Share

EP.02 สุขเกินสุข

            “กรี๊ดดดดด... อาภพขา...”

            สุขเกินสุข เสียวเกินเสียว เร่าร้อน รุมเร้า และร่อนร่าน จนเกินกว่าทุกสิ่งที่เธอเคยได้รับ มันคือความสุขเหมือนกับหัวสมองลอยคว้างอยู่กลางอากาศ คือหลุมดำอันมืดมิดที่มีแสงสว่างเป็นจุดเล็กสีขาวที่ปลายทาง และเธอต้องไปให้ถึง เพราะคนที่ควบขี่เธออยู่นี้กำลังเร่ง

            ทุกจังหวะแห่งการกดกระหน่ำลงลึก พร้อมๆ กับหน้าท้องที่ถูกช้อนให้สูง เพื่อให้หัวเข่าเป็นจุดที่สัมผัสกับที่นอนนุ่มแทนร่างกายท่อนล่าง นั่นยิ่งทำให้เธอต้องบีบรัดความยิ่งใหญ่ของเขาเอาไว้แน่น เพราะความเสียวพุ่งริ้วสูงสุดจนถึงโสตประสาท ความล้ำลึกทำให้ขนอ่อนทั่วทั้งกายลุกพึ่บอย่างหยุดไม่ได้ สิ่งที่ทำได้คือผ่อนปรนระบายความเสียวของลมหายใจผ่านริมฝีปาก แต่ยิ่งซู้ด มันก็ยิ่งซี้ด ยิ่งเธอซี้ด เขาก็ยิ่งกดกระแทกไม่ยั้ง

            “โอว... อูย... โอว... เยี่ยม... โอว... เยี่ยมที่สุด... โอว...”

            รอยยิ้มเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติเมื่อได้ยินเสียงแหบพร่าแสดงความสุขสมของเขา เพราะเธอก็สุขไม่แพ้กัน ทั้งสุขทั้งเสียวสุดๆ จนต้องระบายความซาบซ่านนั้นลงไปหาสิ่งที่ใกล้มือ

            ปลายเล็บจิกทึ้งลงไปที่หมอนนุ่มสีขาวสะอาดตา ผ่อนระบายความอัดอั้นทั้งหมดลงไป และเมื่อความแข็งแกร่งครูดออกจากช่องทางฉ่ำชื้นของเธอจนเกือบสุด ก่อนจะกดกระหน่ำเข้าลึกจนสุดช่องทาง ทุกความซ่านเสียวจึงถูกระบายลงไปที่ความอ่อนนุ่มสีขาวในทันที ช่างแนบแน่นและรุนแรงจนเธอต้องกรีดร้องออกมาสุดเสียง

            “กรี๊ดดดดด...” เสียงร้องทั้งที่ไม่รู้ว่านี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วของค่ำคืนนี้ รู้แต่ว่าเธอต้องทำ เพื่อให้ร่างกายได้ปลดปล่อยความอัดอั้น เพราะหากไม่ได้ระบายออก เธอคงต้องตายแน่

            สิ้นสุดเสียงกรีดร้องแว่วหวาน ใบหน้างามที่ฉ่ำชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อก็ซุกซบลงไปกับหมอนนุ่มในทันที หอบหายใจสะท้านรัวเร็ว เพราะได้ผ่อนคลายจากความอึดอัดที่คับแน่นอยู่กึ่งกลางกายไปบ้างแล้ว และความรู้สึกที่เข้ามาแทนที่ก็คือ ความสุขสุดแสนจะบรรเจิด ราวกับร่างกายของเธอกำลังล่องลอยขึ้นสู่ที่สูง จนไม่รู้จุดหมายที่จะไป ล่องลอย บางเบา ไม่ต่างจากขนสีขาวของสัตว์ปีกที่ลอยฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งห้องในขณะนี้ และทั้งหมดนั้นก็ยังไม่สิ้นสุด เมื่อสิ่งที่เขาต้องการนั้นยังไม่มอดดับไป และตัวเธอเองก็ยังต้องการอีก

