Pustaka

Cari

Beranda / รักโบราณ / สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี / ตอนที่ 41 โง่ไม่เลิกรา

ตอนที่ 41 โง่ไม่เลิกรา

Penulis: บ.บี

Terakhir Diperbarui: 2025-03-26 15:54:02

ภายในเมืองหยวนเปียว กลุ่มของอ๋าวหลวนหลงทั้ง 7 คนตามหาเหมืองหินแร่กิจการของสกุลเหลาจนพบตามเบาะแสที่อ๋าวหลวนตงส่งให้กับอ๋าวหลวนหย่งจนพบ

“พวกเรามาหาหลี่หมิงเจ่๋อ ไม่ทราบว่าพวกท่านจะตามเขามาพบกับพวกเราได้หรือไม่” อ๋าวหลวนหย่งตรงเข้าไปหาบุรุษกลุ่มหนึ่งที่ดูคล้ายว่าจะเป็นผู้ดูแลเหมืองหินเหล่านั้น และบอกชื่อแซ่ที่อ๋าวหลวนตงปลอมตัวเข้ามาอยู่ในเขตของสกุลเหลา

“หลี่หมิงเจ๋อ? พวกเจ้าคุ้นหูกันบ้างหรือไม่?”

"หลี่หมิงเจ๋อ..ว่าแต่พวกท่านเป็นอะไรกับเขาเช่นนั้นหรือ” บุรุษคนหนึ่งคล้ายจะนึกได้ขึ้นมา แต่เมื่อสำรวจไปที่คนทั้งเจ็ด ทุกคนล้วนแล้วแต่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าราคาแพงท่าทางภูมิฐานไม่น่าจะเป็นญาติกับคนต่ำต้อยเช่นนั้นได้

“ตามเขามาให้พวกเราได้หรือไม่ขอรับ หากว่าเป็นเขาจริงๆ เขาก็น่าจะบอกได้ว่าข้าเกี่ยวข้องอันใดกับเขา” อ๋าวหลวนหย่งหน้าเสียไปเล็กน้อย พี่รองบอกกล่าวแน่ชัดว่าเขาแอบอ้างชื่อแซ่นี้และทำงานอยู่ในเมืองหินแร่ในเมืองหยวนเปียว แต่ไม่คิดว่าสถานการณ์ของพี่ชายคนรองจะดูน่าหดหู่เสียเหลือเกิน

“ได้สิ เจ้ารอประเดี๋ยวก็แล้วกัน” บุรุษคนเดิมรับปากแล้วหันไปสั่งความกับบุรุษอีกคน พร้อมกับส่งสัญญาณบางอย่างให้อีกฝ่า

