Share
บทที่ 83
Related chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 84
ฟ้ามืดลงแล้ว คุณย่ามองทางฟู่เจิงและพูดว่า “อาเจิง พวกแกรออยู่นี่ก็ไม่มีประโยชน์ หน้าผากอาเหลียงบาดเจ็บ แกพาอาเหลียงกลับไปเถอะ เอาไว้ปู่พวกแกออกมาจากห้องผ่าตัดแล้ว ค่อยให้ฟู่เยว่โทรบอก”“ไม่ค่ะ” เวินเหลียงปฏิเสธ คล้องแขนของคุณย่า “คุณย่าคะ หนูไม่กลับ หนูจะอยู่รอกับทุกคนที่นี่ค่ะ”ไม่ว่าคุณปู่จะเป็นอะไรหรือไม่ เธอต้องการเห็นคุณปู่เป็นคนแรก“คุณย่า พวกเราจะอยู่รอเป็นเพื่อนคุณย่าครับ” ฟู่เจิงพูดสมทบคุณย่าเห็นพวกเขายืนกรานจึงไม่พูดอะไรอีกผ่านไปอีกสองชั่วโมง ไฟสีแดงหน้าห้องผ่าตัดเปลี่ยนเป็นสีเขียวในที่สุดเวินเหลียง ฟู่เจิง ฟู่เยว่และคุณย่าลุกขึ้นยืนไปออกอยู่หน้าห้องผ่าตัดรอหมอออกมาประตูห้องผ่าตัดถูกเปิดออก“ผอ.หลิน สภาพาการณ์คุณปู่เป็นยังไงบ้างครับ” ฟู่เจิงถามขึ้นทันทีเวลานี้เสียงของเขาแหบพร่าและสั่นเครืออีกนิด ๆ ในแบบที่ไม่อาจสังเกตเห็นเวินเหลียงตาแดง จ้องผอ.หลินเขม็ง ประกบฝ่ามือทั้งสองอยู่ที่หน้าอกผอ.หลินถอดหน้ากากอนามัยออก “การผ่าตัดประสบผลสำเร็จดีครับ พักที่ห้องไอซียูดูอาการก่อนสองวัน ถ้าไม่เป็นไรแล้วค่อยย้ายไปห้องผู้ป่วยธรรมดา”บนใบหน้าของเวินเหลียงเผยรอยยิ้มหนึ่ง น้ำ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 85
“อยู่ได้อีกนานแค่ไหนครับ?”ผู้อำนวยการหลินช้อนตาขึ้นมองฟู่เจิง ชูนิ้วสามนิ้ว “ฉันประกันให้เขาอย่างสุดความสามารถได้แค่สามเดือน มากกว่านี้คือสุดแล้วแต่สวรรค์แล้ว”ฟู่เจิงสะท้านไปทั้งตัว ทรวงอกราวกับถูกค้อนเหล็กทุบ อวัยวะทั่วร่างเจ็บนิด ๆสามเดือนคุณปู่มีเวลาอีกแค่สามเดือนแล้วฟู่เจิงหวังว่านี่จะเป็นแค่เรื่องขบขัน หากเขารู้ว่ามันไม่ใช่ผู้อำนวยการหลินเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญสูงสุดในด้านนี้ แม้แต่เขาก็ยังหมดหนทาง...“อาเจิง ฉันรู้ว่านายรับไม่ได้ ความจริงคุณปู่ของนายรู้สภาพร่างกายของตัวเองดี เขาเตรียมตัวแต่แรกแล้ว แค่ว่าเขาห่วงที่สุดก็คือนาย ช่วงนี้ฉันดูข่าว นายกับภรรยาของนายกำลังจะหย่ากันใช่ไหม?”ผู้อำนวยการหลินเดินไปข้างหน้าและตบบ่าของฟู่เจิง “ยังไงก็เป็นคนที่จะอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต ถ้าอยู่ด้วยกันไม่ได้ อาก็ไม่เกลี้ยกล่อมให้ไม่หย่าแล้ว แต่คุณปู่ของนายเหลือเวลาไม่มาก ให้เขาจากไปอย่างมีความสุขดีไหม?”ฟู่เจิงกรอบดวงตาแดง กลืนน้ำลายลงคอ “ผมรู้แล้วครับคุณอา ขอบคุณครับ”ฟู่เจิงหมุนตัวออกไปอย่างสลดหดหู่เขาหาที่ปลอดคนทรุดตัวลงนั่งนิ่งไม่ขยับ ราวกับหินแกะสลักอย่างไรอย่างนั้น“คุณผู้หญิงครั
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 86