            แรงกระแทกกระทั้นยังคงขับเคลื่อนอย่างต่อเนื่องให้เธอต้องพานพบสวรรค์อีก 1 ครั้ง 2 ครั้ง 3 ครั้ง หรือจนกว่าแสงแรกแห่งวันพรุ่งนี้จะมาเยือน ซึ่งนั่นคงต้องแลกมาด้วยหยาดเหงื่อท่วมท้นร่างกาย ความเหน็ดเหนื่อยแห่งการขับเคลื่อน เสียงหอบหายใจแว่วหวานสอดประสานกับความดุดัน แต่ทั้งหมดนั้นก็จะได้มาซึ่งความสุขสุดยอดอย่างที่ไม่อาจจะมีอะไรมาเทียบได้เลยทีเดียว เมื่อเธอยังต้องการ และเขาก็ยังอยากได้อีก คงไม่มีอะไรจะมาฉุดรั้งให้เธอและเขาแยกออกจากกันได้

            “โอว... สุดยอด... สุดยอด! โอว...”

            เขาครางเสียงต่ำ อ้าปากค้าง เมื่ออารมณ์โหมกระหน่ำสุดกู่ จนไม่อาจยั้งที่จะฟาดฝ่ามือลงไปบนบั้นท้ายกลมกลึงที่กำลังส่ายร่อนรับแรงกระแทกกระทั้นของเขาได้ เพราะมันช่างยั่วเย้าอยากให้เขาสัมผัสและบีบเคล้น ซึ่งเขาก็ทำทั้งหมดนั้นตามที่คิด

            ทุกแรงกระทำ ทุกครั้งที่ขับเคลื่อน เปี่ยมไปด้วยความต้องการ ไม่มีความเจ็บปวด หรือเสียงกรีดร้องใดจะหยุดเขาได้ เพราะเขาต้องไปต่อให้สุดทาง ไปจนสุดเส้นทางสวรรค์ที่โน้มร่างลงมาหา ไปให้สุดความต้องการที่ยังคงทำให้ความแข็งแกร่งตั้งตรงไม่มีทางที่ล้มลงได้ง่าย ไปจนกว่าความปรารถนาจะพาร่างแข็งแกร่งของเขาให้หลับใหลไปด้วยความเหนื่อยอ่อน

            แต่เส้นทางคงอีกยาวไกล เพราะเพียงความอุ่นวาบพวยพุ่งได้ไม่นาน แรงตอดรัดจากโพรงชุ่มฉ่ำก็บีบรัดให้ความแข็งแกร่งของเขาผงกหัวขึ้นทักทายอีกแล้ว นั่นเป็นสัญญาณของการซ่อนซุกหาความอบอุ่นครั้งใหม่ และการร่วมรักอย่างมาราธอนจนนับครั้งไม่ถ้วน ก็ทำให้เขาต้องตักตวงความสุขครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างตะกละตะกลาม

            สุขมากมายท่วมท้นจนไม่รับรู้ถึงช่วงเวลาที่ผ่านไป รู้แต่เพียงว่า เสียงไก่ขันที่ดังไกลมาจากสวนของเพื่อนบ้าน มาพร้อมๆ กับความสุขที่พวยพุ่งไปสู่เส้นทางอันอบอุ่นอีกครั้ง และมันก็ตอดรัดบีบคั้นให้เขาครวญคราง ก่อนจะซบใบหน้าลงสู่ความหยุ่นนุ่มเต็มไม้เต็มมืออย่างหมดแรง

.

.

            บรรยากาศยามเช้าของโฮมสเตย์ ‘บ้านแผ่นภพ’ ยังคงร่มรื่นและร่มเย็นไปด้วยแมกไม้นานาพันธุ์ที่เจ้าของตั้งใจจัดหามาปลูก ไม่ว่าจะเป็นไม้หายากที่อาจเคยเห็นในยามเด็กหรือในตามชนบทต่างๆ หรือจะเป็นผลไม้ไทยที่บางพันธุ์นั้นคงไม่มีใครเคยได้เห็นอีกแล้ว แต่ที่นี่เพราะเจ้าของใส่ใจ พันธุ์ไม้เหล่านี้จึงยังมีให้เห็น

            ‘ธารธารา’ ยิ้มให้กับธรรมชาติรอบด้าน พลางใช้ฝ่ามือปัดกิ่งชมพู่น้ำดอกไม้ที่โล้ลงมาขวางใบหน้าของเธอออก และนั่นทำให้เธอต้องยิ้มมากขึ้น เพราะผลสุกสีเหลืองนวลพวงใหญ่ตรงหน้าส่งกลิ่นหอมจนเธออดใจไม่ไหวต้องยื่นใบหน้าพาจมูกเข้าไปใกล้กับพวงนั้น

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status