เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2 แสงสียามค่ำคืน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-03 19:24:45พุทธโร ธัมโม สังโฆ อายยยยย นิชาแกเกือบทิ้งชีวิตตั้งแต่วันแรกเลยหรือนี่ ฉันได้แต่ยืนรอเพื่อน ตัวแสบมารับที่สนามบิน ผ่านไป 15 นาที...00..
"นิชาจ๋าาาาา.....เพื่อนมาแล้ววววว เธอรอฉันนานไหม หิวหรือเปล่า เหนื่อยไหมจ้าคุณเพื่อน" "โหหหห ไม่น๊านนนเลย ฉันสาบานแค่ขาเข็งจ๊ะ" เมหรือชื่อเต็มๆ เมษา ผิวสีน้ำผึ้ง ผมดำตัวเล็ก หน้าอกหน้าใจใหญ่เกินตัวและใจเกินร้อยนะ ถ้ามีเรื่องคือพร้อมบวกแทนฉันตลอดนี่คือข้อดีของนางคือรักเพื่อนมากโดยไม่สนใจหน้าอินหน้าพรมเพราะตอนเรียนด้วยกันโดยรุ่นพี่มารังแกฉันนางคือพร้อมบวกแทน สู้ไม่สมตัวเลยเพื่อนฉันคนนี้ "เมษา ไปห้องกันเถอะนะและตอนนี้ฉันก็หิวมากแบบกินเธอเข้าไปได้ทั้งตัวเลย " "ยัยนิชาเธอ 55 โลแล้วนะอ้วนแล้วนะจะกินอะไรอีกเดี๋ยวโดน..ไปขึ้นรถกันเถอะ" หลังจากนั่งรถถึงห้องพักที่เพื่อนสาวซื้อไว้ ลืมบอกไว้นางรวยระดับลูกคุณหนู ส่วนฉันบุญพาวาสนาส่งได้มาเป็นเพื่อนรักกันเพราะตอนเรียนคอยช่วยเหลือกันตลอดไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามจน ถึงวัยทำงาน ยัยเมษาก็ไม่เคยทิ้งฉันเลย(กว่าจะรู้ว่ายายตัวแสบเป็นลูกคุณหนูนางก็ทดสอบเพื่อนแบบกระจายเช่นกัน ยัยเมษาแสบเป็นกรดตั้งแต่เด็กๆ) "นิชา มีอะไรขาดเหลือบอกนะชั้นอยู่ห้องถัดไปนี่เอง " "ได้เลย..เม เดี๋ยวฉันเอาข้าวของไปเก็บก่อนนะ เดี๋ยวไปหาที่ห้องเหนื่อยมาก " ฉันหลังจากเห็นเตียงนุ่มและแอร์เย็นทิ้งกระเป๋าและโดดลงที่นอน ไม่จัดข้าวจัดของอะไรทั้งนั้นที่นอนจ๋า นิชามาแล้ววว ภาพตัดตื่นมาอีกทีเย็นจ้าเพื่อนคิดว่าตาย ฮ่าๆๆ นางบอกเรียกกี่ทีก็ไม่ตอบรับ เราก็ยิ้มแก้เขินไปไป "ยัยนิชา นี่ถ้าอีก 5 นาทีเธอไม่มาเปิดประตูให้ฉัน ฉันจะแจ้งนิติมางัดห้องแล้วนะ หลับหรือซ้อมตาย " "เมย์ ฉันขอโทษ ก็มันเหนื่อยอะ จะให้เพื่อนทำไง" "แกไปอาบน้ำแต่งตัวเลย นิชา" "เราจะไปไหนกัน" "ฉันจะพาเธอไปทัวแสงสีก่อนจะเริ่มงานอาทิตย์หน้าจ๊ะ" หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ฉันใส่ชุดสีดำเปิดไหล่แหวกข้างกระโปรงเสมอหูหน้าอก 46เอว32 สะโพก 44 ความแซ่บระดับตัวมัมพลัสไซร์จ๊ะ ไม่ต้องถามนะค่ะทุกคน ว่าใครเป็นคนเลือกชุดนี้มาให้นิชาใส่..00.ส่วนยัยตัวแสบค้า ชุดสีแดงเพลิงโชว์ผิวสีน้ำผึ้งผมดำขลับสวยสะกดทุกสายตาพร้อมอกหน้าใจระดับล้นจอ เอวคอด สะโพกผาย "เม ฉันว่าชุดเรามันแซ่บไปไหม ไปเปลี่ยนกันเถอะ" "หยุด..!!!!!เดี๋ยวนี้นะ อย่าถอยหลังกับเข้าประตูเด็ดขาดล็อคประตูจ๊ะเพื่อน เธอสวยสับแบบบดระเอียดตัวมารดามาก ไม่มีเปลี่ยนแน่นอน..ไปกันเถอะ" "..................ไม่มีอะไรจะเถียงนางแล้ว..ก็พากันขับรถทัวรอบเมืองแสงสีตระการตาสมเป็นเมืองแห่งเศรษฐีจริงๆ สวยมาาก.. จนเรามาหยุดในบาร์แห่งหนึ่งหรูหรามากไม่ต้องห่วงนะค่ะนี่คือใครเพื่อนรักของเธอเองจ๊ะ เมษาเคลียร์ให้ยืนสวยๆ ไปเพื่อน นางเดินเข้าไปเคลียร์กับการ์ดซักครู่ การ์ดปล่อยเข้าแบบสบายๆ โอ๊ยเพื่อนเราเส้นใหญ่จริงๆ ฮ่าๆๆ หลงตัวเองในความเส้นใหญ่ของเพื่อนเราสองคนสองพระนางต่างไซร์เดินเชิดฉายทุกสายสะกดไม่ละสายตาจากเราสองคนเลยค้าา ด้วยความเขินจึงรีบเดินไปยังโต๊ะชั้นบนที่เมษาจองไว้เรียบร้อย เราสองคนเดินผ่านผู้คนชั้นล่างกลิ่นควันบุรีไฟฟ้า ผสมกลิ่นแอลกอฮอลและชิชาที่เหล่าผู้ชายอาหรับกำลังนั่งดูดกันด้วยความสบายใจ "เมย์ เราสั่งอะไรกินกันเถอะฉันหิวมากตั้งแต่ตื่นมาก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย พลีสสส....