เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 675
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 676
“อรุณสวัสดิ์ มาแล้ว”ภายในหน้าเซ็ต เวินเหลียงกำลังก้มหน้ามองรูปภาพที่สุ่ม ๆ ถ่ายไปในกล้อง เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าและเสียงพูดคุยก็เงยหน้าขึ้นมา ครั้นเห็นว่าโจวอวี่มาแล้ว ก็ทักทายพลางยิ้มแย้มเมื่อเห็นเวินเหลียง ฝีเท้าของโจวอวี่ก็หยุดชะงัก นัยน์ตาเต็มไปด้วยความสับสน “อรุณสวัสดิ์ มาเช้าขนาดนี้เลยเหรอ?”“ใช่แล้ว นี่เป็นครั้งแรกไม่ใช่เหรอ? ก็ต้องตั้งใจและกระตือรือร้นหน่อยไม่ใช่หรือไง?”เวินเหลียงยิ้มพลางเอ่ย พร้อมกับหยิบกล้องถ่ายรูปมาถ่ายฉากที่เพิ่งเซ็ตเสร็จสองสามรูป กำลังหาฟีลลิ่ง จึงไม่เห็นสายตาของโจวอวี่“ฉันไปแต่งหน้าก่อนนะ”“ไปเถอะ” เวินเหลียงมองรูปในกล้องโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาโจวอวี่เม้มริมฝีปากแน่น มองเวินเหลียงด้วยนัยน์ตาลึกซึ้งเขาอยากถามให้ชัดเจนเป็นอย่างมาก ว่าระหว่างเธอกับฟู่เจิงมันเรื่องอะไรกัน?เธอชอบฟู่เจิงขนาดนั้นเลยเหรอ?ขนาดฟู่เจิงนอกใจก็ยังให้อภัยได้“คุณโจวคะ?” ผู้ช่วยเห็นโจวอวี่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อน จึงเรียกเตือนขึ้นโจวอวี่ได้สติกลับมา เขามองเวินเหลียงทีหนึ่งก่อนจะหมุนตัวเข้าไปในห้องแต่งตัวสองวันก่อนทีมงานของโจวอวี่ส่งเอกสารความต้องการฉบับ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 677
เขากำลังทำอะไรน่ะ?เวินเหลียงเงยหน้ามองเขาด้วยความสงสัยเมื่อโจวอวี่เห็นว่าพี่หู่ไม่ได้สนใจ ก็ชี้ไปที่โทรศัพท์เงียบ ๆเวินเหลียงเปิดอ่าน โจวอวี่ใช้ให้เธอหาข้ออ้างออกไปข้างนอก เขามีเรื่องอยากจะคุยกับเธอเธอปิดเสียงโทรศัพท์ก่อนจะชำเลืองมองพี่หู่ แล้วตอบกลับไปว่า “คุยในโทรศัพท์ไม่ได้เหรอ? ถ้าถูกถ่ายได้...”โจวอวี่ตอบกลับ “อย่าเลิกคบกันดื้อ ๆ เพราะกลัวว่าจะเกิดปัญหาได้ไหม ต่อไปฉันกับเธอจะไม่ได้เจอกันเพราะถูกถ่ายรูปได้เหรอ?”เขาพูดขึ้นอีกว่า “วางใจเถอะ มันไม่ส่งผลกระทบต่องานฉันหรอก”“งั้นก็ได้”เวินเหลียงเก็บโทรศัพท์ เธอนั่งกินข้าวต่ออีกสองสามนาที ก่อนจะหาข้ออ้างออกไปเข้าห้องน้ำ แล้วลุกออกไปจากห้องรับรองหลังออกมาจากห้องน้ำ เธอก็ไปรอที่ปากทางหนีไฟไม่นานโจวอวี่ก็เดินมา “รอนานแล้วใช่ไหม?”“ไม่เลย นายอยากจะคุยอะไรกับฉันเหรอ?”โจวอวี่มองเวินเหลียงด้วยความสงสัย สีหน้าเต็มไปด้วยความสับสน ภายในดวงตาลึกซึ้งเผยความรู้สึกเสน่หาแสนเข้มข้นออกมาเมื่อเห็นสีหน้านี้ของเขา ในใจเวินเหลียงก็เต้นตึกตักขึ้นมาโจวอวี่...ยังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ?นับตั้งแต่ที่เธอปฏิเสธโจวอวี่ที่ร้านอาหารครั้งนั้น ความ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 678
