เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 161
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 162
ในที่สุด หลงซ้วยก็เริ่มตื่นตระหนกเขาไม่เคยคิดเลยว่าสักวันหนึ่งเขาจะถูกบีบบังคับถึให้ถึงขั้นนี้โดยลูกชายที่ถูกเขาทอดทิ้งคนนี้เพื่อที่จะปกป้องหลงรัวจือไว้ ตอนนี้เขาทำได้เพียงประนีประนอมเท่านั้นหลงซ้วยกัดฟัน "หนิงเป่ย บอกความต้องการมาได้เลย"ในเมื่อหนิงเป่ยให้เวลาพวกเขาในการจัดการกับมัน และไม่ได้ปล่อยวีดีโอวงจรปิดตั้งแต่แรก จึงย่อมมีความต้องการอะไรหนิงเป่ยยิ้ม "ข้อแม้ของฉันง่ายมาก""ฉันเคยบอกว่านายน้อยหลงจะคุกเข่าขอร้องให้ฉันออกไป"คิดบ้าบออะไร!หลงรัวจือโกรธจัด "กูไม่มีวันคุกเข่าลงให้ไอ้เศษสวะอย่างมึง แม้ว่ากูจะตายก็ตาย"คุกเข่าลง!หลงซ้วยตะโกนด้วยความกราดเกรี้ยวหลงรัวจือคลั่งไคล้ "ไม่เลย ฉันเป็นถึงลูกชายผู้สง่างามของหลงซ้วย จะคุกเข่าลงให้กับลูกชายที่ถูกทอดทิ้งได้อย่างไร ฉันทนความอัปยศนี้ไม่ได้"ฉันอยากให้แกคุกเข่าลง!หลงซ้วยเพิ่มเสียงของเขา "นี่คือคำสั่ง!"ฉัน...ในที่สุดหลงรัวจือก็ตกใจและคุกเข่าลงขณะนี้ เป็นช่วงเวลาที่น่าอับอายที่สุดในชีวิตของเขา และมันก็อึดอัดมากกว่าการฆ่าเขาให้ตายหนิงเป่ยก้าวไปข้างหน้าและตบแก้มหลงรัวจือ "ถ้านายคุกเข่าขอร้องฉันแต่เนิ่นๆ เรื่องก
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 163
แน่นอนว่าหนิงเป่ยรู้ว่าอันเคอซินมีความหมายอะไรเขายิ้มอย่างขมขื่น "อย่าเป็นห่วง เธอและผมไม่ใช่คนประเภทเดียวกัน และไม่มีทางที่เราจะอยู่ด้วยกันได้""ผมฉีกหนังสือหมั้นไปนานแล้ว"อันเคอซินพูดอย่างเสียใจ "น่าเสียดายจริงๆ"ที่จริงแล้วเธอมีความสุขมากกว่าใครๆ เสียอีกหนิงเป่ย "คุณไม่อยากถามเรื่องระหว่างผมกับหลงซ้วยเหรอ?"อันเคอซิน "อยาก แต่นี่เป็นความลับของคุณ ถ้าคุณไม่อยากบอกฉันก็จะไม่ถาม""แต่ ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะสนับสนุนคุณอย่างแน่วแน่ตลอด"หนิงเป่ยว่า "อันที่จริง หลงซ้วยคือพ่อของผม เป็นบิดาผู้ให้กำเนิด..."หนิงเป่ยเล่าเรื่องที่ไปที่มาทั้งหมดให้อันเคอซินฟังอันเคอซินตกใจทันทีหลังจากได้ยินเรื่องนี้หลงซ้วยของต้าเซี่ย กลับเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดของหนิงเป่ย!เขาละทิ้งหนิงเป่ยก็ไม่ว่าอะไร แต่เขากลับฆ่าปิดปากครอบครัวของหนิงเป่ยด้วยตอนนี้ยิ่งต้องกันกำจัดหนิงเป่ยให้สิ้นซากต่อให้สัตว์ร้ายแต่ไหนมันยังไม่กินลูกของตัวเองหลงซ้วยนั้นโหดเหี้ยมยิ่งกว่าสัตว์ร้ายพวกนั้น!อันเคอซินกอดหนิงเป่ยอย่างอ่อนโยน "ตอนนี้คุณคงรู้สึกทุกข์ใจมากมั้ง"หนิงเป่ยยิ้ม "ชินแล้ว"อันเคอซินมองดูรอยยิ้มของหนิงเป่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 164