สงสารเพื่อนตาดำๆ" "โอเคคคค ...เธอจะทานอะไรสั่งมาเลย มีอาหารไทยและอาหรับเลือกเอานะ" ฉันก็ไม่ค่อยหิวเท่าไรนั่งจิ้มอาหารไปสี่ห้าอย่างเองง ไม่หิวสาบานเลย หลังจากนั้นก็ฟังเพลงในบาร์ชิวๆ เริ่มสั่งเหล้ามาดื่มเป็นพันช์เบาๆ ส่วนเพื่อนฉันนั่งดูดชิช่าสบายอารมณ์นางไปเรียบร้อยจิ๊บเหล้าเบาๆ สองสาว เวลาล่วงเลยไป มีหนุ่มๆมากหน้าหลายตามเริ่มผลัดกันมาจีบฉันและยายเมย์ แต่โอ้วพระเจ้ามีแต่หนุ่มอาหรับชมว่าสวย อยู่ไทยฉันคือช้างน้ำและน้องอ้วนกลมสำหรับหนุ่มๆ ที่นี่ฉันกลายเป็นคนสวยเฉยๆโอ๊ยยยยย..ชะตาชีวิตผู้ชายผมบอนด์ตาสีฟ้าของฉันจะมาจบที่เมืองนี้ไม่ได้ อ๊ายยยย.....ขณะที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ อยุ่ก็มีผู้ชายสุง 190+เดินเข้ามาพร้อมบอร์ดี้การ์ด 2 สอง ทุกสายตาดึงดูดไปที่ผู้ชายที่เดินเข้ามา สาวน้อยใหญ่กรี๊ดกันมากมาย แต่สำหรับฉันไม่ใช่เพราะกำลังช็อกอยู่จ๊ะเพราะ ผู้ชายที่มาคือผู้ชายที่ฉันเดินชนแล้วหนีเขาที่สนามบิน ทำไมโลกมันกลมเช่นนี้ และไม่พอโต๊ะเขาจอง VVIP ตรงข้ามโต๊ะเราสองคน ตาย ตาย แน่ ยายนิชาเอ้ย..อยากจะมุดดินหนีให้มันรู้แล้วรู้รอดไป แง๊..แง๊ เอาไงดี
บทที่เกี่ยวข้อง
สาปรักทะเลทราย บทที่ 3 แม่สาวน้อยร่างอวบของฉัน
หลังจากกลับจากสนามบิน เคลียร์งานกับลูกน้องของผม ผมก็นั่งครุ่นคิดถึงใบหน้าสวยคม ที่สะกดให้ผมนึกถึงรอยยิ้มของเธอ จนหลุดยิ้มมุมปาก ราวกับกำลังคิดถึงเหยื่ออันแสนหวาน ตากลมโตผมดำขลับ ตัวอวบ หน้าสวยจนสะกดให้ผมหันมองเธอโดยไม่สนใจเลยว่าเธอพูดอะไรกับผม แต่ใครจะสนใจละในเมื่อเธอมาวุ่นวายกับใจฉันแล้วเตรียมตัวรับมือฉันให้ดีนะแม่สาวน้อยตัวอวบของฉันจากนี้ไปเราจะต้องพบกันอีก"แดนเนียล แกไปเช็คสายการบินวันนี้ที่มาทั้งลำให้ฉันที ว่ามีรายชื่อใครบ้างฉันต้องการรู้ว่าผู้หญิงที่เดินชนฉันทีสนามบินชื่ออะไรไปสืบมา ฉันต้องรู้ภายในวันนี้...ไป!!""ครับนาย..เดียวผมจัดการ แต่ว่าแม่สาวน้อยคนนี้ไปทำอะไรให้นายโกรธคับ""แกจะอยากรู้ไปทำไม ฉันสั่งอะไรแกก็ไปทำเถอะ หรือจะให้ฉันใช้วาดุลย์ไปแทนแกแล้วฉันไล่แกออกหะ..!!"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ครับเจ้านายเดียวผมจัดการให้คับ ไม่ต้องให้ถึงใครหรอกคับ"หลับตาลงพักผ่อนสมองซักหน่อย.. นี่คับนาย ประวัติของเธอ น.ส.นิชาภา ณุกูลสิริ ชื่อเล่นชื่อ นิชา อายุ 27 ปี คับ ตัวเธอเป็นคนไทยบ้านอยู่ประจวบคับ"แดนเนียล ส่งรูปทั้งหมดให้ฉันหน่อยซิ " คับนาย ผมหยิบรูปเธอ 2-3 ภาพ แม่คุณเอ๋ย หน้าอก หน้าใจ สะโพก นี่มั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-03สาปรักทะเลทราย บทที่ 4 จูบแสนหวาน
โอ๊ย..เธอกำลังจะทำให้ฉันบ้าตายใช่ไหม...อย่ายั่วแบบนี้ซิ แม่สาวน้อยตัวอวบของฉัน โถ่โว๊ย...โอ้ว ไม่ๆๆ เธอจะปีนขึ้นมาบนตักฉันแบบนี้ไม่ได้" ลงไป++ ฉันกำลังกลัวผู้หญิงตรงหน้าหรือไง !!นี่เธอ..นั่งให้มันดีๆ จะมาขึ้นคร่อมแบบนี้ไม่ได้ เธอไม่อยากมีชีวิตถึงพรุ่งนี้เช้าใช่ไหม......"ฉาน..สวยไหมค่ะ...จิ้มๆ หน้าตาทำไมโกรธตลอด...เวลาาาาเลย คูณณ..จับฉานมาทำไม..."ผมอดใจไม่ไหวเจ้าลูกชายของผมมันตื่น!!!..นี่เธออยู่เฉยๆ อย่าทำแบบนี้ซิ ""วาดุลย์กับแดนเนียล แกหัวเราะอะไรห๊ะ...