“ ช่างเถอะ คงไม่มีอะไรหรอก ” แล้วอี้ชิงก็เปิดตู้เสื้อผ้าค้นชุดคลุมตัวยาวเนื้อผ้าบางเบามันลื่นนุ่มมืออย่างยิ่ง มาสวมใส่บนร่างอวบเพียงตัวเดียว เมื่อสวมลงบนร่างอวบแล้วรู้สึกสบายเนื้อตัวอย่างยิ่ง นางจึงไม่ได้สวมกางเกงและเอี๊ยมข้างในอีกชั้นหนึ่ง เพราะนอนแค่เพียงผู้เดียวคงไม่มีอะไร
แล้วนางจึงได้เดินไปทรุดนั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ลงมือทาเครื่องประทินผิวเพื่อบำรุงผิวหน้าและลำคอขาวผ่องน่าลูบไล้ เครื่องประทินผิวที่มีกลิ่นหอมเหล่านี้ราคาคงจะแพงมาก นางไม่เคยใช้มาก่อน เมื่อทาแล้วรู้สึกสบายผิวดี อี้ชิงหยิบหวีมาสางผมนุ่มสลายที่ยาวจนถึงกลางหลังของนางช้าๆ จนมันนุ่มสลวย แล้วจึงได้เดินไปรินน้ำดื่มเล็กน้อยพอให้ชุ่มคอแล้วจึงได้เดินที่เตียงนอนใหญ่เพื่อเข้านอน นางเป็นเจ้าสาวที่จะว่าไปก็อนาถไม่น้อย เข้าหอโดยที่ไม่ต้องรอเจ้าบ่าวดังเช่นเจ้าสาวคนอื่นๆ เพราะคงไม่มีวันที่เจ้าบ่าวของนางจะมาเข้าหอ
อี้ชิงครุ่นคิดขณะที่นางเอนกายลงนอนบนหมอนนุ่มๆแล้วดึงผ้าผวยผ้านุ่มลื่นห่มสบายตัวอย่างยิ่งขึ้นมาห่มบนร่างอวบแล้วหลับพริ้มลงทันที เวลาผ่านไปอี้ชิงที่เหน็ดเหนื่อยไม่น้อยกับการเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวในวันนี้ก็หลับผล็อยไปทันที ครู่หนึ่งหลังจากนั้น ผ้าผวยของนางที่ห่มเอาไว้ถึงอกอวบก็ค่อยเลื่อนหลุดลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้าของนาง สาปเสื้อที่มันอ้าน้อยก็ค่อยเลิกขึ้นจนหลุดจากอกอวบใหญ่นั้นเปิดเผยอกอวบใหญ่ขาวผ่องมีผลอิงเถาสีชมพูเข้มสั่นระริกเหมือนรอคอยอะไรบางอย่าง มีเสียงกลืนน้ำลายเบาๆดังขึ้น แล้วอยู่ๆผลอิงเถานั้นก็สั่นไหวคล้ายถูกเลียและมันเริ่มเปียกปอนชุ่มโชกไปทั้งสองข้าง ครู่หนึ่งผลอิงเถานั้นก็เริ่มแข็งเป็นไตคล้ายมันทั้งถูกดูดและเลียอย่างรุนแรง
“ อ๊าาา อ๊าาา อ๊าา ซี๊ด อ๊ะ อ๊ะ อย่านะ อย่าดูด อย่าดูดมันนะ อ๊าายย อ๊าา ” ปากอวบอิ่มของอี้ชิงร้องครางออกมาเบาๆ นางกำลังฝันว่าถูกบุรุษรูปหล่อดวงตาคมดุและร่างสูงใหญ่ล่ำสัน กล้ามเนื้ออกของเขาแน่นและลื่นเป็นมันน่าลูบไล้ยิ่งนัก กำลังดูดผลอิงเถานางอย่างเมามัน เขาทั้งดูดมันจนติดเข้าไปในปากหนาที่ร้อนรุ่มนั่นและทั้งเลียและใช้ลิ้นสากดุนดันมันไปมา อี้ชิงเสียว เสียวเหลือเกิน อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน นางหลับหูหลับตาร้องครวญครางอย่างเสียวซ่าน นางไม่อยากจะตื่นจากฝันวาบหวามนี้เลย
เมื่อเขาดูดผลอิงเถาของนางจนพอใจแล้วก็เลียร่างอวบของนางไปจนทั่ว เขาทั้งบีบเค้นและฟอนเฟ้นร่างอวบของอี้ชิงไปจนทั่ว มือหนาที่นางรู้สึกถึงมันได้ก็เลื่อนมาฟอนเฟ้นอกอวบของนางจนเนื้อของมันปลิ้นออกมาตามร่องนิ้วของเขาไปมา อี้ชิงดิ้นพล่านเพราะนางเสียว เสียวเหลือเกิน สองขาอวบของนางเบียดชิดเข้าหากันเพราะนางเสียว เสียวจนต้องพยายามเบียดต้นขาอวบเข้าหาและถูไถมันเข้าด้วยกัน รูเสียวของนางบัดนี้มีน้ำรักของนางไหลรินออกมาอย่างมากมาย “ อ๊าย ซี๊ด อ๊าายย อ๊าา ข้าเสียว เสียวเหลือเกิน อ๊าาา ” นางร้องครวญครางเสียงกระเส่า
ขณะที่มือหนาที่ร้อนรุ่มคู่นั้นก็เลื่อนลงมาที่รอยแยกของร่องอวบของนางแล้วสอดนิ้วแกร่งเข้าไปในร่องอวบที่กำลังฉ่ำน้ำรักของนาง เขาสอดนิ้วกลางเข้าไปแหย่ที่รูเสียวของนางแล้วถอกเข้าถอกออกช้าๆและสะกิดเมล็ดดอกไม้ของนางไปมา จนสะโพกอวบแอ่นขึ้นเพราะความเสียวที่เพิ่มพูนอย่างมากมาย
