Share
บทที่ 145
Related chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 146
พอฟู่เจิงได้ยินก็ชะงักไปในสมองปรากฏภาพที่เวินเหลียงกรอบตาแดงไต่ถามเขาเธอพูดว่า : คุณรักซึ้งตรึงใจกับเขาจริง ๆ ขนาดวันครบรอบวันแต่งงานของเราก็ยังเอามาใช้รำลึกถึงเขาเธอพูดว่า : ในเมื่อคุณชอบเขาขนาดนั้น ทำไมไม่รอเขาอยู่อย่างนั้นล่ะ? ทำไมต้องเลือกแต่งงานกับฉัน? ฉันไม่ใช่ว่าต้องแต่งกับคุณให้ได้เสียเมื่อไร ทำไมคุณต้องเหยียบย่ำฉันด้วย?“วันนี้ผมมีธุระ จะก่อนหรือหลังวันนั้น คุณเลือกเอาสักวัน” ฟู่เจิงเอามือคลายคอเสื้อพูดเรียบฉู่ซืออี๋หัวใจหล่นตุบวันนี้มีธุระ?ธุระอะไร? ไม่ต้องบอกก็รู้เธอฉีกมุมปากยิ้ม คล้องแขนอ้อนเขา ทำเป็นถามแบบไม่รู้ “ธุระอะไรเหรอคะ? จะเลื่อนไปไม่ได้เหรอ? คุณไม่ได้ฉลองวันเกิดกับฉันนานมากแล้วนะ”“ขอโทษด้วย”“อาเจิง นี่เป็นวันเกิดแรกหลังจากฉันกลับมานะ กว่าจะได้อยู่กับคุณ...”“อย่าดื้อนะ” ฟู่เจิงกล่าวเสียงหนักฉู่ซืออี๋ยิ้มไม่ออกแล้วหลังจากขึ้นรถ ใบหน้าของเธอขมึงทึงถึงที่สุดลางสังหรณ์ของเธอกลายเป็นความจริงให้เห็นแล้วหลายครั้งตอนนี้เธอใกล้จะไม่มีที่ยืนในหัวใจของฟู่เจิงแล้วเขาเอนเอียงไปทางเวินเหลียงครั้งแล้วครั้งเล่าเขาหลงรักเวินเหลียงแล้วจริง ๆ?ไม่ ไม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 147
เป็นกล่องสี่เหลี่ยมสีแดงแกะสลักอย่างวิจิตรบรรจงขนาดประมาณหนึ่งคืบ ขนาดประมาณนี้น่าจะเป็นกำไลมั้ง“งั้นฉันจะเปิดแล้วนะ” เวินเหลียงเปิดกล่องออกอย่างระมัดระวังกำไลหยกเฝ่ยชุ่ยใสเล่นแสงวงหนึ่งปรากฏอยู่ตรงหน้าเวินเหลียงในตอนที่เห็นมัน เวินเหลียงอึ้งไปไม่ใช่อะไรอื่นกำไลวงนี้คล้ายกับดวงใจแห่งมหาสมุทรวงนั้นในงานประมูลคราวก่อนมากแต่นี่ไม่ใช่ดวงใจแห่งมหาสมุทร ฟู่เจิงจะไม่เอากำไลจากมือของฉู่ซืออี๋มาให้เธอเห็นเวินเหลียงอึ้ง ฟู่เจิงจึงอธิบาย “คราวก่อนเธอบอกว่าหยกชิ้นของดวงใจแห่งมหาสมุทรใหญ่มาก ทำกำไลได้มากกว่าหนึ่งวง ฉันก็เลยให้คนจับตาดู เป็นอย่างนั้นจริง ๆ นี่เป็นวงที่สองที่ซื้อมาจากเจ้าของ”“ขอบคุณในความตั้งใจค่ะ” เวินเหลียงปิดฝากล่องแล้ววางไว้อีกทาง“ไม่ลองดูหน่อยเหรอ?”“กลับไปค่อยลองแล้วกัน” เวินเหลียงพูดฟู่เจิงอาจต้องใช้เงินมากเพื่อซื้อกำไลวงนี้ แต่เวินเหลียงกลับไม่รู้สึกดีใจสักเท่าไรฟู่เจิงจับผิดประเด็นตั้งแต่แรกแล้วเธอไม่ได้อยากได้กำไลที่เหมือนกับดวงใจแห่งมหาสมุทร ไม่อยากได้เลยสักนิดถ้าดวงใจแห่งมหาสมุทรไม่ใช่ของเธอ เธอก็ไม่อยากได้แล้วแต่นี่อาจเป็นชะตาของเธอ ไม่ว่าอ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 148
