ว่าที่คุณแม่

ผ่านมาแล้ว 1 อาทิตย์ไร้วี่แววนิชาเขาตามหาเธอมาตลอด 1 อาทิตย์ขับรถไปทั่วดูไบ และเมืองละแวกใกล้เคียงไม่มีข่าวคราวจากเธอเลยแม้แต่นิดเดียวเธอไม่ได้เพียงแค่พรากหัวใจของเขาไป แต่เธอได้พรากเอาลูกออกไปจากอกเขาเช่นกัน เขาที่กำลังจะเป็นพ่อคนกลับรู้สึกทรมานหัวใจเหมือนตายทั้งเป็น ทำไมเธอถึงไม่อยู่ฟังเขาก่อน ทำไมเธอถึงไม่เชื่อใจในตัวเขา

"นิชาผมขอโทษ นิชา"

ราฮิมขับรถกลับไปที่คฤหาสน์บ้านที่พ่อกับแม่ของเขาอยู่อาศัย ภาพจิตใจของเขาตอนนี้ไม่สามารถอยู่คนเดียวได้เขารู้สึกแย่ เขากลับมาหาผู้เป็นมารดาด้วยหัวใจที่บอบช้ำและรู้สึกผิดอย่างเต็มเปี่ยม คนเป็นแม่ก็รู้สึกผิดไม่น้อย ไม่ได้พลาดแก้วตาดวงใจของลูกชายไปเช่นกัน

"ราฮิม แม่ขอโทษกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น"

ราฮิมที่ได้ยินคำพูดจากผู้เป็นมารดาเข้าถึงกับสุดเข่าดั้งลงกับพื้นร้องไห้ออกมาราวกับเด็กที่อ่อนแอที่สุดเขาไม่รู้จะต้องตามหาเธอที่ไหน เขาไม่สามารถหาเธอเจอได้เลย เขามีลูกน้องมากมายแต่ก็ยังไร้ซึ่งวี่แววของเธอ เขากินไม่ได้นอนไม่หลับ ตลอดทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาตามหาเธอเหมือนคนเป็นบ้า เขาพยายามไปหาเมษาแต่เมษาก็ไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับนิชาเลย

"แม่ครับผมจะทำยังไงดี"

"ถ