“ อ๊ายย อ๊าา อ๊าา อ๊าย อ๊าายย อ๊ายยย ” ร่างหนาสูงใหญ่นั้นเลื่อนตัวของเขาลงไปที่ร่องอวบของนาง มือหนาแยกขาขาวอวบออกจากกัน แล้วก้มลงไล้เลียร่องเสียวของนาง ลิ้นสากที่ร้อนรุ่มนั้นเลียร่องเสียวของนางจนทั่ว ขณะที่อี้ชิงดิ้นพล่านร้องครวญครางอย่างบ้าคลั่ง นางเสียว เสียวจนทนแทบไม่ไหวแล้ว อี้ชิงหลับหูหลับตาร้องครวญครางไม่ขาดปากสะโพกอวบก็โยกขยับเข้าหาใบหน้าหล่อคมนั้นอย่างทนต่อไปไม่ไหว นิ้วแกร่งที่ถอกเข้าออกแหย่รูเสียวของนางไปมานั้นสอดเข้าไปในร่องอวบคราวเดียวจนมิดด้าม
“ อ๊ายย เจ็บนะ เจ็บ ข้าเจ็บนะ อ๊าายย ” นางกรีดร้องเพราะความเจ็บที่อยู่ ๆก็เกิดขึ้นอย่างมากจนความเสียวหายไปกว่าครึ่ง เมื่อแช่นิ้วแกร่งเอาไว้ครู่หนึ่ง เขาก็ชักเข้าสุดออกสุดช้าๆ เนิบนาบแล้วจึงเร่งเข้าออกอย่างรุนแรง “ อ๊าย อ๊าาา อ๊า เสียวเสียวเหลือเกิน อ๊าาา อ๊าาา ” นิ้วแกร่งชักเข้าชักออกอย่างรุนแรงเร่งจังหวะให้รวดเร็วถี่ยิบจนกระทั่งสะโพกอวบของอี้ชิงกระตุกหลายๆครั้งแล้วปล่อยน้ำรักพุ่งออกมาเป็นสายอย่างรุนแรงเพราะความเสียวอย่างที่สุดของนาง
เมื่อเงาร่างหนานั้นหลบวูบจากน้ำรักที่พุ่งเป็นสายออกมาอย่างรุนแรงของนางแล้ว เขาก็กลับมาก้มลงเลียร่องอวบที่ฉ่ำน้ำรักของนางอย่างเมามัน นิ้วแกร่งก็ถอกเข้าถอกแหย่รูเสียวของนางอีกครั้งอย่างหยอกเย้า ขณะที่ดูดเมล็ดดอกไม้ของนางอย่างรุนแรง ความเสียวซ่านที่ทวีขึ้นอีกครั้งอย่างมากมายของอี้ชิง ที่บัดนี้เสียวยิ่งกว่าเดิมอีก “ อ๊าา ซี๊ด อ๊าย ได้โปรด นายท่านได้โปรด เอาข้า เอาข้าเสียที ข้าเสียวหลือเกิน เสียวจนทนไม่ไหวแล้ว อ๊าาย อ๊าาาา อ๊าาย ” ในฝันนั้นนางรับรู้ว่าเขาคือนายท่าน และนางต้องการเขา ต้องการท่อนเอ็นใหญ่ยาวของเขาที่มันกระทบร่างอวบของนางไปมาจนรู้สึกได้ว่ามันทั้งใหญ่ทั้งยาวและแข็งชัน
“ อ้อนวอนข้าสิ หญิงร่าน หญิงชั้นต่ำเช่นเจ้าคงจะเสียวมากล่ะสิ แพศยาร่านรักเช่นนี้ คงจะอยากให้ข้าขย่มเต็มทีแล้ว บอกข้ามาว่าใช่หรือไม่ ” อี้ชิงได้ยินคำพูดเหยียดหยามนั้นเต็มหู แต่นางยอมรับ ยอมรับว่า นางอยาก นางอยากเหลือเกิน ต้องการมันเหลือเกิน “ ใช่เจ้าค่ะ ข้าคือหญิงร่าน หญิงชั้นต่ำที่กำลังร่าน ร่านเหลือเกิน อยากจะได้ท่อนเอ็นใหญ่ ๆ ของนายท่าน ได้โปรดเจ้าค่ะ ได้โปรดแทงมันเข้ามา แทงข้าเจ้าค่ะ ” อี้ชิงร้องครางด้วยเสียงกระเส่าบอกเขา ใบหน้าหล่อเหลานั้นยกยิ้มสมใจ เขาขยับกายให้ท่อนเอ็นยาวใหญ่ที่แข็งขึงเหลือเกินนั้นจ่อที่รูสวาทของนางแล้วค่อยดันมันเข้าไป อี้ชิงกรีดร้องเสียงดังเพราะนางเจ็บ เจ็บเหลือเกิน
“ อ๊าาย เจ็บเหลือเกิน นายท่านเจ้าขา ข้าเจ็บ ” ร่างหนากระซิบเบาๆ “ จุ๊ๆ อดทนหน่อย อีกเดี๋ยวเจ้าก็จะมีแต่ความเสียวเชื่อข้า ” แล้วใบหน้าหล่อคมนั้นก็ก้มลงประกบจูบปากอวบอิ่มที่ร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างของเขา จนเขาเองก็เสียว เสียวเหลือเกิน จนปลายหัวหยักมีน้ำรักไหลยืดออกมาอย่างมาก มันแปลว่าเขาต้องการนางเหลือเกิน คราวนี้ท่านแม่หาหญิงงามได้ถูกใจเขายิ่งนัก นางเป็นหญิงชาวบ้านธรรมดาแต่เด็ดยิ่งกว่านางโลมอันดับหนึ่งที่เขาเคยเชยชมเสียอีก นางทำเขาติดใจเสียแล้ว ไม่เสียแรงที่ท่านแม่แต่งนางมาเป็นฮูหยินของเขา ใช่แล้ว เขาคือคุณชายหม่าเฟยหลงสามีของนาง