ลมหายใจเวินเหลียงสะดุดเธอนึกถึงถ้อยคำที่ฉู่ซืออี๋พูดในวันนั้น ฟู่เจิงจะให้เธอสมปรารถนาทุกการร้องขอ แค่เธอโทรกริ๊งเดียวก็เรียกฟู่เจิงไปได้แล้วเวินเหลียงกดวางสายตรง ๆ แล้ววางโทรศัพท์มือถือไม่ถึงสองวินาทีก็โทรศัพท์มาอีกครั้ง เวินเหลียงกดวางสายอีกแต่เดี๋ยวฉู่ซืออี๋คงจะดึงดันโทรมาอีกเวินเหลียงจึงลบประวัติการโทรสองอันนี้และปิดเครื่องของฟู่เจิงไปเลย ก่อนจะวางกลับที่เดิมฟู่เจิงผลักประตูเข้ามาจากข้างนอก นั่งกินอาหารอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเวินเหลียงต่อ ไม่พบสิ่งผิดปกติผ่านไปพักหนึ่ง ฟู่เจิงเห็นเวินเหลียงไม่ค่อยแตะอาหารบนโต๊ะ “อิ่มแล้วเหรอ? จะลองชิมของหวานร้านนี้หน่อยไหม?”“ได้ค่ะ” เวินเหลียงเรียกพนักงานเข้ามาอีก เปิดดูเมนูและเลือกของหวานสองอย่างพนักงานถือเมนูกำลังจะไปจู่ ๆ ห้องวีไอพีก็ถูกคนผลักเข้ามาอย่างแรงเวินเหลียงกับฟู่เจิงต่างเงยหน้า จึงพบว่าคนที่อยู่ตรงหน้าห้องไม่ใช่พนักงาน แต่เป็นลู่ฉางคง“ฉางคง นายมาได้ไง? นั่งกินหน่อยไหม?” ฟู่เจิงถาม“กิน? ยังจะกินอะไรอีก?!” ลู่ฉางคงเดินมาและพูดด้วยความโกรธ “นายก็ช่างมีอารมณ์สุนทรีย์จริงนะ ยังจะกินดินเนอร์ใต้แสงเทียนอีก นายรู้ไหมว่าข้า
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 149
เธอจะทนไม่ไหวแล้วจริง ๆซืออี๋ ซืออี๋ ในใจของเขาอะไรก็สู้ฉู่ซืออี๋ไม่ได้เธอไม่อยากอดทนต่อไปแล้ว เธออิจฉา อิจฉาจนแทบคลั่งแล้วให้เธอเป็นผู้หญิงเลวใจดำอำมหิตสักครั้งเถอะเธอแค่อยากให้วันนี้ฟู่เจิงเป็นของเธอโดยสมบูรณ์ฟู่เจิงหยุดฝีเท้าแล้วหันไปมองเธอ “ฉันรู้ว่าวันนี้เป็นวันอะไร แต่ซืออี๋บาดเจ็บสาหัส ฉันต้องไปเยี่ยม” แล้วเขาก็เดินออกไปข้างนอก“ฟู่เจิง! คุณจะไปจริงเหรอ?”ฟู่เจิงไม่หยุด“ได้ ฟู่เจิง ฉันขอบอกเลยนะ ถ้าวันนี้คุณเดินออกจากประตูนี้ไป พวกเราจบกัน!” เวินเหลียงจ้องเงาหลังของเขาด้วยสายตาเดือดดาล พูดออกมาแบบไม่ยั้งคิดฝีเท้าฟู่เจิงชะงัก แต่แล้วก็สาวเท้าเดินออกไปภายใต้การจดจ้องของเวินเหลียงเห็นเงาร่างเขาหายไปจากตรงหน้า เวินเหลียงหมดเรี่ยวแรง ยันโต๊ะยืนด้วยความลำบาก ในดวงตาคือความหมดอาลัยตายอยากสุดท้ายเขาก็ไปเธอใช้อนาคตระหว่างพวกเราขู่ แต่เขาก็ยังไปอยู่ดีที่แท้ความปรองดองในหลายวันนี้ก็เป็นแค่ภาพลวงตาระหว่างเธอกับฉู่ซืออี๋ เขายังคงเลือกฉู่ซืออี๋อย่างไม่ลังเลสักนิด“ไปเถอะ ไม่ต้องแกล้งทำแล้ว มือที่สามทำสำออยอะไร? ซืออี๋นอนอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่แน่ะ”“เพียะ!” เสียงหนึ่ง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 150