“ปล่อยมือ” เวินเหลียงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาโจวอวี่มองเธอ นิ้วมือทั้งห้าพลางเริ่มกำแน่นขึ้นเรื่อย ๆ“ปล่อยเธอนะ!”ทันใดนั้น ก็มีเสียงผู้ชายเสียงหนึ่งแว่วดังขึ้นมาจากตรงมุมเลี้ยวเวินเหลียงพลันหัวใจเต้นผิดจังหวะจบเห่แล้ว ฟู่เจิงมาได้ยังไงเนี่ย?คำพูดที่เธอพูดออกไปเมื่อครู่ เขาได้ยินหมดทุกอย่าง? จะเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?ฟู่เจิงสาวเท้าก้าวยาวเข้ามา จากนั้นก็ปัดข้อมือของโจวอวี่ออกไป ก่อนจะยืนขวางอยู่ตรงหน้าเวินเหลียง จ้องโจวอวี่ด้วยแววตาแหลมคม ประกาศกร้าวอำนาจเด็ดขาด “เธอพูดชัดเจนแล้ว โจวอวี่ เธอไม่ชอบคุณ ต่อไปไม่ต้องมาตามตอแยเธออีก!”“เราไปกันเถอะ”ฟู่เจิงเดินไปข้างหน้าพร้อมจูงมือของเวินเหลียงไปด้วยเวินเหลียงสองจิตสองใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินตามไปโจวอวี่ยืนอยู่ที่เดิม มองเงาเบื้องหลังของทั้งสองคนที่เดินจากไป ก่อนจะหลับตาลงอย่างขมขื่นเมื่อเดินเลี้ยวออกไปตรงมุม ฝีเท้าของเวินเหลียงก็ช้าลง พร้อมถอนหายใจเฮือกหนึ่ง“ทำไม? ปวดใจเหรอ?” ฟู่เจิงชำเลืองมองเธอทีหนึ่ง มุมปากพลางกระตุกรอยยิ้มขึ้นโจวอวี่เป็นเหมือนผีที่ตามหลอกตามหลอนจริง ๆแต่ว่าเขาเองก็ต้องขอบคุณโจวอวี่เหมือนกั
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 679
“เธอหมายความว่า ที่เธอบอกว่าจะคืนดีกับฉัน ชอบฉัน ล้วนเป็นเรื่องโกหกทั้งนั้น ก็แค่ใช้ฉันมาเป็นเครื่องมือให้โจวอวี่วางมือไป?” นัยน์ตาฟู่เจิงเต็มไปด้วยความคล้ำดำหมอง พร้อมกับชำเลืองมองมาเบา ๆเมื่อได้ยินน้ำเสียงแสนอันตรายของเขา เวินเหลียงก็อธิบายเพื่อตัวเอง “อืม...ก็ไม่ถึงขนาดใช้หรอก ก็แค่...ถือโอกาสให้ช่วยเท่านั้น... ”“หึ” ฟู่เจิงหัวเราะเย้ยหยันออกมาเสียงหนึ่ง “เวินเหลียง เธอนี่ชอบใช้มุกนี้จริง ๆ เลยนะ!”ตอนยังไม่หย่ากัน เธอก็ใช้โจวอวี่มายั่วยุเขา หลังจากนั้นเธอยังใช้เมิ่งเซ่อมาทำให้เขาถอย พูดอย่างกับเป็นเรื่องจริง จนเขาปักใจเชื่อไปแล้ว ถ้าไม่ได้ฟู่ซือฝานโน้มน้าวเขา เขาก็คงวางมือไปนานแล้วเวินเหลียงเม้มปากอย่างเป็นกังวล ไม่ได้พูดตอบอะไรกลับไปภายในรถเงียบสงัดลงฟู่เจิงฉวยโอกาสชำเลืองมองฟู่เจิงทีหนึ่งขณะติดไฟแดง ถูกเขาจับได้พอดี เธอจึงรีบชักสายตากลับทันที แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นไฟเขียวแล้ว เวินเหลียงเหยียบคันแร่งจู่ ๆ ฟู่เจิงก็พูดขึ้นว่า “ในเมื่อเธอบอกกับโจวอวี่ว่าจะคืนดีกับฉันแล้ว งั้นสองสามวันนี้เราก็ยังต้องทำตัวสนิทสนมกันหน่อย แสดงละครตบตาให้ดี ๆ จะได้ไม่ถูกเขาจับได้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 680