คุณชายหนุ่มจูบปากอวบอิ่มของเมียหมาด ๆ ของเขาอย่างเร่าร้อน เขาทั้งดูดลิ้นเล็กของนางและส่งลิ้นสากเข้าเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กของนางอย่างเมามัน อี้ชิงที่เคลิบเคลิ้มด้วยจูบที่หลอกล่อให้นางหลงมัวเมาจนหลงลืมไปสิ้น ตัวของนางเหมือนล่องลอยเบาหวิว ขณะนั้นร่างหนาก็ดันท่อนเอ็นแข็งชันของเขาเข้าไปจนมิดลำกาย รูสวาทของนางบีบท่อนเอ็นแข็งขึงของเขาจนมันเจ็บไปหมด แต่ก็เสียวมากเช่นกัน เมื่อแช่เอาไว้เพียงครู่เขาก็ค่อยขยับมันเข้าออกช้าๆเข้าสุดออกสุดด้วยจังหวะเนิบนาบแล้วก็ค่อยเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนกลายเป็นโยกขย่มร่างอวบของเมียหมาดๆอย่างรุนแรงและรวดเร็วยิ่งขึ้น บั้นเอวหนาของเขาเหมือนมันมีชีวิตของตนเอง มันโยกอย่างบ้าคลั่งทิ่มแทงร่องอวบของนางอย่างเมามัน จนกระทั่ง “ ข้าจะเสร็จแล้ว จะเสร็จแล้วนายท่าน ” อี้ชิงร้องครวญครางจนแทบไม่มีเสียง เพราะนางเสียว เสียวจนแทบจะขาดใจอยู่แล้ว สะโพกอวบกระตุกหลายๆครั้งแล้วน้ำรักของนางก็ไหลออกมาอย่างมากมาย ขณะที่บั้นเอวสอบก็โยกแทงเข้าออกรูสวาทของนางอย่างบ้าคลั่งจนสะโพกหนาของเขากระตุกเกร็งหลายครั้งแล้วแตกพ่ายปล่อยน้ำรักอุ่นๆเข้าไปในรูสวาทของเจ้าสาวหมาดๆ จนหมดทุกหยาดหยุด เงาร่างหนาหอบอย
ยามเฉินมีเสียงเคาะประตูเรือนเบาๆ แล้วก็มีีเสียงเปิดประตูเข้ามาและมีเสียงฝีเท้าเดินเบาๆเข้ามาจนถึงหน้าห้องนอนยกมือเคาะอีกครั้งแล้วจึงได้เปิดเข้ามา สาวใช้ตัวเล็กที่มีผมสองจุกบนหัวของนางโผล่หน้าเข้ามาตามมาด้วยบ่าวชายที่ยกถังน้ำร้อนเข้ามาสองคน หย่งเอ๋อก้าวเข้ามาเปิดประตูออกกว้าง “ พวกเจ้ารีบเข้ามาเร็วๆเข้า ” นางกระซิบเบาๆบอกพวกเขา บ่าวชายสองคนรีบหิ้วถังน้ำร้อนใบใหญ่เดินตรงไปที่หลังฉากกั้นแล้วรีบปล่อยน้ำในอ่างออกจนหมด แล้วยกถังน้ำร้อนเทเข้าไปในถังจ้วงตักน้ำในโอ่งใบใหญ่ที่เป็นน้ำเย็นลงผสมในอ่างจนอุ่นจัด“ เสร็จแล้วหย่งเอ๋อ พวกข้าไปก่อนนะ ” บ่าวชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นแล้วพวกเขาก็เร่งฝีเท้าก้าวออกไปจากห้องนั้นพร้อมกับหิ้วถังไม้ใบใหญ่นั้นกลับไปด้วย “ เดี๋ยวพวกเจ้า ไม่คิดจะอยู่เป็นเพื่อนข้าก่อนหรือไงกัน ” แต่เสียงของหย่งเอ๋อนั้นก็ไม่มีผู้ใดอยู่ฟังนาง บ่าวชายทั้งสองนั้นพร้อมที่จะไม่ฟังเสียงใดๆอยู่แล้ว ทำเป็นไม่ได้ยินแล้วเร่งฝีเท้าออกไปจากเรือนหลังนี้อย่างเร่งรีบ แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะพวกเขาเสร็จหน้าที่ที่จะต้องเข้าไปในเรือนหลังนี้ในวันนี้แล้ว งานของผู้อื่นนั้นก็เรื่องของพวกเขาก็แล้วกัน แม้จะเห็น
เมื่อแต่งกายเสร็จแล้วอี้ชิงก็เดินไปนั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง โดยมีหย่งเอ๋อลงมือหวีผมให้นางแล้วเอ่ยชวนคุย “ ฮูหยินน้อย ข้าชื่อหย่งเอ๋อนะเจ้าคะ มีอะไรก็เรียกใช้ข้าได้ ข้าเป็นสาวใช่้ประจำตัวของท่าน อีกสักครู่จะมีบ่าวยกสำรับมาให้ท่านที่ห้องข้างนอก แต่งตัวเสร็จแล้วก็ไปรับอาหารเช้าก่อนนะเจ้าค่ะ ” อี้ชิงพยักหน้า “ ขอบใจนะ ” หย่งเอ๋อยิ้มให้นางจนตาหยี “ ไม่ต้องขอบอกขอบใจหรอกเจ้าค่ะ หย่งเอ๋อเป็นสาวใช้ แต่หวังอย่างเดียวว่าท่านคงจะอยู่ที่นี่ได้นานที่สุดนะเจ้าค่ะ ” อี้ชิงทำหน้างงงัน “ เจ้าหมายความว่าอย่างไรกัน ” หยงเอ๋อที่พลั้งปากไปแล้วรีบเอ่ยว่า “ ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ หย่งเอ๋ออยากจะรับใช้ฮูหยินน้อยไปนานๆ อยากให้ท่านอยู่ที่นี่ไปนานๆ และท่านไม่ต้องไปทำงานอะไรนะเจ้าค่ะ ท่านเพียงพักอยู่ที่เรือนนี้ จะมีคนยกอาหารมาให้ท่านทั้งสามมื้อ หากฮูหยินอยากจะทานอะไรเป็นพิเศษก็บอกข้าได้ และไม่ว่าต้องการอาภรณ์ใหม่ๆหรือเครืื่องประดับก็บอกกับข้าได้ ข้าจะไปบอกพ่อบ้านหม่าให้เจ้าค่ะ และช่วงแรกนี้ยังไม่ควรออกไปข้างนอกนะเจ้าคะ หากอยู่ไปนานๆฮูหยินน้อยเบื่อๆก็ลองถามพ่อบ้านหม่าได้เจ้าค่ะ ว่าจะออกไปเที่ยวข้างนอกจวนได้หรือไม่ ”
“ เมื่อคืนเป็นอย่างไรบ้าง เจ้าไปแอบฟังเหตุการณ์ที่เรือนของเฟยหลงได้ความเช่นไร ” ฮูหยินใหญ่เอ่ยถามพ่อบ้านหม่าที่ยืนอยู่ตรงหน้านาง “ ข้าไปยืนฟังอยู่เกือบชั่วยามขอรับ นายน้อยร่วมรักกับเจ้าสาวของเขาอย่างมีความสุขมากขอรับ หญิงชาวบ้านผู้นี้นับว่าไม่ธรรมดา นางแต่งตัวในชุดเจ้าสาวเมื่อวานสลัดคราบหญิงชาวบ้านออกไปอย่างหมดจด นางดูเหมือนคุณหนูในห้องหอของจวนใหญ่ๆเลยด้วยซ้ำของรับ ข้าคิดว่านายน้อยต้องพึงใจนางมาก เพราะนางนอนหลับจนกระทั่งหย่งเอ๋อไปปลุกนาง ตอนใกล้รุ่งข้าให้จางหมั่นไปลอบแอบฟังที่เรือนนั้นอีกครั้ง เขามารายงานว่าได้ยินเสียงสตรีผู้นั้นร้องครวญครางปานจะขาดใจ แสดงว่านายน้อยยังคงร่วมรักกับนางจนถึงใกล้รุ่ง ถ้าเป็นเช่นนี้อีกไม่นานนายน้อยจะต้องฟื้นขึ้นมาได้อย่างแน่นอนขอรับ หญิงผู้นี้คงจะเกิดมาเพื่อนายน้อยของพวกเราอย่างที่ท่านซินแสบอกอย่างแน่นอน เพราะเขานำวันเดือนปีเกิดของนางไปตรวจสอบดูแล้ว นางมีดวงชะตาที่เกื้อหนุนนายน้อยของรับ ดวงของนางดีกว่าคุณหนูสองสามคนก่อนหน้านี้อีก และแม้นางฐานะต่ำต้อยไม่คู่ควรกับนายน้อย แต่หากนางน้อยพอใจนาง อนาคตก็สามารถรับนางเป็นเมียรองได้นะขอรับ ” ฮูหยินใหญ่พยักหน้าอย่าง
กลางดึกคืนนั้นขณะที่อี้ชิงกำลังหลับไหล นางนอนทอดกายบนฟูกหนานุ่ม ขณะนั้นมีร่างหนาล่ำสันร่างสูงใหญ่คนเดิมปรากฏกายขึ้นที่ข้างเตียงนอนสี่เสาที่นางนอนทอดร่างอยู่บนฟูกหนานุ่มนั้น เขาจ้องมองใบหน้าหวานของนาง แล้วก้าวขึ้นเตียงไปทรุดนั่งข้างๆร่างอวบของนาง มือหนาเลิกผ้าผวยผืนนุ่มนั้นขึ้น และดึงผ้ารัดเอวของนางออกจนสาปเสื้อคลุมสีขาวผ้าเนื้อนุ่มลื่นของนางเผยอออก จนเปิดเปลือยอกอวบใหญ่ขาวผ่อง นางไม่ได้ใส่เอี๊ยมตัวในเอาไว้ ทั้งเนื้อทั้งตัวนางสวมเพียงชุดคลุมบางเบาสีขาวตัวนี้เท่านั้น เขายกยิ้มอย่างถูกใจ อาภรณ์ที่นางสวมนี้เหมาะกับร่างอวบของนางมาก เขาก้าวขึ้นไปคล่อมร่างอวบของนางแล้วก้มลงพรมจูบแก้มนวลปลั่งของนางอย่างนุ่มนวลด้วยความรักใคร่ เขาพรมจูบจนทั่วแล้วไล้เลียใบหูขาวผ่องของนางจนกระทั่งอี้ชิงครางเบาๆ เมื่อไล้เลียใบหูของเขาจนพอใจแล้ว ก็ก้มลงมาชิมความหวานของผลอิงเถาที่มันเหมือนสั่นระริกเชิญชวนเขาอยู่ ตั้งแต่เขาได้เสพสมกับนางในครั้งแรก เขารู้สึกติดใจในร่างอวบนี้ไม่น้อย นับเป็นครั้งแรกที่เขายอมรับว่าหญิงที่นอนทอดร่างของนางบนเตียงใหญ่ของเขานี้คือเมีย ปกติแล้วคุณชายใหญ่นั้นมิชอบให้ผู้อื่นมาอาศัยอยู่ในเรือ
ขณะที่ร่างอวบด้านข้างเขาที่ตกอยู่ในความฝัน นางพลันสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากฝันที่วาบหวาม สุขสมใจแทบจะขาด ร่างอวบที่ชื้นเหงื่อลืมตาขึ้น หายใจหอบถี่อยู่ครุ่หนึ่ง แล้วค่อยๆยันกายอวบของนางที่บัดนี้เปลือยเปล่า อาภรณ์สีขาวบางเบาของนางหล่นลงไปอยู่บนพื้นข้างเตียง อี้ชิงลุกขึ้นนั่ง ผมเผ้าที่ยาวสยายยุ่งเหยิง มือบางยกขึ้นเสยผมตนเองนางก้มลงมองร่างอวบที่เปลือยเปล่าของตนเอง มือบางยกขึ้นลูบที่อกอวบใหญ่ของนาง มันชื้นไปด้วยเหงื่อและที่ยอดอกอวบนั้นมันยังแข็งเป็นไตและดูบวมเป่ง ความรู้สึกที่ถูกปากหนาดูดดื่มอย่างรุนแรงยังคงซานซ่านติดตรึงใจของนาง ขณะที่ร่องสวาทที่ยังคงความเสียวและฉ่ำไปด้วยน้ำรักมากมายจนนางรู้สึกได้ เกิดอะไรขึ้นกับข้ากัน อยู่ ๆคำว่านายท่านก็ปรากฏขึ้นในโสตปราสาทของนาง นายท่าน นายท่าน นางครางออกมาเบาๆ นางคิดว่านางไม่ได้ฝันไป นางไม่เชื่ออย่างเด็ดขาดว่านางฝันไป มันเหมือนจริงจนเกินไป เหมือนนางเพิ่งร่วมรักกับสามีที่นางเพิ่งแต่งงานกับเขา แต่เมื่อตื่นขึ้นมาเขากลับหายไป เขาเหมือนไร้ตัวตน แต่ยามที่ทั้งสองเริงสวาทกันนั้นมันช่างสุขสม ซาบซ่านจนเกินที่จะเป็นเพียงฝันไป สัมผัสของเขายังติดตรึงไปทั้งร่าง อี้ชิง
