Share
บทที่ 155
Related chapter
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 156
ในขณะที่เขากำลังนับถอยหลัง จู่ๆ หนิงเป่ยก็ขยับตัวทันทีเขาโบกมือคว้าปืนพกออกไปความเร็วของเขาเร็วมากจนหลงรัวจือมองเห็นเพียงเงาที่แวบผ่านดวงตาของเขาเท่านั้นเมื่อรอเขาตอบสนองและอยากจะยิงออกไปนั้น มือของเขาก็ว่างเปล่าเขาตกใจมาก: ช่างเร็วเหลือเกิน!วินาทีต่อมา หนิงเป่ยใช้เท้าเตะเขาที่ท้องของเขา และเตะเขาห่างออกไปคราวนี้ หนิงเป่ยใช้แรงมากกว่าเดิม ร่างกายของหลงรัวจือโค้งขึ้นไปในอากาศ และในที่สุดก็กระแทกชนเข้ากับรถอย่างแรงตัวถังรถบุบทันทีและกระจกรถทุกบานก็แตกสลายจากการกระแทก ส่วนหลงรัวจือก็อาเจียนเป็นเลือดและกระตุกไปทั้งตัว เขาหายใจไม่ออกเป็นเวลานานแกจบเห่แล้ว แกตายแน่!หวังเฉียงตะโกน "แกโจมตีนายน้อยหลงได้รับการบาดเจ็บสาหัส หลงซ้วยต้องเอาแกตายแน่"ผู้จัดการหวังก็พูดประชด "คุณอัน คุณคิดว่าอันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลของคุณสามารถอยู่รอดได้ในวันนี้หรือไม่""การออกจากอันฮว่า ฟาร์มาซูติคอล ถือเป็นทางเลือกที่ถูกต้องที่สุดในชีวิตของผม"หนิงเป่ยมองดูคนทั้งสองและเยาะเย้ย "ตอนนี้ถึงเวลามาคิดบัญชีระหว่างเราแล้วแหละ"หวังเฉียงและผู้จัดการหวังถอยออกไปทีละก้าวด้วยความหวาดกลัว "แกอยากทำอะไร"คนบ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 157
หลงรัวจือกล่าวว่า "พ่อของฉันบอกฉันว่าแกได้รุกรานคนที่ไม่ควรรุกราน แกลองคิดดูให้ดีๆ สิ เมื่อเร็วๆ นี้แกทำให้ใครขุ่นเคืองบ้าง"กล่าวโดยสรุป พวกเขาไม่เชื่อว่าการโทรแค่สายเดียวของหนิงเป่ยได้ผลเขาจะมีสิทธิ์มาสั่งหลงซ้วยได้ยังไง!หวังเฉียงคิดทบทวนอย่างจริงจัง "ไม่มีใครอื่นนอกจากหนิงเป่ยนี่น่ะ แต่หนิงเป่ยจะเป็นคนใหญ่คนโตที่ไหนกัน...""เดี๋ยวก่อน หรือว่าเขาคือ""นายน้อยหลง พูดตามตรงแล้ว ผมรักษาคนไข้คนหนึ่งที่โรงแรมคริสตัลพาเลซล้มเหลวเมื่อไม่กี่วันก่อน และในที่สุด หนิงเป่ยก็เป็นคนรักษาเขาให้หายดี…"แม่งเอ๊ย!หลงรัวจือตบหวังเฉียงอีกฉาดหนึ่ง"ที่แท้คนที่ทำให้ผู้ว่าฯ มีอาการแย่กว่าเดิมคือแกนี่เอง สุดท้ายเป็น หนิงเป่ยที่รักษาผู้ว่าฯ ให้หายดีงั้นเหรอ?"อะไรนะ!ผู้ว่าฯ!หวังเฉียงตัวสั่น "นายน้อยหลง คุณบอกว่าคนไข้คนนั้นคือผู้ว่าฯ เมืองเหรอ?"หลงรัวจือพยักหน้า "อืม เรื่องนี้แพร่กระจายไปในแวดวงชนชั้นสูงมาเป็นเวลานานแล้ว"ความจริงได้กระจ่างแล้วเมื่อกี้หนิงเป่ยต้องโทรหาผู้ว่าฯ และผู้ว่าฯโทรหาหลงซ้วยอีกหวังเฉียงรู้สึกเสียใจมาก หากเขารู้จะเป็นอย่างนี้ ตอนนั้นเขาคงไม่อวดและรักษาโรคให้อีกฝ่า
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 158
