บทที่ 372

เมื่อเห็นเวินเหลียงหลับสนิท เฮ่อหมิงก็ยื่นมือไปถอดเสื้อผ้าของเวินเหลียงออกอย่างระมัดระวัง

เขาเองก็เพิ่งจะเคยทำเรื่องพรรค์นี้เป็นครั้งแรกเช่นกัน สองมือสั่นเทาไม่หยุด

“ร้อนจัง...”

เวินเหลียงส่งเสียงออกมาอย่างแผ่วเบา เธอยกมือขึ้นไปเช็ดตรงหน้าผาก ทว่าบนหน้าผากไม่มีเหงื่อเลยสักหยด

ครั้นไม่สามารถขจัดความรุ่มร้อนภายในร่างกายออกไปได้ จึงทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัวเป็นอย่างมาก

เฮ่อหมิงสั่นไปทั้งเนื้อตัว กลัวว่าจะทำให้เวินเหลียงตกใจจนสะดุ้งตื่น เขาจึงไม่กล้ากระดุกกระดิก

ยาออกฤทธิ์แล้วเหรอ?

ที่อ่าวอะพอลโลมีตำบลเล็ก ๆ อยู่ตำบลหนึ่ง มีคนที่มาท่องเที่ยวที่นี่มากมาย ในตำบลเล็ก ๆ เองก็เจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างมาก บางทีอาจเป็นเพราะมีคู่รักมาท่องเที่ยวค่อนข้างเยอะ และอาจเป็นเพราะในต่างประเทศแนวคิดค่อนข้างเปิดกว้าง กระทั่งยังมีร้านขายของเล่นผู้ใหญ่ร้านหนึ่ง หลังเขากลับมาจากประภาคาร ก็ไปมาเที่ยวหนึ่ง...

ขณะเวินเหลียงชักมือกลับ ดันไปแตะแขนของเฮ่อหมิงโดยไม่ได้ตั้งใจเข้า ความเย็นสายหนึ่งวาบขึ้นมา

ในหัวของเธอมึนงงไม่สามารถแบ่งได้อย่างชัดเจน เบลอไปหมด เธออดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปควานหาแหล่งที่มาของความเย็น