โจวไห่ถงโกรธมากจนจะร้องไห้ออกมาแล้วในสายตาพ่อแม่ นอกจากเงินและอำนาจก็ไม่มีอะไรอื่นแล้วเหรอ?พวกเขาต้องการให้เธอสละความสุขตลอดชีวิตเพื่อแลกกับเงินและอำนาจมีพ่อแม่แบบนี้ในโลกที่ไหนกันโจวไห่ถงก็พูดรุนแรงออกมา "เว้นแต่วันนี้ฉันตาย ไม่งั้นฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับนายน้อยหลง"เธอๆ...โจวเจียงกั๋วและหลีฮวนหยิงสั่นเทาด้วยความโกรธในขณะนี้ ประตูของตระกูลโจวถูกผลักเปิดออกอย่างรุนแรงหลงรัวจือนำผู้คุ้มกันแข็งแกร่งเก้าคนบุกเข้ามา"ไห่ถง พิธีเปิดงานกำลังจะเริ่มแล้ว ทำไมพวกเธอยังไม่ไปล่ะ?""ต้องให้ฉันมาเชิญพวกเธอด้วยตัวเองหรือไง?"พวกเขาทั้งสามตกใจเมื่อเห็นว่าผู้คนที่กำลังเข้ามาหลงรัวจือไม่ได้โดนจับเหรอ ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่อีก?โจวเจียงกั๋วและหลีฮวนหยิงรีบไปต้อนรับเขาด้วยความกระตือรือร้น"นายน้อยหลงมาแล้วเหรอ รีบเชิญเข้ามาเร็วๆ เข้ามาเลย""เรากำลังเตรียมตัวจะไปเข้าร่วมพิธีเปิด"หลงรัวจือกล่าวว่า "ถ้าอย่างนั้น ไปกันเถอะ จะรีรออะไรอีก"โจวไห่ถงพูดว่า "นายน้อยหลง คุณออกมาได้ยังไง?"หลงรัวจือหัวเราะเยาะ "ออกมาเหรอ? จะบอกความจริงให้ จริงๆ แล้วฉันไม่เคยเข้าไปเลย""ที่ฉันถูกจับกุมก็แ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 165
อยู่ดีๆ ทำไมถึงเดินทางไปไกลขนาดนั้น?หนิงเป่ยโทรหาโจวไห่ถงแต่เห็นได้ชัดว่าโจวไห่ถงไม่สามารถคุยกับหนิงเป่ยทางโทรศัพท์ได้ ก็เลยวางสายไปโดยตรง"หนิงเป่ย ฉันจะรอคุณที่ทะเลสาบจินซุย แล้วเจอกันนะ""อย่าโทรมาอีกเลย ฉันไม่สะดวกรับสาย"หนิงเป่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และตอบว่า "ได้"เขาตระหนักว่าเรื่องมันแปลกๆ ดังนั้นเขาจึงรีบจัดการให้จักรพรรดิดำ ตรวจสอบการเดินทางของโจวไห่ถงทันทีในไม่ช้า จักรพรรดิดำก็มีการตอบกลับ"คุณโจวไห่ถงกำลังไปร่วมงานพิธีเปิดสาขาหลงเต็งสีไห่พร้อมกับพ่อแม่ของเธอ""คนที่เดินทางด้วยกันมีหลงรัวจือและปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่อีกเก้าคนด้วย"หลงรัวจือ!เป็นเขาอีกแล้ว!หนิงเป่ยอาจจะเดาได้ว่าหลงรัวจือกำลังวางแผนอะไรอยู่โจวไห่ถงให้ตัวเองไปที่ทะเลสาบจินซุย เป็นเพราะเธอไม่ต้องการให้ตัวเองไปเสี่ยงในพิธีเปิดมั้งเด็กโง่เิ๊ย!หนิงเป่ยรีบพูดกับจักรพรรดิดำทันที "'ของขวัญ' ที่ฉันให้คุณเตรียมไว้ นายพร้อมหรือยัง?"จักรพรรดิดำ "เรียบร้อยแล้วครับ"หนิงเป่ย "งั้นฉันจะไปร่วมพิธีเปิดงานด้วย"ยาเซฺวียนตี่ตันต้องรอถึงวันพรุ่งนี้ถึงได้สกัดออกมาได้เดิมทีเขากะว่าจะแก้แค้นต่อหน้าแม่ของเขาเม
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 166
หลงรัวจือกล่าวว่า "นี่คือคู่หมั้นของผม โจวไห่ถงแห่งตระกูลโจว"แขกทุกคนต่างออกมาแสดงความยินดีและประจบประแจงเขาโจวเจียงกั๋วและหลีฮวนหยิงมีสถานะต่ำที่สุดในบรรดาทุกคนในงานนี้เมื่อก่อนมีแต่พวกเขาไปประจบประแจงเคนอื่น แต่ตอนนี้อีกฝ่ายกลับมาเอาใจพวกเขาด้วยซึ่งทำให้พวกเขารู้สึกภูมิใจอย่างไม่คาดคิดริ้วรอยบนใบหน้าที่ยิ้มแย้มของคนสองคนถูกบีบเข้าหากันอย่างไรก็ตาม แต่โจวไห่ถงมีใบหน้าเย็นชาตลอดมีแม้กระทั่งน้ำตาที่ส่องประกายในดวงตาของเธอสิ่งนี้ทำให้หลงซ้วยไม่พอใจอย่างมากเขาก้าวไปข้างหน้าและถามจี้ขึ้นมาว่า "ทำไม แต่งงานเข้าตระกูลหลงของฉันเธอไม่ยินดีหรือ"โจวไห่ถงกล่าวว่า "ยินดีค่ะ"หลงซ้วย "ถ้ายินดีก็ยิ้มให้หวานๆ สิ"โจวไห่ถงฝืนยิ้มอย่างขมขื่นใจเพี๊ยะ!