ตอนที่ 7 ทฤษฎีที่รัก

คนตื่นเช้าเป็นกิจวัตรลอบมองหน้าคนข้าง ๆ เห็นเขายังหลับตา เลยได้โอกาสแอบมองใบหน้าคมคาย

จังหวะนั้นริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย เอาคางไปเกยไว้บนแผงอกแกร่ง

ตั้งใจจะอยู่แบบนี้ จนกว่าบดินทร์จะลืมตาตื่น แต่แล้วก็ต้องล้มเลิกไปกลางคัน เมื่อคิดได้ว่าเขาคงจะตกใจแน่ ๆ

ถ้าได้เห็นสภาพหัวฟู ๆ หน้าตาซีดจางของตัวเองในยามเช้า เร่งรีบลุกขึ้นจากเตียงเดินลิ่ว ๆ ไปอาบน้ำแต่งตัว

ให้กลับมาสวยเช้งอีกครั้ง พลางบิดตัวไปมา ส่องกระจกอยู่นาน กว่าจะมั่นใจที่จะเดินออกไปเผชิญหน้า

และถึงยังไง เมื่อเดินทางมาขั้นนี้แล้ว บดินทร์จะต้องหลงใหลเธอ หัวปักหัวปำ

ก่อนจะค่อย ๆ เปิดแง้มประตูออกมานิดหน่อย ไม่เห็นเขานอนอยู่บนเตียง วินาทีนั้น..นิรณาใจหายวาบ

คิดในใจ ไม่ใช่ว่าถูกเขาทิ้งหรอกนะ แต่ยังไม่ทันจะได้ตีโพยตีพาย หางตาดันเหลือบเห็นอะไรแวบ ๆ อยู่ทางด้านซ้าย

ชายร่างสูงโปร่งกำลังยืนพิงหน้าต่าง คุยโทรศัพท์กับใครบางคน ช่วงเอวมีแค่ผ้าขนหนูพันรอบไว้หลวม ๆ

เล่นเอายัยคนหื่น ถึงกับต้องรีบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เมื่อได้เห็นร่างกายท่อนบน ไร้ซึ่งเครื่องนุ่งห่ม สะท้อนกับแสงอรุณยามเช้า มองดูแล้วช่างเป็นภาพที่แวววาวระยิบระยับในสายตาเธอเหลือเกิน ยิ่งเผลอเคลิ้มจ้องไม่วางตา

"เดี๋ยวตอนเย็น ๆ พ่อจะรีบกลับไปนะครับ หนูอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม? ถ้าไม่ได้เรียกแฟนมาอยู่ด้วยนะ ส่วนข้าวเช้าพ่อโทรบอกป้าเจียมให้ทำของโปรดหนูไว้แล้ว เออ แล้วก็อย่าลืมกินยาด้วยล่ะ..ช่วงสาย ๆ ออแกไนซ์จะมาดูสถานที่จัดงาน หนูไปชี้จุดได้เลยนะ ถ้าพ่อจัดการธุระเสร็จจะรีบกลับไปครับ"น้ำเสียงนุ่มละมุนที่คุยสายนั้น ทำเอานิรณายืนกอดอกทำปากขมุบขมิบตาม เมื่อรู้ว่าปลายสายคงไม่พ้นใคร ‘เหอะ! อย่าหวังเลยบีบี..ทั้งอาทิตย์นี้ แกจะไม่มีทาง ได้เจอพ่อตัวเองแน่นอน’ เจ้าวางแผน..หมายมั่นในใจ ริมฝีปากบางเหยียดยิ้มสะใจ ยังไงซะบดินทร์ก็ต้องอยู่ติดกับเธอเป็นปาท่องโก๋เลยล่ะ

"พี่ดินขาาาา" นิรณาเรียกเสียงหวาน สาวเท้าไปใกล้ หวังให้คนปลายสายได้ยิน แต่มันกลับช้าเกินไป

"อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอครับ?"

"อือ เสร็จแล้วค่ะ" คนตัวเล็กพยักหน้ารับท่าทางน่ารัก

"แล้วหิวหรือยัง..แล้วอยากกินอะไรไหม เดี๋ยวพี่ไปส่ง" "อยากกินพี่!" ยัยนิว่าตาแป๋ว แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ เขย่งตัวจุ๊บแก้มเขาไปหนึ่งทีด้วยความมันเขี้ยว

คนอะไร? ชอบทำให้อาการบ้าผู้ชาย..ที่อุตส่าห์กักไว้ กำเริบได้ทุกที ขืนยังปล่อยให้เรื่องเป็นแบบนี้ จากผู้ล่าอย่างเธอต้องกลายเหยื่อในสักวัน แต่ถึงแม้จะคิดได้อย่างนั้น มันก็ไม่ทันซะแล้ว นิรณาตกหลุมที่ว่าลงไปเต็มเปา

หลุมที่น่าจะเรียกว่าหลุมรัก

บดินทร์เป็นเพียงคนเดียวที่ทำให้เธอลืมความเจ็บปวดจากรักแรกได้ แต่สิ่งหนึ่งลืมไม่ได้..คือเธอมาตีสนิท เพื่ออะไร?

