Share

บทที่ 680

เที่ยงวันอาทิตย์ เวินเหลียงและฟู่เจิงพาฟู่ซือฝานกลับบ้านใหญ่ด้วยกัน

“คุณย่าทวด หนูกับคุณลุงแล้วก็คุณป้าสะใภ้มาหาคุณย่าทวดแล้วค่ะ!”

เจ้าตัวน้อยปัดมือของเวินเหลียงออก แล้ววิ่งตึงตึง ๆ เข้าไปหา

“โอ้ ฝานฝาน ย่าทวดคิดถึงเธอจังเลย”

คุณหญิงกำลังใส่แว่นสายตายาวนอนอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนเก้าอี้นอนที่ระเบียง

เมื่อได้ยินเสียง เธอก็วางหนังสือพิมพ์ลงพร้อมถอดแว่นตาออก ก่อนจะเดินไปยังห้องรับแขกพลางโบกมือให้ฟู่ซือฝาน เธอถามขึ้นพร้อมยิ้มแย้มว่า “คุณลุงกับคุณป้าสะใภ้ของเธอมาด้วยกันเหรอ?”

“ค่ะ”

ดวงตากลมโตของฟู่ซือฝานเปล่งประกาย เธอหัวเราะฮ่า ๆ ออกมาเสียงหนึ่ง พร้อมกับเขย่งปลายเท้าขึ้นขยับเข้ามาใกล้ ๆ ไม่ต้องบอกเลยว่าเธอมีชีวิตชีวาแค่ไหน

คุณหญิงโน้มตัวอย่างให้ความร่วมมือ

ฟู่ซือฝานขยับเข้าไปซุบซิบข้างหูเธอ “ตอนนี้หนูเรียกว่าป้าสะใภ้ ป้าสะใภ้ก็ไม่โต้กลับแล้วค่ะ”

ก่อนหน้านี้คุณป้าสะใภ้มักจะเรียกตัวเองว่าอา ส่วนตอนนี้น่ะเหรอฮ่า ๆ ๆ ๆ...

“ดี ๆ ๆ”

คุณหญิงยืดตัวตรง บนใบหน้าเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความปลาบปลื้มออกมา

เธอต้องมีความสุขอยู่แล้วที่เห็นทั้งสองคนคืนดีกัน

เมื่อเห็นทีท่าแผลง ๆ ของเจ้าตัวน้อย ใ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status