"พี่ เราเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เราเป็นญาติกันนะ คุณทำอะไรเด็ดขาดไม่ได้เลยนะ…"อันเคอซิน "เมื่อเทียบกับคุณแล้ว ฉันถือว่าใจดีมากแล้ว"หวังเฉียงกล่าวว่า "พี่ ถ้าแม่ของผมรู้ว่าคุณทำแบบนี้กับผม เธอคงจะโทษคุณอย่างแน่นอน""บางทีครอบครัวของเราทั้งสองอาจจะต้องยุติความสัมพันธ์เป็นญาติก็ได้นะ คุณคงไม่อยากทำให้เรื่องกลายเป็นเรื่องใหญ่สินะ"อันเคอซินพูดอย่างเยาะเย้ย "ยุติความสัมพันธ์เป็นญาติงั้นเหรอ งั้นก็ยุติเลย"“การมีญาติแบบคุณ ครอบครัวของฉันถือว่าโชคไม่ดีมาแปดชั่วอายุคนจริงๆ”แม่งเอ๊ย!หวังเฉียงโกรธจัด "คอยดูเถอะ ถ้าแม่ของผมไม่ก่อเรื่องให้ครอบครัวของคุณต้องวุ่นวาย ผมก็ไม่คู่ควรใช้แซ่นี้!"หลงรัวจือต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการลุกขึ้นจากรถในที่สุดเขาเจ็บปวดมากจนรู้สึกเหมือนอวัยวะภายในทั้งหมดของเขาขยับผิดที่แล้วเขาเดินกะโผลกกะเผลกไปทางหนิงเป่ย "หนิงเป่ย มึงคิดว่าด้วยการสนับสนุนจากผู้ว่าฯ มึงจะเป็นคนนอกกฎหมายได้จริงๆ หรือไง?""จำไว้ว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น สุดท้ายผู้ชนะจะเป็นใครยังไม่แน่"หนิงเป่ยส่ายหัว "แค่ตำแหน่งผู้ว่าฯ เล็กๆ คนหนึ่ง ไม่มีสิทธิ์มากพอต้องให้ฉันเอ่ยปากด้วยตัวเองเพื
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 159
หากเป็นอดีต เขาอาจจะให้คำตอบว่าได้แต่ตอนนี้ เขาได้ขอโจวไห่ถงแต่งงานแล้ว...เฮ้อ!อันเคอซินถอนหายใจลึก คำตอบของหนิงเป่ยทำให้เธอรู้สึกผิดหวังปัง!ประตูห้องขังถูกเตะเปิดออกอย่างแรงหลงรัวจือและหัวหน้าแผนกบังคับใช้กฎหมายเดินเข้ามาหลงรัวจือถือไม้เบสบอลไว้ในมือแล้วลากมันลงบนพื้น ส่งเสียงแหลมที่น่ากลัวหลงรัวจือ "หนิงเป่ย พักผ่อนเพียงพอแล้วมั้ง เรามาเล่นสนุกกันดีกว่า"หนิงเป่ยพูดอย่างเย็นชา "ฉันยังไม่ได้ขึ้นศาลทหาร ไม่ได้ถูกตัดสินโทษ แล้วนายจะลงโทษแล้วเหรอเหรอ?""อีกอย่าง นายมีสิทธิ์อะไรมาดำเนินดรื่อง เรื่องนี้เป็นเรื่องของกรมบังคับใช้กฎหมายด้วยซ้ำ"ฮ่าฮ่า!หลงรัวจือหัวเราะว่า "ไอ้โง่ กูบอกมึงไปแล้วไม่ใช่เหรอ ศาลทหารคือบ้านของกู""ในที่นี่ กูจะตีมึงหรือฆ่ามึงมันก็แล็วแต่อารมณ์ของกู"เขาแทบรอไม่ไหวที่จะเขวี้ยงไม้ลงเนื้อหนิงเป่ยแล้วไม่นะ!อันเคอซินกรีดร้องแต่หนิงเป่ยไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ ราวกับว่าเขาไม่รู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใดในความเป็นจริง เขาได้ใช้พลังงานลับของเขาเพื่อชดเชยพลังของไม้เท้าแล้วต่อไป ไม้เท้าของหลงรัวจือก็ฟาดใส่หนิงเป่ยอย่างไม่หยุดไม่หย่อนตั้งแต่ต้นจนจบ หน
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 160