แก้แค้น ใช่! เพื่อแก้แค้น

นิรณาพยายามท่องเอาไว้ จุดประสงค์แรกคืออะไร? แม้ว่าแวบหนี่งความรู้สึกผิดจะแทรกเข้ามาในใจลึก ๆ

ความจริงเธอไม่ได้ตั้งใจจะเล่นกับจิตใจเขา แต่เมื่อเดินมาถึงขนาดนี้แล้ว จะถอยกลับมันก็คงไม่ได้เหมือนกัน ทางเดียวคือต้องเดินเกมต่อไป จนกว่าพวกมันจะได้บทเรียน!

"พี่น่ะ..นิจะกินเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ว่านะตอนนี้หูพี่เหมือนได้ยินเสียงท้องหนูร้องแล้วนะ ไม่อยากกินข้าวจริง ๆ เหรอ?" "กินข้าวก็ได้ค่ะ ถึงแม้ว่าพี่จะอร่อยกว่าก็เหอะ"

"ฮ่า ๆ ดูพูดเข้าสิ ถ้าเป็นลูกโป่งพี่คงลอยขึ้นฟ้าไปแล้ว" บดินทร์ว่า พลางหัวเราะออกมาจนตัวเกร็ง ยอมรับแล้วว่านิรณาเป็นผู้หญิงที่แปลกจริง ๆ

แต่ก็ไม่รู้ทำไม? เวลาได้อยู่กับยัยเด็กคนนี้ มันถึงสนุกดี

"พี่ดินขาาา ไหน ๆ เราสองคนก็ตกลงลองคบกันแล้ว มาตั้งกฎร่วมกันสักหน่อยดีไหมคะ..ชีวิตรักเราจะได้ยืดยาว" นิรณากล่าวถามตาแป๋ว พลางเอียงหัวด้วยท่าทางน่ารักน่าชัง

"ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจที่นิพูดสักเท่าไหร่ แต่ว่าพี่ก็อยากรู้นะ" คนตัวสูงกว่ายอมรับฟังข้อเสนอ

เขาไม่ใช่ผู้ชายที่เอาตัวเองเป็นใหญ่ ซ้ำยังชอบใช้ชีวิต ไปตามหลักของเหตุผล มากกว่าโชคลาง หรือความเชื่อ เลยทำให้กลายเป็นคนที่ใจเย็นเอามาก ๆ มากถึงมากที่สุด

"ถ้างั้นเราสองคนมาเริ่มปฏิบัติตามทฤษฎีที่รักดีไหม?"

"ทฤษฎีอะไรนะครับ ทำไมถึงชื่อดูแปลกจัง?" เขาถามด้วยความแปลกใจ ตั้งแต่เกิดจนโตยังไม่เคยได้ยินอะไรแบบนี้

"ทฤษฎีที่รักค่ะ! มันคือการเริ่มจีบฝ่ายตรงข้าม โดยมีข้อตกลงร่วมกันอยู่ทั้งหมดเจ็ดข้อ"

"อืมม แล้วมันยังไงต่อล่ะ?"

"คือว่าอย่างนี้นะคะ..การที่เราสองคนจะเริ่มจีบกัน มันก็ต้องมีกฎบ้าง เพราะแบบนั้น เลยต้องมีทฤษฎีนี้ขึ้นมาค่ะ" นิรณาสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ก่อนจะเริ่มด้นสด ทฤษฎีที่เธอเพิ่งสร้างขึ้นมา..เมื่อไม่กี่วินาทีก่อน

"ทฤษฎีที่หนึ่ง พี่ต้องมีเวลาให้นิ"

"ได้สิครับ พี่ว่างตลอดนั่นแหละ" บดินทร์รับคำง่าย ๆ เขาน่ะเป็นพวกมีเวลาเหลือเฟือ

อีกทั้งสมบัติทั้งหมดที่มี ต่อให้ใช้สิบชาติมันก็ไม่หมด "ทฤษฎีที่สองเป็นของพี่ดินค่ะ"

"เอาเป็นว่านิก็ต้องมีเวลาให้พี่เหมือนกัน" บดินทร์พูดแบบนั้น ทำเอานิรณาหน้ามุ่ย เธอน่ะคงไม่มีเวลาให้เขาหรอก เพราะแค่เวลานอนหลับพักผ่อนยังแทบไม่มี

อันเนื่องมาจากตำแหน่งข้าราชการที่เงินเดือนสุดแสนจะน้อยนิด แต่งานกลับหนักหนากองเป็นภูเขาลูกเบ้อเริ่มที่เพียงแค่คิดถึง ยังปวดสมอง เลยต้องกลั้นใจเอ่ยแย้งไป

"อย่ามาก๊อปกันสิคะ! คิดใหม่เลยนะ"

