภาพถ่ายปึกหนึ่งใส่หน้าฉัน ในภาพถ่ายมีทั้งรูปแนบชิดสนิทสนมของชายหญิง รูปสวีทกันริมทะเล รูปจูบกันในป่าลับ รูปชุดคู่รักหวานแหววในห้าง และรูปบนเตียงบาดตาบาดใจอีกบางส่วน รวมถึงร่างอนาถ

ฉันจำผู้หญิงในรูปได้ทันที ไม่ใช่คนอื่นไกล แต่เป็นเพื่อนสนิท และคุ้นเคยที่สุด จี้เสวี่ย

ฉากที่เต็มไปด้วยเลือดทำให้ตาของฉันพร่ามัว ฉันปิดปากไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมา

“คุณ…คุณฆ่าจี้เสวี่ยเหรอ?”

“ฆ่า?”

เซี่ยหลินยิ้มออกมา “ผมขอเรียกมันว่า การเก็บข้อมูลดีกว่า”

มองดูสายตาที่ไร้ความอบอุ่นของเขาแล้ว ฉันก็รู้สึกตัวสั่นขึ้นมา

“ทำไม?” ฉันตัวพิงพนัง พยายามระงับความสั่นเทาของตัวเอง “ถ้าคุณไม่รักฉัน คุณก็บอกฉันตรงๆ สิ ทำไมต้องปลอมใบรับรองแพทย์โรคจิตเภทของฉัน แล้วสร้างเรื่องมากมายขนาดนี้ด้วย?”

เขาถอนแขนเทียมออกทันใด เผยให้เห็นแขนขวาของเขาที่เป็นแผลรอยเย็บอันน่าเกลียดน่ากลัว แลดูเหมือนถูกตัดไปทั้งแขน “เป็นเพราะคุณทั้งหมดเลย เพราะคุณเพอร์เฟคเกินไป ตอนที่คุณอยู่ คุณจะนำหน้าผมก้าวหนึ่งเสมอ ฐานะทา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status