LOGINShare
บทที่ 424
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 425
“ขอบคุณ” ฟู่เจิงยกน้ำร้อนขึ้นมา พลางแหงนหน้ามองเธอด้วยแววตาเปล่งประกายเวินเหลียงทำราวกับมองไม่เห็น เธอหมุนตัวไปนั่งลงอีกด้าน แล้วหยิบกล้องขึ้นมาตรวจดูรูปภาพที่ถ่ายไปวันนี้พูดตามตรง เธอยังคิดไม่ตกเรื่องธีมซีรีส์ของการแข่งขันถ่ายภาพ ตอนนี้เพียงแค่กำลังหาอารมณ์ความรู้สึกเธอตั้งใจดูเป็นอย่างมาก ชนิดว่าใจจดใจจ่อทันใดนั้นก็รู้สึกจั๊กจี้ที่หูข้างซ้ายเวินเหลียงยื่นมือไปบีบทีหนึ่ง ก่อนจะดูภาพต่อหูข้างขวาก็จั๊กจี้ขึ้นมาอีกเธอยกมือไปบีบ ๆหูข้างซ้ายก็ยังรู้สึกจั๊กจี้ปนร้อนผ่าว ติ่งหูอดไม่ได้ที่จะแดงระเรื่อขึ้นมา แปลก ๆเธอเด้งนั่งตัวตรง เมื่อหันหน้าไปก็พบว่า ไม่รู้ฟู่เจิงมาอยู่ด้านหลังเธอตั้งแต่เมื่อไร สองมือของเขาพาดอยู่บนพนักพิงโซฟา กำลังโน้มตัวลงมาเป่าลมข้างหูเธอติ่งหูของเวินเหลียงแดงจนเลือดจะหยดออกมาอยู่แล้ว จากนั้นก็ค่อย ๆ ลามไปที่ใบหู เธอเดือดดาลจนกระหืดกระหอบ “ฟู่เจิง นี่คุณบ้าไปหรือเปล่าเนี่ย!”เธอด่าใครไม่ค่อยเป็น เลยมักจะพูดได้แค่ประโยคนี้ออกมานัยน์ตาของฟู่เจิงแฝงรอยยิ้มที่ดูเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มเอาไว้ สีหน้าเต็มไปด้วยการหยอกล้อ “ใช่ ฉันบ้า พอไม่เห็นเธอก็เป็นไข้ใ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 426
ฟู่เจิงส่ายหน้า “ถ้าคุณอาสนใจเธอจริง ๆ คงไม่บังคับให้ฝานฝานอยู่ห่างจากเธอ เพราะความชอบและความเกลียดชังของตัวเองหรอก”หนึ่งเวินเหลียงจะไม่มีทางทำร้ายฝานฝาน สองจะไม่มีวันพาฝานฝานเสียคน และฝานฝานก็ชอบเธอ ทำไมถึงให้เธอเลี้ยงไม่ได้ล่ะ?เวินเหลียงหัวเราะขึ้นมาทีหนึ่ง “ตามหลักธรรมชาติที่มนุษย์ต้องเจอ ถ้าเป็นลูกฉัน ฉันก็จะไม่ให้คนที่ฉันเกลียดมาสุงสิงด้วย แต่ไม่จำเป็นต้องดุด่าอย่างรุนแรง”เมื่อได้ยินที่เวินเหลียงพูด แล้วนึกถึงคำสบประมาทที่ฟู่ชิงเยว่พูดว่าเวินเหลียง ฟู่เจิงก็ขมวดคิ้ว เขามองไปที่เวินเหลียง “ถ้าฝานฝานยอมอยู่ต่อ ฉันจะให้เธอทำสำมะโนครัวในฐานะลูกสาวของฉัน เพื่อให้เธอได้เติบโตไปอย่างแข็งแรง ถึงเวลานั้นจะเขียนชื่อของเธอลงไปในช่องแม่ผู้ให้กำเนิด”เวินเหลียงตกตะลึงไปเลย พลางมองฟู่เจิงอย่างอึ้งทึ่งสีหน้าของฟู่เจิงคงเดิม “นี่เป็นผลลัพธ์ที่ฉันคิดมาอย่างละเอียดรอบคอบแล้ว เธอคิดว่าไง?”คนนอกไม่ค่อยรู้เรื่องการแต่งงานของพวกเขา หากป่าวประกาศต่อภายนอกว่าฟู่ซือฝานเป็นลูกสาวของพวกเขา คิดว่าคงไม่มีคนสงสัยอะไรเพื่อไม่ให้คนนอกไปวิพากษ์วิจารณ์ บางทีแบบนี้อาจเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดเวินเหลียง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 427
