Share

EP.04 เสียงไม้กระดานลั่น

            “พี่จันทร์!”

            ธารธาราสะบัดให้พ้นจากการดุนหลังของจันทร์ พร้อมส่งเสียงแข็งอย่างหมดความอดทน นี่เกิดอะไรขึ้น จันทร์ถึงได้ตั้งใจให้เธอไปจากที่นี่ ความพยายามจะผลักดันเธอให้ออกไปด้านนอกนั้น ก็เพื่อไม่ต้องการให้เธอขึ้นในข้างบนอย่างนั้นเหรอ บนชั้น 2 มีอะไรอยู่ หรือในห้องของเขามีอะไรที่เป็นสิ่งร้ายแรงมาก จนจันทร์ให้เธอเห็นไม่ได้

            “คุณน้ำคะ...”

            “พี่จันทร์ไม่ต้องพูดอีกแล้วค่ะ น้ำไม่ใช่เด็กเล็กๆ แล้วนะคะ ถึงจะมาใช้แผนหลอกล่อน้ำแบบนี้ บอกมาเถอะค่ะว่าพี่ภพอยู่ไหน หรือว่าพี่ภพซ่อนใครไว้ในห้อง พี่จันทร์...”

            “ไม่... ไม่มี คุณภพไม่ได้ซ่อนใครทั้งนั้น ไม่มีจริงๆ ค่ะ คุณน้ำกลับบ้านก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณภพตื่น พี่จะรีบให้โทรหาค่ะ นะคะ พี่ขอร้องล่ะค่ะ กลับบ้านนะคะ”

            “พี่จันทร์นี่พูดไม่รู้เรื่อง น้ำไม่กลับค่ะ น้ำมีธุระกับพี่ภพ และน้ำก็จะขึ้นไปหาพี่ภพที่ห้องนอนด้วย หลีกค่ะ”

            น้ำเสียงขาดห้วนพูดได้ไม่เต็มปากนัก เพราะธุระของเธอกับเขานั้นไม่มีหรอก มีแต่เธอต้องการจะมาเซอร์ไพรส์วันเกิดของคู่หมั้นต่างหาก แต่ตอนนี้เหมือนว่าเธอกำลังจะถูกเซอร์ไพรส์เสียเองแล้ว ถ้าลางสังหรณ์ที่ร้องบอกอยู่ในใจนี้เป็นจริง

            “คุณน้ำคะ พี่ว่าคงไม่เหมาะหรอกค่ะ ใกล้ถึงวันแต่งงานของคุณน้ำกับคุณภพแล้วด้วย รอให้ถึงวันงานก่อนนะคะ คุณน้ำถึงค่อยขึ้นไปบนห้องนอนของคุณภพ นะคะ เชื่อพี่เถอะค่ะ”

            “ทำไมจะไม่เหมาะพี่จันทร์ ถ้าน้ำไม่เหมาะ แล้วใครเหมาะคะ หลีกไปค่ะ”

            ธารธาราหันมองแม่บ้านสาวใหญ่อย่างเต็มตาก่อนจะตวัดสายตาวาววาบขึ้นไปบนชั้น 2 ของเรือนไม้ ยิ่งพูดจันทร์ก็ยิ่งเผยพิรุธ เพราะดูท่าจันทร์จะทำทุกทางเพื่อไม่ให้เธอขึ้นไปบนนั้น ซึ่งเธอจะไม่มีวันยอม เพราะอีกเพียง 2 สัปดาห์เท่านั้นที่เขาจะเลื่อนฐานะจากคู่หมั้นมาเป็นเจ้าบ่าวของเธอ แล้วอย่างนี้ หากเธอไม่เหมาะแล้วใครล่ะที่เหมาะ

            ในเมื่อพิธีการก็ถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ทั้งจองโรงแรม คัดเลือกอาหาร แจกการ์ด เตรียมของชำร่วย ถ่ายรูปพรีเวดดิ้ง เลือกและลองชุดที่จะใส่ในทุกช่วงพิธี ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีอะไรติดขัด เพราะจัดเตรียมล่วงหน้ามาเป็นแรมปี ทำไมเธอถึงจะไปเซอร์ไพรส์วันเกิดของเขาถึงเตียงนอนไม่ได้ ถ้าไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียวบนเตียงนั้น

            “หลีกไปค่ะพี่จันทร์ อย่าให้น้ำต้องใช้กำลังนะคะ หลีกน้ำเดี๋ยวนี้”

            น้ำเสียงเย็นเยียบพร้อมดวงตาวาวของธารธาราจ้องจันทร์อย่างข่มขวัญเต็มที่ เพราะเมื่อจันทร์รั้งเธอให้ออกจากเรือนไม่ได้ จันทร์ก็เปลี่ยนเป็นถลามาปิดช่องทางขึ้นบันได ยิ่งทำแบบนี้เธอก็ยิ่งต้องขึ้นไปให้ได้

            “หลีก...”