โดยไม่คาดคิดว่าหลงซ้วยตบหน้าโจวไห่ถงโดยไม่ลังเล "การยิ้มน่าเกลียดกว่าการร้องไห้เสียอีก"ทันใดนั้น!สถานการณ์นั้นเงียบไปทันทีในงานพิธีหมั้น ว่าที่พ่อสามีตบหน้าว่าที่ลูกสะใภ้ จะมีเรื่องอะไรที่น่าเหลือเชื่อไปกว่านี้อีกไหม?เมื่อกี้ทุกคนที่อิจฉาตระกูลโจวนั้น แต่ทันใดนั้นก็ไม่อิจฉาพวกเขาอีกเลยนี่คือแต่งงานเข้าตระกูลใหญ่โตที่ไหนกัน
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 167
ใครกล้าดีขนาดนี้ให้ "ของขวัญ" นี้ในโอกาสนี้เลย?ใบหน้าของหลงซ้วยบึ้งตึง "นั่นใคร? ไสหัวออกมา!"เสียงสูงของหนิงเป่ยก็ดังขึ้น "หนิงเป่ยจากตระกูลหนิงแห่งฉงเฉิง มาที่นี่เพื่ออำลาหลงซ้วย!"เขาก้าวฝีเท้ายาวๆ และเดินออกมาจากด้านหลังระฆังเป็นแกจริงๆ!หลงซ้วยยิ้มอย่างชั่วร้าย "ฉันไม่กลัวว่าแกจะมาก่อปัญหา แต่ฉันกลัวว่าแกจะไม่มาเสียอีก"ทันทีที่หนิงเป่ยปรากฏตัวขึ้น เขาก็เห็นสภาพที่น่าสังเวชของโจวไห่ถง และหัวใจของเขาก็แตกสลายทันทีที่รักของผม คุณผ่านอะไรมาบ้าง?ดวงตาของเขาเป็นสีแดง และเขาเดินไปหาโจวไห่ถงทีละก้าวโจวไห่ถงกลับส่ายหัวให้หนิงเป่ยด้วยสีหน้าเจ็บปวดและโบกมือให้เขาออกไปโดยเร็วมีปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่เก้าคนซุ่มซ่อนอยู่ที่นี่ และแม้ว่าหนิงเป่ยจะมีความสามารถอันมหาศาลก็ไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้หลงรัวจือยื่นมือออกมาและหยุดหนิงเป่ยไว้"ไอ้หมอหนิง แกมาสักที วันนี้ได้เวลาชำระบัญชีระหว่างเรา…"ก่อนที่เขาจะพูดจบ หนิงเป่ยก็คว้าแขนของเขาและบิดอย่างแรงแกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก!ระดูกของหลงรัวจือกแตกย่อยหนิงเป่ยต่อยเขาออกไป "อย่ากังวล บัญชีนี้จะต้องได้รับการชำระอย่างแน่นอน"อ๊ากกกกก!หลงรัว
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 168
ใครบ้างจะไม่รู้ว่าปรมาจารย์ทั้งเก้าของหลงรัวจือ ล้วนเป็นคนที่แข็งแกร่งในกองทัพ และอยู่ในระดับปรมาจารย์ปรมาจารย์ทั้งเก้ารวมตัวกันเพื่อจัดการกับหนิงเป่ยหนึ่งคน แม้ว่า หนิงเป่ยจะเสียชีวิต แต่เขาก็ถือว่าตายอย่างมีเกียรติมากอย่างไรก็ตาม ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งเก้าไม่ปรากฏตัวสักทีหลงรัวจือขมวดคิ้วและตะโกนอีกครั้ง แต่มันก็ยังคงเงียบเช่นเดิม และไม่ได้มีคำตอบแต่อย่างใดเลยเกิดอะไรขึ้นกันแน่?หลงรัวจือรีบวิ่งไปที่ที่ซ่อนของปรมาจารย์ทั้งเก้าทันทีเพื่อตรวจสอบดูเมื่อเห็นเช่นนี้ ใบหน้าของหลงรัวจือก็หน้าดำหน้าแดงขึ้น ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งเก้าได้หายตัวไปพร้อมกันบ้าจริง พวกมันคงหนีไปแล้วในกองทัพ ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งเก้าคนนี้ค่อนข้างไม่เชื่อฟังวินัย แต่การควบคุมในกองทัพนั้นเข้มงวดมาก และพวกเขาก็เลยไม่มีโอกาสหลบหนีได้ตอนนี้พาพวกเขาออกมาแล้ว พวกเขาต้องหาโอกาสที่จะหลบหนีแน่ๆไอ้คนเนรคุณ!หลงรัวจือกัดฟันด้วยความเกลียดชังแต่ในความเป็นจริง ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งเก้าไม่ได้วิ่งหนีไปไหน แต่จักรพรรดิดำลงมือและสังหารพวกเขาด้วยตัวเองแล้ว แม้กระทั่งนำร่างศพของพวกเขาออกไปด้วยซ้ำศพของปร
