บทที่ 606

“ฟู่เจิง ทางที่ดีคุณอย่ามาแกล้งฉันดีกว่า”

ฟู่เจิงเพิ่งฉีกยิ้มไปได้ครึ่งหนึ่งก็เป็นอันต้องหยุด เขายกมือขึ้นกดแผลที่ข้างปากเบา ๆ “แกล้งที่ไหนกันล่ะ?”

เวินเหลียงอดไม่ได้ที่จะโพล่งหัวเราะออกมา

เธอเพิ่งจะเคยเห็นท่าทางจนตรอกของฟู่เจิงแบบนี้เป็นครั้งแรก

ฟู่เจิงเงยหน้ามองไป

เวินเหลียงรีบหุบรอยยิ้มทันที พร้อมทั้งพูดชื่อร้านอาหารอย่างกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ก่อนจะลวดบอกต่อว่า “ร้านอาหารร้านนี้มีห้องรับรองด้วย”

เขาจะได้ไม่ต้องไปพบผู้คนด้วยสภาพอย่างในตอนนี้

ฟู่เจิงมองเธอด้วยนัยน์ตาที่แฝงไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้งทีหนึ่ง จากนั้นก็ใช้ให้เลขาหยางไปจอง

เมื่อมาถึงยังห้องรับรอง เวินเหลียงสั่งอาหารมาสองสามอย่าง แล้วส่งเมนูให้ฟู่เจิงที่อยู่ตรงหน้า “ดูสิอยากได้อะไรอีกไหม”

ฟู่เจิงรีบเมนูมาแล้วกวาดตาดูคร่าว ๆ “เนื้อแพะน้ำแดง?”

“อืม” เวินเหลียงพยักหน้า “ฉันกิน เดี๋ยวให้พนักงานมาเสิร์ฟที่ฉันเลย”

“เธอชอบกินเนื้อแพะ?”

“อืม”

เวินเหลียงไม่เพียงแค่ชอบเนื้อแพะเท่านั้น เธอยังชอบกินซุปแพะอีกด้วย น้ำซุปข้นคลั่ก กินคู่กับต้นหอมซอยและผักชีให้ความสดชื่นในปาก อร่อยสุด ๆ ไปเลย

ทว่าฟู่เจิงไม่ชอบกลิ่นสาบของเนื้อ