Share
บทที่ 143
Related chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 144
โจวอวี่มองเวินเหลียงแบบเอาใจแวบหนึ่ง “ตอนเด็ก ๆ เขาเป็นเพื่อนบ้านกับผมครับ ขี้แยสุด ๆ ไปเลย”“เพื่อนวัยเด็กเหรอ? งั้นก็มีวาสนาจริง ๆ ถ้าใกล้จะมีข่าวดีต้องบอกฉันนะ”“กำกับเฉินอย่านะครับ ผมกับอาเหลียงเป็นเพื่อนกัน” โจวอวี่พูดเขารู้จักความเหมาะสม ตอนนี้เวินเหลียงมีแฟนแล้ว“เข้าใจ ฉันเข้าใจ คนหนุ่มสมัยนี้ก็แบบนี้แหละ ชอบเรียกตัวเองว่าเพื่อน” รองผู้กำกับสมทบฟู่เจิงเงยหน้ามองโจวอวี่กับเวินเหลียงแวบหนึ่งแบบธรรมดา ขมวดคิ้วนิด ๆทั้งที่เขาก็เตือนเธอแล้วว่าเธอกับโจวอวี่ไม่เหมาะสมกัน!เธอฟังหูซ้ายทะลุหูขวา ชอบโจวอวี่ขนาดนี้เลยเหรอ?“อาเจิง”“อาเจิงคะ?”“อื่ม คุณว่าอะไรนะ?” ฟู่เจิงหันไปมองฉู่ซืออี๋ฉู่ซืออี๋ดวงตาครึ้มลง ขยับเข้าไปกระซิบข้างหูฟู่เจิง “คุณรู้สึกไหมว่าอาเหลียงกับโจวอวี่เหมาะสมกันมาก? ถ้าพวกคุณหย่ากันแล้ว อาเหลียงคบกับโจวอวี่ก็เป็นที่พึ่งพิงที่ดีเหมือนกันนะคะ”ฟู่เจิงส่ายหน้าทันที “ไม่ได้ พวกเขาไม่เหมาะสมกัน”“คุณรู้ได้ยังไงคะว่าพวกเขาไม่เหมาะสมกัน?”“ผมรู้นิสัยกับการทำงานของพวกเขา”เห็นฟู่เจิงกระซิบกระซาบกับฉู่ซืออี๋อย่างสนิทสนม เวินเหลียงขมขื่นเล็กน้อย หลุบตาลงพนั
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 145
“เพราะฉันรู้ว่าเธออยู่ที่นี่”แม่บ้านบอกเขาว่าเธอมาหาโจวอวี่ที่กองถ่ายที่แรกเขาอยากพาเธอมา แต่ฉู่ซืออี๋โทรศัพท์มาพอดีฟู่เจิงหยิกคางของเธอ บีบให้เธอหันกลับมาแล้วจูบปากเธออีกครั้งมืออีกข้างหนึ่งลูบไล้ไปตามเส้นโค้งบนเรือนร่างเวินเหลียงขาอ่อนระทวย จำต้องพิงกับแผ่นอกของเขาปลายนิ้วสัมผัสกับความชื้นแฉะฟู่เจิงปล่อยริมฝีปากของเวินเหลียง โอบเธอเดินเข้าห้องน้ำ หาห้องและเดินเข้าไป “ช่วยเธอนะ”“ไม่ได้...อย่า...” เวินเหลียงหน้าแดงก่ำนี่ นี่มันจะบ้าไปแล้วกลางวันแสก ๆ อยู่ในที่แบบนี้ได้ยังไง...ฟู่เจิงมองออกถึงความกังวลของเธอจึงหัวเราะน้อย ๆ “เธอก็อย่าส่งเสียงสิ”ฟู่เจิงกดเธอกับประตู ลมหายใจร้อนผ่าวรดซอกคอของเธอ จากนั้นก็ล้วงนิ้วเข้าไป“แต่...แต่ยังมีคนที่ห้องวีไอพี อื้อ...รอเรา...”“ให้พวกเขารอไป”เวินเหลียงเงียบ หลับตาลง กัดฟันแน่น พยายามสะกดเสียงเอาไว้ไม่รู้ว่าเพราะกำลังตั้งครรภ์หรืออย่างไร ช่วงนี้ทักษะฟู่เจิงดีขึ้นเรื่อย ๆ เธอพบว่าตัวเองมีความต้องการมากขึ้นทุกทีนี่ทำให้เธอเริ่มสับสนแล้วเมื่อก่อนเธอไม่ได้เป็นคนอย่างนี้นี่!“กำลังคิดอะไรอยู่น่ะ?”ฟู่เจิงเห็นเวินเหลียงค
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 146
