บทที่ 9 ข้าถูกผีหลอกใช่หรือไม่...บรื้อ

ขณะที่ร่างอวบด้านข้างเขาที่ตกอยู่ในความฝัน นางพลันสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากฝันที่วาบหวาม สุขสมใจแทบจะขาด ร่างอวบที่ชื้นเหงื่อลืมตาขึ้น หายใจหอบถี่อยู่ครุ่หนึ่ง แล้วค่อยๆยันกายอวบของนางที่บัดนี้เปลือยเปล่า อาภรณ์สีขาวบางเบาของนางหล่นลงไปอยู่บนพื้นข้างเตียง อี้ชิงลุกขึ้นนั่ง ผมเผ้าที่ยาวสยายยุ่งเหยิง มือบางยกขึ้นเสยผมตนเอง

นางก้มลงมองร่างอวบที่เปลือยเปล่าของตนเอง มือบางยกขึ้นลูบที่อกอวบใหญ่ของนาง มันชื้นไปด้วยเหงื่อและที่ยอดอกอวบนั้นมันยังแข็งเป็นไตและดูบวมเป่ง ความรู้สึกที่ถูกปากหนาดูดดื่มอย่างรุนแรงยังคงซานซ่านติดตรึงใจของนาง

ขณะที่ร่องสวาทที่ยังคงความเสียวและฉ่ำไปด้วยน้ำรักมากมายจนนางรู้สึกได้ เกิดอะไรขึ้นกับข้ากัน อยู่ ๆคำว่านายท่านก็ปรากฏขึ้นในโสตปราสาทของนาง นายท่าน นายท่าน นางครางออกมาเบาๆ นางคิดว่านางไม่ได้ฝันไป นางไม่เชื่ออย่างเด็ดขาดว่านางฝันไป มันเหมือนจริงจนเกินไป เหมือนนางเพิ่งร่วมรักกับสามีที่นางเพิ่งแต่งงานกับเขา แต่เมื่อตื่นขึ้นมาเขากลับหายไป เขาเหมือนไร้ตัวตน แต่ยามที่ทั้งสองเริงสวาทกันนั้นมันช่างสุขสม ซาบซ่านจนเกินที่จะเป็นเพียงฝันไป สัมผัสของเขายังติดตรึงไปทั้งร่าง

อี้ชิง