            ธารธารามองสีหน้าซีดๆ ของจันทร์ที่ก้มหน้านิ่ง ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนตัวเองไปจนชิดติดข้างฝา นึกเสียใจที่ต้องข่มเสียงดุจันทร์ เพราะเธอเองไม่เคยต้องหาเรื่องใครหรือไปก้าวก่ายสิทธิของใครมาก่อน แต่หากเธอกำลังถูกลิดรอนสิทธิ์นั้นเสียเอง เธอจะไม่มีวันยอมแน่ แม้จะคิดได้ดังนั้น แต่ฝ่าเท้าที่ค่อยๆ ก้าวขึ้นสู่ชั้น 2 ของเรือนไม้ก็ยังรับรู้ได้ถึงความอ่อนแรงของร่างกายตัวเอง

            ทุกจังหวะที่ฝ่าเท้าก้าวผ่าน จะเกิดเสียงไม้กระดานลั่นตามประสาบ้านไม้ ทว่าเสียงนั้นกลับเสียดแทงเข้าไปในหัวใจ เพราะหากในห้องนอนนั้นไม่ได้มีเพียงเขา เธอจะทำอย่างไรต่อ จะมีแรงมากพอที่จะพาตัวเองให้ออกไปจากที่นี่ได้ไหม หรือแค่จะยังครองสติให้คงอยู่ เธอจะทำได้หรือเปล่า

.

.

            ร่างอวบอิ่มขาวนวลและเต็มตึงไปทุกสัดส่วนกำลังโลดแล่นอยู่เหนือร่างกายของเขาด้วยอารมณ์และความรู้สึกที่สุข สนุก อย่างสุดๆ เพราะโพรงฉ่ำน้ำของเธอยังคงโอบรัดรอบกายแกร่งของเขาไว้แน่น อย่างไม่ยอมให้มันหลุดออกโดยง่าย มันทั้งบีบรัด ทั้งเสียดสีขึ้นๆ ลงๆ ทั้งบดเบียดขยับถูไถ จากล่างขึ้นบนและจากบนลงล่าง

            ทั้งหมดนั้นสร้างความเมามันจนเขาต้องกระชับฝ่ามือที่สะโพกผาย พลางขยับขึ้นๆ ลงๆ ให้ยิ่งมัน ให้ยิ่งเร็วมากขึ้นไปอีก เพราะความซ่านเสียวที่ได้รับทำให้เขาไม่มีความคิดใดในหัว นอกจากต้องพาเธอไปให้ถึงฝั่งฝันให้ได้ ซึ่ง ณ จุดนั้น เขาก็จะได้พบกับความอัศจรรย์อย่างที่รอคอยเช่นกัน

            สะโพกผายที่ถูกกระชับพร้อมขยับขึ้นลงเข้าๆ ออกๆ สร้างความเสียดเสียวล้ำลึกในร่างกาย จนเจ้าของร่างอวบอิ่มต้องแหงนใบหน้า พร้อมเปล่งเสียงครวญครางด้วยความซ่านเสียวไม่ขาดปากเช่นกัน ทรวงอกอวบอิ่มกวัดไกวไปมา ล่อปากล่อลิ้นของเขาเล่นอย่างสนุก และเขาก็ไม่พลาดที่จะอ้าปากงับเอาเต้าเต็มตึงนั้นเข้าสู่อุ้งปากจนมิดยอด

            ริมฝีปากทั้งดูดดุนปลายยอด และทั้งขบเม้ม กัดเนินเนื้อบอบบางอย่างมันเขี้ยวมันลิ้นมากที่สุด และบางครั้งก็กระดกลิ้นรัวเร็วที่ยอดแข็ง ทั้งที่ริมฝีปากยังดูดดุนปลายยอดอยู่

            ความซ่านเสียวที่จู่โจมทั้งสองทาง ด้านล่างก็ถูกกระแทก ด้านบนก็ถูกกระทำ ทำให้เธอยิ่งกรีดร้องโหยหวน แต่นั่นเขากลับรับรู้ว่าไม่ใช่จากความเจ็บปวด แต่เป็นจากความมันที่ได้รับต่างหาก เพราะเสียงหวานๆ นั้นยังร้องกระเส่าให้เขา ‘ทำอีก ทำอีก’  

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status