แกมีงานน้อยเกินไปใช่ไหม""ป่าวคับเจ้านาย ฮ่า ฮ่า ฮ่า ปกติเจ้านายไม่เคยพาใครมาแบบนี้นี่ครับ เจ้าวาดุลย์กล่าว"วาดุลย์ พาเธอกับบ้านฉัน แล้วอย่า เพร่งพรายเรื่องนี้ให้ใครรู้เด็ดขาดเรื่องวันนี้ว่าเกิดอะไรขึ้นแม้แต่กับคุณพ่อและคุณแม่ของฉัน ""คับนาย" หลังจากรถหรูวิ่งผ่านคืนที่แสนทรมาน มาจนถึงบ้านใหญ่โต (หรือเรียกวังเลยก็ว่าได้ ห้อง นอน 10 ห้องน้ำ 15 ยังไม่รวมที่จอดรถสระว่ายน้ำและสวนที่ใหญ่ไม่ต่ำกว่า 50 ไร่ยิ่งกว่าสวนเมืองไทยก็ว่าได้)"นายคับ ให้ผมอุ้มให้ไหมคับ นายเล่นไม่ปล่อยเธอตั้งแต่บนรถแล้วนะคับ""แดนเนียล แกอยากตายใช่ไหม" แวตาที่เยือกเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-03สาปรักทะเลทราย บทที่ 5 กุหลาบดอกงาาม
เราจะเริ่มกันเลยที่รักของฉัน ไม่ต้องกลัว ฮืมมม ...ฮู้ว..ใจเย็นๆ ซิแม่สาวน้อยตัวอวบของฉัน ผมค่อยๆเลื่อนเสื้อรัดรูปตัวสั้นๆ ที่อยู่ตรงหน้าท้องของเธอลงจนเหลือแต่แพนตี้จิ๋วที่ไม่เรียกว่าควรใส่ ทำไมยั่วแบบนี้ที่รักของฉัน แล้วใครสั่งสอนให้เธอแพนตี้ที่ไม่ปกปิดอะไรแบบนี้ เธอทำให้ผมโกรธอีกแล้ว แต่ไม่เป็นไรที่รัก นับจากวันนี้ฉันจะเป็นคนคุมพฤติกรรมของเธอแม่สาวนน้อยตัวอวบของฉัน ผมค่อยๆ เลื่อนแพนตี้ตัวจิ๋วออกตอนนี้เธอสวย สวยเหลือเกิน ตอนนี้เธอเริ่มดิ้นพลานไม่อยู่สุข โอ้ว...พระเจ้า หน้าอกที่ใหญ่มากนี่มันธรรมชาติมากเท่าที่ผมเคยเจอมาที่รักเต้าใหญ่ๆ ของเธอต่อไปนี้มัเป็นของฉัน ยอดที่เต้าก็สีวยมาก ชมพูปนน้ำตาลอ่อนๆ โอ้วทำไมเธอสวยขนาดนี้ที่รัก ผมตรงไปหาเธอด้วยความลำเพราะตอนนี้ลูกชายของผมมันผองตัวใหญ่เต็มที่พร้อมออกศึกกับเธอแล้วที่รัก ผมเดินตรงไป สัมผัสเต้าใหญ่อย่างพึงพอใจ ผมก้มลงไปจูบเธอฮีมที่รักของผม ฮืม..จ๊วบ..จ๊วบ "ฮืม..ฮืม จ๊วบ...ปล่อ..ย..ก่อน ได้โปรด" ฉันเริ่มทุบตีคนตัวใหญ่ตรงหน้า คุณ..ขา.าาา ได้โปรดดด..ดด ฮู้ววว.วว ฮืม ""ผมถอนจูบออกจากปากของเธอ "แล้วมองหน้าที่แดงระเรือ กับปากอมชมพู ตอนนี้กลายเป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-03สาปรักทะเลทราย บทที่ 6 ครั้งแรกของกันและกัน
"นิชา ที่รักของผม " นี่คือครั้งแรกที่ผมเรียกชื่อเธอ ผมก้มไปลงวนเวียนกับกุหลาบดอกงามเกือบ 20 นาที ผมสงสารคนตรงหน้า แต่มันหยุดไม่ได้ที่จะชิมเกษรหวานๆ ของเธอหลังจากที่ผมชิมจนพอใจผมจึงจุ๊บเบาที่กุหลาบไปหนึ่งที"ตาบ้านี่..อ๊ายยย " ฉันได้พ่นคำด่าใส่คนตัวโตที่เอาแต่ใจกับฉัน เขาล็อคขาสองข้างของฉัน แล้วก็ทำการอุกอาจเอาแต่ใจตัวเองมาก เขาวุ่นวายกับน้องสาวฉันไม่หยุดแต่สมองตอนนั้นขาวโพลนล่องลอย ทั้งเสียว ทั้งฟิน พยายามสุดตัวที่ใช้แรงที่มีดันหัวคนตัวโตให้หยุดยุ่งกับน้องสาวฉัน แต่แรงคงสู้คนตัวโตไม่ ฉันที่ฤทธิ์ยาไม่ได้รู้ว่าอะไรผิดถูกทำไปตามสัญชาตญาณล้วนๆ ขณะที่เขายอมหยุดเลียน้องสาวฉัน เขาบ้ามากจะใช้คำว่า เขาจุ๊บ น้องสาวฉันได้ไหม บ้าไปแล้ว บ้าจริงๆ ใครเขาทำแบบนี้กัน แต่ฉันคิดว่ามันจะจบลงแต่ฤทธิ์ยาที่ยังคงไม่หมด สภาพฉันมันก็ยังคบร้อนๆ หนาว เหงือแตกทั้งตัวและมีความต้องการแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ขณะที่ร่างกายของฉันนอนเปลือยเปล่าอยู่เขาที่ผละออกจากน้องสาวของฉัน ลุกพรึบ และพยายามอ้าขาฉันออกกว้าง คนตัวโตถอดเสื้อผ้าตัวเองอย่างไว พระเจ้า..ไมค์ของเขามันอลังการ ใหญ่มาก ฉันอาจจะตายได้เลย ยาวเกินครึ่งไม้บรรทัดใหญ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-03สาปรักทะเลทราย บทที่ 7 ค่ำคืนอันแสนเร้าร้อนสองเรา