พอฟู่เจิงได้ยินก็ชะงักไปในสมองปรากฏภาพที่เวินเหลียงกรอบตาแดงไต่ถามเขาเธอพูดว่า : คุณรักซึ้งตรึงใจกับเขาจริง ๆ ขนาดวันครบรอบวันแต่งงานของเราก็ยังเอามาใช้รำลึกถึงเขาเธอพูดว่า : ในเมื่อคุณชอบเขาขนาดนั้น ทำไมไม่รอเขาอยู่อย่างนั้นล่ะ? ทำไมต้องเลือกแต่งงานกับฉัน? ฉันไม่ใช่ว่าต้องแต่งกับคุณให้ได้เสียเมื่อไร ทำไมคุณต้องเหยียบย่ำฉันด้วย?“วันนี้ผมมีธุระ จะก่อนหรือหลังวันนั้น คุณเลือกเอาสักวัน” ฟู่เจิงเอามือคลายคอเสื้อพูดเรียบฉู่ซืออี๋หัวใจหล่นตุบวันนี้มีธุระ?ธุระอะไร? ไม่ต้องบอกก็รู้เธอฉีกมุมปากยิ้ม คล้องแขนอ้อนเขา ทำเป็นถามแบบไม่รู้ “ธุระอะไรเหรอคะ? จะเลื่อนไปไม่ได้เหรอ? คุณไม่ได้ฉลองวันเกิดกับฉันนานมากแล้วนะ”“ขอโทษด้วย”“อาเจิง นี่เป็นวันเกิดแรกหลังจากฉันกลับมานะ กว่าจะได้อยู่กับคุณ...”“อย่าดื้อนะ” ฟู่เจิงกล่าวเสียงหนักฉู่ซืออี๋ยิ้มไม่ออกแล้วหลังจากขึ้นรถ ใบหน้าของเธอขมึงทึงถึงที่สุดลางสังหรณ์ของเธอกลายเป็นความจริงให้เห็นแล้วหลายครั้งตอนนี้เธอใกล้จะไม่มีที่ยืนในหัวใจของฟู่เจิงแล้วเขาเอนเอียงไปทางเวินเหลียงครั้งแล้วครั้งเล่าเขาหลงรักเวินเหลียงแล้วจริง ๆ?ไม่ ไม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 147
เป็นกล่องสี่เหลี่ยมสีแดงแกะสลักอย่างวิจิตรบรรจงขนาดประมาณหนึ่งคืบ ขนาดประมาณนี้น่าจะเป็นกำไลมั้ง“งั้นฉันจะเปิดแล้วนะ” เวินเหลียงเปิดกล่องออกอย่างระมัดระวังกำไลหยกเฝ่ยชุ่ยใสเล่นแสงวงหนึ่งปรากฏอยู่ตรงหน้าเวินเหลียงในตอนที่เห็นมัน เวินเหลียงอึ้งไปไม่ใช่อะไรอื่นกำไลวงนี้คล้ายกับดวงใจแห่งมหาสมุทรวงนั้นในงานประมูลคราวก่อนมากแต่นี่ไม่ใช่ดวงใจแห่งมหาสมุทร ฟู่เจิงจะไม่เอากำไลจากมือของฉู่ซืออี๋มาให้เธอเห็นเวินเหลียงอึ้ง ฟู่เจิงจึงอธิบาย “คราวก่อนเธอบอกว่าหยกชิ้นของดวงใจแห่งมหาสมุทรใหญ่มาก ทำกำไลได้มากกว่าหนึ่งวง ฉันก็เลยให้คนจับตาดู เป็นอย่างนั้นจริง ๆ นี่เป็นวงที่สองที่ซื้อมาจากเจ้าของ”“ขอบคุณในความตั้งใจค่ะ” เวินเหลียงปิดฝากล่องแล้ววางไว้อีกทาง“ไม่ลองดูหน่อยเหรอ?”“กลับไปค่อยลองแล้วกัน” เวินเหลียงพูดฟู่เจิงอาจต้องใช้เงินมากเพื่อซื้อกำไลวงนี้ แต่เวินเหลียงกลับไม่รู้สึกดีใจสักเท่าไรฟู่เจิงจับผิดประเด็นตั้งแต่แรกแล้วเธอไม่ได้อยากได้กำไลที่เหมือนกับดวงใจแห่งมหาสมุทร ไม่อยากได้เลยสักนิดถ้าดวงใจแห่งมหาสมุทรไม่ใช่ของเธอ เธอก็ไม่อยากได้แล้วแต่นี่อาจเป็นชะตาของเธอ ไม่ว่าอ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 148