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 169
ทำไมเราจะไม่ต้อนรับท่านราชาเจิ้นเป่ยล่ะ?ให้ตายเถอะ ราชาเจิ้นเป่ยคงเห็นหนิงเป่ยก่อเรื่องในงานและเข้าใจผิดว่าเราไม่เคารพเขา เขาจึงจากไปแล้วหนิงเป่ย ไอ้ลูกเนรคุณ ทำลายเรื่องดีของฉัน และฉันจะไม่มีวันปล่อยแกไปแน่!หลงรัวจือก็ด่าสาปแช่งหนิงเป่ยเช่นกันหลงซ้วย "นายออกไปก่อน และไปหาหมอเพื่อตรวจร่างกายของตัวเองสักหน่อย หวังว่าสิ่งที่ไอ้ลูกเนรคุณพูดนั้นไม่เป็นความจริง"หลงรัวจือตื่นตระหนกและรีบไปพบหมอเพื่อตรวจสุขภาพของตัวเองสำหรับเพลย์บอยอย่างเขา ถ้าเขาไม่สามารถมีเช็กได้อีก มันให้ฆ่าเขาตายเสียกีดว่าอันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลอยู่ใหล้กับหลงเต็งสีไห่ หนิงเป่ยพาโจวไห่ถงไปที่อันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลโดยตรงเพื่อช่วยชีวิตเธอในตอนแรก อันเคอซินรู้สึกหึงเล็กน้อยเมื่อเธอเห็นหนิงเป่ยอุ้มโจวไห่ถงไว้แต่หลังจากพบว่าโจวไห่ถงได้รับบาดเจ็บสาหัส ความหึงหวงของเธอก็หายไปทันที และเธอก็ระดมทรัพยากรทั้งหมดของบริษัทเพื่อช่วยเหลือโจวไห่ถงหลังจากได้ยุ่งมาสักพักหนึ่ง ในที่สุดโจวไห่ถงก็พ้นขีดอันตรายหนิงเป่ยยังถอนหายใจด้วยความโล่งอก ปล่อยให้โจวไห่ถงอยู่ในความดูแลของอันเคอซิน และกลับไปสกัดยาเซฺวียนตี่ตันต่อตอนนี้เ
บทล่าสุด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 347
เขามองหนิงเป่ยขึ้นๆ ลงๆ และเห็นรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของอีกฝ่าย เขาพูดอย่างเย็นชา "เท่าที่ฉันรู้ มีเพียงเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนี้เท่านั้นที่สมควรได้รับยาชีเฉียวหลิงหลง แกจะเอาคุณสมบัติอะไรมาแลกสมบัตินี้?"“ในความคิดของฉัน เห็นได้ชัดว่าแกขโมยมันไปจากท่านเทพสงคราม ฉันต้องการคืนมันให้กับเจ้าของเดิมตอนนี้”เมื่อพูดแบบนั้นจบ เฟิงเฟยหยางก็เดินออกไปรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยหลบและหยุดตรงหน้าเฟิงเฟยหยาง: "วันนี้เป็นงานหมั้นของเซียวลู่ ฉันไม่อยากเห็นเลือด แกควรทำตามที่ฉันบอกแต่โดยดี"ไอ้นรก!เฟิงเฟยหยางหยุดพูดกับหนิงเป่ย และต่อยเขาโดยตรง: "ฉันบอกไปแล้วว่าใครขวางฉันจะต้องตาย!"หนิงเป่ยยื่นมือออกไปอย่างใจเย็น จับหมัดของเฟิงเฟยหยางอย่างง่ายดาย จากนั้นบีบมันเบา ๆพึ้ด!เสียงระเบิดอันน่าเบื่อดังก้องไปทั่วห้องหมัดของเฟิงเฟยหยางถูกหนิงเป่ยบีบจนแหลก และเยาชีเฉียวหลิงหลงในฝ่ามือของเขาก็แตกเป็นผงเช่นกันอ๊าก!เฟิงเฟยหยางอุทาน: "ยาชีเฉียวหลิงหลง ยาชีเฉียวหลิงหลงของฉัน!"ปฏิกิริยาตอบกลับแรกของเขาคือยาชีเฉียวหลิงหลงแทนที่จะเป็นมือที่ถูกขยี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ายาชีเฉียวหลิงหลงนั้นน่าดึงดูดใจเพียงใด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 346