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis

Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab Terkunci

Bab sebelumnya Bab selanjutnya

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 61 รวดเร็ว
เมื่อถึงทางแยกขบวนบรรทุกผลท้อก็แยกออกเป็นสองกลุ่มตรงกับที่มู่สี่เสินคิดเอาไว้ไม่มีผิด กลุ่มหนึ่งที่มีจำนวนน้อยกว่ามุ่งหน้าไปยังทิศทางแรกที่คนสกุลกัวขี่ม้าไปทางนั้น ส่วนอีกกลุ่มที่มีจำนวนผลท้อมากมายกลับแยกตัวไปยังอีกทิศทางหนึ่งซึ่งเป็นเส้นทางที่ต้องผ่านผืนป่าขนาดย่อมๆชายหนุ่มถึงกับตาเหลือกค้างแข็งขึ้นในทันใด ยามนี้สหายตัวน้อยของเขาสองตัวอดทนกับกลิ่นหอมยั่วยวนของผลท้อที่พวกมันเคยกินเป็นประจำเอาไว้ไม่ไหว ร่างเล็กๆ สองร่างกำลังห้อยตัวลงจากกิ่งไม้ฉกฉวยเอาผลท้อมาได้สองลูก“ไอ้ลิงบ้า!! จับมันเร็ว!! มันขโมยผลท้อไปสองลูก” เสียงเอะอะดังขึ้นจากกลุ่มผู้ฝึกตนที่ควบคุมเกวียนมาเซ็งแซ่“ผลท้อเหล่านี้สกุลกัวนับจำนวนเอาไว้ถ้วนถี่ หากหายไปพวกเขาต้องเข้าใจว่าเราแอบกินแน่นอน ตามมันไป!” คนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มสั่งความจบผู้ฝึกตนสามคนก็กระโจนไล่หลังลิงน้อยสองตัวไปติดๆ มู่สี่เสินถึงกับต้องถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างน้อยสหายของเขาก็ไม่ได้โง่! พวกมันได้ผลท้อไปแล้วก็ไม่ได้วิ่งกลับมาทางเดิมที่เขาแอบซ่อนตัวอยู่ แต่พวกมันวิ่งหนีไปอีกทิศทางทำให้มู่สี่เสินและลิงที่เหลือยังคงซ่อนตัวอยู่เงียบๆ ได้ดังเดิม ส
สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 60 ผิดปกติ
7 เดือนถัดมากลางหุบเขาลึกฝั่งตะวันตกยามนี้มู่สี่เสินอาศัยอยู่กลางหุบเขาลึกลับทางฝั่งตะวันตก สถานที่แห่งนี้หากมองจากภายนอกก็เหมือนเป็นเทือกสูงชันขนาดใหญ่มหึมาธรรมดาที่มีสัตว์ป่าดุร้ายอาศัยอยู่ทั่วไป ด้วยความสูงของภูเขาและช่องทางเข้าลึกลับซับซ้อนขนาดเล็กจึงไม่เคยมีผู้ใดเคยเข้าไปสำรวจลึกเข้าไปถึงด้านในว่ามีพื้นที่กว้างขวางกลางหุบเขาซุกซ่อนอยู่“ข้าต้องกลับไปที่เมืองหลงเทียนแล้วล่ะ ป่านนี้ฝูซีคงตามหาข้าจนวุ่นวายแล้วกระมัง เรื่องของพวกเจ้าให้ข้าถามความเห็นจากฝูซีก่อนแล้วข้าจะพาคนกลับมารับพวกเจ้าไปหาเหยาจีเอง” มู่สี่เสินเงยหน้าขึ้นฟ้าพูดคุยกับสหายใหม่ของเขาที่นั่งเรียงกันหน้าสลอนล้อมรอบร่างเล็กจิ๋วเอาไว้เขาติดตามฝูงลิงตัวน้อยจนมาถึงหุบเขาลึกลับแห่งนี้เมื่อหลายเดือนก่อน และได้พบสหายรุ่นหลังของน้องสาวอีกสิบกว่าชีวิตรวมทั้งพวกมันยังให้กำเนิดลูกหลานมากมายอาศัยกันอยู่ในหุบเขาแห่งนี้“เจ้าว่าอะไรนะ? จะทำลายภูเขาออกไปเช่นนั้นหรือ? พวกเจ้าอย่ามาพูดดีอยู่เลย หากพวกเจ้ากล้าหาญกว่านี้ก็คงออกไปเสียนานแล้วสินะ! เจ้าจะไปหาเหยาจีพร้อมกับข้าตอนนี้เลยไหมเล่า!!” มู่สี่เสินค้อนเจ้าวานรร่างใหญ่ด้วยความหมั่นไ
สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 59 หายไป