ลมหายใจเวินเหลียงสะดุดเธอนึกถึงถ้อยคำที่ฉู่ซืออี๋พูดในวันนั้น ฟู่เจิงจะให้เธอสมปรารถนาทุกการร้องขอ แค่เธอโทรกริ๊งเดียวก็เรียกฟู่เจิงไปได้แล้วเวินเหลียงกดวางสายตรง ๆ แล้ววางโทรศัพท์มือถือไม่ถึงสองวินาทีก็โทรศัพท์มาอีกครั้ง เวินเหลียงกดวางสายอีกแต่เดี๋ยวฉู่ซืออี๋คงจะดึงดันโทรมาอีกเวินเหลียงจึงลบประวัติการโทรสองอันนี้และปิดเครื่องของฟู่เจิงไปเลย ก่อนจะวางกลับที่เดิมฟู่เจิงผลักประตูเข้ามาจากข้างนอก นั่งกินอาหารอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเวินเหลียงต่อ ไม่พบสิ่งผิดปกติผ่านไปพักหนึ่ง ฟู่เจิงเห็นเวินเหลียงไม่ค่อยแตะอาหารบนโต๊ะ “อิ่มแล้วเหรอ? จะลองชิมของหวานร้านนี้หน่อยไหม?”“ได้ค่ะ” เวินเหลียงเรียกพนักงานเข้ามาอีก เปิดดูเมนูและเลือกของหวานสองอย่างพนักงานถือเมนูกำลังจะไปจู่ ๆ ห้องวีไอพีก็ถูกคนผลักเข้ามาอย่างแรงเวินเหลียงกับฟู่เจิงต่างเงยหน้า จึงพบว่าคนที่อยู่ตรงหน้าห้องไม่ใช่พนักงาน แต่เป็นลู่ฉางคง“ฉางคง นายมาได้ไง? นั่งกินหน่อยไหม?” ฟู่เจิงถาม“กิน? ยังจะกินอะไรอีก?!” ลู่ฉางคงเดินมาและพูดด้วยความโกรธ “นายก็ช่างมีอารมณ์สุนทรีย์จริงนะ ยังจะกินดินเนอร์ใต้แสงเทียนอีก นายรู้ไหมว่าข้า
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 149
เธอจะทนไม่ไหวแล้วจริง ๆซืออี๋ ซืออี๋ ในใจของเขาอะไรก็สู้ฉู่ซืออี๋ไม่ได้เธอไม่อยากอดทนต่อไปแล้ว เธออิจฉา อิจฉาจนแทบคลั่งแล้วให้เธอเป็นผู้หญิงเลวใจดำอำมหิตสักครั้งเถอะเธอแค่อยากให้วันนี้ฟู่เจิงเป็นของเธอโดยสมบูรณ์ฟู่เจิงหยุดฝีเท้าแล้วหันไปมองเธอ “ฉันรู้ว่าวันนี้เป็นวันอะไร แต่ซืออี๋บาดเจ็บสาหัส ฉันต้องไปเยี่ยม” แล้วเขาก็เดินออกไปข้างนอก“ฟู่เจิง! คุณจะไปจริงเหรอ?”ฟู่เจิงไม่หยุด“ได้ ฟู่เจิง ฉันขอบอกเลยนะ ถ้าวันนี้คุณเดินออกจากประตูนี้ไป พวกเราจบกัน!” เวินเหลียงจ้องเงาหลังของเขาด้วยสายตาเดือดดาล พูดออกมาแบบไม่ยั้งคิดฝีเท้าฟู่เจิงชะงัก แต่แล้วก็สาวเท้าเดินออกไปภายใต้การจดจ้องของเวินเหลียงเห็นเงาร่างเขาหายไปจากตรงหน้า เวินเหลียงหมดเรี่ยวแรง ยันโต๊ะยืนด้วยความลำบาก ในดวงตาคือความหมดอาลัยตายอยากสุดท้ายเขาก็ไปเธอใช้อนาคตระหว่างพวกเราขู่ แต่เขาก็ยังไปอยู่ดีที่แท้ความปรองดองในหลายวันนี้ก็เป็นแค่ภาพลวงตาระหว่างเธอกับฉู่ซืออี๋ เขายังคงเลือกฉู่ซืออี๋อย่างไม่ลังเลสักนิด“ไปเถอะ ไม่ต้องแกล้งทำแล้ว มือที่สามทำสำออยอะไร? ซืออี๋นอนอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่แน่ะ”“เพียะ!” เสียงหนึ่ง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 150
ในหัวของเวินเหลียงดังวิ้ง ๆ กว่าครึ่งค่อนวันจึงตอบสนอง เธอเจอกับขโมยแล้วความเจ็บปวดส่งมาจากท้องน้อย ตอนนี้เธอไม่กล้าขยับลูก ลูกของเธอจะเป็นอะไรไม่ได้!เธอกุมท้องน้อยอยู่กับพื้นนานมาก รอจนความเจ็บปวดค่อย ๆ ทุเลาลงจึงยันตัวลุกขึ้นยืนอย่างลำบาก ยืนอยู่กับที่ทำอะไรไม่ถูกเธอต้องไล่ตามไปหรือว่าต้องเรียกคน?