บทที่ 960 พวกข้าต้องการท่าน

เย่จิ่งหลานเพิ่งกินข้าวต้มทะเลเสร็จ ฮั่วเทียนเฉิงและคนอื่นๆ ก็กลับมายังริมชายฝั่ง

อารมณ์ของทั้งสามคนดูไม่มีความสุขนัก สีหน้าและแววตาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

“คุณชายน้อยเย่ ออกไปคุยกันหน่อยได้หรือไม่”

ฮั่วเทียนเฉิงเผยรอยยิ้มออกมา ราวกับผู้อาวุโสที่จิตใจอ่อนโยน

“ได้สิ”

เย่จิ่งหลานหยิบผ้าเช็ดมือเล็กๆ ออกมาหนึ่งผืน เขาเช็ดมืออย่างสง่างามครู่หนึ่ง และตามฮั่วเทียนเฉิงมายังริมหินประหลาดก้อนหนึ่ง

เขารักษาระยะห่างจากฮั่วเทียนเฉิงห้าก้าวอยู่เสมอ เพื่อสะดวกที่จะหนีเข้าไปในมิติ

อินชิงเสวียนเคยบอกว่า เมื่อเผชิญหน้ากับยอดฝีมือขั้นสูง มิติจะถูกพลังอำนาจปิดกั้นไว้ ซึ่งเข้าไปได้ยาก เย่จิ่งหลานจดจำอยู่เสมอ ตอนนี้เรือใกล้สร้างเสร็จแล้ว เขาก็ไม่ต้องการให้มีปัญหาใหม่เกิดขึ้นอีกเช่นกัน

“ท่านฮั่วมีเรื่องอะไรงั้นหรือ?”

ฮั่วเทียนเฉิงยิ้มแล้วพูดว่า “เมื่อครู่ข้าเห็นแม่นางคนหนึ่ง คงเป็นสาวรับใช้คุ้มกันของผู้คุมตราเซี่ยวสินะ มีนางอยู่ด้วยก็คงไม่ยากที่จะเข้าสู่เกาะตงหลิว”

เขาชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ดังนั้น ข้าอยากเชิญคุณชายน้อยเย่ไปกับข้าสักครั้ง”

“ท่านฮั่วจะพาข้าไปที่ใดกันแน่ และเหตุใดต้อง