EP.05 บาดตาบาดใจ

แรงอารมณ์โหมกระหน่ำ ร้องสั่งให้เจ้าของใบหน้าสวยหวานก้มมองเขา สายตาของเธอสื่ออารมณ์เรียกร้อง เธอแลบลิ้น เธอห่อไหล่ ทั้งยังส่งเสียงเสียดเสียว ก่อนจะส่งเต้าอวบอัดดันใส่ปากของเขาให้มากยิ่งขึ้น ดั่งจะบอกเขาว่าเธอต้องการมากกว่านี้

            ไม่รอให้บอกซ้ำ เขาเคลื่อนฝ่ามือจากสะโพกขึ้นมาเคล้นคลึงที่เต้าอวบขาวของเธอด้วยความมันจนเกินจะหยุดได้ ซึ่งเธอก็ตอบสนองด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ ส่งเสียงสูดลมหายใจรอดไรฟันด้วยความสุข ขณะดวงตาฉ่ำหวานเจือความร้อนแรงในอารมณ์ยังคงทอดมองเขาด้วยความรักอย่างท่วมท้นหัวใจ ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาถึงกับสะดุ้ง

            ทว่าไม่ใช่สะดุ้งเพราะใบหน้าของเธอที่กำลังโลดแล่นควบขี่เขานั้นดูคล้ายกับใครคนหนึ่งที่คุ้นเคย แต่เป็นเพราะเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจของใครบางคน ที่ดังชัดอยู่ในห้องนอนของเขาต่างหาก ทำให้เขาสะดุ้งสุดตัว พร้อมเปิดเปลือกตาออกเพื่อมองหาที่มาของเสียงนั้น

            ทว่าสิ่งที่เห็นกลับทำให้ ‘แผ่นภพ เคลย์ วิลคินสัน’ ต้องหลับตาลงไปใหม่ ไม่อาจยอมรับได้ว่าสิ่งที่เห็นนั้นเป็นจริง เพราะเจ้าของใบหน้าสวยหวานแต่ดูซีดเซียวที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้าของเขานี้ ทำให้เขาสะท้านสะเทือนไปทั้งหัวใจ ก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นอีกครั้ง เพื่อมองว่าสิ่งที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้านี้เป็นเพียงภาพลวงตา ไม่ใช่ความจริงที่จะทำร้ายทุกคน

            แต่เรือนร่างเปล่าเปลือยที่มีเพียงผ้าแพรผืนบางห่มคลุมปิดช่วงเอวคอดเผยให้เห็นทรวงอกอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อ เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่งดงาม และเห็นร่องรอยแห่งความปรารถนาที่ปรากฏชัดอยู่บนโนมเนื้อ สิ่งที่เห็นอยู่นี้จะปฏิเสธได้อย่างไรว่าไม่จริง

            โดยเฉพาะดวงตาสวยล้อมกรอบไปด้วยแพขนตาหนางอนงามที่กำลังกะพริบช้าๆ ราวกับจะรับรู้ถึงเสียงกรีดร้องดังชัดไม่ต่างจากเขา ก็ทำให้แผ่นภพต้องสะท้านไปทั้งร่าง เมื่อประสาทสัมผัสรับรู้ได้ว่าในห้องนอนของเขานี้ ไม่ได้มีเพียงเขาอยู่กับคนที่เปิดดวงตากว้างและมองเขาอย่างตื่นตะลึงนี้ แต่ยังมีคนอื่นอยู่ด้วย

            เสียงกรีดร้องพร้อมเสียงสะอื้นฮึกฮักที่ดังอยู่ไม่ไกลก็ทำให้แผ่นภพทะลึ่งตัวลุกขึ้นนั่งในทันที ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มตามสไตล์ลูกครึ่งยุโรปไทยหันมองที่มาของเสียง เพื่อมาพบกับอีกหนึ่งความจริงที่โหดร้ายยิ่งกว่า สิ่งที่เขาไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่า ‘เธอกำลังเข้าใจผิด’ แต่เขาก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้เลยว่าทำไมเขากับ...

            “พี่ภพ! พี่ภพทำอย่างนี้ได้ยังไง พี่ภพ! พี่ภพ...”

