Share
บทที่ 427
Related chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 428
เวินเหลียงเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “ไม่ไป”เดิมทีฟู่เจิงไม่ยอมให้เธอปฏิเสธอยู่แล้ว “พรุ่งนี้เย็นฉันจะมารับเธอ”เขาหมุนตัวแล้วเดินออกไป ก่อนออกไปยังไม่ลืมกำชับฟู่ซือฝานว่า “ฝานฝาน เชื่อฟังคุณป้า เข้าใจไหม?”ฟู่ซือฝานพยักหน้าเมื่อเห็นฟู่เจิงออกไป พร้อมประตูห้องที่เปิดออกและปิดลง เธอก็เงยหน้าขึ้นแล้วถามด้วยความสงสัยว่า “คุณป้าคะ ค็อกเทลปาร์ตี้คืออะไรเหรอคะ?”เวินเหลียงอธิบายคร่าว ๆ ว่า “เป็นปาร์ตี้ที่มีคนมากมายมาร่วมดื่มเหล้าด้วยกัน”“งั้นพรุ่งนี้หนูไปด้วยได้ไหมคะ?” เจ้าตัวน้อยสงสัยเป็นอย่างมาก มองเวินเหลียงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวังเวินเหลียงส่ายหน้าพลางยิ้มเล็กน้อย “ไม่ได้จ้ะ”“...โอเคค่ะ”เวินเหลียงมองสีฟ้าทีหนึ่ง ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นในห้องครัว แล้วหยิบวัตถุดิบออกมาสองสามอย่าง เริ่มเตรียมอาหารมื้อค่ำคืนนี้ขณะทำไปได้ครึ่งหนึ่ง ก็มีเสียงตี๊ดติดดังขึ้นมาจากนอกประตูเสียงหนึ่ง ถังซือซือผลักประตูเดินเข้ามา โยนกระเป๋าไปบนโซฟา “เจ้าปุ๊กลุก แกอยู่ไหนน่ะเจ้าปุ๊กลุก?”“ปุ๊กลุกอยู่นี่ค่ะ!”ฟู่ซือฝานชะโงกศีรษะออกมาจากเบื้องหลังโซฟา มองถังซือซือด้วยความสงสัย “คุณคือคุณน้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 429
เวินเหลียงเองก็เปลี่ยนไปใส่ชุดนอนเช่นกัน เธอปิดไฟ แล้วเลิกผ้าห่มขึ้นไปบนเตียงฟู่ซือฝานอ้วนจ้ำม่ำรีบกลิ้งเข้ามาเวินเหลียงฉวยโอกาสกอดฟู่ซือฝานเอาไว้ฟู่ซือฝานมุดศีรษะเข้าไปในอ้อมอกของเวินเหลียง ก่อนจะถูไถราวกับแมว “คุณป้าคะ คุณป้าหอมจังเลย”เวินเหลียงหัวเราะ พร้อมตบหลังของฟู่ซือฝาน “นอนเถอะ พอตื่นขึ้นมาต้องเรียกคุณอานะ”“อืม”เป็นเพราะไม่ได้นอนตอนบ่าย เมื่อเจ้าตัวน้อยหลับตาลง ไม่นานเธอก็ผล็อยหลับไปเวินเหลียงเองก็ค่อย ๆ ผล็อยหลับไปเช่นกันสะลึมสะลือ ราวกับเธอฝันถึงเรื่องหนึ่งฝันว่าเธอนอนอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง มีเด็กทารกคนหนึ่งถูกวางอยู่ข้าง ๆ มองไปราวกับเพิ่งคลอดออกมาได้ไม่นานเธอมองเด็กทารกตรงหัวเตียง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความอบอุ่น “เวินหนิง ต่อไปหนูชื่อหนิงหนิงนะ”เธอในฝันกำลังอุ้มเด็กอยู่ ส่ายไปส่ายมาส่ายไป ๆ จู่ ๆ เด็กที่อยู่ในอ้อมอกก็หายไปเวินเหลียงสะดุ้ง ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ ภายในห้องมืดสนิทที่แท้ก็เป็นแค่ฝันเท่านั้นเธอยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ที่หัวเตียงมา มองนาฬิกา เพิ่งจะตีห้าเวินเหลียงมองฟู่ซือฝานที่กำลังหลับสนิทข้าง ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นไปจิ้มใบหน้า
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 430