“ พ่อบ้านหม่า สะใภ้ใหญ่ของข้าขออนุญาติออกไปข้างนอกอย่างนั้นหรือ นางจะไปที่ใดกัน ” พ่อบ้านหม่ารีบรายงานฮูหยินใหญ่ “ นางขอไปเดินเที่ยวตลาด เห็นว่าอยากจะได้อาภรณ์และเครื่องประทินผิวใหม่ ขอรับ ” ฮูหยินใหญ่พยักหน้า“ เช่นนั้นเองหรือช่างนางเถิด นางอยู่รอดในเรือนเฟยหลงก็ดีแล้ว เจ้าลงไปที่ห้องใต้ดินกับข้า ข้าจะไปดูบุตรชายของข้าว่าวันนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง ” ฮูหยินใหญ่ลุกขึ้นเดินนำหน้าพ่อบ้านหม่าออกไปจากห้องโถงหน้าเรือนหลักแล้วเดินไปที่ห้องทางด้านหลัง พ่อบ้านหม่ารีบเดินไปที่ชั้นหนังสือที่มีช่องลับซ่อมปุ่มกดปิดเปิดช่องทางลงไปห้องใต้ดิน ชั้นหนังสือนั้นเลื่อนออกไป เปิดเผยประตูหินที่มันเลื่อนเปิดออกจนมองเห็นบันไดหินทอดลงไปสู่ชั้นใต้ดิน ฮูหยินใหญ่ก้าวลงไปตามบันไดหินบนผนังตามทางเดินจากบันไดลงไปมีตะเกียงดวงเล็กจุดเอาไว้เป็นระยะ ทำให้มองเห็นทางเดินลงสู่ห้องใต้ดิน เมื่อฮูหยินใหญ่และพ่อบ้านหม่าเดินลงมาจากถึงห้องใต้ดินนั้นแล้ว ก็เดินมุ่งตรงไปที่เตียงน้ำแข็งที่มีไอเย็นลอยขึ้นมาเป็นระยะ บนเตียงน้ำแข็งแสนเย็นยะเยือกนั้นมีร่างล่ำสันสูงใหญ่ที่มีใบหน้าหล่อเหลาคมคายหน้าตาดังเช่นบุรุษในภาพเขียนในห้องนอนที่เรื
คืนวันนั้นทุกอย่างเงียบสงบ ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น อี้ชิงนอนหลับสบายนางไม่ได้ฝันร้ายอันใด นางนอนหลับรวดเดียวจนสะดุ้งตื่นตอนที่ได้ยินเสียงไก่ขันมาจากที่ไกลๆ นางลืมตาขึ้นอย่างสดชื่น สบายใจยิ่งนัก นางยกมือขึ้นยกตัวบิดขี้เกียจไปมา “ ได้ผลจริงๆด้วย หลับสบายมากเลย ” แล้วอี้ชิงเอนกายนั่งพิงหัวเตียงเพื่อจะต้องรอให้หย่งเอ๋อและบ่าวชายยกน้ำร้อนมาเทให้นางก่อนในเช้าวันนี้เพราะรู้สึกว่าอากาศเย็นไม่น้อยขณะที่อี้ชิงเอนกายอย่่างสบายอยู่นั้นหูของนางแว่วเสียงถอนหายใจเหมือนขัดใจอะไรบางอย่าง นางหันขวับมองไปรอบๆก็ไม่เห็นสิ่งใดผิดปกติ นางอาจจะคิดไปเองก็ได้ คงไม่มีอะไรหรอก แต่ที่มุมมืดมุมหนึ่งในห้อง ปรากฏร่างหนาของสามีของนางยืนอยู่ ดวงตาคมจ้องมองร่างอวบบนเตียงอย่างหมายมาด คิดป้องกันผัวไม่ให้นอนด้วยเช่นนั้นหรือ มันไม่ได้ผลหรอก ยิ่งข้าเห็นเจ้าในอาภรณ์สีแดงมันยิ่งเร้าใจอยากจะเริงรักกับเจ้าจะแย่ แต่ข้าอยากจะเห็นเท่านั้นว่าเจ้าจะรู้สึกเช่นไรที่เมื่อคืนข้าไม่ได้นอนกับเจ้า แต่อย่าดีใจไปเลย แล้วคืนนี้เจ้าจะได้รู้ อยากจะได้ร่างที่มีเนื้อหนังเช่นนั้นหรือ คืนนี้ข้าจะจัดให้เจ้าอย่างสมใจ เมื่ออาบน้ำอย่างสบายใจแล้ว อี้ชิงก
“ เป็นอย่างไรเล่า เมียรัก สิ้นฤทธิ์แล้วใช่หรือไม่ ตอนนี้ชัดแล้วหรือไม่ว่าเจ้าเป็นเมียของพี่ และต่อไปก็ต้องเป็นแม่ของลูกพี่ด้วย พี่รักเจ้านะ รักเจ้าเพียงผู้เดียวเมียรัก “ อี้ชิงเงยหน้ามองสบตาที่มองนางอย่างรักใคร่นั่น นางยอมแพ้้แล้ว นางเองก็รักเขาไม่น้อย แค่นางน้อยใจที่เขาหมางเมินและน้อยใจที่นางต่ำต้อยเกินไปที่จะเป็นฮูหยินของเขา และนางเข็ดไม่อยากจะเจ็บปวดต่อไปอีกแล้ว แต่เมื่อโชคชะตาทำให้ท่านพี่กลับมาจดจำนางได้ และรับนางกลับเข้าจวนหม่ามาเช่นนี้แล้ว นางก็จำต้องยอมรับและรักเขาดังที่ใจนางเองก็ต้องการ” เจ้าค่ะ ข้าคือเมียของท่านพี่ และต้องเป็นเมียเพียงผู้เดียวด้วยนะเจ้าคะ หากท่านพี่หาเมียเพิ่มข้าจะกลับบ้านของข้าทันที ข้าไม่อยากใช้สามีร่วมกับหญิงใด และไม่ยอมเป็นเมียน้อยของชายใดเช่นกัน แม้ข้าจะต่ำต้อย ยากไร้ แต่ก็ไม่อยากจะเป็นอนุในจวนของผู้ใดเจ้าค่ะ " “ เมียรัก เจ้าไม่ต้องกังวลไปหรอก พี่เป็นชายที่รักเดียวใจเดียว ไม่เจ้าชู้ หากไม่พี่คงไม่ไปตามเจ้ากลับมาหรอก หญิงงามเมืองนี้ออกจะมากมาย และอดีตคู่หมั้นที่งดงามไม่น้อยก็กลับมาขอคืนดีกับพี่แล้วด้วยซ้ำแต่พี่ปฏิเสธนางไปเพราะพี่มีเมียแล้ว เจ้ายังไม่เชื
