LOGINShare
บทที่ 606
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 607
“แน่นอนว่าไม่ใช่อยู่แล้ว” ฟู่เจิงยิ้มเล็กน้อย “ทำไมเธอถึงคิดแบบนี้ล่ะ? ก่อนหน้านี้เธอถึงขั้นไปคบกับเมิ่งเซ่อได้เพราะข้อมูลบางอย่างไม่ใช่เหรอ? ทำไม? ตอนนี้ทำไม่ได้แล้ว?”สีหน้าเวินเหลียงแข็งทื่อไป นัยน์ตาประกายแวววับ ก่อนจะเบือนสายตาหนี “นั่นมันไม่เหมือนกัน”“แล้วตรงไหนที่ไม่เหมือนกันล่ะ?” ฟู่เจิงเอ่ยถามขึ้นด้วยทีท่าจริงจังพอนึกถึงเรื่องนี้ เขาก็เดือดพล่านจนปวดตับเวินเหลียงก้มหน้าพลางเบะปากอย่างกระวนกระวายใจ “...นั่นทำเพื่อแก้แค้นให้พ่อฉันนี่...”ทว่าพูดอย่างหน้าด้าน ๆ ก็คือ เป็นเพราะเธอไม่ชอบเมิ่งเซ่อ ถึงได้หลอกใช้เขาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรทว่าฟู่เจิงต่างออกไปเธอไม่กล้าเธอไม่กล้าแต่งงานกับฟู่เจิงใหม่อีกครั้งเพราะสิ่งที่เรียกว่าจุดอ่อน“เพราะงั้นเพื่อแก้แค้นให้พ่อเธอแล้ว ไม่ว่าอะไรเธอก็ตอบตกลงหมด?! อาเหลียง วิญญาณของพ่อตาที่อยู่บนสวรรค์ คงไม่อยากเห็นเธอเป็นแบบนี้แน่ ฉันว่าเขาคงหวังให้เธอมีชีวิตที่ดีมากกว่า”เวินเหลียงราวกับภรรยาตัวน้อยที่ถูกทำให้โมโห “...อืม”“โชคดีที่เธอล้วงข้อมูลมาได้เร็ว เลิกกับเมิ่งเซ่อได้ถูกจังหวะเป็นขั้นเป็นตอน แต่เธอเคยคิดบ้างไหมว่า ถ้าเรื่องราวมั
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 608
จังหวะนี้เอง พนักงานก็เคาะประตูเข้ามาทยอยเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงหยิบตะเกียบขึ้นมาพร้อมเปลี่ยนเรื่องคุย “กินข้าวกันเถอะ”กลิ่นหอมชวนกินคละคลุ้งไปทั่วทั้งห้องรับรอง เนื้อแพะน้ำแดงถูกวางมาทางเวินเหลียง กลิ่นตลบอบอวลกลบทุกสิ่ง ทว่าไม่ได้ชัดเจนนักฟู่เจิงเห็นเวินเหลียงยื่นตะเกียบไปคีบเนื้อแพะน้ำแดงอยู่บ่อย ๆ จึงเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัยว่า “มันอร่อยขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?”“ถ้าได้ละก็ คุณอยากลองไหม?”ฟู่เจิงยื่นตะเกียบออกไปคีบคำหนึ่งเพิ่งจะเอามาใกล้ ๆ ปาก ก็ได้กลิ่นสาบแพะรุนแรงฟุ้งขึ้นมาสายหนึ่งเขาฝืนกัดเข้าไปคำหนึ่ง จากนั้นก็เคี้ยวแบบฝืน ๆ ก่อนจะหลับตากลืนลงไป“เป็นยังไงบ้าง?”เห็นสีหน้าของเขาเวินเหลียงก็ไม่หวังอะไรทั้งสิ้น“ไม่ไหว” ฟู่เจิงตอบทั้งหน้าแข็งทื่อราวกับท่อนไม้“ไม่ชอบก็ไม่ต้องฝืน” เวินเหลียงเอ่ยทว่าไม่รู้ประโยคนี้ไปจี้จุดฟู่เจิงตรงไหนเข้าหลังกินชิ้นนี้เสร็จเขาก็คีบขึ้นมาอีกชิ้นกินไปได้ครึ่งหนึ่ง เวินเหลียงเม้มปากพลางมองฟู่เจิงทีหนึ่ง “ฟู่เจิง”“หืม?” ฟู่เจิงเงยหน้าขึ้นมา“ขอบคุณนะ” เวินเหลียงเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางจริงจัง“ขอบคุณฉันเรื่องอะไร?”“ถึงคุณจะข้ามหัวฉันไปตกลงแ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 609
