LOGINShare
บทที่ 682
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 683
เวินเหลียงก้มหน้าก้มตา ทว่านิ้วมือที่กำลังพิมพ์ข้อความหยุดลงแล้ว นัยน์ตาพลางประกายการครุ่นคิดอย่างลึกซึ้งออกมาวั่งเฉิงเป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่ตงเฉิง?ปฏิกิริยาแรกของเธอคือไม่เชื่อรู้จักกันมานานขนาดนี้ เวินเหลียงรู้สึกว่าฮั่วตงเฉิงไม่ใช่คนที่จะปล่อยให้ญาติทำความผิดโดยไม่ห้ามปรามหรือใช้อำนาจข่มเหงรังแกคนที่อ่อนแอกว่าอีกอย่าง ตอนที่เธอส่งหลักฐานให้ฮั่วตงเฉิง ปฏิกิริยาของฮั่วตงเฉิงไม่เหมือนคนที่รู้เรื่องอยู่ก่อนแล้วคุณลุงพูดขึ้นอีกว่า “คนมีเงินก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ”“ผมเสิร์ชหาดู ชื่อจริงของตงเจ๋อชื่อว่าฮั่วตงเฉิง มีความเป็นไปได้จริง ๆ ว่าวั่งเฉิงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา ลูกพี่ลูกน้องเขาคงไม่ได้ชอบเขาหรอกนะ?” ชายสวมแว่นยิ้มพลางเอ่ยคาดเดาช่างภาพหนามส่ายหน้า “ไม่หรอกมั้ง? นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว จะมีเรื่องลูกพี่ลูกน้องชอบกันได้ยังไง?”“นี่” คุณลุงพูดขึ้นมา “ญาติกันทางสายเลือดน่ะคงไม่มี แต่ลูกพี่ลูกน้องคนนี้ไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องทางสายเลือดของตงเจ๋อ เป็นหลานสาวของคุณนายที่เป็นแม่เลี้ยงเขา”เมื่อเวินเหลียงได้ยินดังนั้น ก็นึกไปถึงท่าทีไร้เหตุผลของแม่เลี้ยงฮั่วตงเฉิง ทันใดนั้นก็คิด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 684
เธอจำได้แม่น ในช่วงสองสามวันนั้นที่ถูกรังแกอย่างโหดร้ายที่สุด เธอถึงขั้นเก็บไปฝันว่าแม่กลับมา แม่กอดเธอพร้อมกับบอกว่าจะไม่จากไปไหนอีก หลังจากนั้นเธอก็มีเพื่อนที่โรงเรียนแล้ว และไม่มีใครรังแกเธออีกทว่าเมื่อตื่นขึ้นมา มีเพียงผ้าห่มเย็น ๆ ผืนหนึ่งกับค่ำคืนที่มืดสนิท เธอนอนขดตัวพร้อมน้ำตาที่ไหลพรั่งพรูออกมาอย่างช่วยไม่ได้ตอนประถมเธอฝันแบบนี้บ่อยมาก ทว่าหลังจากนั้นก็เริ่มน้อยลงไปตามอายุที่โตขึ้นเรื่อย ๆ ของเธอครั้งสุดท้ายที่ฝันแบบนี้ เธอจำไม่ค่อยได้แล้วว่าเป็นเมื่อไร แต่สรุปก็คือมีสิบกว่าปีแล้วก่อนหน้านี้เวินเหลียงก็มีคิดบ้างว่าตอนนี้ ‘เธอ’ อยู่ที่ไหน? แต่งงานใหม่หรือเปล่า? ทำไมถึงใจร้ายขนาดนั้น ไม่เคยมาเยี่ยมเธอเลย? ข้างกายมีลูกอีกคนไปตั้งนานแล้วใช่ไหมถึงได้ทิ้งเธอให้อยู่ไกล ๆ ตัว?บางครั้งเวินเหลียงก็เคียดแค้นที่ ‘เธอ’ ทิ้งเวินเหลียงเอาไว้ บางครั้งก็คิดว่า ‘เธอ’ มีความลำบากใจของตัวเองใช่ไหมหลังจากนั้นเวินเหลียงเลิกเฝ้ารอผู้ที่มีบทบาทเป็นแม่คนนี้แล้ว และไม่เคียดแค้นอะไรกับ ‘เธอ’ อีก ทำเป็นว่าบนโลกใบนี้ไม่มีคนคนนี้อยู่หลังพ่อจากไป ต้องเดินโซซัดโซเซมาตลอดทางหลายปีมานี้ เธอก็ผ่าน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 685