เติ้งชิงชิวมองไปที่หนิงเป่ย "หนิงเป่ย มอบทะเบียนสมรสให้ฉัน แล้วฉันจะปกป้องนายให้ปลอดภัย เป็นยังไงบ้าง?"ทะเบียนสมรส?ร่องรอยของความประหลาดใจแวบขึ้นมาในดวงตาของอันเคอซินหนิงเป่ยหมดคำจะพูดกับเติ้งชิงชิวจริงๆทำไมเธอถึงเหมือนคนโรคจิต คอยติดตามเขาไม่จบไม่สิ้นและทุกครั้งที่เธอปรากฏตัว มักจะทำตัวสูงส่ง โดยบอกว่าต้องการ "ช่วย" เขาให้พ้นจากปัญหาเป็นประสาทหรือเปล่าเนี่ยหนิงเป่ยพูดอย่างหงุดหงิด "ฉันบอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าฉันฉีกทะเบียนสมรสทิ้งไปนานแล้ว""ฉันสามารถจัดการเรื่องของตัวเองได้โดยไม่ต้องให้เธอเข้ามาแทรกแซง"ปากแข็งแน่นอนว่าเติ้งชิงชิวไม่เชื่อว่าหนิงเป่ยจะฉีกทะเบียนสมรสได้ลงคอ "นายจัดการ นายจะจัดการยังไง คราวนี้คู่ต่อสู้ของนายคือลูกชายของหลงซ้วยนี่หน่ะ""แม้ว่าเทพสงครามคุนหลุนจะมาก็ไม่สามารถช่วยนายได้ ยิ่งไม่ต้องพูดเทพสงครามคุนหลุนถูกจำคุกเพราะนาย"หนิงเป่ย "นี่ไม่ใช่เรื่องที่เธอมากังวล"เติ้งชิงชิวกลอกตามองบนใส่หนิงเป่ยอย่างดุเดือด "เอาล่ะ ฉันจะเฝ้าดูจากข้างๆ แล้วกัน และดูว่านายจะรอดจากอุปสรรคนี้ได้อย่างไร""ถ้าอีกเดี๋ยวนายอยากขอร้องให้ฉันออกมือช่วย งั้นก็จะไม่ได้ง่าย
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 161
หนิงเป่ย "สู้ไม่ได้ก็ไปหาความช่วยเหลือจากพ่อแม่ นี่เป็นประเพณีครอบครัวของตระกูลใหญ่เหรอ? ฉันเข้าใจแล้ว"ฟันของหลงรัวจือคันด้วยความเกลียดชัง เขาอยากจะดื่มเลือดของหนิงเป่ย และกินเนื้อของหนิงเป่ยแล้ว!ทันทีที่อีกฝ่ายได้รับสาย หลงรัวจือก็โดนหลงซ้วยด่าทอยกใหญ่"ไอ้สารเลว ทำอะไรไม่ได้เรื่องหมดเลย ฉันบอกแกตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้วว่า อยู่ข้างนอกให้เจียมตัวบ้าง แกไม่เคยฟังเลย""ตอนนี้เป็นไง แม้แต่ผู้นำเก่าก็ยังสนใจเรื่องนี้เข้าแล้ว เมื่อกี้เขาโทรหาฉัน บางทีฉันอาจจะต้องเดือดร้อนไปด้วย…"หลังจากที่หลงซ้วยด่าเสร็จ หลงรัวจือก็พูดอย่างระมัดระวังว่า "พ่อ แล้วตอนนี้เราควรทำอย่างไรดี?"หลงซ้วยกล่าวว่า "พูดไร้สาระ แน่นอนว่าเราต้องติดต่อบริษัทประชาสัมพันธ์เพื่อจัดการให้ไง""เราต้องปราบปรามความคิดเห็นของประชาชนด้วยทุกวิถีทาง"ครับ!เพียงสิบนาทีต่อมาก็มีความคิดเห็นอื่นปรากฏขึ้นบนอินเทอร์เน็ต"ลูกหลานของนายพลผู้จงรักภักดีจะไร้ความคิดและหยิ่งผยองขนาดนี้ได้อย่างไร นี่เป็นการใส่กรอบหรือป้ายสีกัน?""อินเทอร์เน็ตไม่ใช่สถานที่นอกกฎหมาย และเสรีภาพในการพูด ไม่ใช่ให้พูดอะไรมั่วๆ!""คำชี้แจงส่วนตัว: ฉันเป็นเ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 162
