Share
บทที่ 958 แสดงเก่ง
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 959 นักพรตเต๋าย่อมมีแผนการที่ดี
ฮั่วเทียนเฉิงวางชามลง พูดกับโจวหนิงและต้วนจื่อฉู่ที่ตามอยู่ด้านหลังมาตลอดว่า “ไป พวกเราไปดูกันเถอะ”เย่จิ่งหลานพูดขึ้นด้านหลังว่า “ท่านฮั่ว ท่านคงไม่ไปขุดสุสานหรอกใช่ไหม สิ่งที่ฝังอยู่ในสุสานแห่งนี้ล้วนแต่เป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่เสียชีวิตในการต่อสู้เพื่อประชาชน ท่านฮั่วไม่กลัวว่าจะเป็นการทำผิดศีลธรรมงั้นหรือ?”ฮั่วเทียนเฉิงชะงักฝีเท้า ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณชายน้อยเย่คิดมากแล้ว ข้าและพี่ใหญ่กับพี่สะใภ้เคยรู้จักกัน ข้าเพียงไปสักการะพวกเขาเท่านั้น”เย่จิ่งหลานพยักหน้ารับ“เช่นนั้นก็ตามสบายเลย หากเป็นไปได้ ข้ายังคงหวังให้ท่านฮั่วออกทะเลไปพร้อมกับพวกข้า กวาดล้างชาวตงหลิวให้สิ้น”“เรื่องนี้คงต้องพูดกันคราวหลัง ข้าก็มีเรื่องที่อยากเจรจากับคุณชายน้อยเย่เช่นกัน”ฮั่วเทียนเฉิงโบกมือ นำโจวหนิงและต้วนจื่อฉู่เดินตรงไปยังด้านตะวันออกของภูเขาใหญ่ฮวาเชียนยืนอยู่แต่ไกลมาตลอด เมื่อเห็นพวกเขาเดินจากไปไกลแล้ว นางจึงเดินเข้ามาทันที“พวกเขามาทำอะไรที่นี่?”ความทรงจำที่นางมีต่อฮั่วเทียนเฉิงไม่นับว่าแย่ แต่ก็ไม่ใช่ความทรงจำที่ดี เพราะว่าไม่ได้คุ้นเคยกัน จึงไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เย่จิ่งหลา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 960 พวกข้าต้องการท่าน
เย่จิ่งหลานเพิ่งกินข้าวต้มทะเลเสร็จ ฮั่วเทียนเฉิงและคนอื่นๆ ก็กลับมายังริมชายฝั่งอารมณ์ของทั้งสามคนดูไม่มีความสุขนัก สีหน้าและแววตาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก“คุณชายน้อยเย่ ออกไปคุยกันหน่อยได้หรือไม่”ฮั่วเทียนเฉิงเผยรอยยิ้มออกมา ราวกับผู้อาวุโสที่จิตใจอ่อนโยน“ได้สิ”เย่จิ่งหลานหยิบผ้าเช็ดมือเล็กๆ ออกมาหนึ่งผืน เขาเช็ดมืออย่างสง่างามครู่หนึ่ง และตามฮั่วเทียนเฉิงมายังริมหินประหลาดก้อนหนึ่งเขารักษาระยะห่างจากฮั่วเทียนเฉิงห้าก้าวอยู่เสมอ เพื่อสะดวกที่จะหนีเข้าไปในมิติอินชิงเสวียนเคยบอกว่า เมื่อเผชิญหน้ากับยอดฝีมือขั้นสูง มิติจะถูกพลังอำนาจปิดกั้นไว้ ซึ่งเข้าไปได้ยาก เย่จิ่งหลานจดจำอยู่เสมอ ตอนนี้เรือใกล้สร้างเสร็จแล้ว เขาก็ไม่ต้องการให้มีปัญหาใหม่เกิดขึ้นอีกเช่นกัน“ท่านฮั่วมีเรื่องอะไรงั้นหรือ?”ฮั่วเทียนเฉิงยิ้มแล้วพูดว่า “เมื่อครู่ข้าเห็นแม่นางคนหนึ่ง คงเป็นสาวรับใช้คุ้มกันของผู้คุมตราเซี่ยวสินะ มีนางอยู่ด้วยก็คงไม่ยากที่จะเข้าสู่เกาะตงหลิว”เขาชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ดังนั้น ข้าอยากเชิญคุณชายน้อยเย่ไปกับข้าสักครั้ง”“ท่านฮั่วจะพาข้าไปที่ใดกันแน่ และเหตุใดต้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 961 ทักษะมิติที่สุดยอด