คุณชายหม่าเงยหน้าขึ้นจากอกอวบของนาง เขาจ้องมองนางด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความต้องการอย่างมากมาย จนอี้ชิงเบือนหน้าหลบสายตาคมนั้น คุณชายหนุ่มถอดอาภรณ์ของตนเองทีละชิ้นขณะที่ตาก็จ้องมองใบหน้าหวานที่เริ่มแดงระเรื่อแก้มของนางน่าจูบยิ่งนัก เมื่อกายล่ำสันที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามหนั่นแน่นไปทั้งตัวเปลือยเปล่าเขาก็เบียดต้นขาแข็งแกร่งนั้นแทรกผ่านเรียวขาขาวอวบทั้งสองข้างของนาง แล้วถูไถเสียดสีโหนกบุปผาไปมา แค่เพียงเท่านี้ก็ส่งผลให้อี้ชิงร้องครวญครางอย่างบ้าคลั่งแล้ว นางบิดกายไปมาเพราะความเสียวที่เพิ่มขึ้นอย่างมากมาย ไม่ใช่การดิ้นรนหนีไปจากคนบนร่างอีกแล้ว ปากก็ร้องครวญครางด้วยเสียงหวาน มือหนาเลื่อนขึ้นไปกอบกุมทรวงอกอวบใหญ่ของนาง แล้วฟอนเฟ้นมันหนักเบาสลับกันไป จนทำให้อี้ชิงผวาร่างขึ้นอย่างวาบหวามเหลือเกิน นางหายใจสะดุด สะบัดร้อนสะบัดหนาว สมองก็ขาวโพลนไปหมด คิดสิ่งใดไม่ออกแล้ว เวลานี้สติของนางกระเจิดกระเจิงไม่น้อย สัมผัสที่ทำให้นางเสียวไปหมด จนลืมสิ้นทุกสิ่ง ความโกรธ ความน้อยเนื้อต่ำใจที่พวกเขาดูถูกว่านางต่ำต้อยไม่คู่ควรกับเขาจนนางไม่อยากจะกลับมาใช้ชีวิตกับเขาอีกแล้ว นั่นเพราะร่างกายของนางมันจดจำได้ว่า
อี้ชิงหน้าบึงตึ้งขึ้นทันที “ คุณชายหม่า ท่านมาขู่ข้าเช่นนี้ได้อย่างไรกัน ข้าไม่กลับไปกับท่าน ข้าไม่ใช่เม่ียของท่าน กลับไปเสีย และอย่ามาวุ่ยวายกับข้าอีก ” นางยังพยศเพราะเหมือนรู้สึกว่าเขามัดมือชกนาง และนางไม่แน่ใจว่าฮูหยินใหญ่จะยินยอมให้นางเป็นฮูหยินเพียงคนเดียวของเขา นางเกรงว่าจะต้องตกเป็นอนุของเขา หากนางยอมกลับไปกับเขาง่ายๆ “อี้ชิง หากเจ้าไม่กลับไปกับข้าแต่โดยดี ข้าจะมาที่นี่ทุกวัน มานั่งเฝ้าเจ้า หากมีชายอื่นมาเกี้ยวพาเจ้า ข้าก็จะป่าวประกาศว่าเจ้าเป็นเมียของข้า ที่คิดจะสวมหมวกเขียวให้ข้า ข้าก็อยากจะรู้ว่าจะมีใครอยากจะได้เจ้าไปเป็นเมียกัน เพราะเจ้ามันมีผัวเก่าตามติดเช่นนี้ ”เมื่อฮูหยินลู่ได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจยิ่ง หากคุณชายหม่ามานั่งเฝ้าอี้ชิงทุกวันจะต้องเกิดเรื่องแน่เพราะมักจะมีบุรุษมาเกี้ยวพาและสั่งอาหารนั่งกินเพื่อเกี้ยวอี้ชิงแทบจะทุกวัน มันจะต้องเกิดเรื่องทุกวันอย่างแน่นอน และยิ่งไปกว่านัั้นจะต้องเกิดข่าวลือที่ไม่ดีเกี่ยวกับบุตรสาวจะยิ่งอับอายไปกว่านี้ สู้ให้นางรีบกลับไปจวนหม่าแต่งเข้าจวนหม่าอย่างถูกต้องเสียดีกว่า ไม่เช่นนั้นจะเกิดเรื่องฉาวโฉ่เล่าลือไปทั้งเมือง แล้วอี้ชิงจะหาสามี
คุณชายหม่าเฟยหลงเดินเข้าไปในตลาดอย่างมีความหวัง เขาจะต้องง้องอนนางกลับไปด้วยให้ได้ เขาห่างจากนางมาเกือบสองเดือนแล้ว คิดถึงนางเหลือเกินอยากจะนอนกอดนางจะแย่อยู่แล้ว เขาเดินไปเรื่อยๆลัดเลาะผ่านผู้คนจนมุ่งหน้ามาถึงหน้าร้านขายของเฟิ่งหมัน แล้วเขาก็มองหาร้านขายอาหารเล็กๆ แล้วเขาก็เห็นมัน อยู่เลยไปอีกสองคูหาเขาเดินมุ่งตรงไปเมื่อถึงหน้าร้านเขามองหาร่างอวบที่คุ้นเคย จนพบนางกำลังนั่งสนทนาก้บบุรุษผู้หนึ่งอยู่ บุรุษผู้นั้นดูคุ้นเคยเช่นกัน เขาเฝ้ามองเห็นทั้งสองพูดคุยกันอย่างยิ้มแย้ม