ฉันหมดสิทธิ์แล้วซินะนิชา...ผู้ชายตรงหน้าฉัน โอ้วว พระเจ้า ทั้งแน่นทั้งคับ อึดอัดไปหมด แต่มันก็เสียวซ่านจนบอกไม่ถูก ปากของฉันมันบอกให้หยุดแต่ร่างกายที่ไม่รักดีมันตอบสนองเขาดีกว่าใจฉันที่มันบอกไม่พร้อมแต่ ความเสียวซ่านที่เขามอบให้ฉันมันช่างสุขล้น ทั้งเจ็บปวดและทรมาน ในครั้งแรกของฉันตัวแทบแตกเป็นเสี่ยงๆอยู่แล้วแต่คนตัวโตขยับจนไม่มีทีท่าว่าจะยอมหยุดพักให้ฉันได้หายใจ"คุณค่ะ หยุดขยับก่อนได้ไหมค่ะ... นิชา.าาา เสียว...ววว ไม่ไหวแล้วค่ะ""ที่รัก...ผมเองก็เสียว ไม่แพ้คุณ"ผมเห็นแม่สาวน้อยตัวอวบของผม คราง เสียว จนผมแทบจะแตกคารูดอกกุหลาบงามที่รัดแน่น ตอดตุ๊บๆ อยู่ตอนนี้ ผมเองก็ไม่อยากทำให้เธอผิดหวังในครั้งแรกของเธอ ผมจึงยอมหยุดให้ขยับให้เธอตามที่เธอร้องขอผม แต่ผมไม่ยอมถอนลำของผมออกเด็ดขาด ผมแช่คารูดอกกุหลาบงามอยู่อย่างนั้นเพื่อให้เธอทรมานเล่นไปกับอารมณ์เสียวซ่าน ... ผมจึงเลื่อนมาดูดเลียเต้าคู่งามของเธอโดยที่อีกมือก็ขยี้ ขย่ำ ผมดูดราวกับจะกลืนกินเต้างามคู่ใหญ่คู่นี้เข้าไป ผมขณะที่ดูดเลีย เต้าใหญ่ของเธอ ผมเห็นทั้งความและใหญ่เด้งสู้มือผมดีเหลือเกิน มันใหญ่กว่าหัวเด็กอีก แม่โควนมสาวสวยของผม ตอนนี้ผม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06สาปรักทะเลทราย บทที่ 8 เช้าอันสดใส
เช้าวันใหม่ได้เยือนมากพร้อมกับอากาศที่สดใส แสงแดดอ่อนๆ กระทบหน้าต่าง กับร่างบางที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง เธอยังไม่รู้สติของเธอเลยผมที่นอนมองหน้าเธอทั้งคืนโดยกอดเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วหลับไปพร้อมกันมันคือความรู้สึกแรกที่ผมได้ทำกับผู้หญิงคนแรกที่ไม่ได้คิดว่ามันจะเกิดขึ้นสำหรับผม(น้ำแตกแล้วแยกทาง) ไม่ยึดติดกับใครทั้งนั้นไม่สนว่าพวกหล่อนเหล่านั้นจะรู้สึกอะไร"เฮ้ย วาดุลย์ แกว่าเมื่อคืนว่าที่หญิงหรือเปล่าว่ะ""โมแอล แกนี่ขยันสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเจ้านายจริงๆ สมกับให้นายอยากยิงแกทิ้งวันละ 3 เวลา""ฮ่า ฮ่า ฮ่า แกดูไม่ออกหรอว่าเธอพิเศษกว่าผู้หญิงทุกคน""ยังไง..??""ก็ปกติแกเคยเห็นเจ้านายเราปล่อยให้ใครมาคฤหาสน์ไหม?""ฮืมม....ก็จริงของแกว่ะ""แต่มันเรื่องของเจ้านายแกไม่ต้องไปอยากรู้ แกเช็คงานที่โรงแรมที่เจ้านายจะไปพบหุ้นส่วนหรือยัง""เรียบร้อยแล้ว แกจะเหมือนเจ้านายเกินไปแล้วนะ วาดุลย์ ยิ้มบ้างก็ได้ หน้าจะเป็นตะคริ้วอยู่แล้ว""แกนี่มันเหลือเกินจริงๆ โมแอล.."ฉันรู้สึกตัวเบลอไปหมด ไม่รู้ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นและอยู่ที่ไหนกับใคร ยัยเมย์จะเป็นห่วงฉันแค่ไหนนะ แล้วนี่ทำไมสภาพฉันเป็นแบบนี้!!! อ๊ายยยเกิดอะไร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06สาปรักทะเลทราย โชคชะตา
โมแอล / วาดุลย์ หมอที่ฉันให้แกไปตามตอนนี้อยู่ที่ไหนแล้วจะถึงนี่กี่โมงตอนนี้เธอมีอาการเป็นไข้ท่าทางไม่สู้ดีเลยฉันต้องการหมอเดี๋ยวนี้ ผมกดโทรไปหาบอดี้การ์ดทั้งสองคนของผมด้วยเสียงเกรี้ยวกราดเพราะเป็นห่วงแม่สาวร่างอวบของผมเธอมีอาการไม่สู้ดี"นายครับหมอมาถึงแล้วครับ"โมแอลแกจะชักช้าอยู่ทำไมให้คุณหมอเข้ามา""คุณหมอเชิญครับ""ไม่ทราบคนไข้เป็นอะไรคะ""เอ่อ..