Share
บทที่ 961 ทักษะมิติที่สุดยอด
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 962 หวงกุ้ยเฟยกรุณาดูแลตัวเองด้วย
ฮวาเชียนยืนไม่ห่างอยู่ตลอดเวลา เมื่อเห็นเย่จิ่งหลานปรากฏตัวใต้หินประหลาด จึงรีบวิ่งเข้ามาทันที“คุณชายน้อยเย่ ไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”“ไม่เป็นไร ฮั่วเทียนเฉิงและศิษย์ถูกข้าขังไว้ในมิติ ออกทะเลได้เมื่อไร ค่อยปล่อยพวกเขาออกมา เป็นการยากที่จะแยกแยะทิศทางของทะเล และไม่ว่าวิทยายุทธ์สูงส่งแค่ไหนก็ไม่สามารถใช้มันได้ สงครามครั้งนี้พวกเราต้องชนะ!”เมื่อมองใบหน้าเล็กที่มีจิตใจฮึกเหิมของเย่จิ่งหลาน ดวงตาของฮวาเชียนก็เคลิบเคลิ้มตามไปด้วย ราวกับว่ามองเห็นเย่จิ่งอวี้ที่อยู่ในวัยเด็ก สมแล้วที่เป็นพี่น้องกัน ช่างเหมือนกันจริงๆ“เช่นนั้นก็ดี ข้าขอตัวก่อน”เย่จิ่งหลานโน้มตัวเล็กน้อย“ท่านอาฮวากลับดีๆ ขอรับ”... ณ พระราชวังอินชิงเสวียนมาถึงหอฉยงหวาแล้ว เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่าด้านในเรือนมีพัสดุขนาดใหญ่วางอยู่หลายสิบชิ้น ดูท่าทางซูฉ่ายเวยจะเก็บสะสมสมบัติไว้ไม่นอนในครึ่งปีนี้ขณะนั้น นายบ่าวสองคนยังคงยุ่งวุ่นวายอยู่ในเรือนก่อนที่อินชิงเสวียนจะจากไป ซูฉ่ายเวยก็พอมองออกแล้วว่า พระราชโองการเรื่องนี้จะต้องเกิดขึ้นสักวัน นางก็ไม่ได้รู้สึกเศร้าเสียใจอะไรชื่อของนางถูกจารึกไว้ในวัง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 963 ความเข้าใจของพุทธและเต๋า
“ข้าจะอยู่กับเจ้าตลอดไป จนชั่วฟ้าดินสลาย!”เสียงของเย่จิ่งอวี้ดังขึ้นข้างหู ลึกซึ้งและมั่นคงราวกับเข็มเทพใต้ทะเล ตกอยู่กลางใจของอินชิงเสวียนอย่างหนักแน่นนางสูดจมูก และเผยรอยยิ้มที่สดใสเมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง“ข้าจะเสียใจได้อย่างไรกัน นี่คือชีวิตที่ข้าต้องการมาตลอด อาอวี้พูดถูก ในวังยังมีนางสนมนางกำนัลอีกมาก เมื่อมีเวลาว่างข้าจะไปเรียนงานเย็บปักถักร้อยและพูดคุยกับพวกนาง ยังมีไห่ถังและเสี่ยวหนานเฟิง ข้าไม่มีทางเหงาแน่นอน”เมื่อเห็นรอยยิ้มงดงามราวกับดอกไม้ที่บานสะพรั่งในฤดูใบไม้ผลิ เย่จิ่งอวี้ก็ยิ้มที่มุมปากอย่างอดไม่ได้เขาเหยียดนิ้วชี้อันเรียวยาวของเขาออก และเกาที่สันจมูกของอินชิงเสวียนด้วยความรักใคร่“ถูกต้องแล้ว เสวียนเอ๋อร์ของข้าจะเหงาได้อย่างไรกัน เสวียนเอ๋อร์เป็นคนที่มีนิสัยอยู่นิ่งไม่ได้ วันนี้ออกจากวังไปไหนมางั้นหรือ?”“ไปโรงเรียนสอนการต่อสู้เพคะ การเปลี่ยนแปลงของกวนเซี่ยวถือว่ามากเลยทีเดียว นิสัยสุขุมขึ้นมาก เพียงแต่ชีวิตของฟางรั่วเกรงว่าคงไม่ง่ายนัก”อินชิงเสวียนกอดแขนของเขา ทั้งสองเผชิญหน้ากับแสงอาทิตย์ที่กำลังตกดิน มุ่งหน้าเดินไปยังตำหนักจินหวู“จอมพลเฒ่าก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 964 อยากสวมมงกุฎ ต้องรับภาระอันหนักอึ้ง