“อาเหลียง หัวเธอเป็นอะไรไป? ทำไมถึงบาดเจ็บได้? สาหัสไหม?” พอคุณปู่เห็นศีรษะของเวินเหลียงพันผ้าก๊อซอยู่ก็ถามด้วยเสียงแหบแห้งอ่อนแรงคุณปู่ป่วยหนักอย่างนี้ กลับเป็นห่วงแผลเล็กน้อยของเธอ เวินเหลียงปวดใจทันใด น้ำตาไหลพรากทันที“เป็นอะไรไป? เจ็บมากเหรอ?” คุณปู่เห็นดวงหน้าเล็ก ๆ น้อยใจจึงถามด้วยความเอ็นดูเวินเหลียงรีบส่ายหน้า “คุณปู่วางใจนะคะ แค่ไม่ทันระวังกระแทกถูกเฉย ๆ ไม่หนักหนาอะไร ไม่เจ็บสักนิดเลยค่ะ”“ต้องใส่ใจกับร่างกายของตัวเองสิ อย่าเป็นเหมือนฉัน ร่างกายฉันมันไม่เอาไหน อยู่ได้อีกไม่นานแล้ว” คุณปู่พูดอย่างปราศจากเรี่ยวแรง“ไม่ค่ะ คุณปู่อย่าพูดแบบนี้สิคะ คุณปู่ต้องหายดีแน่ คุณปู่ต้องอายุยืนร้อยปีแน่ ๆ” เวินเหลียงรื้นน้ำตา“ทำไมยังทำเหมือนเด็กนะ บทจะร้องไห้ก็ร้องไห้” คุณปู่ยกมือจะซับน้ำตาบนใบหน้าของเวินเหลียง“ขอแค่คุณปู่สบายดี หนูก็ไม่ร้องแล้ว” เวินเหลียงพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งปนสะอื้น“อาเหลียง ฉันแก่แล้ว ทุกคนต้องมีวันนี้ ฉันเตรียมใจมานานแล้วละ ไม่กลัวหรอก ฉันหวังว่าเธอจะไม่กลัวเหมือนกัน ได้ไหม?”เวินเหลียงเกร็งริมฝีปาก มุมปากหนักพันชั่ง ฝืนไม่ให้มันคว่ำลง แต่สุดท้ายก็ยังฟุ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 87
“ค่ะ งั้นฉันจะไปก่อน”“ฉันจะส่งเธอขึ้นไป”เวินเหลียงถามฟู่เจิงขณะจะเข้าห้องพักผู้ป่วย “ต้องล็อกประตูไหมคะ?”“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันก็มา”“ค่ะ”เวินเหลียงนอนอยู่บนเตียงแต่นอนไม่หลับ จึงพลิกตัวไปมาพอคิดถึงอาการป่วยของคุณปู่ เธอก็ปวดใจมากกอปรกับเรื่องที่คุณปู่ให้ฟู่เจิงรับปากเมื่อกี้ เพื่อเธอแล้ว คุณปู่ใช้ความตายของตัวเองแลกโอกาสให้เธอได้อยู่ร่วมกับฟู่เจิงดี ๆ สักครั้งเธอมีความดีความชอบอะไรถึงได้การปฏิบัติแบบนี้จากคุณปู่กลับกัน ถ้าเธอแยกจากฟู่เจิงแล้วคุณปู่จะไม่ตาย อย่างนั้นเธอจะขีดเส้นแบ่งกับฟู่เจิงอย่างไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียวแต่มันไม่มีคำว่าถ้าโลกนี้ไม่มีอะไรสมหวังไปหมดทุกอย่างตรงทางเดินมีเสียงฝีเท้าคนแว่วมาและหยุดอยู่หน้าห้องพักผู้ป่วยของเธอฟู่เจิงเปิดประตูอย่างเบาไม้เบามือ เดินมาถึงข้างเตียงถามเบาแผ่วเบาว่า “ยังไม่นอนเหรอ?”“ยังค่ะ ฉันนอนไม่ค่อยกลับ”ฟู่เจิงใช้ห้องน้ำในห้องพิเศษล้างตัวแบบง่าย ๆ ถอดชุดตัวนอกแล้วเลิกผ้าห่มขึ้นเตียง “นอนเถอะ”“ค่ะ”พวกเขาไม่ได้พูดถึงคุณปู่แบบรู้ใจเวินเหลียงหลับตาลงและผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัวในตอนที่ฟ้าสาง เวินเหลียงถูกเสียงโทรศัพท์ม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 88
หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จหนึ่งชั่วโมงเวินเหลียงว่าประมาณการคุณปู่น่าจะตื่นแล้ว จึงไปที่ห้องพักผู้ป่วยกับฟู่เจิงอีกครั้งเวลานี้ในห้องมีคนเพิ่มขึ้นมาอีกสองคน คนหนึ่งคืออาสะใภ้รองของฟู่เจิง อีกคนคืออาลูกพี่ลูกน้องที่เป็นญาติห่าง ๆมุมห้องมีของขวัญเป็นกล่องวางอยู่จำนวนหนึ่ง ชัดเจนว่ามีคนเคยมาเยี่ยม“อ้าว อาเจิง อาเหลียงมาแล้ว”“อาสะใภ้รอง คุณอา” เวินเหลียงกับฟู่เจิงทักทายพวกเขามองดูตรงหน้า คุณปู่ยังไม่ตื่น“ไปนั่งข้างคุณย่าเถอะ” ฟู่เจิงพูดกับเวินเหลียงตรงกลางมีโต๊ะน้ำชาและเก้าอี้สองตัว เขากลัวว่าเวินเหลียงตาเห็นไม่ชัด จึงเจาะจงประคองเวินเหลียงเดินไปนั่งอยู่บนโซฟาข้างคุณย่า“ข้าวใหม่ปลามันคู่นี้รักกันจริงเลยนะ” อาสะใภ้รองเห็นภาพนี้จึงยิ้มพลางแกล้งพูดอาสะใภ้รองก็เห็นข่าวของฟู่เจิงกับฉู่ซืออี๋เหมือนกันแต่เธอไม่ได้เก็บมาใส่ใจ ผู้ชายก็เป็นกันแบบนี้ทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ ไม่ว่าจะเล่นสนุกอยู่ข้างนอกอย่างไร แต่ก็ยังกลับบ้าน“ก็นั่นนะสิ อาเจิงกับอาเหลียงเป็นคู่ที่ฉันเห็นว่าเหมาะสมที่สุดคู่หนึ่งเลย” อายิ้มหน้าบาน ประจบเล็กน้อย เธอเป็นญาติที่ห่างกับตระกูลฟู่ประมาณหนึ่ง ทั้งครอบครัวหวัง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 89
ฟู่เจิงเห็นรอยยิ้มที่คลี่บานอยู่บนใบหน้าของเวินเหลียง มุมปากยกขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เขานั่งลงอยู่ข้างตัวเธอและพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “ค่อย ๆ กิน”เวินเหลียงเงยหน้ามองเขาทีหนึ่ง “คุณจะชิมหน่อยไหมคะ?”พอถามแล้วเวินเหลียงก็นึกขึ้นมาได้ฉับพลัน ฟู่เจิงไม่ชอบของหวานนี่“อืม” ฟู่เจิงมองดวงตาของเธอพร้อมพยักหน้านิด ๆเวินเหลียงอึ้งไปเล็กน้อย เอาซ่อมจิ้มชิ้นหนึ่งแล้วส่งไปถึงข้างริมฝีปากของฟู่เจิงฟู่เจิงกินมันลงไปคุณย่าเห็นการโต้ตอบระหว่างพวกเขาสองคน ใบหน้าฉายรอยยิ้มพลางพูดหยอก “อาเจิง แกไม่ได้เอาอะไรมาฝากฉันกับปู่เลยเหรอ? ลืมพวกเราไปแล้วสินะ?”“แค่ไม่ได้เอาอะไรมาฝากเราที่ไหน ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนอาเจิงไม่ชอบกันเค้กนี่ ให้กินยังไม่กินเลย แต่ตอนนี้น่ะ...” คุณปู่มองทั้งสองและยิ้มอย่างลึกซึ้งคุณย่ายิ้มไม่หุบ “อาเจิงห่วงใยเมีย ไม่แน่นะว่าเดียวเราจะได้อุ้มเหลนกันแล้ว”พอได้ยินคำพูดของทั้งสอง เวินเหลียงก็หน้าแดงเล็กน้อยตั้งแต่คุณปู่ป่วยหนัก หลายวันนี้ฟู่เจิงพักกับเธอที่ห้องพักผู้ป่วยตลอด อยู่ด้วยกันทั้งวัน ร่วมเรียงเคียงหมอน ราวกับย้อนกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนไม่มีฉู่ซืออี๋ ไม่มีหนังสือสัญญาหย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 90