ฝานฝานยังไม่ทันพูดจบ เสียงชายหนุ่มที่คุ้นเคยก็พูดแทรกเข้ามา “ฝานฝาน ไปอาบน้ำได้แล้ว”ฟู่ซือฝานเงยหน้าขึ้นแล้วเบะปากอย่างไม่พอใจ “หนูกำลังคุยกับคุณป้าอยู่นะ!”“อาบน้ำเสร็จแล้วค่อยกลับมาคุยต่อ”มือใหญ่ข้างหนึ่งปรากฏขึ้นกลางหน้าจอ มือนั้นลูบศีรษะของฟู่ซือฝาน“ฝานฝานรีบไปอาบน้ำเร็วเข้าเถอะ อาบน้ำเสร็จแล้วเราค่อยมาคุยกันต่อนะ” เวินเหลียงเอ่ย“คุณป้ารอหนูก่อนนะคะ” ฟู่ซือฝานวางโทรศัพท์ลงแล้วลุกออกไปทันใดนั้นหน้าจอก็สั่นขึ้นมาระลอกหนึ่ง ใบหน้าหล่อเหลาของฟู่เจิงปรากฏขึ้นกลางหน้าจอ หน้าตาที่เคร่งขรึมทำให้คนสัมผัสได้ถึงการโจมตีที่รุนแรงเขามองวิวทิวทัศน์เบื้องหลังเวินเหลียง ก่อนจะถามขึ้นว่า “พิธีมอบรางวัลจบแล้วเหรอ?”“ฉันไม่ได้เข้าร่วม”“ทำไมล่ะ?”“เกิดเรื่องไม่คาดคิดนิดหน่อย เลยให้คนไปรับแทนน่ะ”“เรื่องไม่คาดคิดอะไร?” ฟู่เจิงเอ่ยถามขึ้น“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก” เวินเหลียงหลีกเลี่ยงไม่ยอมตอบฟู่เจิงมองสีหน้าของเธอในหน้าจอ “อารมณ์ของเธอไม่เหมือนกับที่เธอบอกฉันเลยนะ”เขามองออก เธอไม่สบอารมณ์เล็กน้อยเวินเหลียงไม่คิดว่าฟู่เจิงจะสายตาเฉียบแหลมขนาดนี้ นัยน์ตาเธอเปล่งประกาย พลางเม้มริ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 686
หลินอี้หน่วนมาที่นี่บ่อย พนักงานจำเธอได้จึงฉีกยิ้มอย่างประจบสอพลออกมารอยยิ้มหนึ่งบวกกับความสัมพันธ์ของแขกในห้องรับรอง พนักงานจึงบอกมาตามตรงว่า “นายน้อยรองอู๋จองเอาไว้เมื่อสองวันก่อน ตอนนี้คุณฮั่วมาถึงแล้วค่ะ”สีหน้าหลินอี้หน่วนพลันเปลี่ยนไป ไม่คิดเลยว่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของตน?“มีคนอื่นอีกไหม?”“เหมือนว่า...คุณชายเฉิน คุณชายมั่ว คุณชายเหอก็มาค่ะ”หลินอี้หน่วนหน้าคล้ำดำเขียวไปเลยบุคคลเหล่านี้ล้วนเป็นลูกหลานไฮโซที่มีความสัมพันธ์อันดีกับฮั่วตงเฉิง บางคนหัวดีฉลาดประสบความสำเร็จในด้านธุรกิจ บางคนก็พึ่งใบบุญที่บ้านกินดื่มเที่ยวเล่นเสเพลไปวัน ๆ ทว่าภูมิหลังและตัวตนของแต่ละคนนั้นไม่ธรรมดาเลยหากไม่มีคนกลาง เวินเหลียงไม่มีทางนั่งร่วมห้องรับรองกับพวกเขาได้หรอกฮั่วตงเฉิงต้องเป็นคนกลางนั่นแน่ ๆไม่นึกเลยว่าพี่ตงเฉิงจะพาเวินเหลียงไปเจอเพื่อนของตัวเอง?ทำไมกัน?หรือว่าเขาชอบเวินเหลีนง ตัดสินใจจะคบกับเวินเหลียงจริงจัง?แม่หม้ายเคยผ่านการหย่าอย่างเวินเหลียง จะคู่ควรกับเขาได้ยังไงกัน?หลินอี้หน่วนเดือดดาลจนกำมือทั้งสองข้างเป็นหมัดแน่น สีหน้าแดงระเรื่อ ไฟโทสะสุมทรวงอกทว่าไม่สามารถระบายอ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 687