อ พอดีมันมีเหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ครับ""เกิดอะไรขึ้นคะรบกวนช่วยเล่ารายละเอียดให้คุณหมอฟังหน่อยได้ไหมคะ""โมแอลแกออกไปก่อน""ครับนาย" หลังจากโมแอลออกไปผมก็ทำการเล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณหมอฟังโดยที่คุณหมอเองก็ได้ตำหนิต่อว่าผมอย่างรุนแรงว่าไม่ควรทำกับคนไข้รุนแรงขนาดนี้นะคะเธอเกิดสภาวะอักเสบค่ะแต่ไม่เกิน 2-3 วันทานยาและพักผ่อนให้เพียงพอก็จะดีขึ้นค่ะแต่ควรหยุดงดทุกกิจกรรมที่คุณคิดเลยนะคะ""หน่อยนึงก็ไม่ได้หรอกครับคุณหมอ""เข้าใจคำว่าหยุดงดทุกกิจกรรมไหมคะ""เข้าใจครับคุณหมอขอบคุณมากนะครับ""เดี๋ยวหมอจะจัดยาให้นะคะแล้วก็ให้เธอทานยาตรงเวลาตามที่คุณหมอแจ้งนะคะส่วนอาการไข้ให้เธอทานยาตามอาการได้เลยค่ะ""ได้ครับคุณหมอ""ยังไงหมอขอตัวก่อนนะคะ""ขอบค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-11สาปรักทะเลทราย อ่างน้ำเดือด 1
เวลาล่วงเลยมา 1 วันกับ 1 คืนที่ฉันมาอาศัยอยู่บ้านของราฮิมหรือแบล็ค ผู้ชายแปลกหน้าตัวใหญ่และพูดจายียวนกวนประสาทฉันได้ตลอดเวลา ตอนนี้มันก็สมควรกับเวลาที่ฉันจะต้องจากที่นี่ไปสักทีฉันพยายามพูดกับเขาให้ปล่อยฉันไปแต่เขาก็มักจะหาข้ออ้างต่างๆนานาตลอด 1 วัน 1 คืนที่เราอยู่ด้วยกันไม่ให้ฉันจากเขาไปไหนแต่นายจะมากักขังฉันแบบนี้ไม่ได้ราฮิม ฉันตอนนี้ที่รู้สึกว่าร่างกายกลับมาสมบูรณ์ อาการไข้ลดลงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ฉันหาเสื้อผ้าที่เขาเตรียมไว้ให้ชุดเดรสยาวสีดำ ยาวจริงๆคลุมตั้งแต่คอยังตาตุ่มนี่มันชุดบ้าอะไรเนี่ย แต่ก็จำใจต้องใส่เพราะไม่มีตัวเลือก ฉันเดินมาดูสภาพตัวเอง แม่เจ้าล่องลอยนิ้วมือทีาหน้าอกแดงขึ้นเป็นจ้ำๆ ฉันต้องเจออะไรมาบ้างนิชาเอ้ย..เฮ้ออออหลังจากที่ผมได้เคลียร์งานเรื่องการไปดูโรงแรมกับหุ้นส่วนของเพื่อนแม่สาวตัวอวบของผม ผมรีบกลับมาเพื่อจะหาเธอ ผมตรงปรี่มาถึงห้องที่เธอได้นอนหลับอยู่แต่เปิดประตูมา..ใจของผมกับโหวงเหวงไม่เห็นเธอผมกวาดสายตามองหาจนทั่วห้องแต่ก็ไม่พบ....เธอ"โอ๊ย,.เจ็บ... ทำไมเจ็บขนาดนี้""นิชา!! คุณเป็นอะไรหรือเปล่า"ผมที่ได้ยินเสียงแม่สาวน้อยร่างอวบของผมดังมาจากห้องน้ำจึงรีบวิ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-11
บทล่าสุด
สาปรักทะเลทราย ขอแต่งงาน
แสงแดดอ่อนโยนสาดส่องลงบนผิวน้ำสีฟ้าใส ราฮิมหัวเราะเสียงดังขณะที่อุ้มมายา ลูกสาววัย 3 ขวบของเขาไว้ในอ้อมแขน มายาเตะขาเล็ก ๆ ของเธออย่างตื่นเต้น พยายามเลียนแบบท่าว่ายน้ำที่คุณพ่อสอน "เก่งมากมายา! ดูสิ ลูกทำได้แล้ว!" ราฮิมมีความสุขที่ได้ใช้เวลาอยู่กับมายา เขารักลูกสาวของเขามาก และรู้สึกผิดที่ไม่ได้อยู่กับเธอและนิชา แม่ของมายามากเท่าที่ควร เขาอยากจะแก้ไขทุกอย่าง อยากจะกลับไปเป็นครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนเดิม"มายา ลูกอยากให้แม่มาว่ายน้ำกับเราไหม?" "อยากค่ะ! หนูอยากให้แม่มาเล่นน้ำกับหนู!" ราฮิมยิ้ม เขามีแผนที่จะชวนนิชามาว่ายน้ำกับพวกเขา เขาหวังว่านี่จะเป็นโอกาสให้เขาได้ใกล้ชิดกับเธออีกครั้ง ได้พูดคุยและปรับความเข้าใจกัน "ถ้าอย่างนั้น เราไปชวนแม่กันเถอะ" เขาอุ้มมายาขึ้นจากสระว่ายน้ำ และเดินไปที่บ้านพักริมสระ นิชากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ระเบียง เมื่อเห็นราฮิมและมายาเดินมา เธอวางหนังสือลงและยิ้มให้ลูกสาว "แม่คะ! มาว่ายน้ำกับหนูและพ่อไหมคะ?" นิชาลังเล เธอไม่อยากอยู่ใกล้ราฮิม แต่ก็ไม่อยากทำให้ลูกสาวผิดหวัง "ก็ได้จ้ะ" เธอเดินไปหยิบชุดว่ายน้ำ และตามราฮิมและมายาไปที่สระว่ายน้ำ เมื่อนิชาลง
สาปรักทะเลทราย เตรียมอาหารเช้า
