บทที่ 475

เวินเหลียงเม้มริมฝีปากล่าง พลางก้มหน้ามองปลายเท้าตัวเอง

ก่อนหน้านี้เธอไม่มีความเชื่อใจในตัวฟู่เจิงเลยสักนิด ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรเธอก็จะคิดว่าเขากำลังหลอกเธออยู่

ฟู่เจิงพูดมาตลอดว่าชอบเธอ แต่เธอไม่เคยเชื่อเลย

ตอนนี้จู่ ๆ ก็บอกเธอ เขาอาจชอบเธอจริง ๆ ก็ได้

ทันใดนั้นในหัวเวินเหลียงก็ตื้อไปหมด

เขาชอบเธอ แล้ววันครบรอบวันแต่งงานนั่นล่ะ นับเป็นอะไรกัน?

ปล่อยให้เพื่อนของเขาทำเธออับอาย หลังเธอพูดจารุนแรงก็ยังเลือกไปเจอฉู่ซืออี๋

ประสบการณ์และความยากลำบากอันไม่ยุติธรรมมากมาในกลางดึก ที่ทำให้เธอนอนพลิกตัวไปมาเหล่านั้น นั่นนับเป็นอะไรอีก?

ลูกที่ไม่สามารถลืมตาขึ้นมาดูโลกได้ของพวกเขา นับเป็นอะไรอีก?

หรือเขาจะชอบเธอจริง ๆ แต่ก็แค่ชอบเท่านั้น

การรักใครสักคนจริง ๆ สายตาต้องอดไม่ได้ที่จะตกไปอยู่บนตัวเขา ในใจมักจะคิดถึงแค่เขา แค่เห็นเขาก็มีความสุขแล้ว ทนเห็นเขาได้รับความยากลำบากไม่ได้...สิ่งเหล่านี้ เธอไม่เคยเห็นมันจากตัวเขาเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงที่เขาทำให้เธอต้องลำบากเพราะฉู่ซืออี๋เลย

บางทีเขาก็แค่ชิน ชินกับการแต่งงานในสามปีมานี้ ถึงได้ไม่ยอมเลิกกับเธอ

“อาเหลียง ให้โอกาสฉันอีกครั้งนะ โอเคไหม...”