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังมีความเข้าใจเรื่องยาอยู่บ้างในโลกของศิลปะการต่อสู้โบราณ เม็ดยาระดับ 4 ถือเป็นจุดสุดยอดแล้ว และระดับ 5 และระดับ 6 ยังหายากอีกด้วยแต่ตอนนี้มียาเจ็ดระดับปรากฏขึ้นแล้ว...มันเป็นไปไม่ได้เหรอ? อาจารย์เฟิงยอมรับความผิดพลาดหรือไม่?หลี่เสี่ยวเว่ยรีบพูดว่า: "อาจารย์เฟิง ท่านคงจำผิดแล้ว พวกมันคือก้อนถั่วน้ำตาล ขยะที่คนชนบทส่งมาให้..."เพ้อเจ้อแม่แกสิ!เฟิงเฟยหยางสาปแช่งด้วยความโกรธ “ฉันจะพลาดได้ยังไง! พวกแกต่างหากที่บ้า ที่คิดว่ายาระเด็บเจ็ดเป็นขยะและโยนมันลงในถังขยะ!”ก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง เฟิงเฟยหยางก็พูดอย่างรวดเร็ว: "หลี่ฉางหยวน นายยินดีจะมอบยยาชีเฉียวหลิงหลงนี่ให้ฉันหรือเปล่า?""ฉันยินดีแลกเปลี่ยนกับทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน!"เปี้ยง!บริเวณนั้นระเบิดออกพวกเขารู้ว่ายาะดับที่เจ็ดนั้นมีค่า แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะล้ำค่าขนาดนี้เฟิงเฟยหยางควบคุมโรงงานแปรรูปสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในต้าเซี่ย โดยมีอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลกและมีมูลค่าตลาดหลายนับพันล้านเขายินดีมอบทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อแลกกับยาชีเฉียวหลิงหลงนี้ยาชีเฉียวหลิงหลงแค่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 345
หลี่ชางหยวนปลอบใจเขา: "แขกรับเชิญคนสุดท้ายที่ฉันเชิญยังมาไม่ถึง เมื่อแขกคนสุดท้ายมาถึงเย่หงและคนอื่น ๆ จะต้องหลีกทางแน่นอน"โอ้?หลี่เซียวเว่ยพูดด้วยความสนใจอย่างยิ่ง: "พ่อครับ พ่อเชิญใครมาอีก?"หลี่ชางหยวนพูดว่า: "ปรมาจารย์เฟิง เฟิงเฟยหยาง"อะไรนะ!หลี่เซียวเว่ยตกตะลึงเกินกว่าจะวัดได้: "พ่อกำลังพูดถึงปรมาจารย์เฟิงเฟยหยาง ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ของนิกายฉีเหมินใช่ไหม แพทย์จักรพรรดิชั้นยอดที่เคยรับใช้ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม?"หลี่ฉางหยวนพยักหน้า: "ถูกต้อง"หลี่เซียวเว่ยยิ้มออกมาทันที: "ปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางเคยรับใช้ ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้วพร้อมกับความสำเร็จอันล้นหลาม แต่อิทธิพลของเขายังคงมีอยู่"“เมื่อเทียบกับปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางแล้ว เย่หงและคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับตัวตลก!”“ฮึ่ม เฟิงเซียวหลู่ เฟิงหยวนเจิ้ง พวกแกสมควรที่จะถูกเหยียบย่ำใต้ฝ่าเท้าของเราเท่านั้น!”เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาในที่สุดเฟิงเฟยหยางก็มาถึงหลี่ฉางหยวนกับหลี่เซี่ยวเว่ยรีบต้อนรับเขาทันที"การมาเยือนของปรมาจารย์เฟิงทำให้สถานที่แห่งนี้เปล่งประกายเหลือเกิน!"“ท่านปรมาจารย์เฟิง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 344