นัยน์ตาของฟู่เจิงว่างเปล่าไร้โฟกัส ราวกับกำลังหวนนึกถึงอะไรบางอย่างเขาหันหน้าไปมองเวินเหลียง กระดูกคิ้วที่เลิกสูงทิ้งเงาคมไว้ตรงเบ้าตา นัยน์ตาดำมืดแฝงความหมายลึกซึ้งเวินเหลียงแอบด่าไอ้บ้ากามอยู่ในใจ พร้อมถลึงตาใส่กลับไปอย่างเย็นชาฟู่เจิงไม่เพียงไม่โกรธเท่านั้น แต่ยังหัวเราะด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาทีหนึ่งเขาหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ ทว่ากลับทำเวินเหลียงเสียวสันหลังวาบเธอรีบเปลี่ยนหัวข้อบทสนทนาทันที “ฝานฝาน พวกเธอมีการบ้านปิดเทอมฤดูหนาวไหม?”ฟู่ซือฝานเงยหน้าขึ้น พร้อมกะพริบตา “มีค่ะ แต่ว่าการบ้านพวกนั้นง่ายมาก ๆ”“โอเค”“คุณลุง ตอนนี้หนูต้องกลับบ้านเหรอ? หนูเองก็อยากไปค็อกเทลปาร์ตี้เหมือนกัน” ฟู่ซือฝานเงยหน้ามองฟู่เจิง พร้อมแกว่งแขนของเขา“ฝานฝาน เชื่อฟังนะ เดี๋ยวไปส่งเธอกลับบ้านก่อน เดี๋ยวตอนกลับลุงค่อยเอาเค้กมาฝากหนูนะ”“หนูไม่อยากกินเค้ก หนูอยากไปค็อกเทลปาร์ตี้”“ไม่ได้”“หึ! ไม่สนใจคุณลุงแล้ว!” ศีรษะน้อย ๆ ของฟู่ซือฝานเต็มไปด้วยความเดือดปุด ๆ เธอเบือนหน้าหนีไป พร้อมขยับมาทางเวินเหลียงแล้วกอดเธอไว้ “คุณป้า คืนนี้หนูอยากนอนกับคุณป้าอีก”เวินเหลียงเกือบจะตอบตกลงแล้วเธอลังเลอ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 431
เวินเหลียงชักมือกลับ “ครั้งนี้ป้าจะปล่อยเธอไปก็แล้วกัน”เธอลอบถอนหายใจอยู่ในใจปฏิเสธล้มเหลว ตีตัวออกห่างล้มเหลวช่างเถอะ ถือเสียว่าเป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกันครั้งหน้าเธอต้องปฏิเสธให้ได้คนขับรถถามขึ้นว่า “คุณผู้ชายครับ ตอนนี้จะเปลี่ยนเส้นทางไหมครับ?”“ไม่ต้อง ไปเอาเสื้อผ้าของฝานฝานสักสองสามชุดที่คฤหาสน์ก่อน แล้วค่อยไปบ้านคุณผู้หญิง”“ครับ”รถยนต์แล่นมาหยุดที่ประตูย่าน เวินเหลียงลงจากรถ เธอหิ้วกระเป๋าที่ใส่เสื้อผ้าเอาไว้ พลางพาฟู่ซือฝานขึ้นไปส่งชั้นบนด้วยตัวเองถังซือซือกำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟาอย่างครึ้มอกครึ้มใจ เห็นเวินเหลียงกลับมาก็เอ่ยขึ้นว่า “ส่งฝานฝาน...”ยังไม่ทันได้พูดจบ เธอก็เห็นฟู่ซือฝานเข้ามาจากเบื้องหลัง จึงรีบเงียบปากลงทันทีมากน้อยเวินเหลียงก็ต้องมีความกระวนกระวายใจเล็กน้อย ไม่กล้ามองตาถังซือซือ เธอโยนกระเป๋าลงบนโซฟาแล้วเอ่ยขึ้นว่า “ถัง คืนนี้เธอช่วยฉันดูแลฝานฝานหน่อยนะ ฉันมีธุระ จะกลับมาดึกหน่อย”ต่อหน้าของฟู่ซือฝาน ถังซือซือตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ได้ เธอรีบไปเถอะ ฝานฝาน คืนนี้กินข้าวกับน้านะ!”“ค่ะ” ฟู่ซือฝานตอบกลับด้วยน้ำเสียงสดใส “รบกวนคุณน้าถังแล้วนะ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 432