หลังจากที่ราฮิมได้วางสัมภาระทุกอย่างลงหยอกล้อเล่นกับลูกสาวหนูน้อยมายาอย่างเพลิดเพลินจนเธอหมดฤทธิ์หลับไปในที่สุดตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบ 20:00 น แล้วราฮิมตัดสินใจคุยกับนิชาให้เคลียร์อีกครั้ง "นิชา..." เสียงทุ้มต่ำของราฮิมดังขึ้นในห้องนั่งเล่นที่เงียบเชียบ นิชายังคงนั่งอยู่บนโซฟาเพียงลำพัง ใบหน้ายังคงบอกถึงความโกรธและความผิดหวัง "ผมรู้ว่าผมทำผิดไป แต่ผมอยากให้คุณลองฟังผมอธิบายก่อนได้ไหม?" ราฮิมพยายามใช้คำพูดที่สุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้ แม้ว่าใจจริงจะอยากกระชากเธอเข้ามาในอ้อมกอดเหลือเกิน นิชายังคงนิ่งเงียบ ไม่ตอบอะไร แม้แต่จะสบตากับราฮิมเธอก็ยังไม่ทำ "ผมขอโทษที่ทำให้คุณเสียใจ... ที่ทำให้คุณรู้สึกแย่ขนาดนี้ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว" ราฮิมคุกเข่าลงต่อหน้านิชา ใบหน้าเต็มไปด้วยความจริงใจ "คุณคิดว่าคำขอโทษของคุณจะทำให้ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิมได้เหรอ?" "ผมรู้ว่ามันคงยาก แต่ผมอยากให้คุณลองเชื่อใจผมอีกครั้งสักครั้งเถอะนะครับ" "คุณคิดว่านิชาจะเชื่อใจคนที่ทำร้ายความรู้สึกนิชาได้ลงคอเหรอ?" "ผมรู้ว่าผมต้องใช้เวลาพิสูจน์ตัวเอง แต่ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณกลับมาไว้ใจผมอีกครั้ง" ราฮิมตอบด
สาปรักทะเลทราย ง้อเมีย
ราฮิมนักธุรกิจหนุ่มผู้มีอิทธิพลและร่ำรวยที่สุดในดูไบ กำลังเผชิญหน้ากับความจริงอันเจ็บปวด นิชา ภรรยาของเขาและแม่ของลูกในท้อง ได้หนีจากเขาไปอย่างลึกลับ ทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่าและความคิดถึง หลังจากพยายามอย่างหนักในการตามหา ในที่สุดราฮิมก็ได้พบกับร่องรอยบางอย่างที่นำเขาไปสู่ประเทศไทย ข้อมูลที่เขาได้รับบ่งชี้ว่านิชาได้เปลี่ยนชื่อเป็น กรนิชา และมีลูกสาว 3 ขวบ ชื่ออมายา "ลูกกูเป็นลูกสาว ลูกสาว ฮ่าๆ ลูกกูน่ารักไหมโมแอล มึงดูนี่ลูกกู ลูกกูน่ารักมาก' "นะ น่ารักครับนาย เสียงหัวเราะที่หายไปตลอด 3 ปี พอหัวเราะทีโมแอลคิดว่าเสียงซาตาน เสียวสันหลังวาบ, ราฮิมด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความโกรธ ความคิดถึง และความกังวล ราฮิมตัดสินใจเดินทางไปยังประเทศไทยทันที เขาต้องการพบกับนิชาและลูกของเขา ต้องการรู้เหตุผลที่เธอทิ้งเขาไป และต้องการที่จะนำเธอกลับมา ราฮิมได้เขาพบว่าเธอใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายและเงียบสงบ พร้อมกับลูกสาววัยสามขวบของพวกเขาที่ชื่อว่า มายา ข้อมูลที่บอดี้การ์ดของเขาได้สืบสาวราวเรื่องมาตลอด คนที่ปกปิดข้อมูลทั้งหมดก็คือเมษา วาดุลย์ใช้วิธีต่างๆ สาวความลับจากเมษาทุกทางเพื่อเจ้านายของเขา ราฮิมเ
สาปรักทะเลทราย พ่อทูลหัวของมายา
ดวงตาสีเทาใสกระจ่าง ราวกับหยดน้ำค้างยามเช้า เด็กหญิงตัวน้อยวิ่งเล่นบนสนามหญ้าอย่างร่าเริง ถักผมเปีย ผูกโบว์สีชมพู เปียทั้งสองข้างแกว่งไปแกว่งมาตามจังหวะฝีเท้า ใบหน้าใสซื่อไร้เดียงสาของเด็กน้อยดูสดใสราวกับเจ้าหญิงตัวน้อยในเทพนิยาย แถมความน่ารักด้วยการพูดไทยคำ อังกฤษคำ ส่วนใหญ่ก็แทบจะพูดภาษาอังกฤษซะมากซะด้วย ถึงจะแค่ 3 ขวบ ก็พูดภาษาอังฤกษคล่องมาก ยิ่งเพิ่มความน่ารัก น่าหลงของเด็กหญิงมายาเข้าไปอีก สันยิ้มน้อยๆ มองเด็กหญิงตัวน้อยวิ่งเล่นอย่างเอ็นดู หัวใจของเขาอบอุ่นราวกับมีใครคอยซับน้ำตาในวันที่เหนื่อยล้า สันต์นั่งอยู่บนม้านั่งหินอ่อนสีขาวไม่ไกลจากเด็กหญิงนัก สายตาของสันต์จับจ้องไปยังเด็กหญิงไม่วางตา ความรักและความเอ็นดูที่ท่านมีให้เด็กหญิงคนนี้เปรียบเสมือนสายใยที่ผูกพันกันอย่างเหนียวแน่น แม้จะไม่ได้เป็นสายเลือดที่แท้จริง แต่ความรักที่ท่านมอบให้เด็กหญิงคนนี้ก็ไม่เคยจืดจาง สันนั่งเอนหลังพิงโต๊ะม้าหินอ่อนตัวใหญ่ ใบหน้าคมเต็มไปด้วยรอยยิ้มขณะมองมายาเด็กหญิงตัวน้อยวัย 3 ขวบวิ่งเล่นอยู่บนสนามหญ้า ทันใดนั้นมายาก็หยุดวิ่ง แล้วปรี่เข้ามาหาคุณลุงด้วยท่าทางออดอ้อน "ลุงสันขาาาาา พามายาไปกินขนมหน่อยย