ในใจของเวินเหลียงผุดความกลัดกลุ้ม ปลื้มปีติและความสับสนขึ้นมาเล็กน้อยในที่สุดรักข้างเดียวตลอดเวลาหลายปีก็มีการตอบสนองที่ชัดเจนแต่ว่ามันสายเกินไปแล้ว พวกเขาหย่ากันแล้ว...ฟู่เจิงอยากแต่งงานกับเธอใหม่อีกครั้งมาตลอดเวินเหลียงนึกไปถึงคำถามที่ถังซือซือถามเธอในงานเลี้ยง เธอยังรักฟู่เจิงอยู่ไหม?ยังรักอยู่ไหม?เวินเหลียงลืมตามองเพดาน ตอบไม่ได้หย่ากันมาตั้งนานขนาดนั้นแล้ว เธอก็ยังพูดสองคำนั้นออกมาอย่างมั่นใจไม่ได้ อันที่จริงก็มีคำตอบอยู่แล้วอันที่จริงเธอยังชอบฟู่เจิงอยู่และเป็นเพราะชอบ ฉะนั้นเธอถึงไม่สามารถรับความช่วยเหลือของเขาได้อย่างสบายใจ ไม่อยากถูกเขาดูถูก ไม่อยากแสดงความอ่อนแอต่อหน้าเขาเพียงแต่การชอบนี้ ไม่ได้ใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนอย่างตอนอายุสิบกว่ายี่สิบตั้งนานแล้วก่อนหน้านี้ฟู่เจิงคือทั้งชีวิตจิตใจของเธอ ที่เธอตั้งใจเรียนและตั้งใจทำงานก็ล้วนเป็นเพราะอยากตามรอยเขาทว่าตอนนี้การชอบเขาเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งในชีวิตเธอเท่านั้น จะมีหรือไม่มีก็ได้ เธอยังมีอย่างอื่นต้องทำส่วนเรื่องแต่งงานใหม่อีกครั้งนั้น ในตอนนี้เธอยังไม่มีแพลนปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติก็แล้วกันเวินเหลี
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 610
ฟู่เจิงจะไปบริษัท จึงให้เวินเหลียงติดรถไปลงหน้าประตูสถานีตำรวจด้วยเวินเหลียงได้ขับรถตัวเองกลับด้วยพอดีระหว่างทาง เวินเหลียงได้รับสายโทรเข้าสายหนึ่ง บนหน้าจอโชว์เบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ทั่วไปเธอใส่หูฟังบลูทูธก่อนจะรับสาย “ฮัลโหล?”มีเสียงที่ฟังดูอ่อนเยาว์ทว่าเป็นมิตรเสียงหนึ่งแว่วดังขึ้นมาจากปลายสาย “ฮัลโหล คุณเวินใช่ไหมครับ?”“ฉันเองค่ะ คุณคือ?”“ผมเสี่ยวเฉิงเป็นผู้ช่วยของผู้กำกับซ่งครับ ผู้กำกับซ่งมีเรื่องอยากจะหารือกับคุณน่ะครับ ตอนนี้คุณพอมีเวลามาหาหน่อยได้ไหมครับ?”เวินเหลียงประหลาดใจไปครู่หนึ่ง “ผู้กำกับซ่งอยากเจอฉันมีเรื่องอะไรเหรอคะ?”เสี่ยวเฉิงเอ่ย “คุยในโทรศัพท์เดี๋ยวเดียวคงพูดได้ไม่ชัดเจน เหมือนว่าจะเป็นปัญหาในฉากที่เกี่ยวข้องกับคุณน่ะครับ ถ้าคุณมีเวลาละก็มาหน้าเซ็ตถ่ายหนังหน่อยได้ไหมครับ?”เวินเหลียงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”จะว่ายังไงเธอเองถ่ายฉากที่หน้าเซ็ตไปสองสามฉากเช่นกันหลังทางกองถ่ายสอบถามสาเหตุที่ฉู่ซืออี๋ถูกตำรวจคุมตัวไปจนชัดเจน จึงได้รู้ว่าฉู่ซืออี๋หมดหนทางช่วยเหลือแล้ว จึงตัดสินใจตัดฉู่ซืออี๋ออกตอนนี้คงกำลังหาคนใหม่มารับบท