“อืม”“อยากให้ติดต่อให้ดูแลเขาไหม?”จะดูแลจนเมิ่งเซ่อไม่มีเวลาออกมากินข้าวกับเธอเวินเหลียงมองเขาทีหนึ่ง “ไม่ต้อง”เขาไม่ชอบเล่นพรรคเล่นพวกไม่ใช่เหรอ?ทำไมจู่ ๆ ถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะ?เหมือนว่าหัวข้อบทสนทนาจะลากมาไกลแล้ว โดยที่เวินเหลียงไม่ทันได้รู้เนื้อรู้ตัวเธอไม่นึกเลยว่าจะนั่งคุยกับฟู่เจิงอยู่บนโซฟามาเป็นเวลานานขนาดนั้น!เธอเด้งตัวลุกขึ้น “ฉันจะไปดูฝานฝาน”“อาเหลียง!”“มีเรื่องอะไรอีก?”ฟู่เจิงลุกขึ้นยืน ก่อนจะค่อย ๆ เดินมาตรงหน้าเธอ นัยน์ตาดำมืดไปหมด “ที่ฉันเคยถามเธอว่า เธอมีคนที่ชอบหรือเปล่า เธอบอกว่ามี คนคนนั้นคือใครเหรอ?ตาแก่นั่นซ่อนตัวได้มิดชิดมากจริง ๆ!เลขาหยางส่งเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นอย่างละเอียด ในช่วงสมัยที่เวินเหลียงเรียนมหาวิทยาลัยมาให้เขาแล้ว ทว่าก็ยังหาเงาร่างของคนคนนั้นไม่เจออยู่ดี!เวินเหลียงมองเขาด้วยความระแวงทีหนึ่ง ก่อนจะตอบไปอย่างส่งเดชว่า “โจวอวี่ไง คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอ?”“ไม่ใช่เขา”“ก็เขานั่นแหละ คุณจะเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่คุณ!” เวินเหลียงหมุนตัวแล้วเดินออกไปเลยฟู่เจิงคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ “เธอเคยบอกอีกว่า คนคนนั้นไม่ชอบเธอ แต่โจวอวี่ชอ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 428
เวินเหลียงเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “ไม่ไป”เดิมทีฟู่เจิงไม่ยอมให้เธอปฏิเสธอยู่แล้ว “พรุ่งนี้เย็นฉันจะมารับเธอ”เขาหมุนตัวแล้วเดินออกไป ก่อนออกไปยังไม่ลืมกำชับฟู่ซือฝานว่า “ฝานฝาน เชื่อฟังคุณป้า เข้าใจไหม?”ฟู่ซือฝานพยักหน้าเมื่อเห็นฟู่เจิงออกไป พร้อมประตูห้องที่เปิดออกและปิดลง เธอก็เงยหน้าขึ้นแล้วถามด้วยความสงสัยว่า “คุณป้าคะ ค็อกเทลปาร์ตี้คืออะไรเหรอคะ?”เวินเหลียงอธิบายคร่าว ๆ ว่า “เป็นปาร์ตี้ที่มีคนมากมายมาร่วมดื่มเหล้าด้วยกัน”“งั้นพรุ่งนี้หนูไปด้วยได้ไหมคะ?” เจ้าตัวน้อยสงสัยเป็นอย่างมาก มองเวินเหลียงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวังเวินเหลียงส่ายหน้าพลางยิ้มเล็กน้อย “ไม่ได้จ้ะ”“...โอเคค่ะ”เวินเหลียงมองสีฟ้าทีหนึ่ง ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นในห้องครัว แล้วหยิบวัตถุดิบออกมาสองสามอย่าง เริ่มเตรียมอาหารมื้อค่ำคืนนี้ขณะทำไปได้ครึ่งหนึ่ง ก็มีเสียงตี๊ดติดดังขึ้นมาจากนอกประตูเสียงหนึ่ง ถังซือซือผลักประตูเดินเข้ามา โยนกระเป๋าไปบนโซฟา “เจ้าปุ๊กลุก แกอยู่ไหนน่ะเจ้าปุ๊กลุก?”“ปุ๊กลุกอยู่นี่ค่ะ!”ฟู่ซือฝานชะโงกศีรษะออกมาจากเบื้องหลังโซฟา มองถังซือซือด้วยความสงสัย “คุณคือคุณน้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 429