ความเร็วของฮั่วเทียนเฉิงว่องไวมาก เรียกขานว่าสายฟ้าก็ไม่เกินจริงเวลาเพียงชั่วพริบตา ความคิดนานาประการผุดขึ้นมาในหัวของเย่จิ่งหลานกำบังกาย? ยิงปืน? เลื่อนตัวหนีไป? แต่ล้วนเป็นไปไม่ได้ดังนั้น... ฮั่วเทียนเฉิงไม่คิดว่าตัวเองจะพลาดท่า เขาจับตัวเย่จิ่งหลานได้แล้วจริงๆ แต่กลับเกิดเรื่องที่ทำให้เขาคาดคิดไม่ถึง ทัศนียภาพตรงหน้าเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงจู่ๆ ริมทะเลเป่ยไห่ก็เปลี่ยนเป็นห้องสีขาวรอบด้าน ด้านในมีสามเตียง และผ้าห่มก็เป็นสีขาวสะอาดสะอ้าน หัวและปลายเตียงทำจากโลหะหายากเขามองสำรวจทัศนียภาพรอบด้านด้วยใบหน้าที่ตื่นตกใจ โจวหนิงและต้วนจื่อฉู่ที่อยู่ด้านหลังก็มีสีหน้ามึนงงเช่นกันสรุปว่าคือความฝัน หรือตาลายกันแน่? โจวหนิงยื่นมือออกมาหยิกที่ต้นขาของตัวเอง ต้วนจื่อฉู่ก็ออกแรงขยี้ตา เมื่อพวกเขาได้สติกลับมา ภาพตรงหน้ายังคงเป็นเช่นเดิมเหมือนเมื่อครู่“ที่นี่คือที่ใดกัน?”ฮั่วเทียนเฉิงปล่อยมือลงโดยไม่รู้ตัวครั้งนี้ เย่จิ่งหลานไม่ได้ถอยหลังออกไปสามวันก่อนหน้านี้ เขารักษาชาวบ้านคนหนึ่งที่มีเนื้องอกในสมองจนหายดี และได้รับคะแนนการผ่าตัดระดับสุดยอด มิติจึงได้รับการแจ้งเตื
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 962 หวงกุ้ยเฟยกรุณาดูแลตัวเองด้วย
ฮวาเชียนยืนไม่ห่างอยู่ตลอดเวลา เมื่อเห็นเย่จิ่งหลานปรากฏตัวใต้หินประหลาด จึงรีบวิ่งเข้ามาทันที“คุณชายน้อยเย่ ไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”“ไม่เป็นไร ฮั่วเทียนเฉิงและศิษย์ถูกข้าขังไว้ในมิติ ออกทะเลได้เมื่อไร ค่อยปล่อยพวกเขาออกมา เป็นการยากที่จะแยกแยะทิศทางของทะเล และไม่ว่าวิทยายุทธ์สูงส่งแค่ไหนก็ไม่สามารถใช้มันได้ สงครามครั้งนี้พวกเราต้องชนะ!”เมื่อมองใบหน้าเล็กที่มีจิตใจฮึกเหิมของเย่จิ่งหลาน ดวงตาของฮวาเชียนก็เคลิบเคลิ้มตามไปด้วย ราวกับว่ามองเห็นเย่จิ่งอวี้ที่อยู่ในวัยเด็ก สมแล้วที่เป็นพี่น้องกัน ช่างเหมือนกันจริงๆ“เช่นนั้นก็ดี ข้าขอตัวก่อน”เย่จิ่งหลานโน้มตัวเล็กน้อย“ท่านอาฮวากลับดีๆ ขอรับ”... ณ พระราชวังอินชิงเสวียนมาถึงหอฉยงหวาแล้ว เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่าด้านในเรือนมีพัสดุขนาดใหญ่วางอยู่หลายสิบชิ้น ดูท่าทางซูฉ่ายเวยจะเก็บสะสมสมบัติไว้ไม่นอนในครึ่งปีนี้ขณะนั้น นายบ่าวสองคนยังคงยุ่งวุ่นวายอยู่ในเรือนก่อนที่อินชิงเสวียนจะจากไป ซูฉ่ายเวยก็พอมองออกแล้วว่า พระราชโองการเรื่องนี้จะต้องเกิดขึ้นสักวัน นางก็ไม่ได้รู้สึกเศร้าเสียใจอะไรชื่อของนางถูกจารึกไว้ในวัง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 963 ความเข้าใจของพุทธและเต๋า
“ข้าจะอยู่กับเจ้าตลอดไป จนชั่วฟ้าดินสลาย!”