เวินเหลียงเดินไปที่ราวแขวนเสื้อผ้าฟู่เจิงคว้าเสื้อขนสัตว์มาก่อนเธอก้าวหนึ่ง จากนั้นก็คลุมไปบนตัวเธอเมื่อออกมาจากสตูดิโอ ลมหนาวที่เย็นจนปวดกระดูกก็รับหน้าเข้ามา“รีบเข้าไปในรถเร็ว”ฟู่เจิงคิดจะลากข้อมือของเวินเหลียงไป ทว่าถูกเธอเอามือหลบออกไปเขาแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง ทำได้เพียงเดินไปข้างรถอย่างรวดเร็ว เพื่อช่วยเปิดประตูที่นั่งด้านหลังรถให้เธอเวินเหลียงนั่งเข้าไปพลางยกกระโปรงฟู่เจิงรีบปิดประตู และอ้อมไปขึ้นรถอีกด้านหนึ่งภายในรถอบอุ่นเพียงพอเมื่อมาถึงนอกสถานที่จัดงาน เวินเหลียงก็ถอดเสื้อขนสัตว์ออก คอยเดินตามอยู่เบื้องหลังฟู่เจิงขณะมาถึงประตูทางเข้า จู่ ๆ ฟู่เจิงก็หยุดฝีเท้า พร้อมตั้งฉากแขนขึ้น และมองเวินเหลียงทีหนึ่งเวินเหลียงเลิกคิ้ว ก่อนจะยกแขนขึ้นคล้องเข้าไปในช่องว่างแขนเขา และควงเขาเดินเข้าไปในโถง“คุณฟู่” ผู้จัดงานค็อกเทลปาร์ตี้รีบเดินเข้ามาหา ใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม “คุณมาได้ นับเป็นเกียรติกับคนตระกูลหลี่จริง ๆ!”ทรัพย์สินที่อยู่ภายใต้ฟู่เจิงมีไม่น้อยทีเดียว อาทิอวี้เซิ่ง ธุรกิจแขนงใหม่ที่เกี่ยวกับเทคโนโลยีที่ดำเนินการมาหลายปี อาทิบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่รับเหมาก่อ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 433
เวินเหลียงเงยหน้าขึ้น เห็นเพียงเมิ่งเซ่อสาวเท้าก้าวเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมถือแก้วไวน์ในมือ “พี่ เป็นพี่จริง ๆ ด้วย ผมยังคิดว่าตัวเองมองผิดไปแล้วซะอีก!”เวินเหลียงยิ้มให้เขา นัยน์ตาดอกท้อยิ้มจนโค้งขึ้น นัยน์ตาเปล่งประกายไปด้วยแสงวิบวับ “ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่เหมือนกันล่ะ?”ถ้าเมิ่งเซ่อรู้ว่าวันนี้เธอมากับฟู่เจิง เขาจะ...นัยน์ตาของเมิ่งเซ่อเหม่อลอย“เมิ่งเซ่อ?”“อ๋อ...เพื่อนสมัยเรียนผมเชิญผมมาน่ะ” เมิ่งเซ่อได้สติกลับมา หน้าแดงก่ำเล็กน้อย ขนตางอนยาวกระพือ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “พี่ แล้วพี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”เวินเหลียงเอ่ยขึ้นทั้งสีหน้าคงเดิม “ได้รับการ์ดเชิญ ว่างไม่ได้ติดธุระอะไรก็เลยมาน่ะ”พูดจบเธอก็กวาดสายตามองไปในโถงอย่างแยบยลเงาคนในโถงมากมาย คนกระจายเป็นกระจุก บดบังสายตาของเวินเหลียงมิดคงเป็นเพราะเมิ่งเซ่อไม่เห็นว่าฟู่เจิงก็อยู่ในงานด้วย จึงไม่ได้มีความคิดสงสัยอะไร “ผมเองก็เหมือนกัน พี่ครับ พี่อยากกินอะไรไหม? เดี๋ยวผมไปหยิบมาให้”“ฉันไปกับนายก็แล้วกัน” เวินเหลียงลุกขึ้น พร้อมเดินไปโซนอาหารกับเมิ่งเซ่อเธอกลัวว่าตอนเมิ่งเซ่อไปหยิบอาหารไม่ทันระวังไปเห็นฟู่เจิงเข้า เลยท
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 434