เวินเหลียงเองก็เปลี่ยนไปใส่ชุดนอนเช่นกัน เธอปิดไฟ แล้วเลิกผ้าห่มขึ้นไปบนเตียงฟู่ซือฝานอ้วนจ้ำม่ำรีบกลิ้งเข้ามาเวินเหลียงฉวยโอกาสกอดฟู่ซือฝานเอาไว้ฟู่ซือฝานมุดศีรษะเข้าไปในอ้อมอกของเวินเหลียง ก่อนจะถูไถราวกับแมว “คุณป้าคะ คุณป้าหอมจังเลย”เวินเหลียงหัวเราะ พร้อมตบหลังของฟู่ซือฝาน “นอนเถอะ พอตื่นขึ้นมาต้องเรียกคุณอานะ”“อืม”เป็นเพราะไม่ได้นอนตอนบ่าย เมื่อเจ้าตัวน้อยหลับตาลง ไม่นานเธอก็ผล็อยหลับไปเวินเหลียงเองก็ค่อย ๆ ผล็อยหลับไปเช่นกันสะลึมสะลือ ราวกับเธอฝันถึงเรื่องหนึ่งฝันว่าเธอนอนอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง มีเด็กทารกคนหนึ่งถูกวางอยู่ข้าง ๆ มองไปราวกับเพิ่งคลอดออกมาได้ไม่นานเธอมองเด็กทารกตรงหัวเตียง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความอบอุ่น “เวินหนิง ต่อไปหนูชื่อหนิงหนิงนะ”เธอในฝันกำลังอุ้มเด็กอยู่ ส่ายไปส่ายมาส่ายไป ๆ จู่ ๆ เด็กที่อยู่ในอ้อมอกก็หายไปเวินเหลียงสะดุ้ง ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ ภายในห้องมืดสนิทที่แท้ก็เป็นแค่ฝันเท่านั้นเธอยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ที่หัวเตียงมา มองนาฬิกา เพิ่งจะตีห้าเวินเหลียงมองฟู่ซือฝานที่กำลังหลับสนิทข้าง ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นไปจิ้มใบหน้า
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 430
นัยน์ตาของฟู่เจิงว่างเปล่าไร้โฟกัส ราวกับกำลังหวนนึกถึงอะไรบางอย่างเขาหันหน้าไปมองเวินเหลียง กระดูกคิ้วที่เลิกสูงทิ้งเงาคมไว้ตรงเบ้าตา นัยน์ตาดำมืดแฝงความหมายลึกซึ้งเวินเหลียงแอบด่าไอ้บ้ากามอยู่ในใจ พร้อมถลึงตาใส่กลับไปอย่างเย็นชาฟู่เจิงไม่เพียงไม่โกรธเท่านั้น แต่ยังหัวเราะด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาทีหนึ่งเขาหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ ทว่ากลับทำเวินเหลียงเสียวสันหลังวาบเธอรีบเปลี่ยนหัวข้อบทสนทนาทันที “ฝานฝาน พวกเธอมีการบ้านปิดเทอมฤดูหนาวไหม?”ฟู่ซือฝานเงยหน้าขึ้น พร้อมกะพริบตา “มีค่ะ แต่ว่าการบ้านพวกนั้นง่ายมาก ๆ”“โอเค”“คุณลุง ตอนนี้หนูต้องกลับบ้านเหรอ? หนูเองก็อยากไปค็อกเทลปาร์ตี้เหมือนกัน” ฟู่ซือฝานเงยหน้ามองฟู่เจิง พร้อมแกว่งแขนของเขา“ฝานฝาน เชื่อฟังนะ เดี๋ยวไปส่งเธอกลับบ้านก่อน เดี๋ยวตอนกลับลุงค่อยเอาเค้กมาฝากหนูนะ”“หนูไม่อยากกินเค้ก หนูอยากไปค็อกเทลปาร์ตี้”“ไม่ได้”“หึ! ไม่สนใจคุณลุงแล้ว!” ศีรษะน้อย ๆ ของฟู่ซือฝานเต็มไปด้วยความเดือดปุด ๆ เธอเบือนหน้าหนีไป พร้อมขยับมาทางเวินเหลียงแล้วกอดเธอไว้ “คุณป้า คืนนี้หนูอยากนอนกับคุณป้าอีก”เวินเหลียงเกือบจะตอบตกลงแล้วเธอลังเลอ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 431