            “น้ำ... เดี๋ยวนะน้ำ น้ำกำลังเข้าใจพี่ผิด พี่... พี่ไม่ได้...”

            แผ่นภพก้มมองตัวเองก่อนจะรีบคว้าเอาเสื้อผ้าที่ตกเรี่ยราดอยู่แทบพื้นขึ้นมาปกปิดส่วนที่ออกมาเปิดเผย ก่อนจะมองไปยังคนที่นอนอยู่ด้านข้าง ซึ่งเธอเองก็รีบลุกขึ้นนั่งพร้อมคว้าผ้าแพรขึ้นมาห่มร่างเปล่าเปลือยของตัวเองอย่างเร็ว ทั้งดวงตาสวยหวานยังคงตะลึงมองเขาทีมองธารธาราทีอย่างงุนงงไม่แพ้กัน

            “เข้าใจผิดเหรอ เห็นอยู่ตำตาแบบนี้ พี่ภพยังจะหาว่าน้ำเข้าใจผิดอีกเหรอ พี่ภพพูดออกมาได้ยังไง!”

            “น้ำ... พี่ไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง แต่พี่... พี่... อิงฟ้าบอกฉันทีนี่มันเกิดอะไรขึ้น มันเกิดอะไรขึ้น อิงฟ้า!”

            แผ่นภพหันไปตวาดถามหญิงสาวที่นั่งสั่นอยู่ด้านข้างของเขา เขาต้องการคำตอบเดี๋ยวนี้ เพราะหากเขาไม่รู้ เธอเท่านั้นที่ต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

            ‘อิงฟ้า’ สะดุ้งสุดตัวกับเสียงตวาดลั่น จนเธอต้องขยับหนีและนั่นก็ทำให้ร่างเปล่าเปลือยยิ่งเจ็บปลาบไปทั้งร่าง ใบหน้านองน้ำตาส่ายไปมาเพราะเธอไม่รู้จริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้แต่ว่าทั่วทั้งร่างกายปวดขบและเจ็บร้าวที่สุดในจุดนั้น ซึ่งคือคำตอบว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับตัวเธอบ้าง สิ่งที่ไม่มีวันเรียกคืนกลับมาได้อีก

            “อิงฟ้า มันเกิดอะไรขึ้น บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ อิงฟ้า!”

            “ฟ้า... ฟ้าไม่รู้ค่ะอาภพ... ฟ้าไม่รู้จริงๆ ฟ้า... ฟ้าไม่รู้...”

            “เธอจะไม่รู้ได้ยังไง ในเมื่อฉันไม่รู้ เธอสิที่ต้องรู้ อิงฟ้า! บอกมา!”

            “อาภพ ฟ้าไม่รู้ค่ะ อาภพ!”

            ฝ่ามือใหญ่ตรงเข้ากระชากแขนของอิงฟ้าเพื่อให้เธอพูดในสิ่งที่เขาอยากได้ยิน เพื่อที่จะทำให้ธารธาราเข้าใจให้ถูกต้อง แต่เรี่ยวแรงแห่งความโกรธที่กระทำกับร่างกายที่อ่อนล้ากลับทำให้ผ้าแพรที่อิงฟ้ายื้อเอาไว้ปกปิดร่างกายถูกกระชากออกไปด้วย และนั่นก็ทำให้แผ่นภพตะลึงมอง

            ร่องรอยแดงช้ำและเขียวคล้ำจากความรุนแรงไม่ได้มีเฉพาะที่เนินอกอวบ แต่กระจัดกระจายเป็นจ้ำไปทั่วทั้งเนื้อตัวที่อิงฟ้าพยายามเบียดเรือนร่างเข้าหากันเพื่อปกปิดเอาไว้ รวมทั้งผ้าปูที่นอนที่มีร่องรอยด่างแดงเป็นดวง เล็กบ้างใหญ่บ้างตามแรงกระทำ หลักฐานเหล่านั้นคงไม่ใช่อิงฟ้าทำตัวเองเป็นแน่ แต่นั่นมาจากน้ำมือของเขา ความแหลกลาญนั้น เขาเป็นคนทำเอง

            ธารธารามองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจที่แหลกสลาย ภาพที่พร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำตากบเพราะเธอไม่อาจเก็บกลั้นน้ำตาไว้ได้เลย