หนิงเป่ย: "ฉันคิดว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้เป็นงานหมั้นของเซี่ยวหลู่ พวกคุณจะมาให้ของขวัญกับฉันทำไม?"เย่หงและคนอื่น ๆ เข้าใจทันทีและเดินไปหาเฟิงเซียวหลู่ทุกคนในงานเลี้ยงเป็นบ้าคลั่งไปกันหมดคุณพระ พวกเรากำลังเห็นอะไร!ผู้นำจังหวัดกลุ่มนี้โค้งคำนับให้สามัญชน แถมเรียกเขาว่า "คุณ" อีกให้ตายเถอะ นี่คือคนธรรมดาจริงๆ เหรอ?นี่คงไม่ใช่คนใหญ่คนโตในกลุ่มลับหรอกนะเย่หงและคนอื่นๆ ล้อมรอบเป็นวงกลมรอบตัวเฟิงเซียวหลู่“เซียวหลู่ วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอ พวกลุงไม่มีอะไรจะให้เธอ ดังนั้นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จึงไม่ใช่การแสดงความเคารพ”“ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกลุงงๆ ดื่มอีกสองแก้วทีหลัง ฮ่าๆ”ด้วยเหตุนี้ เย่หงและคนอื่นๆ จึงมอบของขวัญที่พวกเขาเตรียมไว้ให้เย่หงและคนอื่น ๆ ร่ำรวยมากและมอบของขวัญฟุ่มเฟือยให้พวกเขาทั้งหมดมีภาพเขียนพู่กันและภาพวาดของคนดัง เครื่องสำอางหรูหรา เครื่องประดับ และอื่นๆ อีกมากมายของขวัญที่ถูกที่สุดก็เริ่มต้นที่หลักล้านโดยเฉพาะสร้อยคอเพชรสิบห้ากะรัตที่เย่หงมอบให้นั้นมีมูลค่าเกือบ 50 ล้านแหวนเพชรห้ากะรัตของหลี่เซียวเว่ยดูเหมือนตัวตลกเมื่ออยู่ตรงหน้าสร้อยคอเพชรเส้นนี
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 343
ใบหน้าของหลี่เสี่ยวเว่ยและหลี่ชางหยวนเหมือนโดนตบกลางสี่แยกในโอกาสที่ทุกคนรอคอยนี้ สามัญชนคนนี้กลับก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญ ซึ่งมันทำให้พวกเขารู้สึกอับอายจริงๆยิ่งไปกว่านั้น หลี่เซียวเว่ยยังเห็นว่าเฟิงเซียวหลู่ดูเหมือนจะมีความรู้สึกคลุมเครือกับคสามัญชนคนนี้อีกเขาตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนให้กับหนิงเป่ยเขาเดินขึ้นไปหยิบยาชีเฉียวหลิงหลง ศึกษาอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้นมา "ขอบคุณครับสำหรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ พวกเราชอบมันมาก"มีแขกในงานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น: "เซียวเหว่ยบอกว่าของขวัญชิ้นนี้มีราคาแพง ดังนั้นยาลูกกลอนชิ้นนี้จึงต้องมีค่ามาก"หลีเซียวเว่ยพูด: "ฉันเห็นมันตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ยาลูกกลอนนี้ขายในต่างประเทศในราคา 5000 บาทต่อหนึ่งกิโลกรัม"พึ้ด!ทุกคนก็หัวเราะเสียงดังลั่นกิโลกรัมละ 5,000 บาท แค่เจ็ดเม็ดนี้ก็ไม่มีมูลค่าถึง 2500 บาทด้วยซ้ำเขากล้าที่จะมอบของขวัญเน่าๆ แบบนี้ได้ยังไง นี่ไม่ใช่การดูถูกเฟิงเซียวหลู่กับเฟิงหยวนเจิ้งหรอกหรือ?ในฐานะผู้ว่าฯ ที่มีเกียรติ เฟิงหยวนเจิ้งจะเชิญสามัญชนคนนี้มาร่วมงานหมั้นได้อย่างไรนี่ไม่ใช่การลดระดับของพวก