เที่ยงวันอาทิตย์ เวินเหลียงและฟู่เจิงพาฟู่ซือฝานกลับบ้านใหญ่ด้วยกัน“คุณย่าทวด หนูกับคุณลุงแล้วก็คุณป้าสะใภ้มาหาคุณย่าทวดแล้วค่ะ!”เจ้าตัวน้อยปัดมือของเวินเหลียงออก แล้ววิ่งตึงตึง ๆ เข้าไปหา“โอ้ ฝานฝาน ย่าทวดคิดถึงเธอจังเลย”คุณหญิงกำลังใส่แว่นสายตายาวนอนอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนเก้าอี้นอนที่ระเบียงเมื่อได้ยินเสียง เธอก็วางหนังสือพิมพ์ลงพร้อมถอดแว่นตาออก ก่อนจะเดินไปยังห้องรับแขกพลางโบกมือให้ฟู่ซือฝาน เธอถามขึ้นพร้อมยิ้มแย้มว่า “คุณลุงกับคุณป้าสะใภ้ของเธอมาด้วยกันเหรอ?”“ค่ะ”ดวงตากลมโตของฟู่ซือฝานเปล่งประกาย เธอหัวเราะฮ่า ๆ ออกมาเสียงหนึ่ง พร้อมกับเขย่งปลายเท้าขึ้นขยับเข้ามาใกล้ ๆ ไม่ต้องบอกเลยว่าเธอมีชีวิตชีวาแค่ไหนคุณหญิงโน้มตัวอย่างให้ความร่วมมือฟู่ซือฝานขยับเข้าไปซุบซิบข้างหูเธอ “ตอนนี้หนูเรียกว่าป้าสะใภ้ ป้าสะใภ้ก็ไม่โต้กลับแล้วค่ะ”ก่อนหน้านี้คุณป้าสะใภ้มักจะเรียกตัวเองว่าอา ส่วนตอนนี้น่ะเหรอฮ่า ๆ ๆ ๆ...“ดี ๆ ๆ”คุณหญิงยืดตัวตรง บนใบหน้าเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความปลาบปลื้มออกมาเธอต้องมีความสุขอยู่แล้วที่เห็นทั้งสองคนคืนดีกันเมื่อเห็นทีท่าแผลง ๆ ของเจ้าตัวน้อย ใ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 681
“ไม่เป็นไรค่ะ นี่เป็นสิ่งที่หนูควรทำอยู่แล้ว!” ฟู่ซือฝานหัวเราะฮ่า ๆ ก่อนจะเปรยถามขึ้นว่า “พรุ่งนี้จะเปิดเรียนแล้ว คุณป้าจะไปส่งหนูไหมคะ?”“กลัวว่าจะไม่ได้น่ะ พรุ่งนี้เช้าป้าจะต้องไปขึ้นเครื่องบิน”ไม่รอให้ฟู่ซือฝานพูด ฟู่เจิงก็ชิงถามก่อนว่า “ขึ้นเครื่องบิน? เธอจะไปไหน?”“เมืองจิง ไปเข้าร่วมงานมอบรางวัลการแข่งขันถ่ายภาพ”ฟู่เจิงชะงักไป สายตามองไปด้านหน้าด้วยใบหน้าไร้อารมณ์เขาจำได้ว่า ฮั่วตงเฉิงคือหนึ่งในคณะกรรมการของการแข่งขันถ่ายภาพ เขาเองก็คงกลับไปด้วยแน่ ๆฟู่เจิงเม้มริมฝีปาก“ว้าว คุณป้าเก่งจังเลยค่ะ!” ฟู่ซือฝานประหลาดใจวันจันทร์ ณ โรงเรียนอนุบาล ฟู่ซือฝานมาถึงยังห้องเรียน เธอถามเพื่อนร่วมโต๊ะว่า “วันนี้เช้าใครมาส่งเธอเหรอ?”“แม่ของฉัน ทำไมเหรอ?” เพื่อนร่วมโต๊ะไม่เข้าใจฟู่ซือฝานแสร้งทำเป็นถอนหายใจ “วันนี้คุณป้าเป็นคนมาส่งฉัน หม่ามี๊ของฉันไปเมืองจิงแล้วน่ะ”เด็กที่เรียนโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ภูมิหลังของครอบครัวแต่ละคนถ้าไม่ใช่คนมีเงินก็เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง ที่บ้านมีคนขับรถมีแม่บ้านไม่ใช่เรื่องที่ควรค่าให้ประหลาดใจอะไรเป็นอย่างที่คิดเอาไว้ เพื่อนร่วมโต๊ะลวดถามขึ้นว่า
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 682