ในหัวของเวินเหลียงดังวิ้ง ๆ กว่าครึ่งค่อนวันจึงตอบสนอง เธอเจอกับขโมยแล้วความเจ็บปวดส่งมาจากท้องน้อย ตอนนี้เธอไม่กล้าขยับลูก ลูกของเธอจะเป็นอะไรไม่ได้!เธอกุมท้องน้อยอยู่กับพื้นนานมาก รอจนความเจ็บปวดค่อย ๆ ทุเลาลงจึงยันตัวลุกขึ้นยืนอย่างลำบาก ยืนอยู่กับที่ทำอะไรไม่ถูกเธอต้องไล่ตามไปหรือว่าต้องเรียกคน?ขโมยวิ่งหายไปไม่เห็นเงาแล้วทันใดนั้นเธอไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี เดินไปข้างหน้าใจลอย จากนั้นก็นึกขึ้นได้ฉับพลันว่าโทรศัพท์มือถือและกระเป๋าเงินอยู่ในกระเป๋าหมด ตอนนี้เธอไม่มีเงินสักแดง เหมือน...จะกลับบ้านไม่ได้แล้วเวินเหลียงยืนอยู่กับที่ค่อนวันจึงนึกขึ้นได้ว่ามีสิ่งที่เรียกว่าสถานีตำรวจอยู่เธอรั้งคนที่เดินผ่านมาแล้วถาม “คุณลุงคะ ไม่ทราบว่าสถานีตำรวจแถวนี้ไปทางไหนคะ?”“โห ไกลเชียวละ หนูเดินตามถนนเส้นนี้ไปนะ ข้ามทางแยกสามแยก ตรงไปอีกแล้วเลี้ยว...เฮ้อ ถึงยังไงหนูก็ต้องเดินไปข้างหน้าก่อน เดินไปถามไปแล้วกัน”“อ้อ ค่ะ ขอบคุณค่ะ” เวินเหลียงเดินไปข้างหน้าต่อเวินเหลียงเดินไปข้างหน้าตามการชี้ทาง เดินประมาณครึ่งชั่วโมงจึงเห็นป้ายสถานีตำรวจในที่สุดเวินเหลียงเข้าสถานีตำรวจเพื่อแจ้งความ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 151
“ผมได้ยินว่าเขาถูกไฟลวก ลวกเป็นบริเวณกว้างไหมครับ?”“หมอบอกว่ากินพื้นที่ยี่สิบสามเปอร์เซ็นต์ เป็นบาดแผลระดับกลาง ตอนที่ช่วยออกมามีบางที่ถูกไฟลวกจนเนื้อเละไปหมด ซืออี๋เจ็บจนสลบไปยังเหงื่อแตกพลั่ก ๆ อยู่เลย ฉันไม่กล้ามองเลยค่ะ”พอได้ยินการบรรยายของหวังเหยียน ฟู่เจิงก็จินตนาการว่าซืออี๋ในตอนนั้นต้องทรมานขนาดไหนเขานั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยของฉู่ซืออี๋ มองใบหน้าที่ไม่ได้สติ ระหว่างคิ้วเผยความกังวล“อีกอย่าง หมอบอกว่าที่น่ากังวลที่สุดก็คือสภาพจิตใจของซืออี๋ เขาได้รับความกระทบกระเทือนจิตใจก่อนจะหมดสติ ไม่แน่ว่าอาการจะหนักกว่าเดิม หลังจากซืออี๋กลับมาก็เจอแต่เรื่องร้าย ๆ ตลอด ไม่รู้ว่ามีใครดวงชงกับใครหรือเปล่า”“ผมจะหาหมอที่เก่งที่สุดมารักษาเขา”“ประธานฟู่ ฉันอยากถามหน่อย ทำไมมือถือของคุณปิดเครื่องไปล่ะคะ?”ฟู่เจิงเงยหน้ามองอีกฝ่ายหวังเหยียนยิ้ม “ประธานฟู่ ไม่ใช่อะไร แค่ว่าประวัติการโทรในมือถือของซืออี๋ขึ้นว่ามีสองสายที่ไม่ได้รับ เวลาที่โทรก็คือตอนที่เขาเพิ่งถูกขังอยู่ในห้องได้ไม่นาน เขาคงกำลังลนลานคิดอะไรไม่ออก คิดแต่ว่าคุณช่วยเขาได้ ถ้าตอนนั้นคุณรับสายแล้วโทรหากองถ่าย ก็จะช่วยซืออี๋ไ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 152
“ค่ะ” หวังเหยียนรู้ เธอเกลี้ยกล่อมฟู่เจิงสำเร็จแล้วฟู่เจิงออกจากห้องพักผู้ป่วย ลมเย็นปะทะใบหน้าเขาเดินไปถึงหน้าบันไดพรูลมเฮือกหนึ่งช้า ๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือโทรไปหาเวินเหลียงคืนนี้เขามีความจำเป็นต้องอยู่ซืออี๋โทรศัพท์ขอความช่วยเหลือจากเขาแต่ถูกเวินเหลียงตัดสาย เขาโทษเวินเหลียงได้เหรอ?