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 342
หลี่เซียวเว่ยดุเฟิงเซียวหลู่ด้วยเสียงต่ำ: "เซียวหลู่ มีแขกผู้มีเกียรติมากมายอยู่ที่นี่ ทำไมเธอถึงทักทายสามัญชนแบบเขาด้วยล่ะ"“หลังจากนี้อย่าลืมเว้นระยะห่างจากเขา ทางที่ดีอย่าคุยกับเขาเลย จะได้ไม่เสียหน้า”เฟิงเซียวหลู่: "เข้าใจแล้ว"แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่หนิงเป่ยที่กินยาชีเฉียวหลิงหลงไป ประสาทการฟังของเขาก็ดีกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นเขาจึงยังคงได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจนหนิงเป่ยยิ้มอย่างขมขื่นแล้วโทรหาเย่หง ผู้นำจังหวัดและขอให้เขาพาคนสองสามคนมาสนับสนุนเฟิงเซียวหลู่หากหลี่เซียวเว่ยไม่ถูกจัดการในวันนี้ ชีวิตของเฟิงเซียวหลู่จะยุ่งยากขึ้นในอนาคตเย่หงที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ก็รับสายของหนิงเป่ย และรู้สึกยินดีทันทีคนใหญ่คนโตอย่างหนิงเป่ย เชิญพวกเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นเป็นการส่วนตัว นี่ถือเป็นเกียรติของพวกเขาอย่างยิ่งเย่หงวางงานทั้งหมดทันทีและเรียกสมาชิกทุกคนในทีมจังหวัดมางานเลี้ยงแน่นอนว่าของขวัญชิ้นใหญ่ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่นานแขกเกือบทั้งหมดก็มาถึงและเริ่มงานเลี้ยงหมั้นอย่างเป็นทางการพิธีกรกล่าวสุนทรพจน์บนเวที จากนั้นคู่บ่าวสาวก็แลกแหวนเพชรกันบนเวทีสิ่งท
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 341
“หากพวกเขาต้องการเห็นพวกสามัญชนจำนวนมากแบบนี้มาโผล่ที่นี่ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะคิดยังไงกับฉัน”เฟิงหยวนเจิ้งรู้สึกอับอายเล็กน้อย: "ผู้เฒ่าหลี่ คุณหนิงช่วยชีวิตฉันไว้... "ได้ๆหลี่ฉางหยวนโบกมืออย่างไม่อดทน: "คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีก ถ้าพวกสามัญชนมาอีก ก็จัดให้พวกเขานั่งที่ห้องโถงด้านข้าง"“อย่าให้แขกผู้มีเกียรติที่ฉันเชิญมาเห็นพวกเขาก็พอ”เฟิงเซียวหลู่อับอายขายหน้ามากเธอสังเกตท่าทีของหนิงเป่ยอย่างระมัดระวัง: " หนิงเป่ย คุณจะไม่โกรธใช่ไหม?"หนิงเป่ยส่ายหัว: “ไม่”เขาเบื่อหน่ายที่จะรู้จักคนประเภทนี้งั้นก็ดีแล้วเมื่อเห็นว่าหนิงเป่ยไม่โกรธ เฟิงเซียวหลู่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "พวกเขาก็เป็นแบบนั้น เป็นกลุ่มคนหัวสูง แต่อย่าใจแคบกับพวกเขาเลย"หนิงเป่ยถาม “เซียวหลู่ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าคุณมีแฟน”เห้อ!เฟิงเซียวหลู่ถอนหายใจลากยาว พร้อมความเศร้าสร้อยในสีหน้าข: "เรื่องมันยาวน่ะ"“หนิงเป่ย คุณยังจำครั้งก่อนที่คุณตีเย่เฉิน ลูกชายของผู้นำจังหวัดในงานประมูลได้หรือเปล่าคะ?”หนิงเป่ยพยักหน้า: “แน่นอน ผมจำได้”ครั้งล่าสุดที่หนิงเป่ยและเฟิงเซียวหลู่ไปร่วมงานประมูล เพื่อประมูลทรัพย