เงาร่างสูงใหญ่กำลังครอบคลุมเธอ ความรู้สึกกดดันพุ่งขึ้นสุดปรอทกลิ่นเหล้าเหม็นหึ่งคละคลุ้งออกมาจากตัวของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า เวินเหลียงขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย พลางกลั้นลมหายใจเอาไว้เมื่อได้ยินเสียงล็อกประตู เธอก็เสียวสันหลังวาบ พยายามควบคุมสติเอาไว้ แล้วชิงลงมือก่อน เธอเอ่ยออกมาด้วยเหตุผลเต็มประดาอย่างเต็มปากเต็มคำ “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? คุณลากฉันมาทำอะไรในนี้เนี่ย?!”ฟู่เจิงเม้มปากแน่น นัยน์ตาทั้งสองลึกอย่างกับหลุมดำ จ้องเธอตาไม่กะพริบเวินเหลียงถูกเขาจ้องจนเกิดความหวาดกลัวขึ้นมาในใจ เธอออกแรงผละเขา ทว่าผละยังไงเขาก็ไม่กระดุกกระดิกเลยแม้แต่น้อยริมฝีปากบางของเขากระตุกขึ้นมา เผยให้เห็นรอยยิ้มเยาะเย้ยรอยยิ้มหนึ่ง “เธอไม่รู้? แล้วทำไมพอเธอเห็นฉันเธอต้องวิ่งหนีด้วย?”เวินเหลียงมองนัยน์ตาของเขา หน้าไม่แดงใจไม่เต้น “ฉันวิ่งหนีตรงไหนไม่ทราบ?”“อ๋อเหรอ? ไม่ได้วิ่งหนี?” นัยน์ตาของฟู่เจิงเต็มไปด้วยการหยอกล้อ น้ำเสียงเคร่งขรึม ลูกกระเดือกสุดเซ็กซี่ขยับขึ้นลง เวินหลียงส่ายหน้าราวกับเขย่าป๋องแป๋ง “เปล่าซะหน่อย”ฟู่เจิงหัวเราะออกมาเสียงหนึ่ง ทว่านัยน์ตากลับยิ่งหม่นหมองลงเรื่อย ๆ “ในเมื่อเ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 435
เขารู้สึกได้ว่า มือใหญ่ ๆ ของตัวเองถูกสั่งการไม่หยุดแล้ว เขาปล่อยข้อมือของเวินเหลียงอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้เวินเหลียงยังคิดว่าเขาจะปล่อยเธอไปทว่าวินาทีต่อมา ตรงหน้าอกก็รู้สึกเย็นวาบขึ้นมา...เขาปลดแขนเสื้อปาดไหล่ของชุดพิธีการเธอลงมาข้างหนึ่ง มือใหญ่เริ่มทำการลูบคลึงนุ่มมากจริง ๆ“...อื้ออื่ม...”เธอเปล่งเสียงครางเบา ๆ ออกมาจากในลำคอโดยไม่ทันได้ระวังตัวเสียงหนึ่งบรรยากาศคลุมเครือเร่าร้อนทว่าทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าแว่วดังขึ้นมาจากด้านนอก ฝีเท้านั้นมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำคนคนนั้นกดมือจับประตูลง ทว่าเปิดประตูไม่ออกชายหนุ่มด้านนอกถามขึ้นมาด้วยความสงสัย “ขอถามหน่อยครับ ข้างในมีคนอยู่หรือเปล่า? รบกวนเปิดประตูหน่อยได้ไหมครับ?”มือของเวินเหลียงที่พาดอยู่บนไหล่ฟู่เจิงหยุดผละปฏิเสธ เธอไม่กล้ากระดุกกระดิกฟู่เจิงแข็งทื่อไปทั้งตัว พลันได้สติกลับมาเขาเบิกตาโพลง พลางสบตากับเวินเหลียงในระยะใกล้นัยน์ตาของเธอทั้งใสทั้งงดงาม ตาดำตาขาวแยกกันชัดเจน ราวกับอัญมณีที่จมอยู่ในน้ำกลีบปากของทั้งสองคนประกบติดกัน แลกลมหายใจซึ่งกันและกัน ไม่มีใครกระดุกกระดิกตัวเลยผ่านไปนานแล้วชายหนุ่ม
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 710
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 709
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 708
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 707
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 706
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 705
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 704
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 703
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 702