“อากุ้ย ฝูซีไปไหน?” อ๋าวหลวนหลงถามกับบ่าวรับใช้หนุ่มทันทีที่แยกตัวออกมาจากฮูหยินผู้เฒ่ากัว“มีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นกับคุณชายมู่ขอรับ เขาหายไปจากสกุลอ๋าวราวเดือนเศษได้แล้ว ท่านอาฝูก็พยายามออกไปค้นหาอยู่ทุกวันแต่ยังไม่พบ” เสียงสูดหายใจเข้าปอดลึกยาวของอ๋าวหลวนหลงดังขึ้นพร้อมกับเท้าก็หยุดเคลื่อนที่ไปด้วย “ข้าคิดว่าสี่เสินอยู่กับฝูซีเสียอีก..หายไป? หายไปได้อย่างไรกัน” คำถามนี้อ๋าวหลวนหลงไม่ได้ตั้งใจเอาคำตอบจากหูกุ้ยเท่าใดนัก เพราะเขารู้ดีว่าหากมู่สี่เสินไม่ได้บอกกล่าวกับฝูซีก็ไม่มีผู้ใดในจวนสกุลอ๋าวจะรับรู้ได้แล้ว“หายไปเฉยๆ เลยขอรับ ไม่มีวี่แววอันใดเลย ท่านอาฝูก็ร้อนใจไม่แพ้ท่านเช่นกัน เขาส่งข่าวไปยังกำลังพลตระกูลอ๋าวทั่วทุกพื้นที่แล้ว เวลานี้ก็ยังรอคำตอบอยู่ขอรับ”ใบหน้างามของมู่เหยาจีปรากฏขึ้นมาในห้วงความคิดของอ๋าวหลวนหลงทันใด หากนางรู้ว่าพี่ชายของนางหายตัวไปมู่เหยาจีจะห่วงกังวลเพียงใดกันนะ! แค่คิดอ๋าวหลวนหลงก็รู้สึกปวดใจแทนอีกฝ่ายไปแล้ว“แล้วสถานการณ์ทางฝ่ายเราร้ายแรงเพียงใด เวลานี้พี่ใหญ่อยู่ที่ไหน?”“เป็นเพราะผลท้อสามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้รวดเร็วกว่าอีกฝ่ายทำให้เรายืนหยัดอยู่ได้นา
สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 58 ตำหนิ
แนวเทือกเขาเขตพื้นที่ของตระกูลอ๋าว“พวกเจ้าดูข้าให้ดีนะ” มู่สี่เสินหันไปคุยกับลิงน้อยจากเกาะลอยที่แอบลงเรือติดตามเขามายังแผ่นดินใหญ่ชายหนุ่มเริ่มต้นฝึกฝนวิชายุทธ์และก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็ว ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะตลอดเวลาที่อยู่บนเกาะลอยมู่สี่เสินได้พยายามอย่างเต็มที่ในการสะสมพลังปราณไว้ในร่างกาย กอปรกับผลท้อที่เขากินเข้าไปทุกวันก็มีส่วนช่วยให้เขาประสบความสำเร็จได้รวดเร็วกว่าปกติมู่สี่เสินกำหนดพลังปราณไปที่ต้นไม้ขนาดเล็กต้นหนึ่ง พลังไร้รูปแฝงไอสีเหลืองอำพันวิ่งผ่านสายตาลิงน้อยนับสิบไปอย่างรวดเร็ว ครู่เดียวก็เกิดเสียงดังสนั่นต้นไม้ที่เป็นเป้าหมายลำต้นแตกกระจุยขาดครึ่งต้นในชั่วพริบตา“เจี๊ยกๆๆๆๆๆๆๆ”“ฮ่าๆๆๆ ข้าเก่งใช่ไหมเล่าลิงน้อย มาๆ เดี๋ยวข้าจะแสดงให้พวกเจ้าดูอีกสักสองสามกระบวนท่าเป็นอย่างไร"กลุ่มลิงน้อยสิบเอ็ดตัวกระโดดมาขี่คอและปีนป่ายร่างกายของมนุษย์ตัวสูงด้วยความยินดี ส่งเสียงร้องกันระงมจนมู่สี่เสินต้องเอ่ยปากตักเตือน“พวกเจ้าเบาๆ หน่อยสิ ที่นี่เป็นบ้านผู้อื่นนะไม่ใช่เกาะลอย ห้ามพวกเจ้าดื้อซนเด็ดขาดไม่เช่นนั้นครั้งหน้าข้าจะจับพวกเจ้าขังกรงแล้วส่งกลับไปอยู่กับเหยาจีตามเดิม”จู่ๆ ลิง
สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 57 ร้อนฉ่า
“คุณชายสี่ ท่านพาแม่นางซินกลับไปด้วยจะดีกว่าเจ้าค่ะ” อ๋าวหลวนหลงถอนหายใจยาวเหยียดออกมาปั้นหน้าบึ้งตึงอีกครั้ง เมื่อครู่เขาเห็นนางกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหา ยังคิดว่ามู่เหยาจีจะมาร่ำลาตนด้วยความเป็นห่วง ที่ไหนได้นางกลับมาพูดเรื่องของผู้อื่น“นางทำอะไรให้เจ้าลำบากใจหรือไร ที่นี่ไม่มีสี่เสิน ไม่มีข้า มีนางอยู่ข้าวางใจกว่านะ”“สัตว์เลี้ยงของข้ามาถึงที่นี่ครบเก้าตัวแล้วเจ้าค่ะ พวกมันปรากฏกายให้ข้าเห็นแล้ว เต่า ปลาและหอยมีขนาดใหญ่พอๆ กับปลาหมึกทั้งสามตัวเลยข้าว่าคงไม่มีใครเข้ามาที่นี่ได้ง่ายเป็นแน่ แม่นางซินไม่ได้สร้างความเดือดร้อนอันใดให้ข้าแต่นางอาจจะเสียใจหากไม่ได้กลับไปพร้อมกับท่านนะเจ้าคะ”“ต่อให้สัตว์เลี้ยงของเจ้าจะปกป้องเกาะลอยเอาไว้ได้ แต่น้องสาวสองคนของข้าก็อยู่ที่นี่ ให้ซินหรูอี้ช่วยสั่งสอนนางไปพลางๆ อยู่นี่นั่นล่ะดีแล้ว”มู่เหยาจีกัดริมฝีปากตัวเองจนแดงก่ำ ต่อให้นางยังไม่รู้เรื่องระหว่างหญิงชายมากนักแต่ใช่ว่าจะไร้เดียงสาไปเสียทีเดียว บนเกาะมีคู่สามีภรรยาอยู่ด้วยกันหลายครอบครัวพวกเขาล้วนรักใคร่เป็นห่วงเป็นใยกัน แต่อ๋าวหลวนหลงกลับเลือดเย็น เมื่อคืนเขากับซินหรูอี้ยังนอนอยู่ด้วยกันแท้ๆ
สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 56 น้อยใจ
“พี่สี่!!” มู่เหยาจีเพิ่งจะตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่ ไม่ทันไรเด็กสาวอีกสองคนก็วิ่งพรวดพราดมาล้อมหน้าล้อมหลังอ๋าวหลวนหลงไว้อีกคู่หนึ่งนางเอียงคอข้ามลำตัวของท่านอาเกาโหลวมองไปยังกลุ่มสตรีทั้งสามที่ยังคงชื่นชมอกขาวผ่องเป็นยองใยของอ๋าวหลวนหลงด้วยความรู้สึกโหวงหวิวพิกล ที่แท้คุณชายสี่ก็มักจะเปิดเผยเนื้อตัวให้ผู้อื่นเห็นเป็นประจำสินะ เป็นนางเองที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอันใดและคิดฟุ้งซ่านไปคนเดียว“หยุดให้หมด!! พวกเจ้าตามข้ากลับไปที่เรือนเดี๋ยวนี้เลย!!” อ๋าวหลวนหลงใช้สองมือมาปกปิดรอยขาดขนาดใหญ่บนแผงอกเอาไว้แน่น สภาพน่าอายเช่นนี้เขายืนอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ไหวแล้ว“ส่วนท่าน..” ชายหนุ่มยังไม่รู้จักเกาโหลว เพราะยามนั้นเขายังไม่มีสติดีแต่เห็นอีกฝ่ายพูดคุยกับมู่เหยาจีอย่างสนิทสนมก็พอจะเดาได้ว่าเป็นชาวบ้านที่อาศัยอยู่บนเกาะลอย“ข้าเกาโหลว เป็นหัวหน้าของชาวบ้านเหล่านี้ขอรับ พวกเรา 15 คนที่เดินทางไปที่เมืองหลงเทียนล้วนสามารถเข้ารับการฝึกฝนเป็นผู้ฝึกตนได้ แต่ข้าต้องเดินทางกลับมาด้วยเพราะไม่มีผู้ใดชำนาญทิศทางเดินเรือเท่าข้าแล้ว”“เช่นนั้นท่านก็ตามข้ากลับไปที่เรือนด้วยเลย ผลไม้เหล่านั้นปล่อยให้พวกนั้นทำกันไป
สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 55 ขาวผ่อง
ตลอดทางเดินอ๋าวหลวนหลงได้เห็นต้นผลไม้หลากชนิดมีฝูงสัตว์เล็กออกหากินตามธรรมชาติอยู่มากมาย พอเริ่มเข้าใกล้น้ำตกอากาศก็เย็นสบายขึ้นมีเสียงน้ำไหลรินพร้อมกับเสียงนกร้องแว่วมาเป็นระยะมู่เหยาจีเลือกให้เขานั่งลงตรงโขดหินเรียบ มีก้อนหินใหญ่หลายก้อนโอบล้อมบดบังสายตาที่นางเคยใช้เป็นสถานที่อาบน้ำเป็นประจำเมื่อครั้งที่ยังไม่ได้สร้างเรือนนางหันไปจัดการกับตะกร้าเสื้อผ้าที่เตรียมมาสำหรับให้อ๋าวหลวนหลง แต่เมื่อหันกลับมาอีกทีหญิงสาวก็ต้องตกใจจนร้องเสียงหลง“กรี๊ด!!” หญิงสาวยกสองมือขึ้นปิดบังใบหน้าเอาไว้แน่น “ท่านทำบ้าอะไรกันเนี่ย อยู่ดีๆ มาถอดเสื้อกลางป่ากลางเขาไม่รู้จักอับอายบ้างหรือไร!”“ข้าผิดตรงไหน? ข้าก็แค่จะอาบน้ำ หรือเวลาอาบน้ำเจ้าไม่ถอดเสื้อผ้า”มู่เหยาจีปิดตาเอาไว้แน่น แต่นางรับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวที่อยู่รอบตัวชัดเจน อ๋าวหลวนหลงขยับตัวเข้ามาประชิดตัวนางในระยะห่างไม่ถึงฉื่อจนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นร้อนของเขาชัดเจน“อย่าเข้ามาใกล้ข้านะ!” มู่เหยาจีถอยหลังกรูด เป็นเพราะมองไม่เห็นและตั้งหลักไม่ทันร่างงามจึงลื่นล้มลงไปกองกับพื้น“เหยาจี!!” อ๋าวหลวนหลงใจหายวาบ เขาก็แค่คิดจะหยอกล้อนิดหน่
สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 54 แตกต่างอย่างลงตัว
“พอแล้ว ข้าอิ่มแล้ว” อ๋าวหลวนหลงรู้สึกว่าใบหน้าของตนหดลงจนเล็กกว่าฝ่ามือ แต่ยังแสร้งทำหน้าบึ้งเอาไว้ดังเดิม มู่เหยาจีไม่เพียงไม่โต้เถียงแต่นางกลับดูแลเอาใจใส่เขาเป็นอย่างดี พอมีข้าวเลอะติดปากก็ยังเช็ดมุมปากให้เขาอย่างเอาใจใส่จนเขารู้สึกขัดเขินเป็นที่สุด“เมื่อวานท่านกินโจ๊กหมดชามเลยนี่เจ้าคะ นี่เพิ่งหมดไปไม่ถึงครึ่งเองอิ่มแล้วหรือ ถ้าเช่นนั้นกินผลท้ออีกหน่อยนะเจ้าคะ”อ๋าวหลวนหลงอยากจะกัดลิ้นให้ตายไปเสียเดี๋ยวนั้น รู้สึกว่าตนทำเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่ที่ให้นางมาคอยช่วยเหลือ กลิ่นกายหอมกรุ่นที่ยังวนเวียนอยู่ในลมหายใจกับการเอาใจใส่ที่ไม่เคยมีใครทำให้เช่นนี้มันช่างน่าอึดอัดนักภาพในความทรงจำเดิมของตน มู่เหยาจีก็เป็นเพียงเด็กน้อยคนหนึ่ง แต่ยามนี้นางเป็นหญิงสาววัยแรกแย้มจะไม่ให้เขาคิดเลยเถิดไปบ้างก็ไม่ได้ในเมื่อตนก็เป็นชายหนุ่มเต็มตัวแล้วเช่นกันจะขับไล่นางไม่ให้มาคอยช่วยเหลือก็เท่ากับกลืนน้ำลายตัวเอง แล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนหากผู้อื่นรู้ว่าเขาเขินอายจนใจสั่นไปหมด!! คิดยังไม่ทันถึงไหน ผลท้อชิ้นเล็กหวานฉ่ำก็ถูกส่งเข้าปากโดยที่อ๋าวหลวนหลงทำได้เพียงอ้าปากรับอย่างว่าง่าย สรุปแล้วเป็นเขาที่ควบ
สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 53 พบหน้า
มู่เหยาจีข่มกลั้นความหวาดวิตกเปิดประตูห้องพักเข้ามาเบาๆ พยายามก้าวเท้าให้เบาที่สุดมาหยุดอยู่กลางห้องพลางมองดูร่างหนาที่นอนผินหน้าออกไปนอกหน้าต่าง“คุณชายสี่ ข้าขอโทษเจ้าค่ะ” มู่เหยาจีวางชามโจ๊กลงบนโต๊ะแล้วนั่งคุกเข่าลงกับพื้นเอ่ยปากขอโทษอ๋าวหลวนหลงก่อน“ผลท้อมันหลุดติดมือข้า ข้าจะต่อมันกลับไปดังเดิมไม่ได้ข้าเลย…”“-”ความเงียบอันน่าขนลุกจากอีกฝ่ายทำให้มู่เหยาต้องเอ่ยปากชวนคุยขึ้นมาอีกครั้ง“ข้าผิดไปแล้วเจ้าค่ะ ข้าแก้ไขอันใดไม่ได้แล้วด้วย ท่านอย่าโกรธเลยนะ” “ข้าอยู่ที่นี่มากี่วัน? เจ้าเพิ่งคิดจะมาขอโทษเอาวันนี้ ข้าควรต้องขอบคุณเจ้าหรือไม่เล่า?” อ๋าวหลวนหลงหลับตาลงแสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจ เขาจำได้ว่ายามที่นางยอมรับผิดบนแดนสวรรค์ นางขอโทษท่านมหาเทพทั้งสามซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่กับตนนางทำเพียงส่งสายตาขอโทษขอโพยมาแต่ยังไม่เคยเอ่ยปากออกมาเลยสักครั้ง“เพราะข้ารู้ตัวว่าครั้งนั้นข้ายังไม่ได้ขอโทษท่านต่างหาก ข้าเลยยังรู้สึกผิดอยู่ แต่เป็นเพราะเวลานั้นข้าไม่รู้ความเจ้าค่ะ”“ยามนี้เจ้าก็ยังอ้างว่ายังไม่รู้ความดังเดิมสินะ?”มู่เหยาจีแสบจมูกแสบตาไปหมด นางรู้ว่านางผิดต่ออ๋าวหลวนหลงแต่หลังจากมาใช้ชีวิตอยู่บน