"แค่อย่างี่เง่ากับพี่ก็พอครับ" บดินทร์พูดตามความจริงที่ได้เห็น นิรณาถึงจะเป็นผู้หญิงที่ดูค่อนข้างทะลึ่งทะเล้น ไม่ค่อยจะคิดอะไร แต่เธอคงจะเป็นพวกขี้งอนหนักเอาการ

"โอ้ย..คิดไม่ออก ทฤษฎีที่สามจะเอาเป็นอะไรดีน้าาา" เธอชะงักไปสามวิแล้วโพล่งขึ้นมาดื้อ ๆ "งั้นเอาเป็นว่าพี่ดินห้ามนอกใจนิเด็ดขาด ไม่ว่าจะเป็นทางกาย วาจา ใจ ทุก ๆ อย่างที่เป็นของพี่ ห้ามเป็นของผู้หญิงคนอื่นเด็ดขาด!"

"ครับ ๆ งั้นก็ตาพี่แล้วสินะ โอ๊ะ! อยู่นิ่ง ๆ นะคะ" คำลงท้ายของเขา ทำเอาใจสาวสั่นระรัว เต้นไม่เป็นจังหวะ

นิรณาน่ะ..โคตรแพ้ ผู้ชายพูดคะ พูดขาเป็นที่สุด

แต่พอเคลิ้มได้ไม่ทันไร กลับถูกมือหนาตบแหมะลงกลางหน้าผากไปหนึ่งแปะ

"เรียบร้อยแล้วครับ หนูเจ็บตรงไหนไหม?" น้ำเสียงห่วงใยสอบถาม ก่อนจะหันฝ่ามือกลับมา โชว์ซากเจ้ายุงลายตัวน้อยที่บัดนี้ถูกตบบี้แบนจนตายไปแล้ว

"ไม่ค่ะ! ว่าแต่ทฤษฎีที่สี่คืออะไรเหรอคะ?"

"ขอแค่อย่าโกหกกันก็พอครับ"

กฎข้อนี้ นิรณาไม่ได้คัดค้านอะไรเขา เธอยอมปล่อยมันผ่านไปง่าย ๆ แม้ว่าจะนึกหวั่นอยู่ในใจไม่ใช่น้อย

"โอเคค่ะ ทฤษฎีที่ห้า เป็นคนรักกัน ก็ต้องรู้จักขอโทษและให้อภัยซึ่งกันและกัน" แม้ฟังดูเผิน ๆ มันอาจจะเป็นคำขอเพียงเล็กน้อย แต่ก็ขอไว้เผื่อว่าวันใดวันหนึ่ง ตัวเองโดนจับได้ขึ้นมา โทษหนักหนานั้น อาจจะกลายเป็นเบาขึ้นมาบ้าง ถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย

"งั้นข้อหกนิอย่าคาดหวังในตัวพี่ เพราะพี่ก็เป็นคนแบบนี้มาตลอด" คนสวยดูเหมือนจะงง ๆ ว่าเขาตั้งกฎอะไร เท่าที่เห็น ผู้ชายคนนี้ก็ดีเลิศไปเสียทุกด้าน หากแต่ว่ามันคือตอนนี้อ่ะนะ ส่วนในอนาคตก็เธอยังไม่รู้เหมือนกัน

"งั้นทฤษฎีที่เจ็ด ต้องแสดงความรัก ด้วยการจุ๊บแก้ม เพราะงั้นจุ๊บเค้าเลยยย" ว่าแล้วจึงเอียงแก้มให้นิด ๆ

ด้านคนตัวสูงกว่าแทนที่จะขัดขืนกลับตอบรับด้วยการกดริมฝีปากหนาลงฝังจมูกลงแก้มนุ่ม ๆ ตามคำร้องขอ

"ข้อแปด จุ๊บ ไม่พอ จูบด้วยละกัน"

"มีแค่เจ็ดข้อนะคะ..พี่ดิน" เสียงหวานทักท้วง ทว่าเขาไม่สนใจ..บดินทร์ที่ได้ลองลิ้มชิมรสแก้มซาลาเปานุ่มนิ่มแล้ว ทำให้เคลิ้มจนอดรนทนไม่ไหว เอื้อมมือหนาไปจับแก้มนุ่มประคองให้หันมาสบตาตัวเอง และเมื่อได้เห็นดวงตากลมแป๋วกำลังจ้อง ด้วยท่าทีทะเล้น เล่นเอาคนห่างหายจากอิสตรีไปนาน เคลิบเคลิ้มหนัก บรรจงกดริมฝีปากแตะลงเบา ๆ บนกลีบปากสีหวาน เหมือนดั่งโดนร่ายมนตร์สะกดใส่

ผู้หญิงตรงหน้าช่างเป็นคนที่มีเสน่ห์ ชวนให้จิตใจเตลิดได้ตลอดเวลา หากไม่ติดว่าหิวข้าวอยู่ บดินทร์คงจับเธอกดกับเตียงอีกสักรอบสองรอบ ยัยนิรณาจะได้หายซ่าสักที