ขโมยวิ่งหายไปไม่เห็นเงาแล้วทันใดนั้นเธอไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี เดินไปข้างหน้าใจลอย จากนั้นก็นึกขึ้นได้ฉับพลันว่าโทรศัพท์มือถือและกระเป๋าเงินอยู่ในกระเป๋าหมด ตอนนี้เธอไม่มีเงินสักแดง เหมือน...จะกลับบ้านไม่ได้แล้วเวินเหลียงยืนอยู่กับที่ค่อนวันจึงนึกขึ้นได้ว่ามีสิ่งที่เรียกว่าสถานีตำรวจอยู่เธอรั้งคนที่เดินผ่านมาแล้วถาม “คุณลุงคะ ไม่ทราบว่าสถานีตำรวจแถวนี้ไปทางไหนคะ?”“โห ไกลเชียวละ หนูเดินตามถนนเส้นนี้ไปนะ ข้ามทางแยกสามแยก ตรงไปอีกแล้วเลี้ยว...เฮ้อ ถึงยังไงหนูก็ต้องเดินไปข้างหน้าก่อน เดินไปถามไปแล้วกัน”“อ้อ ค่ะ ขอบคุณค่ะ” เวินเหลียงเดินไปข้างหน้าต่อเวินเหลียงเดินไปข้างหน้าตามการชี้ทาง เดินประมาณครึ่งชั่วโมงจึงเห็นป้ายสถานีตำรวจในที่สุดเวินเหลียงเข้าสถานีตำรวจเพื่อแจ้งความ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 151
“ผมได้ยินว่าเขาถูกไฟลวก ลวกเป็นบริเวณกว้างไหมครับ?”“หมอบอกว่ากินพื้นที่ยี่สิบสามเปอร์เซ็นต์ เป็นบาดแผลระดับกลาง ตอนที่ช่วยออกมามีบางที่ถูกไฟลวกจนเนื้อเละไปหมด ซืออี๋เจ็บจนสลบไปยังเหงื่อแตกพลั่ก ๆ อยู่เลย ฉันไม่กล้ามองเลยค่ะ”พอได้ยินการบรรยายของหวังเหยียน ฟู่เจิงก็จินตนาการว่าซืออี๋ในตอนนั้นต้องทรมานขนาดไหนเขานั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยของฉู่ซืออี๋ มองใบหน้าที่ไม่ได้สติ ระหว่างคิ้วเผยความกังวล“อีกอย่าง หมอบอกว่าที่น่ากังวลที่สุดก็คือสภาพจิตใจของซืออี๋ เขาได้รับความกระทบกระเทือนจิตใจก่อนจะหมดสติ ไม่แน่ว่าอาการจะหนักกว่าเดิม หลังจากซืออี๋กลับมาก็เจอแต่เรื่องร้าย ๆ ตลอด ไม่รู้ว่ามีใครดวงชงกับใครหรือเปล่า”“ผมจะหาหมอที่เก่งที่สุดมารักษาเขา”“ประธานฟู่ ฉันอยากถามหน่อย ทำไมมือถือของคุณปิดเครื่องไปล่ะคะ?”ฟู่เจิงเงยหน้ามองอีกฝ่ายหวังเหยียนยิ้ม “ประธานฟู่ ไม่ใช่อะไร แค่ว่าประวัติการโทรในมือถือของซืออี๋ขึ้นว่ามีสองสายที่ไม่ได้รับ เวลาที่โทรก็คือตอนที่เขาเพิ่งถูกขังอยู่ในห้องได้ไม่นาน เขาคงกำลังลนลานคิดอะไรไม่ออก คิดแต่ว่าคุณช่วยเขาได้ ถ้าตอนนั้นคุณรับสายแล้วโทรหากองถ่าย ก็จะช่วยซืออี๋ไ
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 706
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 705
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 704
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 703
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 702
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 701
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 700
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 699
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 698
