บทที่ 160

เติ้งชิงชิวมองไปที่หนิงเป่ย "หนิงเป่ย มอบทะเบียนสมรสให้ฉัน แล้วฉันจะปกป้องนายให้ปลอดภัย เป็นยังไงบ้าง?"

ทะเบียนสมรส?

ร่องรอยของความประหลาดใจแวบขึ้นมาในดวงตาของอันเคอซิน

หนิงเป่ยหมดคำจะพูดกับเติ้งชิงชิวจริงๆ

ทำไมเธอถึงเหมือนคนโรคจิต คอยติดตามเขาไม่จบไม่สิ้น

และทุกครั้งที่เธอปรากฏตัว มักจะทำตัวสูงส่ง โดยบอกว่าต้องการ "ช่วย" เขาให้พ้นจากปัญหา

เป็นประสาทหรือเปล่าเนี่ย

หนิงเป่ยพูดอย่างหงุดหงิด "ฉันบอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าฉันฉีกทะเบียนสมรสทิ้งไปนานแล้ว"

"ฉันสามารถจัดการเรื่องของตัวเองได้โดยไม่ต้องให้เธอเข้ามาแทรกแซง"

ปากแข็ง

แน่นอนว่าเติ้งชิงชิวไม่เชื่อว่าหนิงเป่ยจะฉีกทะเบียนสมรสได้ลงคอ "นายจัดการ นายจะจัดการยังไง คราวนี้คู่ต่อสู้ของนายคือลูกชายของหลงซ้วยนี่หน่ะ"

"แม้ว่าเทพสงครามคุนหลุนจะมาก็ไม่สามารถช่วยนายได้ ยิ่งไม่ต้องพูดเทพสงครามคุนหลุนถูกจำคุกเพราะนาย"

หนิงเป่ย "นี่ไม่ใช่เรื่องที่เธอมากังวล"

เติ้งชิงชิวกลอกตามองบนใส่หนิงเป่ยอย่างดุเดือด "เอาล่ะ ฉันจะเฝ้าดูจากข้างๆ แล้วกัน และดูว่านายจะรอดจากอุปสรรคนี้ได้อย่างไร"

"ถ้าอีกเดี๋ยวนายอยากขอร้องให้ฉันออกมือช่วย งั้นก็จะไม่ได้ง่าย