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 340
หนิงเป่ยไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรอยู่สักครู่หนึ่งคำถามแปลกๆ ที่ถามว่า ฉันจะรู้จักกับตัวเองได้ยังไง?ในที่สุดเขาก็หาคำตอบเจอ: "ฉันเคยเลี้ยงข้าวเขามาก่อน"เติ้งชิงชิวก็ตระหนักได้ว่า: "ไม่น่าแปลกใจเลย ขอฉันพูดดักไว้ก่อนเลยนะ นายไม่มีคุณสมบัติที่จะติดต่อกับคนคนนั้นได้"“ยังไงก็ตามหนิงเป่ย นายช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”หนิงเป่ย: “อะไร?”เติ้งชิงชิวพูด: "ฉันสงสัยว่านายเคยได้ยินหรือเปล่าว่าซือโปเทียน อดีตผู้นำของนิากยฉีเหมินกำลังจะเป็นผู้นำนิกายฉีเหมิน 28 นิกาย เข้ามาเพื่อปิดล้อมและจัดการกับเจ้าของวิลล่าจือจินหมายเลข 1 นี้"“ซือโปเทียนเพิ่งบรรลุไปอีกระดับ และความแข็งแกร่ก็ถึงระดับจักรพรรดิแห่งปรมาจารย์แล้ว”“จักรพรรดิแห่งปรมาจารย์คือระดับที่เทียบได้กับเทพสงคราม ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้นำนิกายหลักอีก 28 คนที่คอยสนับสนุน เจ้าของวิลล่าจื่อจินหมายเลข 1 คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน”“นายช่วยฉันโน้มน้าวเขาและขอให้เขาหลีกเลี่ยงอันตรายนี้ ฉันช่วยเขาจัดช่องทางหลบหนีและการเดินทางเอง”จากนั้นหนิงเป่ยก็จำได้ว่า วันนี้เป็นวันที่ซือโปเทียนประกาศท้าทายตัวเองไว้ไม่มีปัญหาหรอก มันยังไม่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 339
หลานเฟิงหวง: "เธอควรขอบคุณเจ้านายของฉันนะ"ใช่ๆ!เติ้งชิงชิวรีบหันกลับมาและขอบคุณหนิงเป่ยกับความมีน้ำใจหนิงเป่ยยังคงต้องไปศึกษาสิ่งของที่แม่ทิ้งไว้ต่อจากความพยายามของเขา ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการค้นพบ "ความทรงจำ" ที่ไม่ใช่ของตัวเขา และยังวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพแม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงคำเดียวระหว่างวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพและหมัดสายฟ้า พลังที่ปล่อยออกมานั้นแตกต่างกันอย่างมากผู้ฝึกตนโบราณแบ่งออกเป็นสี่ระดับ: นภา ธรณี มืดและสว่าง โดยที่ระดับหนึ่งแทนคือระดับนภาหมัดสายฟ้าเป็นวิชาระดับสว่างซึ่งต่ำที่สุด ในขณะที่เทคนิคสายฟ้ามหานภาเป็นวิชาระดับมืดหนิงเป่ยใช้เวลาถึงสี่วันสี่คืนในการฝึกฝนวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ“สายฟ้าฟาด จงมา!”ตู้ม!สายฟ้าฟาดลงบนท้องฟ้าที่สดใส และลำแสงของสายฟ้าก็ฟาดตกลงมาจากกลางอากาศ ทำลายวิลล่าที่อยู่ใกล้เคียงกลายเป็นซากปรักหักพังพลังนี้มีมากกว่าหมัดสายฟ้าถึงห้าเท่า!ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีสายฟ้าเล็กๆ ปะทุออกมาจากร่างมนุษย์ซึ่งกลืนกินแก่นแท้อย่างมากวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ เรีกยฟ้าร้องมาจากกลางท้องฟ้า ซึ่งใช้พลังงานเพียงเล็กน้อยเท่านั้นหนิงเป่ยไม่