“อาอวี้คิดสิ่งใดงั้นหรือ?”หน้าประตูตำหนักจินหวู อินชิงเสวียนหยุดฝีเท้าลง มองไปที่เย่จิ่งอวี้ด้วยยิ้มแสนหวานเย่จิ่งอวี้ยิ้มอย่างงดงาม“ไม่มีอะไร”“เด็จพ่อ~”เสียงนุ่มนิ่มของเสี่ยวหนานเฟิงดังขึ้นมาจากด้านหน้า อินชิงเสวียนหันหน้ามาก็เห็นร่างเล็กที่ผุดผ่องในทันทีเย่จิ่งอวี้รีบเดินอยู่หลายก้าว และอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงขึ้นมา“คิดถึงเสด็จพ่อแล้วใช่ไหม?”เสี่ยวหนานเฟิงยื่นมือเล็กออกมา ออกแรงกอดคอของเย่จิ่งอวี้ ใบหน้าเล็กที่เรียบเนียนถูกับแก้มของเขา พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนิ่มว่า “คิดคิด~”เย่จิ่งอวี้หอมใบหน้าที่นุ่มนวลเหมือนราวกับผ้าแพร“เสด็จพ่อก็คิดถึงจ้าวเอ๋อร์แล้ว สองวันนี้จ้าวเอ๋อร์เป็นเด็กดีหรือไม่?”เสี่ยวหนานเฟิงยืดหน้าอกเล็กๆ ของเขาขึ้นในทันทีและพยักหน้าเล็กๆ ราวกับไก่จิกข้าวสาร“จ้าวเอ๋อร์เด็กดี!”“ลูกรัก”เย่จิ่งอวี้อุ้มลูกชายเข้ามาในตำหนัก ทันใดนั้นก็พบว่าบนเบาะนุ่มมีการ์ดใบเล็กๆ วางไว้มากมาย ด้านบนเขียนบทกวีรื่นหู เข้าใจง่าย และยังมีภาพประกอบที่เกี่ยวข้องกันด้วย เหมาะสำหรับจุดประกายสติปัญญาการ์ดใบเล็กที่สวยงามเช่นนี้ ต้องเป็นอินชิงเสวียนที่เอามาจากในมิติ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 965 พระองค์คงไม่ได้มีพระครรภ์หรอกใช่ไหม
“เหนียงเหนียง เป็นอะไรเพคะ? ไม่สบายตรงไหนหรือไม่เพคะ?”ยายหลี่วิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นตกใจ“ไม่เป็นไร คงเพราะเมื่อวานตากลมเย็นน่ะ”อินชิงเสวียนพูดออกไปจังอวี้จิ่นเหลือบมองอินชิงเสวียน ลังเลครู่หนึ่งและพูดเสียงเบาว่า “เหนียงเหนียง พระองค์... พระองค์คงไม่ได้... มีพระครรภ์ใช่ไหมเพคะ?”อวิ๋นฉ่ายเบิกดวงตาสองข้างในทันที และหันหน้าไปมองอินชิงเสวียนพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “พระสนม หรือว่าพวกเราจะมีงานมงคลถึงสองเรื่องเลยเพคะ?”เสี่ยวอานจื่อรีบพูดว่า “กระหม่อมจะไปตามหมอหลวงเดี๋ยวนี้พ่ะย่ะค่ะ”“อย่าเพิ่งไป”อินชิงเสวียนรีบห้ามเขาไว้“อย่าพูดมั่วไป ข้ารู้ร่างกายของตัวเองดี ก็แค่ท้องไส้แปรปรวนธรรมดา อย่าพูดเรื่องนี้ให้ฝ่าบาทได้ยินล่ะ”แม้อินชิงเสวียนจะปฏิเสธ แต่ก็มีความชั่งใจอยู่บ้างดูเหมือนว่าเดือนนี้นางยังไม่มีระดู หรือว่า... นางตั้งครรภ์ลูกของเย่จิ่งอวี้แล้วจริงๆ? การได้รู้เรื่องนี้ทำให้อินชิงเสวียนมีความสุขอยู่บ้าง แต่ไม่อยากหาหมอหลวงในตอนนี้ เพราะถ้าหากไม่มีจริงๆ จะไม่ใช่การดีใจเก้องั้นหรือ? ค่อยหาโอกาสไปตรวจกับหมอพื้นบ้านนอกวังดีกว่า หากเป็นจริง ค่อยกลับมาบอกเย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 966 เสวียนเอ๋อร์ในวันนี้ ช่างงดงามจริงๆ