“เวินเหลียง?”“ใช่ เธอนั่นแหละ”อู๋ฮ่าวหรันเห็นหลินอี้หน่วนมีท่าทางแปลก ๆ จึงเกิดความสงสัยขึ้นมา “มีอะไรเหรอ?”“นายไม่รู้จักเวินเหลียงเหรอ?” หลินอี้หน่วนเลิกคิ้ว“ไม่รู้ ฉันต้องรู้จักเหรอ?”“เดิมทีเธอคือหลานสาวบุญธรรมที่ตระกูลฟู่แห่งเจียงเฉิงรับไปเลี้ยง ไต่เต้าขึ้นเตียงของฟู่เจิงคุณชายรองตระกูลฟู่ ยุแยงให้ผู้ใหญ่ตระกูลฟู่แตกคอกัน แต่ฟู่เจิงไม่เคยชอบเธอ หลังจากแฟนเก่ากลับมาก็หย่ากับเธอทันที”หลินอี้หน่วนถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ก่อนจะพูดต่อว่า “สองสามวันก่อนคุณอาฉันไปเจียงเฉิง ได้ยินคุณอาบอกว่าเวินเหลียงตามตอแยพี่ตงเฉิงแจ ตอนพี่ตงเฉิงไปเที่ยวชมชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนเธอก็จะไปด้วยให้ได้ นายเองก็รู้ว่าคุณลุงเตรียมการแต่งงานของพี่ตงเฉิงเอาไว้แล้ว คุณอาเลยไปโน้มน้าวเธอ แต่ใครจะรู้ว่าเธอไม่เพียงพูดจาไม่เคารพคุณอา แต่ยังทำร้ายตงหลินจนโรคหอบหืดกำเริบด้วย”“เธอพูดจริงเหรอ?”อู๋ฮ่าวหรันไม่รู้จักเวินเหลียง แต่รู้จักฟู่เจิง“เรื่องจริงสิ ฉันจะโกหกนายทำไมล่ะ?” หลินอี้หน่วนเลิกคิ้ว “แฟนเก่าของฟู่เจิงเป็นดาราคนหนึ่ง เวินเหลียงเคยออกข่าวอยู่เหมือนกัน ไม่เชื่อนายลองไปค้นหาดูสิ”เมื่อได้ยินดังนั้น
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 688
นี่เขาเพิ่งถามขึ้นมาสองสามประโยคเท่านั้น ตงเฉิงก็ทนไม่ไหวจนต้องออกหน้ามาช่วยเวินเหลียงแล้วอู๋ฮ่าวหรันแอบพูดในใจว่า เวินเหลียงนี่มีกลยุทธ์เด็ดสุดยอดอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ ถ้าขืนปล่อยให้พัฒนาความสัมพันธ์ต่อไปแบบนี้ อาจทำให้เธอบรรลุผลที่ปรารถนาได้จริง ๆ“ฉันก็แค่สงสัยเอง?” อู๋ฮ่าวหรันฉีกยิ้ม กลัวจะแตกหักกับฮั่วตงเฉิง จึงไม่ได้ถามต่อเขาจะค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป“ไม่ได้เล่นมานานแล้ว คันไม้คันมือชะมัด มาเล่นสักสองสามตาดีไหม?” เฉินชวนชี้ไปที่โต๊ะเล่นไพ่กลัวว่าบรรยากาศในห้องรับรองจะดูแปลกไป ทุกคนจึงพร้อมใจพยักหน้าตอบรับเฉินชวน: “คุณเวินเล่นเป็นไหมครับ? มาเล่นด้วยกันเถอะ?”เขาชวนด้วยเจตนาดี เพราะไม่อยากให้เธอรู้สึกระแวงอะไรขนาดนั้น จึงชวนเข้ามาร่วมด้วย เวินเหลียงตอบรับ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปนั่งยังหน้าโต๊ะเล่นไพ่ “เคยเล่นมาสองสามครั้งค่ะ หวังว่าจะไม่แพ้หลายตาจนเกินไปนะ”“โธ่ ยิ่งเป็นมือใหม่ยิ่งโชคดีรู้ไหมครับ?” เฉินชวนมองไปที่ฮั่วตงเฉิง “ตงเฉิง นายเล่น...”ยังไม่ทันได้พูดจบ อู๋ฮ่าวหรันก็นั่งลงตรงหน้าเวินเหลียง เขาฉีกยิ้ม “ฉันเองก็คันไม้คันมือเหมือนกัน เล่นเป็นเพื่อนพวกนายสักสองสามตาละกั