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 611
ทีมงานต่างพากันอึ้งไป ก่อนจะย้ายอุปกรณ์ประกอบฉากกลับไปใหม่อีกครั้ง เหล่าผู้ช่วยต่างไปเรียกนักแสดงมา“คุณรอผมเดี๋ยวนะครับ” ผู้กำกับซ่งวางโทรโข่งแล้วเดินออกไปข้างนอก เรียกนักแสดงและตากล้องมาบรีฟฉากถ่ายด้วยกันหลังบรีฟเสร็จ ก็เริ่มถ่ายทำใหม่อีกครั้งแสดงไปรอบหนึ่งแล้ว เหล่านักแสดงต่างคุ้นเคยกันหมดแล้ว จึงถ่ายเทคเดียวผ่านผู้กำกับซ่งกลับมาหน้ามอนิเตอร์อีกครั้ง พร้อมเล่นวิดีโอที่เพิ่งถ่ายทำไปเมื่อครู่ใหม่ ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ “ไม่เลว แบบนี้สบายกว่าเยอะ”เวินเหลียงฉีกยิ้ม “ผู้กำกับซ่งคะ คุณยังมีเรื่องอะไรอีกไหมคะ?”ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้วเธอก็จะขอตัวกลับก่อนเมื่อผู้กำกับซ่งได้ยินดังนั้นก็เงยหน้าขึ้นไป ก่อนจะเอ่ยขึ้นทั้งยิ้มแย้มว่า “มีครับ เราไปนั่งคุยกันทางนั้นกันเถอะ”“ค่ะ” เวินเหลียงขานรับ ทว่าในใจมีความประหลาดใจอยู่เล็กน้อยยังจะมีเรื่องอะไรได้อีก?คงอยากลบฉากเธอละมั้งเวินเหลียงนั่งลงตรงหน้าผู้กำกับซ่ง ผู้ช่วยยกน้ำมาให้สองแก้วเธอทำท่าทางบอกให้ผู้ช่วยวางบนโต๊ะ แล้วเอ่ยทั้งยิ้มแย้มว่า “ผู้กำกับซ่งคะ คุณยังมีเรื่องอะไรอีกเหรอคะ? บอกฉันมาได้เลย”ผู้กำกับซ่งยิ้ม “งั้นผมพูดตรง ๆ เ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 612
“เยี่ยมครับ ๆ ๆ” ผู้กำกับซ่งลุกขึ้นยืนด้วยความดีอกดีใจ เขาหยิบบทละครขึ้นมาเล่มหนึ่ง แล้วรีบเปิดหาฉากของซูเมี่ยวฉากหนึ่งจนเจอด้วยความรวดเร็ว “เอาตรงนี้ก็แล้วกันครับ คุณลองอ่านดูสิครับ”เวินเหลียงรับมา สายตาตกไปอยู่บนบทละคร เธอตั้งใจอ่านเป็นอย่างมากพล็อตเรื่องในท่อนนี้เกิดขึ้นตอนใกล้จะจบเรื่องแล้ว ซูเมี่ยวถูกพระเอกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส เป็นบทสนทนากับพระเอกก่อนตาย แสดงที่มานิสัยตัวละครของตัวนางหลังบทสนทนาจบ ซูเมี่ยวหลับตาลง หวนนึกเรื่องราวเก่า ๆตอนเด็ก ๆ ซูเมี่ยวเคยประสบกับความน่าเศร้าสลดพ่อแม่หนึ่งคนหนึ่งจิ้งจอก เธอเกิดมาในร่างคนที่มีหูของจิ้งจอก เร่ร่อนพเนจรอยู่ในโลกมนุษย์ ถูกเหล่าชาวบ้านด่าประจานและขับไล่เพราะเห็นเป็นสัตว์ประหลาด ร่อนเร่พเนจรไปจนกระทั่งอายุสี่ขวบ ก็ถูกคุณปู่คนหนึ่งรับเลี้ยงเอาไว้ฐานะทางบ้านของคุณปู่ยากจน ซูเมี่ยวร่างกายซูบผอม มักจะถูกคนอายุเท่ากันรังแกและเย้ยหยัน ไม่มีใครยอมเล่นกับนางครั้งหนึ่งหลังจากที่นางถูกคนรังแก นางก็หนีไปร้องไห้อยู่ข้างบ่อน้ำเพียงลำพังสาวน้อยที่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกันอายุห่างกับนางไม่มากคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในตอนที่นางถูกเด็กคนอื่นรั