ไม่ได้ความตั้งใจของเธอเรียบง่ายมาก แค่ไม่อยากให้เขาไปอยู่เป็นเพื่อนฉู่ซืออี๋ในคืนนี้เธอไม่รู้ว่าซืออี๋มีเรื่องด่วนแล้วเขาโทษซืออี๋ได้เหรอ?ไม่ได้การที่โทรศัพท์หาเขาในช่วงสำคัญ เป็นเพราะความไว้เนื้อเชื่อใจของเธอที่มีต่อเขาได้แต่โทษตัวเองเขาไม่สามารถปัดความรับผิดชอบกับเรื่องนี้ได้โทรศัพท์ของเวินเหลียงไม่มีคนรับสาย โทรไปอีกก็ปิดเครื่องฟู่เจิงคิดว่าเวินเหลียงโกรธเขาแล้ว ไม่อยากรับสายของเขาคิดแล้วจึงส่งข้อความไปหาเวินเหลียง“ซืออี๋บาดเจ็บสาหัส ที่เขาโทรหาฉันเพราะต้องการความช่วยเหลือ ไม่ว่ายังไงฉันก็ปัดความรับผิดชอบไม่ได้ คืนนี้ฉันต้องอยู่ดูแลเขา เรื่องอื่นเอาไว้พรุ่งนี้ฉันกลับไปแล้วค่อยคุยกัน เธออยู่บ้านรอฉันนะ”ข้อความส่งไปแล้วฟู่เจิงยืนอยู่ข้างนอกพักหนึ่งก่อนจะกลับห้องพักผ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 153
เขาเดินอยู่ข้างนอกผ่านไปพักหนึ่ง เขากะประมาณว่าคนของกองถ่ายน่าจะกลับไปแล้ว จึงหมุนตัวจะกลับไปขากลับ เขาผ่านมุมเลี้ยวหนึ่ง ได้ยินคนจากทางนักลงทุนคนนั้นกำลังคุยกับโจวอวี่คนจากทางนักลงทุนพูด “ตอนนั้นคุณก็อยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ? คงไม่หนักหนาขนาดนั้นมั้ง?”โจวอวี่นึกภาพเหตุการณ์ในตอนนั้น “ตอนนั้นทุกคนร้อนใจมาก แต่ก็ช่วยได้ทันเวลา ไฟไม่ได้ลุกลามใหญ่โต ผมจำได้ว่าตอนที่ช่วยออกมาได้มีแต่ขาซ้ายที่มีรอยถูกลวก ที่อื่นไม่เห็น แต่ผมอาจดูผิดไปก็ได้”“คุณไม่น่าจะดูผิด ผมได้ยินเหล่าเม่าก็พูดอย่างนี้เหมือนกัน เสื้อผ้าตรงขาซ้ายยังเรียบร้อยไม่เสียหาย จะหนักหนาขนาดไหนกันเชียว? วัยรุ่นสมัยนี้ชอบทำเรื่องแบบนี้ เวอร์ซะไม่มี ถ้าเอาประวัติผู้ป่วยของฉู่ซืออี๋เผยแพร่ออกไป แฟนคลับได้ถล่มกองถ่ายเละแน่ ส่วนเขาก็รับบทผู้เคราะห์ร้าย ตอนนั้นก็บอกเขาแล้วว่าให้ระวัง...”คนจากทางนักลงทุนคิดว่าที่ฉู่ซืออี๋กับหวังเหยียนพูดเกินเลยเรื่องอาการบาดเจ็บ เพราะอยากได้เงินสักก้อนอย่างเช่นในสงครามแย่งชิงความโดดเด่น มีแฟนคลับเรียกร้องในแอ็กเคานต์ทางการแล้วว่า ฉู่ซืออี๋บาดเจ็บจากการถ่ายทำ กองถ่ายต้องชดเชยให้เธอกองถ่ายจนปัญญามา
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 706
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 705
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 704
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 703
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 702
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 701
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 700
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 699
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 698