เวินเหลียงชักมือกลับ “ครั้งนี้ป้าจะปล่อยเธอไปก็แล้วกัน”เธอลอบถอนหายใจอยู่ในใจปฏิเสธล้มเหลว ตีตัวออกห่างล้มเหลวช่างเถอะ ถือเสียว่าเป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกันครั้งหน้าเธอต้องปฏิเสธให้ได้คนขับรถถามขึ้นว่า “คุณผู้ชายครับ ตอนนี้จะเปลี่ยนเส้นทางไหมครับ?”“ไม่ต้อง ไปเอาเสื้อผ้าของฝานฝานสักสองสามชุดที่คฤหาสน์ก่อน แล้วค่อยไปบ้านคุณผู้หญิง”“ครับ”รถยนต์แล่นมาหยุดที่ประตูย่าน เวินเหลียงลงจากรถ เธอหิ้วกระเป๋าที่ใส่เสื้อผ้าเอาไว้ พลางพาฟู่ซือฝานขึ้นไปส่งชั้นบนด้วยตัวเองถังซือซือกำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟาอย่างครึ้มอกครึ้มใจ เห็นเวินเหลียงกลับมาก็เอ่ยขึ้นว่า “ส่งฝานฝาน...”ยังไม่ทันได้พูดจบ เธอก็เห็นฟู่ซือฝานเข้ามาจากเบื้องหลัง จึงรีบเงียบปากลงทันทีมากน้อยเวินเหลียงก็ต้องมีความกระวนกระวายใจเล็กน้อย ไม่กล้ามองตาถังซือซือ เธอโยนกระเป๋าลงบนโซฟาแล้วเอ่ยขึ้นว่า “ถัง คืนนี้เธอช่วยฉันดูแลฝานฝานหน่อยนะ ฉันมีธุระ จะกลับมาดึกหน่อย”ต่อหน้าของฟู่ซือฝาน ถังซือซือตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ได้ เธอรีบไปเถอะ ฝานฝาน คืนนี้กินข้าวกับน้านะ!”“ค่ะ” ฟู่ซือฝานตอบกลับด้วยน้ำเสียงสดใส “รบกวนคุณน้าถังแล้วนะ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 432
เวินเหลียงเดินไปที่ราวแขวนเสื้อผ้าฟู่เจิงคว้าเสื้อขนสัตว์มาก่อนเธอก้าวหนึ่ง จากนั้นก็คลุมไปบนตัวเธอเมื่อออกมาจากสตูดิโอ ลมหนาวที่เย็นจนปวดกระดูกก็รับหน้าเข้ามา“รีบเข้าไปในรถเร็ว”ฟู่เจิงคิดจะลากข้อมือของเวินเหลียงไป ทว่าถูกเธอเอามือหลบออกไปเขาแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง ทำได้เพียงเดินไปข้างรถอย่างรวดเร็ว เพื่อช่วยเปิดประตูที่นั่งด้านหลังรถให้เธอเวินเหลียงนั่งเข้าไปพลางยกกระโปรงฟู่เจิงรีบปิดประตู และอ้อมไปขึ้นรถอีกด้านหนึ่งภายในรถอบอุ่นเพียงพอเมื่อมาถึงนอกสถานที่จัดงาน เวินเหลียงก็ถอดเสื้อขนสัตว์ออก คอยเดินตามอยู่เบื้องหลังฟู่เจิงขณะมาถึงประตูทางเข้า จู่ ๆ ฟู่เจิงก็หยุดฝีเท้า พร้อมตั้งฉากแขนขึ้น และมองเวินเหลียงทีหนึ่งเวินเหลียงเลิกคิ้ว ก่อนจะยกแขนขึ้นคล้องเข้าไปในช่องว่างแขนเขา และควงเขาเดินเข้าไปในโถง“คุณฟู่” ผู้จัดงานค็อกเทลปาร์ตี้รีบเดินเข้ามาหา ใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม “คุณมาได้ นับเป็นเกียรติกับคนตระกูลหลี่จริง ๆ!”ทรัพย์สินที่อยู่ภายใต้ฟู่เจิงมีไม่น้อยทีเดียว อาทิอวี้เซิ่ง ธุรกิจแขนงใหม่ที่เกี่ยวกับเทคโนโลยีที่ดำเนินการมาหลายปี อาทิบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่รับเหมาก่อ
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