หลังกินมื้อเที่ยงเสร็จ ฮั่วตงเฉิงก็ไปส่งเวินเหลียงที่โรงแรมห้าดาวที่ทางผู้จัดงานจัดเตรียมเอาไว้ให้ ตอนบ่ายไปซ้อมใหญ่ยังสถานที่จัดงานหนึ่งทุ่มตรง เวินเหลียงมาถึงยังพิธีจัดงานมอบรางวัลพิธีมอบรางวัลยังไม่เริ่ม มีผู้ร่วมการแข่งขันที่ได้รับรางวัลสองสามท่านมาถึงแล้ว กำลังนั่งพูดคุยกันอยู่บนที่นั่งที่แปะชื่อของตนเอาไว้เวินเหลียงนั่งลงในตำแหน่งที่นั่งของตน ก่อนจะเปิดโน้ตเตรียมคำพูดที่ใช้พูดในตอนรับรางวัลถัดไปทางขวาสองที่นั่งมีช่างภาพหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ ช่างภาพคนนั้นมองเวินเหลียง ก่อนจะหันไปพูดกับคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่อข้างช่างภาพหนุ่มเป็นชายสวมแว่น เขาโน้มตัวไปด้านหน้าข้ามตัวช่างภาพหนุ่มไปมองเวินเหลียง ก่อนจะกลับมาซุบซิบกันว่า “นี่ คนที่อยู่ข้างนายใช่คนที่ได้รางวัลที่หนึ่งนั่นไหม? วันนั้นฉันส่องเฟซบุ๊กเธอถึงได้รู้ว่าเธอคืออดีตภรรยาของประธานบริหารฟู่ซื่อ”ช่างภาพหนุ่มชำเลืองมองเวินเหลียงเงียบ ๆ “เหมือนจะใช่”ชายใส่เว่นเบ้ปากอย่างเหยียดหยาม “ฉันเดาว่าคงซื้อรางวัลนี้มาแน่ ๆ นายเชื่อไหม? วั่งเฉิงนั่นน่าสงสารมาก ผลงานดีได้รางวัลที่หนึ่ง แต่ไม่นึกเลยว่าจะกลายเป็นของคนอื่นไปเสียได้ แถมตัวเอง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 683
เวินเหลียงก้มหน้าก้มตา ทว่านิ้วมือที่กำลังพิมพ์ข้อความหยุดลงแล้ว นัยน์ตาพลางประกายการครุ่นคิดอย่างลึกซึ้งออกมาวั่งเฉิงเป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่ตงเฉิง?ปฏิกิริยาแรกของเธอคือไม่เชื่อรู้จักกันมานานขนาดนี้ เวินเหลียงรู้สึกว่าฮั่วตงเฉิงไม่ใช่คนที่จะปล่อยให้ญาติทำความผิดโดยไม่ห้ามปรามหรือใช้อำนาจข่มเหงรังแกคนที่อ่อนแอกว่าอีกอย่าง ตอนที่เธอส่งหลักฐานให้ฮั่วตงเฉิง ปฏิกิริยาของฮั่วตงเฉิงไม่เหมือนคนที่รู้เรื่องอยู่ก่อนแล้วคุณลุงพูดขึ้นอีกว่า “คนมีเงินก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ”“ผมเสิร์ชหาดู ชื่อจริงของตงเจ๋อชื่อว่าฮั่วตงเฉิง มีความเป็นไปได้จริง ๆ ว่าวั่งเฉิงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา ลูกพี่ลูกน้องเขาคงไม่ได้ชอบเขาหรอกนะ?” ชายสวมแว่นยิ้มพลางเอ่ยคาดเดาช่างภาพหนามส่ายหน้า “ไม่หรอกมั้ง? นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว จะมีเรื่องลูกพี่ลูกน้องชอบกันได้ยังไง?”“นี่” คุณลุงพูดขึ้นมา “ญาติกันทางสายเลือดน่ะคงไม่มี แต่ลูกพี่ลูกน้องคนนี้ไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องทางสายเลือดของตงเจ๋อ เป็นหลานสาวของคุณนายที่เป็นแม่เลี้ยงเขา”เมื่อเวินเหลียงได้ยินดังนั้น ก็นึกไปถึงท่าทีไร้เหตุผลของแม่เลี้ยงฮั่วตงเฉิง ทันใดนั้นก็คิด
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