“เสวียนเอ๋อร์ในวันนี้ ช่างงดงามจริงๆ!”เย่จิ่งอวี้จับมือเล็กที่นุ่มนวลและอ่อนโยนของอินชิงเสวียน พร้อมกล่าวชื่นชมอย่างจริงใจอินชิงเสวียนชายตาที่สดใสมองด้วยความซุกซน“ฝ่าบาทก็เช่นกันนะเพคะ!”เมื่อมองใบหน้าหล่อเหลาที่ครึ่งหนึ่งถูกซ่อนไว้ใต้ลูกปัดโมรา อินชิงเสวียนก็ยิ้มหวานออกมา“นี่ถือว่ากำลังชมข้าหรือไม่?”เย่จิ่งอวี้ก้มหน้าถาม สายตาก็กวาดตามองไปทั่วใบหน้าเล็กที่งดงามอย่างอดไม่ได้อินชิงเสวียนในวันนี้ราวกับพระจันทร์อันสุกสว่างที่แขวนอยู่บนสุดของท้องฟ้า สุกใสเป็นประกาย มีกิริยาท่าทางที่เรียบร้อย งดงามจนผู้คนไม่อาจละสายตาได้อินชิงเสวียนเม้มปากยิ้ม“แน่นอนเพคะ”“เช่นนั้นก็ขอบใจมาก”เย่จิ่งอวี้เอื้อมมือมาอุ้มอินชิงเสวียน และก้าวเท้ายาวเดินออกไปนอกวังอินชิงเสวียนร้องด้วยความตกใจ จึงคว้าคอเสื้อของเขาโดยไม่รู้ตัว“ระยะทางแค่นี้ หม่อมฉันเดินเองได้เพคะ”“ชุดพวกนี้หนักเกินไป ข้าทำใจไม่ได้หรอก”เย่จิ่งอวี้เดินตัวเบาราวกับสายลม และขึ้นไปบนพระที่นั่งจักรพรรดิอินชิงเสวียนนั่งพิงบนเบาะนุ่มด้วยใบหน้าแดงระเรื่อเล็กน้อย นิ้วของนางพันกันโดยไม่รู้ตัว นางมีความกังวลเล็กน้อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 967 อ่านใจ
ฉางเฮิ่นเทียนก้มศีษะลง และพูดด้วยใบหน้าที่นอบน้อม “แม้เอาความกล้าทั้งสิบชาติของผู้เยาว์มารวมกัน ผู้เยาว์ก็ไม่อาจปิดบังผู้อาวุโสได้ขอรับ”ผู้อาวุโสหันทำเสียงฮึดฮัดแล้วพูดว่า “ฮั่วเทียนเฉิงไปยังเป่ยไห่และหายไปอย่างไร้ร่องรอย ตอนนี้ข้าจึงต้องมาเชิญอินชิงเสวียนด้วยตัวเอง”ฉางเฮิ่นเทียนถามลองเชิงว่า “ผู้อาวุโสไม่คิดจะพาเย่จิ่งอวี้ไปด้วยหรือขอรับ? ผู้อาวุโสของอิ๋นเฉิงเคยพูดว่า บางทีชายสกุลเย่อาจเป็นคนสำคัญในการเปิดวิถีแห่งสวรรค์”ผู้อาวุโสหันเหลือบมองเขาด้วยสายตาเย็นชา“หากเจ้าและเขามีความแค้นต่อกัน เจ้าก็ไปจัดการด้วยตัวเอง หากมีคนในอิ๋นเฉิงรู้เรื่องนี้จริง ทำไมพวกเขาไม่ไปตามหาด้วยตัวเองเล่า ต่อไปอย่าได้พูดเรื่องไร้สาระเช่นนี้อีก”ฉางเฮิ่นเทียนสั่นไปทั้งตัว“ผู้อาวุโส... ของพวกเราพูดเช่นนี้จริงๆ ขอรับ ส่วนเรื่องอื่นๆ... ผู้เยาว์ก็ไม่อาจทราบได้”เมื่อผู้อาวุโสหันจ้องหน้า ฉางเฮิ่นเทียนก็หุบปากในทันทีขณะเดียวกันนั้น ร่างที่สวมชุดสีดำกฌเดินขึ้นไปบนชั้นสองพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบว่า “พนักงาน ข้าขอสั่งสุราหนึ่งไห”เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่คุ้นเคย ผู้อาวุโสหันก็หันหน้ามาทันที ทัน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 968 ดอกไม้บานและร่วงย่อมกลับคืนสู่ธุลี
เหล่าขุนนางฝ่ายบุ๋นต่างก็มองออกไปนอกตำหนักโหราจารย์ใบหน้ายิ้มแย้ม มีรอยยิ้มที่มุมปากเมื่อแต่งตั้งฮองเฮาแห่งต้าโจวแล้ว จึงจะเกิดความสมดุลปรองดองของยินหยางที่แท้จริง ส่วนเรื่องการโยกย้ายวังหลัง แม้ฝ่าบาทไม่มีพระราชโองการเป็นลายลักษณ์อักษร แต่ทุกคนก็รู้แก่ใจดีแต่ยังมีคนจำนวนไม่น้อยที่ยังคิดเพ้อฝันอยู่ ในเมื่อฝ่าบาทไม่ได้ประกาศต่อประชาชนใต้หล้า ก็เท่ากับว่ายังไม่ได้จัดการเรื่องนี้ให้สิ้นซาก ไม่แน่ว่าเป็นการตัดสินใจเพียงชั่ววูบ ขอเพียงลูกสาวของตัวเองยังอยู่ที่นี่ ก็นับว่ายังมีโอกาสฉินไห่ฉิวและหานสือมองหน้ากันและพยักหน้าต้าโจวมีฮองเฮาที่ดีเช่นนี้ ฝ่าบาทจะต้องทุ่มกำลังสร้างสรรค์ประเทศชาติให้เจริญรุ่งเรือง ปกครองประเทศชาติเป็นอย่างดี ราวกับว่าทั้งสองคนเห็นว่าในอนาคตไม่ไกลนี้ ต้าโจวมีเกิดความเจริญรุ่งเรืองทุกคนต่างคิดเรื่องของตัวเอง อินชิงเสวียนและเย่จิ่งอวี้ก็เดินเข้าไปในตำหนักพวกเขาทั้งสองเดินไปจนถึงแท่นมังกรที่ฝังไว้ด้วยลูกปัดโค้งมังกรเก้าเม็ด จากนั้นก็ค่อยๆ หันกลับมาแล้วมองไปที่เหล่าขุนนางหลี่เต๋อฝูหยิบพระราชโองการมาทันที และคุกเข่าอ่านเสียงดัง“ฝ่าบาทมีวีถีธรรมสูง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 969 เสด็จอา เขาไปแล้ว
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เย่จิ่งอวี้ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกยาวเขาเข้าใจความรู้สึกของเย่จั้นเป็นอย่างดี หากตัวเองสูญเสียรักแท้ไป คงต้องออกไปตามหาโดยไม่สนใจอะไรเลยเหมือนอย่างเขา เสด็จอาอดกลั้นเพื่อต้าโจวมานานหลายปี ถึงเวลาที่เขาจะไปทำตามหัวใจตัวเองแล้วเขาโน้มเอวลงพยุงเย่จั้นลุกขึ้นมา พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นเช่นกัน“ในเมื่อเสด็จอาดื้อรั้นที่จะไป หากข้ารั้งเอาไว้ก็ดูเป็นคนไร้เหตุผล หวังเพียงให้เสด็จอาเดินทางราบรื่น สมหวังในสิ่งที่ปรารถนา หากมีเวลาว่างก็หวังว่าเสด็จอาจะกลับมาที่เมืองหลวง ไม่ว่าเกียรติยศจะสูงส่งแค่ไหน กาลเวลาจะเปลี่ยนแปลงไปเท่าใด ความรักระหว่างของเราสองอาหลานของฉันจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”เย่จั้นเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่เด็ดเดี่ยวหนักแน่นก็แดงขึ้นเล็กน้อยเขาพยักหน้าอย่างหนักแน่น“หม่อมฉันจะจดจำคำพูดนี้ของฝ่าบาทเอาไว้ แม้อยู่ห่างไกลกันเพียงใด ต้องกลับมาพบกันสักวัน!”เมื่อมองใบหน้าที่ใจดีที่สุดในความทรงจำ เย่จิ่งอวี้ก็มีเสียงสะอื้นเล็กน้อย“ได้สิ ข้าจะรอวันที่เสด็จอากลับมา!”เย่จั้นใช้แรงกุมมือของเขาไว้“อาอวี้ ดูแลตัวเองให้ดี!”พูดจบก็หันหลังเดินออกจากตำหนักเฉิงเ
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1264 เจอหญิงงามลืมศีลธรรม
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1263 ซ่อนคม
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1262 ศพหนีไปเอง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1261 เจ้าคิดอย่างนั้นจริงๆ หรือ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1260 ยิ่งผู้หญิงอ่อนโยนก็ยิ่งมีแนวโน้มที่จะหลอกคน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1259 ฮั่วเทียนเฉิงเสียชีวิต
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1258 นี่คือความจริงใจของท่านที่มีต่อข้า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1257 ยอมรับความพ่ายแพ้แล้วหรือไม่
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1256 การประลองยุทธ์รอบแรก
