Share

บทที่ 422

ในจังหวะนี้เอง เวินเหลียงก็รีบชักมือออกแล้วยกมือขึ้นก่อนจะพูดว่า “กระหายจัง ช่วยหยิบกาแฟมาให้ฉันแก้วหนึ่งสิ คาปูชิโน่แก้วนั้นน่ะ”

เธอคิดในใจถ้ามือเธอข้างหนึ่งจูงฟู่ซือฝาน ส่วนมืออีกข้างถือกาแฟ แบบนี้ก็จะไม่ไปแตะโดนแล้วใช่ไหม?

มือของเมิ่งเซ่อแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง เขาชักกลับมาเงียบ ๆ ก่อนจะล้วงคาปูชิโน่แก้วหนึ่งออกมาจากในถุงพร้อมหลอดส่งให้เวินเหลียง “นี่ครับ”

“ขอบคุณนะ”

“ไม่เป็นไรครับ”

เมื่อมาถึงโรงหนัง เวินเหลียงก็หาการ์ตูนและรอบฉายของวันนี้บนหน้าจอขนาดใหญ่ พร้อมทั้งหาการแนะนำในอินเทอร์เน็ต แล้วให้ฟู่ซือฝานเป็นคนเลือก

เวลาเริ่มฉายคือบ่ายสอง ยังมีเวลาอีกประมาณยี่สิบนาที

เวินเหลียงมองซ้ายมองขวา ด้านข้างขวาของโถงมีเก้าอี้แถวหนึ่ง เธอจูงมือฟู่ซือฝานไปนั่ง

ผ่านไปยี่สิบนาทีขณะเข้าไปในโรง เวินเหลียงพบว่าคนด้านในส่วนมากล้วนพาลูกมาดูกันทั้งนั้น

บนหน้าจอขนาดใหญ่กำลังเริ่มฉายแล้ว

ทั้งสามคนนั่งลงบนที่นั่ง เวินเหลียงนั่งตรงกลาง ฝั่งซ้ายและฝั่งขวาเป็นฟู่ซือฝานและเมิ่งเซ่อ

แม้จะเป็นการ์ตูน ทว่าพล็อตเรื่องกลับไม่ไก่กาไร้เดียงสาเลยสักนิด เวินเหลียงค่อย ๆ จมดิ่งลงไปอยู่ในพล็อตเรื่อง

ทว่าเมิ่งเซ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status