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 613
“...หากตอนนั้น ข้ารอจนถึงตอนที่ท่านอาจารย์กลับมา และกลายเป็นศิษย์ของเขา เจ้าจะชอบข้าหรือไม่?”ก่อนจะเป็นคนเลว ในตอนที่เลือกได้ นางเองก็เคยเป็นคนดีมาก่อนเวินเหลียงลืมตา ก่อนจะค่อย ๆ ผ่อนคลายอารมณ์อยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นมาจากพื้น “ผู้กำกับซ่ง คุณเห็นแล้วใช่ไหมคะ? เดิมทีฉันก็ไม่เหมาะกับการแสดงละครอยู่แล้ว”ไม่พูดไม่ได้ การตั้งค่าของตัวละครซูเมี่ยวตัวละครนี้ค่อนข้างมีมิติทีเดียว มีความดีแฝงอยู่ในความชั่ว และมีความชั่วแฝงอยู่ในความดี แม้จะเป็นตัวร้าย ทว่าก็ไม่ทำให้คนเกลียด ผู้กำกับซ่งมองเวินเหลียงด้วยความเซอร์ไพรส์ “ไม่เหมาะสมตรงไหนกัน เหมาะสมสุด ๆ ไปเลย! นี่แหละตัวตนของซูเมี่ยว!”“ไม่ใช่สิคะ ผู้กำกับซ่ง คุณไม่ต้องฝืนใจชมฉันหรอกค่ะ...”“เห็นผมเป็นคนแบบนั้นเหรอ? ที่ผมพูดเป็นความจริงทั้งนั้น เสี่ยวเวิน ผมตามตัวมาถูกคนจริง ๆ คุณมีพรสวรรค์ด้านการแสดง ถ้าไม่เดินทางสายนี้ ก็เป็นการปล่อยให้พรสวรรค์ของคุณเปล่าประโยชน์จริง ๆ...”“หึ ๆ...” เวินเหลียงฉีกยิ้มมุมปากขึ้นมาอย่างแข็งทื่อ “ผู้กำกับซ่งคะ ฉันมีพรสวรรค์อะไรที่ไหนกันคะ...”“คุณเลิกถ่อมตัวได้แล้ว ก่อนหน้านี้ตอนที่แสดงเป็นสแตน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 614
ห้าโมงเย็น เวินเหลียงมารออยู่หน้าประตูโรงเรียนอนุบาลตรงเวลาภายใต้การนำของคุณครู บรรดาหนูน้อยเข้าแถวเดินออกมาที่ประตูใหญ่แถวของนกแพนกวินตัวน้อยที่ตัวเท่า ๆ กัน ในเวลาเพียงชั่วครู่เวินเหลียงมองจนตาลายไปเล็กน้อยเมื่อฟู่ซือฝานเห็นเวินเหลียง ก็ฉีกยิ้มออกมาด้วยความปลื้มปีติ กำลังจะเรียกออกไป ทว่าจู่ ๆ ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้จึงปิดปากเงียบไปอีกครั้งเธอบอกกับคุณครูก่อนจะวิ่งเหยาะไปทางเวินเหลียงในตอนนี้เองเวินเหลียงถึงได้เห็นเธอ เวินเหลียงเดินขึ้นหน้าไปสองก้าว “ฝานฝาน”เมื่อมาถึงตรงหน้าเวินเหลียง ฟู่ซือฝานก็หันหน้าไปมองเพื่อนร่วมชั้นของตนทีหนึ่ง ถึงได้เอ่ยขึ้นว่า “คุณป้า เรากลับบ้านกันเถอะค่ะ”“อืม” เวินเหลียงปลดกระเป๋าเป้ใบน้อยบนหลังเธอลงมาถือ พร้อมจูงมือจ้ำม่ำน้อย ๆ ของเธอไปที่รถยนต์ “ฝานฝาน วันนี้ที่โรงเรียนอนุบาลรู้สึกยังไงบ้าง?”“ไม่เลวเลยค่ะ เพื่อน ๆ เฟรนด์ลี่กันมาก ๆ ส่วนคุณครูก็ดีแลหนูดีสุด ๆ ทำเหมือนว่าหนูทำอะไรไม่เป็นเลยอย่างนั้น...”คุณครูรู้ว่าฐานะทางบ้านของฟู่ซือฝานไม่ธรรมดา แถมเพิ่งย้ายกลับมาจากต่างประเทศอีก กลัวว่าเธอจะปรับตัวไม่ได้ จึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะใส่ใจเยอะหน่
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