ใบหน้าหล่อเหลาที่มีรอยยิ้มสว่างไสวเมื่อครู่กลายเป็นเรียบเฉย กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่น มือหนากำแน่นอยู่ข้างลำตัว หนอย !! ไม่พบกันแค่เพียงสองเดือน คิดจะหาผัวใหม่เช่นนั้น หรือ ไม่มีทางอย่างเด็ดขาด ในเมื่อผัวเก่าอย่างข้าจะทำทุกวิถีทางให้เจ้ากลับไปอยู่กับข้าให้ได้ แล้วร่างหนาของคุณชายหม่าก็เดินเข้าไปร้านตรงไปที่โต๊ะกลมริมผนังที่อี้ชิงนั่งสนทนากับท่านหมอจงอยู่ “ ชิงเอ๋อ ผัวมารับเจ้ากลับจวนแล้ว ” อี้ชิงได้ยินเสียงทุ้มที่คุ้นเคยนางจึงได้หันมามองอย่างรวดเร็ว รวมถึงท่านหมอจงก็พลอยหันมาจ้องมองด้วย “ คุณชายหม่า ท่านแข็งแรงดีมากแ
ยามเฉินวันต่อมา หย่งเอ๋อเดินถือถาดอาหารเช้าของคุณชายใหญ่เดินนำหน้าสาวใช้อีกผู้หนึ่งที่ยกถาดไม้อีกถาดตามมาเช่นกัน คุณชายใหญ่ต้องการอยู่เพียงผู้เดียวในช่วงนี้เพราะเขาต้องการพักผ่อน จึงยังไม่ได้ไปกินอาหารที่เรือนหลัก จึงสั่งให้ตั้งสำรับที่เรือนนี้จนกว่าเขาจะแข็งแรงมากกว่านี้จึงจะไปกินอาหารกับมารดาที่เรือนหลักเมื่อเปิดประตูเข้าไปพบว่าคุณชายหนุ่มนั่งรออยู่ที่โต๊ะกลมกลางห้องนั่นแล้ว หย่งเอ๋อและสาวใช้ที่เดินตามนางมาจึงได้รีบตั้งสำรับ สาวใช้นางนั้นเมื่อวางถาดไม้ลงบนโต๊ะแล้ว ก็หันไปจัดป้านน้ำชาที่ตั้งอยู่ริมห้อง ยกมาวางที่โต๊ะกลม หย่งเอ๋อจัดโต๊ะอาหารให้กับคุณชายใหญ่จนเสร็จเรียบร้อยแล้ว คุณชายหนุ่มก็เอ่ยว่า “ หย่งเอ๋ออยู่ที่นี่เพียงผู้เดียวก็พอแล้ว เจ้ากลับไปได้ อีกชั่วยามค่อยมาเก็บสำรับนี่ ” สาวใช้นางนั้นรับคำเบาๆแล้วเดินออกไปจากเรือนนั้นทันที “ หย่งเอ๋อเจ้าเล่ามาตามตรงไม่ต้องกลัวท่านแม่ ข้าต้องการรู้เรื่องของเมียของข้า ตั้งแต่นางเริ่มเข้ามาอยู่ที่เรือนนี้ ” หย่งเอ๋อชะงักไปครู่หนึ่ง จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของนายน้อย “ นายน้อยจำได้แล้วหรือเจ้าคะ ว่าเคยได้แต่งงานกับฮูหยินน้อยแล้ว ” เขาพยักหน้าให
คืนนั้นคุณชายหม่านอนอยู่บนเตียงหลังใหญ่นั้น ขณะที่เขาหลับสนิทอยู่นั้น ในฝันของเขามันชัดเจนยิ่งนักจนเหมือนจริงมาก ตัวของเขากำลังขย่มร่างอวบของหญิงผู้หนึ่งอยู่บนเตียงหลังนี้ เขายังจำความรู้สึกนั้นได้ ในฝันเขาก้มลงชิมน้ำหวานจากร่องอวบของนางจนเหือดแห้ง เขาดื่มมันอย่างเอร็ดอร่อยแล้วอยู่ ๆ เขาก็จับร่างอวบนั้นพลิกคว่ำลงฟูกนอนแล้วดึงบั้นท้ายอวบอั๋นของนางขึ้นให้มันลอยสูงพอที่เขาจะสอดท่อนเอ็นร้อนที่แข็งขึงไปหมดของเขาจ่อเข้ากับร่องอวบของนางจากทางด้านหลัง “ อ๊าาา อ๊าายท่านพี่เจ้าคะ สอดมันเข้ามา ได้โปรดเจ้าค่ะ เอาข้าเสียที เอาข้า เอาชิงเอ๋อ อ๊าา อ๊าา อ๊ายยย “ อี้ชิงแอ่นก้นงามงอนของนางส่ายไปมาเพื่อยั่วยวนเขาอย่างถึงที่สุด นางร่าน ร่านเหลือเกิน ” อี้ชิง หญิงร่าน หญิงแพศยา ร่านชายเช่นนี้ ถูกใจข้ายิ่งนัก ข้าจะเอาเจ้าแล้ว เอาเจ้าให้มิดด้าม เอาแรงๆ ให้เจ้าเดินไม่ได้เลยคอยดู “ ” อู๊ยยยย อูยยย ท่านพี่เจ้าคะ ท่านพี่ อ๊าา อูยยยย อูยย “ ” โอ้ววว โอ้ววว แน่นมาก แน่นมากเมียรัก เสียว เสียวเหลือเกิน โอ้ววว โอ้วววว “ คุณชายหนุ่มแทงท่อนเอ็นแข็งขึงของเขาเข้าไปจนมิดด้าม และแช่เอาไว้เพียงครู่ แล้วค่อย ๆ ขยับบั