สาปรักทะเลทราย ความทนมาน+ชีวิตที่เกิดใหม่
ตอนนี้ผ่านมาแล้ว 7 เดือนราฮิมที่ยังตามหาลูกกับเมียไม่เจอ เขากลายเป็นคนเงียบสุขุมไม่พูดไม่จากับใครสักเท่าไหร่วัน ๆ เขาเอาแต่เซ็นเอกสารส่วนการออกไปพบลูกค้า เขาไม่ไปเลย เขาเก็บตัวเงียบ เขาใช้ลูกน้องมือดีทั้งสองทำงานแทนเขา จนบางครั้งโมแอลคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของกิจการไปแล้วเพราะเจ้านายที่เปลี่ยนไปมาก เลิกงานเสร็จ เขาก็หมกตัวอยู่แต่ในห้องดื่มหนักทุกวันจนหลับคาขวดเหล้า ขวดเหล้าเกลื่อนในห้องตั้งแต่เคาน์เตอร์บาร์จนไปถึงห้องนอน ราฮิมเดินโซซัดโซเซไปรอบคอนโดหรูที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของทั้งคู่ ขวดเหล้าไม่รู้เป็นใบที่เท่าไหร่ ในคืนนี้ถูกทิ้งเกลื่อนกลาดไปหมด เมาไม่เมาไม่รู้ รู้แต่ว่าหัวใจมันเจ็บจนแทบจะระเบิดออกมา ความเงียบเข้ามาแทนที่เสียงเพลงที่เคยเปิดดังลั่น ความมืดเข้ามาแทนที่แสงสีที่เคยทำให้ห้องนี้ดูมีชีวิตชีวา ตอนนี้ทุกอย่างดูว่างเปล่า เหมือนชีวิตของเขาตอนนี้ไม่มีอะไรเหลือให้เกาะเกี่ยวอีกแล้ว "ฮึก...เธอทำกับผมได้ยังไง...ทำไมคุณถึงไม่ให้โอกาสผมได้อธิบายบ้าง นิชา ฮึก .." ราฮิมร้องไห้จนเสียงแหบพร่าออกมา น้ำตาไหลอาบแก้มที่เห่อร้อนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ "นิชาฉันรักเธอ ทำไมถึงทิ้งฉัปไป...
สาปรักทะเลทราย ราฮิมถอนรากคู่หมั่น
ตกเย็นหนุ่มข้างบ้าน ตาตี่ผิว ขาวตามสไตล์หนุ่มเหนือที่ชื่อคุณสันหน้าตาดี ได้ชวนนิชาทานข้าวเย็นที่บ้านของเขาบ้าน บ้านนิชาและคุณสันติดกัน นิชาก็รู้สึกยินดีที่ได้เพื่อนใหม่ คุณสันดูเป็นมิตรและสุภาพมาก "คุณนิชาชอบไหมอาหารเหนือพอทานได้หรือเปล่าครับน้ำพริกก็อร่อยนะ" "ชอบมากค่ะ อร่อยดีขอบคุณสำหรับมื้อเย็นนะคะ" "ยินดีมากครับ แล้วนี่คุณนิชาจะอยู่ที่นี่ยาวเลยไหมครับหรือว่ายังไง" "นิชาก็น่าจะอยู่ที่นี่ยาวเลยค่ะ เพราะว่านิชาซื้อร้าน สปาเรียบร้อยแล้วก็บ้านหลังนี้ก็ตกลงกับเจ้าของเขา ขายให้แล้วค่ะ" "โอ้โห คุณนิชานี่คือซื้อยาวแล้วใช่ไหมครับผมจะมีเพื่อนบ้านใหม่แล้วล่ะสิเนี่ย แบบถาวร" "ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ นิชาชอบบรรยากาศของที่นี่ตอนเช้ามันสดใสสงบดีค่ะ" "นี่ยังไม่เข้าหน้าหนาวนะครับถ้าหน้าหนาวจะสวยกว่านี้มากเลยเพราะบรรยากาศบ้านของเรามันหันไปก็เป็นภูเขาแล้วอ่ะสวยมากครับ" สองคนที่นั่งทานข้าวกันอยู่ด้านนอกชานบ้านสไตล์โมเดิร์นที่ถูกออกแบบมาเป็นอย่างดีให้รับกับบรรยากาศที่แสนอบอุ่น จะมีชานด้านนอกสำหรับนั่งทานข้าวรับชมบรรยากาศตอนเย็นพระอาทิตย์ตกดิน สันที่มองวิชาด้วยแววตาชื่นชอบ เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีค
สาปรักทะเลทราย ว่าที่คุณแม่