Anda juga akan menyukai

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis

Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.

Baca buku gratis di Aplikasi

Pindai kode untuk membaca di Aplikasi

Share

ตอนที่ 41 โง่ไม่เลิกรา

Anda juga akan menyukai

คุณสามีขา ภรรยาสำนึกผิดแล้ว

อุ้มรัก

เกิดใหม่ใต้อาณัตแม่ทัพวิปลาส

จอมยุทธ์สวรรค์: เล่ม 1 บทแรกแห่งวิญญาณ

Share

ตอนที่ 41 โง่ไม่เลิกรา

Bab terkait

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 42 กลับใจ

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 42 น่าเป็นห่วง

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 44 รายงานตัว

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 45 ตั้งรับ

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 46 รอดูสถานการณ์

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 47 เปลี่ยนเป้าหมาย

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 48 เลือกฝ่าย

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 49 ราบรื่น

Bab terbaru

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 61 รวดเร็ว

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 60 ผิดปกติ

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 59 หายไป

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 58 ตำหนิ

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 57 ร้อนฉ่า

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 56 น้อยใจ

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 55 ขาวผ่อง

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 54 แตกต่างอย่างลงตัว

สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี ตอนที่ 53 พบหน้า

Anda juga akan menyukai

คุณสามีขา ภรรยาสำนึกผิดแล้ว

อุ้มรัก

เกิดใหม่ใต้อาณัตแม่ทัพวิปลาส

จอมยุทธ์สวรรค์: เล่ม 1 บทแรกแห่งวิญญาณ