ในที่สุด หลงซ้วยก็เริ่มตื่นตระหนกเขาไม่เคยคิดเลยว่าสักวันหนึ่งเขาจะถูกบีบบังคับถึให้ถึงขั้นนี้โดยลูกชายที่ถูกเขาทอดทิ้งคนนี้เพื่อที่จะปกป้องหลงรัวจือไว้ ตอนนี้เขาทำได้เพียงประนีประนอมเท่านั้นหลงซ้วยกัดฟัน "หนิงเป่ย บอกความต้องการมาได้เลย"ในเมื่อหนิงเป่ยให้เวลาพวกเขาในการจัดการกับมัน และไม่ได้ปล่อยวีดีโอวงจรปิดตั้งแต่แรก จึงย่อมมีความต้องการอะไรหนิงเป่ยยิ้ม "ข้อแม้ของฉันง่ายมาก""ฉันเคยบอกว่านายน้อยหลงจะคุกเข่าขอร้องให้ฉันออกไป"คิดบ้าบออะไร!หลงรัวจือโกรธจัด "กูไม่มีวันคุกเข่าลงให้ไอ้เศษสวะอย่างมึง แม้ว่ากูจะตายก็ตาย"คุกเข่าลง!หลงซ้วยตะโกนด้วยความกราดเกรี้ยวหลงรัวจือคลั่งไคล้ "ไม่เลย ฉันเป็นถึงลูกชายผู้สง่างามของหลงซ้วย จะคุกเข่าลงให้กับลูกชายที่ถูกทอดทิ้งได้อย่างไร ฉันทนความอัปยศนี้ไม่ได้"ฉันอยากให้แกคุกเข่าลง!หลงซ้วยเพิ่มเสียงของเขา "นี่คือคำสั่ง!"ฉัน...ในที่สุดหลงรัวจือก็ตกใจและคุกเข่าลงขณะนี้ เป็นช่วงเวลาที่น่าอับอายที่สุดในชีวิตของเขา และมันก็อึดอัดมากกว่าการฆ่าเขาให้ตายหนิงเป่ยก้าวไปข้างหน้าและตบแก้มหลงรัวจือ "ถ้านายคุกเข่าขอร้องฉันแต่เนิ่นๆ เรื่องก
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 163
แน่นอนว่าหนิงเป่ยรู้ว่าอันเคอซินมีความหมายอะไรเขายิ้มอย่างขมขื่น "อย่าเป็นห่วง เธอและผมไม่ใช่คนประเภทเดียวกัน และไม่มีทางที่เราจะอยู่ด้วยกันได้""ผมฉีกหนังสือหมั้นไปนานแล้ว"อันเคอซินพูดอย่างเสียใจ "น่าเสียดายจริงๆ"ที่จริงแล้วเธอมีความสุขมากกว่าใครๆ เสียอีกหนิงเป่ย "คุณไม่อยากถามเรื่องระหว่างผมกับหลงซ้วยเหรอ?"อันเคอซิน "อยาก แต่นี่เป็นความลับของคุณ ถ้าคุณไม่อยากบอกฉันก็จะไม่ถาม""แต่ ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะสนับสนุนคุณอย่างแน่วแน่ตลอด"หนิงเป่ยว่า "อันที่จริง หลงซ้วยคือพ่อของผม เป็นบิดาผู้ให้กำเนิด..."หนิงเป่ยเล่าเรื่องที่ไปที่มาทั้งหมดให้อันเคอซินฟังอันเคอซินตกใจทันทีหลังจากได้ยินเรื่องนี้หลงซ้วยของต้าเซี่ย กลับเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดของหนิงเป่ย!เขาละทิ้งหนิงเป่ยก็ไม่ว่าอะไร แต่เขากลับฆ่าปิดปากครอบครัวของหนิงเป่ยด้วยตอนนี้ยิ่งต้องกันกำจัดหนิงเป่ยให้สิ้นซากต่อให้สัตว์ร้ายแต่ไหนมันยังไม่กินลูกของตัวเองหลงซ้วยนั้นโหดเหี้ยมยิ่งกว่าสัตว์ร้ายพวกนั้น!อันเคอซินกอดหนิงเป่ยอย่างอ่อนโยน "ตอนนี้คุณคงรู้สึกทุกข์ใจมากมั้ง"หนิงเป่ยยิ้ม "ชินแล้ว"อันเคอซินมองดูรอยยิ้มของหนิงเป่
Latest chapter
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 347
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 346
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 345
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 344
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 343
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 342
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 341
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 340
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 339