“ต่อหน้าหลักฐาน คนแซ่เซียวกับคนแซ่หลี่จำต้องยอมรับว่าร่วมกันวางแผนมาก่อน ทางตำรวจตัดสินใจว่าจะดำเนินคดีทางอาญากับพวกเขา แต่ระดับการก่อเหตุของพวกเขาน่าจะมีบทลงโทษไม่หนักเท่าไร”เวินเหลียงแปลกใจมาก “ทำไมพวกเขาถึงรู้เลขทะเบียนรถกับการเดินทางของฉันล่ะคะ?”ตำรวจตอบ “คนแซ่เซียวเป็นพนักงานซ่อมแซมอยู่ที่ร้านสี่เอส จากคำสารภาพของเขา คุณเคยซ่อมรถที่นั่น คนแซ่หลี่ก็เลยหาคนสะกดรอยตามคุณโดยเฉพาะ เพื่อนอีกคนของเขาเป็นคนบอกการเดินทางของคุณค่ะ”“ค่ะ ฉันทราบแล้ว”“ครอบครัวของสองคนนั้นอยากพบคุณหน่อย อยากขอให้ผู้เคราะห์ร้ายให้อภัย ไม่ทราบว่า...?”“ไม่พบค่ะ ฉันไม่ต้องการค่าชดเชยทางแพ่งอะไรจากพวกเขาทั้งนั้น พยายามให้โทษหนักที่สุดค่ะ”“รับทราบค่ะ”“ขอบคุณค่ะ สวัสดีค่ะ มีข่าวอะไรก็แจ้งฉันได้เลยนะคะ”หลังจากวางสายโทรศัพท์ ฟู่เจิงมองเวินเหลียงแวบหนึ่ง “เรื่องนี้ฉันจะให้จี้เจ๋อติดตาม ต้องให้พวกเขาชดใช้แน่”จี้เจ๋อคือทนายฝ่ายกฎหมายของฟู่ซื่อจ้างมาโดยเฉพาะ เป็นทนายอันดับหนึ่งของเจียงเฉิง ชื่อเสียงโด่งดัง คดีที่ผ่านมือเขาแทบไม่แพ้มาก่อน“ขอบคุณค่ะ”“เกรงใจกับฉันทำไม?”ร้านอาหารตะวันตกตกแต่งสวยงามหรูหรา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 91
ฟู่เจิงเห็นเวินเหลียงมองที่ฟลอร์เต้นรำจึงยิ้มน้อย ๆ ถามว่า “อยากเต้นเหรอ?”เวินเหลียงเม้มริมฝีปาก “ฉันเต้นไม่ค่อยเป็นค่ะ”“ฉันสอนเธอก็ได้”เวินเหลียงดวงตาเปล่งประกายฟู่เจิงโค้งตัวยื่นมืออยู่ตรงหน้าเวินเหลียง เวินเหลียงมอบมือให้อีกฝ่ายเบา ๆฟู่เจิงจูงมือเวินเหลียงเดินเข้าฟลอร์เต้นรำช้า ๆ ใบหน้าพกพารอยยิ้มทรงเสน่ห์ “วางมือไว้ที่ไหล่ของฉัน แล้วเดินตามฉันช้า ๆ”ตามเพลงดนตรีที่ผ่อนคลาย พวกเราเริ่มเต้นเชื่องช้า จงใจให้ย่างเท้าตีวงแคบฟู่เจิงโน้มตัวมาเล็กน้อย นับจังหวะอยู่ข้างหูของเวินเหลียงลมหายใจรดข้างหูของเธอ เธอจึงหดคอแบบควบคุมตัวเองไม่อยู่เวินเหลียงเต้นเงอะ ๆ งะ ๆ ฝืนตามฝีเท้าของฟู่เจิง พอไม่ระวังก็เหยียบรองเท้าหนังของเขา ประทับรอยรองเท้าปื้นใหญ่“ขอโทษค่ะ” เวินเหลียงแหงนหน้าขึ้นมองเขา ความอึดอัดใจแวบเข้ามาในดวงตาเสี้ยวหนึ่งฟู่เจิงยิ้มและพูดข้างใบหูของเธอว่า “ไม่เป็นไร”เวินเหลียงตกตะลึงไปชั่วขณะแสงไฟบนฟลอร์เต้นรำแวบไปแวบมา สะท้อนดวงหน้าหล่อเหลาของเขา ขับเน้นองคาพยพให้คมสันสมาร์ตเป็นพิเศษ ขอบมุมแบ่งชัด ดังประติมากรรมกรีกโบราณ เขายกยิ้มตรงมุมปาก นัยน์ตาเป็นประกายเหมือน
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 706
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 705
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 704
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 703
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 702
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 701
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 700
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 699
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 698