หลายวันต่อมาอี้ชิงไปหาห้องแถวให้เช่าแถวตลาดเพื่อเปิดร้านอาหารเล็กๆโดยมีมารดาและนางเท่านั้นที่ช่วยกันทำงาน อาจจะมีบางวันที่น้องชายและน้องสาวมาช่วยยกอาหารไปส่งให้ลูกค้าตามโต๊ะต่าง อี้ชิงเปลี่ยนตัวเองใหม่ นางซื้อหาอาภรณ์ที่งดงามที่แต่งกายให้สดชื่นและแต่งเติมใบหน้าและประดับเรือนผมให้งดงามดังเช่นคุณหนูในห้องหอ เพราะนางอยากจะเปลี่ยนตนเองให้สดชื่น ให้งดงามให้สดใสเพื่อวันหนึ่งนางจะลืมความรักครั้งเก่า ความรักที่ไม่มีวันที่จะเป็นจริงได้ ร้านอาหารเล็กๆของครอบครัวลู่ที่มีอี้ชิงกับมารดาช่วยกันทำก็มีลูกค้ามาอุดหนุดอย่างคับคั่ง บุรุษบางคนก็มาเพื่อจะเกี้ยวแม่ค้าคนงามที่ยืนอยู่ที่โต๊ะบัญชีและออกมารับแขกพูดคุยอย่างเป็นกันเองกับลูกค้า อี้ชิงก็ไม่แสดงท่าทีรังเกียจบุรุษคนใดนางพูดคุยกับพวกเขาอย่างเป็นกันเองเพราะนางกลัวว่าจะเสียลูกค้า และพวกเขาก็ไม่ได้มีท่าทางเป็นอันตรายหรือคุกคามนาง เพียงพูดคุยเกี้ยวพานางตามประสาบุรุษเพียงเท่านั้น อี้ชิงจึงยิ้มหวานรับทุกๆคน อย่างชื่นบาน นางหวังอยากให้ร้านค้าของนางอยู่รอดและเจริญเติบโตพอจะเลี้ยงชีพทั้งนางและมารดาได้ นางไม่อยากให้มารดาต้องมาหลังขดหลังแข็งปลูกผักและเลี้ย
บัดนี้การแต่งงานจอมปลอมของนางกับเขาสิ้นสุดลงแล้ว แม้นางจะรู้ว่าการแต่งงานนั้นอาจจะจอมปลอม แต่ความรักที่นางมีให้เขานั้นมันจริง มันแท้จริงจนบัดนี้กลางอกของนางเจ็บไปหมด อี้ชิงปล่อยน้ำตาให้ไหลรินลงมา แล้วทรุดนั่งลงหน้าตู้เสื้อผ้าในห้องนอน แล้วร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวดนางไม่ห้ามตนเองเอาไว้อีกแล้ว นางขอร้องไห้ให้กับความรักช่วงสั้นๆระหว่างนางกับคุณชายผู้สูงศักดิ์ที่นางเองก็รู้หากเขาไม่ได้กลายเป็นเพียงวิญญาณที่ไม่มีใครปรารถนา เขาก็คงไม่มีทางได้แต่งงานและขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของนาง และนางเองก็คงไม่มีโอกาสมาใช้้ชีวิตดังเช่นฮูหยินของเขา เมื่อร้องไห้จนสาแก่ใจแล้ว อี้ชิงทรงตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปที่อ่างเคลือบใบใหญ่ที่มีเหยือกที่ใส่น้ำเอาไว้วางอยู่กลางอ่างนั้น นางเทน้ำจากเหยือกนั้นแล้วล้างหน้าของตนเอง แล้วเดินไปที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งหยิบแป้งมาผัดหน้าบางๆเพื่อไม่ให้ใครเห็นร่องรอยที่ผ่านการร้องไห้อย่างหนักของนาง นางเติมปากอวบอิ่มให้มีสีสัน แล้วเปิดลิ้นชักหยิบกล่องเครื่องประดับที่ฮูหยินเคยให้นางเป็นรางวัลรวบรวมมันใส่ห่อผ้าที่นางค้นหามาได้ เก็บเครื่องประทินผิวทั้งหมดไป เพราะคงไม่มีใครอยากจะใช้ของเหลือจา
หลังจากนั้นหลายวันต่อมานางก็ปรนนิบัติสามีด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส และพยายามทำตัวปกติให้มากที่สุด เพราะนางเองก็อยากจะใช้เวลาที่เหลือไม่มากแล้วปรนนิบัติเขาอย่างดีที่สุด รักเขาให้มากที่สุด ใช้เวลาที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขกับเขาด้วยใบหน้าเหมือนมีความสุขมากมาย ทั้ง ๆ ที่ในหัวใจของนางเจ็บปวดไม่น้อย ที่อีกไม่นานชีวิตรักที่เหมือนดังฝันไปของพวกเขาก็คงจะจบลงใกล้เวลาอาหารกลางวันของสามวันต่อมา “ คุณชายใหญ่หายแล้วเจ้าค่ะ เห็นว่าฟื้นได้สักพักใหญ่แล้ว ตอนนี้นั่งพักที่ในห้องโถงหน้าเรือนหลักเจ้าค่ะ มีคนมาเยี่ยมหลายคนเลย ” หย่งเอ๋อบอกกับฮูหยินน้อยเมื่อนางยกสำรับกลางวันมาให้ มิน่าเล่านางได้ยินเสียงดังมากจากที่เรือนหลักบ่าวไพร่ไชโยโห่ร้องกันเสียงดังด้วยความดีใจ อี้ชิงรีบวิ่งไปที่เรือนหลักอย่างสุดฝีเท้า โดยไม่รอหลังกินอาหารกลางวันก่อน นางอยากจะพบหน้าเขา อยากให้เขาเห็นนางเมื่อเขาฟื้นขึ้นมาเขาคงจะดีใจที่เห็นหน้านาง แต่เมื่ออี้ชิงวิ่งไปถึงเรือนหลัก นางรีบเข้าไปที่ห้องโถงหน้าเรือน เห็นมีคนหลายๆคนนั่งอยู่ในนั้น ขณะที่นางกำลังรีรอว่าควรจะเข้าไปดีหรือไม่ คุณชายใหญ่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ริมผนังเพราะเขาอย