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 689
ฮั่วตงเฉิงดันเครื่องที่ซ้อนไพ่ไว้เรียบร้อยแล้วตรงหน้าไปกลางโต๊ะ เสียงไพ่ชนกันกังวานเข้าไปในหูจนแสบแก้วหูไปหมดเขาเงยหน้าขึ้นมามองอู๋ฮ่าวหรันที่พลันตกตะลึงไป ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถามนายอยู่นะ! จะให้ฟู่เจิงเล่าเองกับปากไหม?”อู๋ฮ่าวหรันได้สติกลับมา เขารีบส่ายหน้า “เรื่องนี้...เรื่องนี้ไม่ต้องแล้ว”เขาแอบพูดอยู่ในใจ ดูท่าจะให้เวินเหลียงพูดออกมาเองกับปากคงไม่สำเร็จแล้วเวินเหลียงเจ้าเล่ห์เกินไป ตงเฉิงมีแต่จะคิดว่าเขากำลังรังแกเธออยู่แน่ ๆไม่ได้ เขาต้องคิดหาวิธีทำให้ตงเฉิงมองทะลุโฉมหน้าที่แท้จริงของเวินเหลียงผู้หญิงจับผู้ชายให้ได้“ยังไม่ได้ผลสรุปเลยทำไมถึงไม่เอาซะแล้วล่ะ? นายสงสัยมากไม่ใช่เหรอ?” ในน้ำเสียงของฮั่วตงเฉิงเย็นยะเยือกจนหนาวสะท้าน“ฉันก็แค่สงสัยเท่านั้น” อู๋ฮ่าวหรันแสยะยิ้ม“มาต่อกันเถอะ ๆ” เฉินชวนกอบกู้สถานการณ์“พวกคุณเล่นกันไปก่อนเลยค่ะ ฉันขอตัวไปห้องน้ำหน่อย”เวินเหลียงมองทุกคนทีหนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นออกไปอย่างนิ่งสงบ หลังเงาร่างของเธอหายไปตรงประตู ภายในห้องรับรองก็เงียบสงัดลง ในวินาทีนั้นบรรยากาศพลันเต็มไปด้วยความกดดันสีหน้าของฮั่วตงเฉิงเคร่งขรึมขึ้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 690
พวกเวินเหลียงทั้งสองคนกลับมายังห้องรับรอง อู๋ฮ่าวหรันไม่ได้พูดอะไรอีก ตรงตำแหน่งที่นั่งของเขาก็เปลี่ยนเป็นคุณชายมั่วภายใต้การปรับทัศนคติของเฉินชวน ทั้งสี่คนเล่นไพ่กันพร้อมพูดคุยยิ้มแย้มหลังจบไปสองสามตา จู่ ๆ โทรศัพท์ของเวินเหลียงก็ดังขึ้นมาเธอล้วงโทรศัพท์ออกมาดูหน้าจอ สายโทรเข้าขึ้นโชว์ชื่อของฟู่เจิงเวินเหลียงให้คุณชายเหอเล่นแทนตน ก่อนจะลุกขึ้นออกไปรับสายตรงทางเดิน“ฮัลโหล?”ปลายสายไม่มีเสียงใครโต้กลับปลายสายเงียบไปสองสามวินาที เวินเหลียงฉงน “ฟู่เจิง?”“อืม” เสียงชายหนุ่มแสนแผ่วเบาแว่วดังขึ้นมา กระทบไปถึงแก้วหูของเวินเหลียง“มีเรื่องอะไรเหรอ?” เวินเหลียงรู้สึกว่าคืนนี้ฟู่เจิงดูแปลก ๆ ไปเล็กน้อย“ฉันเพิ่งดื่มเหล้ามานิดหน่อย อยากฟังเสียงเธอน่ะ” ฟู่เจิงเอ่ยปากช้า ๆ“ทำไมถึงดื่มเหล้าอีกแล้วล่ะ? กระเพาะอาหารคุณรับได้เหรอ?”“ฉันรู้ตัวเองดี” เขาถามขึ้นราวกับไม่ได้ตั้งใจ “ตอนนี้เธออยู่ที่โรงแรมเหรอ? หรือว่าอยู่ข้างนอก?”เวินเหลียงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “อยู่ข้างนอก”ฟู่เจิงเพิ่งถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เวินเหลียงก็พูดขึ้นต่อว่า “กินข้าวอยู่ที่ร้านอาหาร เดี๋ยวก็กลับโรงแรมแล้ว”ถ้าเขาเ
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