ผ่านมาแล้ว 1 อาทิตย์ไร้วี่แววนิชาเขาตามหาเธอมาตลอด 1 อาทิตย์ขับรถไปทั่วดูไบ และเมืองละแวกใกล้เคียงไม่มีข่าวคราวจากเธอเลยแม้แต่นิดเดียวเธอไม่ได้เพียงแค่พรากหัวใจของเขาไป แต่เธอได้พรากเอาลูกออกไปจากอกเขาเช่นกัน เขาที่กำลังจะเป็นพ่อคนกลับรู้สึกทรมานหัวใจเหมือนตายทั้งเป็น ทำไมเธอถึงไม่อยู่ฟังเขาก่อน ทำไมเธอถึงไม่เชื่อใจในตัวเขา "นิชาผมขอโทษ นิชา" ราฮิมขับรถกลับไปที่คฤหาสน์บ้านที่พ่อกับแม่ของเขาอยู่อาศัย ภาพจิตใจของเขาตอนนี้ไม่สามารถอยู่คนเดียวได้เขารู้สึกแย่ เขากลับมาหาผู้เป็นมารดาด้วยหัวใจที่บอบช้ำและรู้สึกผิดอย่างเต็มเปี่ยม คนเป็นแม่ก็รู้สึกผิดไม่น้อย ไม่ได้พลาดแก้วตาดวงใจของลูกชายไปเช่นกัน "ราฮิม แม่ขอโทษกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น" ราฮิมที่ได้ยินคำพูดจากผู้เป็นมารดาเข้าถึงกับสุดเข่าดั้งลงกับพื้นร้องไห้ออกมาราวกับเด็กที่อ่อนแอที่สุดเขาไม่รู้จะต้องตามหาเธอที่ไหน เขาไม่สามารถหาเธอเจอได้เลย เขามีลูกน้องมากมายแต่ก็ยังไร้ซึ่งวี่แววของเธอ เขากินไม่ได้นอนไม่หลับ ตลอดทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาตามหาเธอเหมือนคนเป็นบ้า เขาพยายามไปหาเมษาแต่เมษาก็ไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับนิชาเลย "แม่ครับผมจะทำยังไงดี" "ถ
สาปรักทะเลทราย เมียหนี
ราฮิมหลังจากที่เขาเคลียร์ปัญหาต่างๆที่พัวพันเกี่ยวกับชีวิตของเขาจบสิ้น เขารีบยกหูโทรหานิชา ทันทีเพื่อบอกข่าวดีกับเธอเขาตั้งใจจะขอเธอแต่งงานในไม่กี่วันนี้เขามั่นใจว่าชีวิตของเขาและเธอ จะต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกัน เขาเองก็รักเธอ "หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้" "ฉิบหาย นิชา ปิดเครื่อง" "โมแอล แกต้องไปรับนิชากี่โมง" "วันนี้นายหญิงเลิกงาน 5 โมงครับ" "เดี๋ยวฉันจะไปรับณิชาเอง แกมีอะไรไปจัดการก็ไปจัดการเถอะ" รถหรูแล่นออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่ของอดีตว่าที่พ่อตาเขาไม่สนใจหรือแยแสกับสิ่งที่อดีตว่าที่พ่อตาได้ทำการข่มขู่เขาเอาไว้ ขอคนอย่างเขาคงไม่ได้มีแค่หลักฐานเท่านั้นเขาเองก็เตรียมแผนสำรองไว้ เพราะเขารู้ว่าคนอย่างพ่อของฟาติมาก็ร้ายไม่เบา เขาพยายามโทรหานิชาตลอดทั้งวันแต่เธอก็ยังคงปิดเครื่องอยู่ ตัวเขาเองยังไม่รู้ว่าตอนนี้ เมษาได้ภานิชาขึ้นเครื่องตั้งแต่ช่วงบ่ายเพื่อออกนอกประเทศเรียบร้อยแล้ว จนนกระทั่งเวลาเลิกงานของณิชามาถึง ราฮิมที่มาจอดรอหน้าโรงแรมเป็นปกติ เขาหวังและตั้งใจว่าจะปรับความเข้าใจกับนิชา ให้เรียบร้อย แต่ผ่านมาครึ่งชั่วโมง นิชาก็ยังไม่ออกมา เ
สาปรักทะเลทราย เคลียร์คู่หมั่น
ร่างสูงและว่าที่คู่หมั้นได้เดินผ่านณิชาไปโดยที่ไม่หันกลับมามองว่าตอนนี้เธอได้มีน้ำตาใสๆหยดลงพื้นขณะที่ก้มลงไปเช็ดคราบกาแฟ เขาเดินผ่านเธอไปเรากลับไม่รู้จักกันมาก่อนทำตัวห่างเหินและไม่ได้อธิบายเหตุผลใดๆให้กับเธอฟัง เหตุผลอะไรที่เขาทิ้งให้เธอรอทั้งคืนแล้วเหตุผลอะไรเธอจึงติดต่อเขาไม่ได้ "คุณทำเกินขอบเขตไปแล้วนะฟาติมา" "ฉันทำอะไรหรอคะราฮิม" "อย่าให้ผมหมดความอดทนกับคุณ" "สุดท้ายแล้วคุณก็ต้องแต่งงานกับฉันอยู่ดีค่ะเพราะพ่อกับแม่ของเราได้มั่นหมายเราเอาไว้แล้ว" "อย่ามั่นใจอะไรให้มากที่ผมยังไม่ทำอะไรคุณในวันนี้ไม่ได้แปลว่าผมยอมรับข้อตกลงการแต่งงาน" "งั้นคุณคงต้องไปคุยกับพ่อของฉันเองนะคะ" "คุณก็ปล่อยแขนผมได้แล้วเลิกเกาะแกะผมสักทีแล้วที่คุณทำในห้องทำงาน แบบนั้นอย่าทำมันอีกผมเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย" ราฮิมเดินสะบัดแขนทิ้งว่าที่คู่หมั้นไว้ที่ลานจอดรถทันทีเขาขับรถออกจากโรงแรมเพื่อตรงกับไปที่บ้านเขาต้องจัดการปัญหานี้ให้จบ เมื่อคืนเขายื้อหยุดฉุดกระชากกับฟาติมาตอนที่ไปส่งเธอเพราะเธอต้องการมือถือของเขาในการเมมเบอร์โทรศัพท์แล้วลาภละล้วงเรื่องต่างๆอย่างถือวิสาสะไร้มารยาท มันทำให้มือถือของเขาร่วงแล
