บทที่ 132

ข้อความในกลุ่มขึ้นว่าหลังเลิกงานพรุ่งนี้ให้รวมตัวกันที่หน้าบริษัท บริษัทเหมารถบัสพาทุกคนไปออนเซ็นนอกเมือง ไปก่อนหนึ่งคืน

สามฝ่ายรวมกันมีสี่สิบกว่าคน รถบัสสองคัน

วันต่อมา พนักงานของแต่ละฝ่ายมาทำงานพร้อมพกเสื้อผ้าของใช้ตัวเองมาด้วย พอถึงเวลาเลิกงานก็กอดคอกันเดินออกไปข้างนอก คาดหวังกับออนเซ็นมาก

ในตอนที่เวินเหลียงมาถึงชั้นล่าง มีคนนั่งอยู่บนรถประมาณหนึ่งแล้ว เธอหิ้วกระเป๋าขึ้นรถและไปหาที่นั่งคู่ข้างหลังที่ยังว่างอยู่

พนักงานทยอยขึ้นรถ

รถทั้งคันใกล้จะเต็มแล้ว

“ผู้อำนวยการเวิน ผมนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ?” มีเสียงผู้ชายดังมา เวินเหลียงเงยหน้ามองอีกฝ่ายแวบหนึ่งและพยักหน้าตอบ “นั่งเถอะค่ะ”

“ขอบคุณครับ”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ”

เวินเหลียงรู้จักคนที่อยู่ข้าง ๆ เขาเป็นพนักงานฝ่ายเอ็มเอฟ ชื่อหวงลี่

เมื่อก่อนหวงลี่เป็นคนของเอ็มคิว ตอนหลังถูกย้ายไปที่เอ็มเอฟ

อีกอย่าง หวงลี่เคยมีใจให้กับเวินเหลียงด้วย

แต่เวินเหลียงไม่ได้ตอบกลับก็เลยจบไป

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคนเรียกขึ้นมาด้วยความตกใจ “ประธานฟู่ คุณก็ไปด้วยเหรอคะ?”

เวินเหลียงเงยหน้าขึ้น เห็นฟู่เจิงถือกระเป๋าเดินทางขึ้นรถพลางพยักหน้า

เมื่อวานฟ