เสียงของเย่จิ่งอวี้ดังขึ้นข้างหู ลึกซึ้งและมั่นคงราวกับเข็มเทพใต้ทะเล ตกอยู่กลางใจของอินชิงเสวียนอย่างหนักแน่นนางสูดจมูก และเผยรอยยิ้มที่สดใสเมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง“ข้าจะเสียใจได้อย่างไรกัน นี่คือชีวิตที่ข้าต้องการมาตลอด อาอวี้พูดถูก ในวังยังมีนางสนมนางกำนัลอีกมาก เมื่อมีเวลาว่างข้าจะไปเรียนงานเย็บปักถักร้อยและพูดคุยกับพวกนาง ยังมีไห่ถังและเสี่ยวหนานเฟิง ข้าไม่มีทางเหงาแน่นอน”เมื่อเห็นรอยยิ้มงดงามราวกับดอกไม้ที่บานสะพรั่งในฤดูใบไม้ผลิ เย่จิ่งอวี้ก็ยิ้มที่มุมปากอย่างอดไม่ได้เขาเหยียดนิ้วชี้อันเรียวยาวของเขาออก และเกาที่สันจมูกของอินชิงเสวียนด้วยความรักใคร่“ถูกต้องแล้ว เสวียนเอ๋อร์ของข้าจะเหงาได้อย่างไรกัน เสวียนเอ๋อร์เป็นคนที่มีนิสัยอยู่นิ่งไม่ได้ วันนี้ออกจากวังไปไหนมางั้นหรือ?”“ไปโรงเรียนสอนการต่อสู้เพคะ การเปลี่ยนแปลงของกวนเซี่ยวถือว่ามากเลยทีเดียว นิสัยสุขุมขึ้นมาก เพียงแต่ชีวิตของฟางรั่วเกรงว่าคงไม่ง่ายนัก”อินชิงเสวียนกอดแขนของเขา ทั้งสองเผชิญหน้ากับแสงอาทิตย์ที่กำลังตกดิน มุ่งหน้าเดินไปยังตำหนักจินหวู“จอมพลเฒ่าก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 964 อยากสวมมงกุฎ ต้องรับภาระอันหนักอึ้ง
“อาอวี้คิดสิ่งใดงั้นหรือ?”หน้าประตูตำหนักจินหวู อินชิงเสวียนหยุดฝีเท้าลง มองไปที่เย่จิ่งอวี้ด้วยยิ้มแสนหวานเย่จิ่งอวี้ยิ้มอย่างงดงาม“ไม่มีอะไร”“เด็จพ่อ~”เสียงนุ่มนิ่มของเสี่ยวหนานเฟิงดังขึ้นมาจากด้านหน้า อินชิงเสวียนหันหน้ามาก็เห็นร่างเล็กที่ผุดผ่องในทันทีเย่จิ่งอวี้รีบเดินอยู่หลายก้าว และอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงขึ้นมา“คิดถึงเสด็จพ่อแล้วใช่ไหม?”เสี่ยวหนานเฟิงยื่นมือเล็กออกมา ออกแรงกอดคอของเย่จิ่งอวี้ ใบหน้าเล็กที่เรียบเนียนถูกับแก้มของเขา พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนิ่มว่า “คิดคิด~”เย่จิ่งอวี้หอมใบหน้าที่นุ่มนวลเหมือนราวกับผ้าแพร“เสด็จพ่อก็คิดถึงจ้าวเอ๋อร์แล้ว สองวันนี้จ้าวเอ๋อร์เป็นเด็กดีหรือไม่?”เสี่ยวหนานเฟิงยืดหน้าอกเล็กๆ ของเขาขึ้นในทันทีและพยักหน้าเล็กๆ ราวกับไก่จิกข้าวสาร“จ้าวเอ๋อร์เด็กดี!”“ลูกรัก”เย่จิ่งอวี้อุ้มลูกชายเข้ามาในตำหนัก ทันใดนั้นก็พบว่าบนเบาะนุ่มมีการ์ดใบเล็กๆ วางไว้มากมาย ด้านบนเขียนบทกวีรื่นหู เข้าใจง่าย และยังมีภาพประกอบที่เกี่ยวข้องกันด้วย เหมาะสำหรับจุดประกายสติปัญญาการ์ดใบเล็กที่สวยงามเช่นนี้ ต้องเป็นอินชิงเสวียนที่เอามาจากในมิติ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 965 พระองค์คงไม่ได้มีพระครรภ์หรอกใช่ไหม
“เหนียงเหนียง เป็นอะไรเพคะ? ไม่สบายตรงไหนหรือไม่เพคะ?”ยายหลี่วิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นตกใจ“ไม่เป็นไร คงเพราะเมื่อวานตากลมเย็นน่ะ”อินชิงเสวียนพูดออกไปจังอวี้จิ่นเหลือบมองอินชิงเสวียน ลังเลครู่หนึ่งและพูดเสียงเบาว่า “เหนียงเหนียง พระองค์... พระองค์คงไม่ได้... มีพระครรภ์ใช่ไหมเพคะ?”อวิ๋นฉ่ายเบิกดวงตาสองข้างในทันที และหันหน้าไปมองอินชิงเสวียนพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “พระสนม หรือว่าพวกเราจะมีงานมงคลถึงสองเรื่องเลยเพคะ?”เสี่ยวอานจื่อรีบพูดว่า “กระหม่อมจะไปตามหมอหลวงเดี๋ยวนี้พ่ะย่ะค่ะ”“อย่าเพิ่งไป”อินชิงเสวียนรีบห้ามเขาไว้“อย่าพูดมั่วไป ข้ารู้ร่างกายของตัวเองดี ก็แค่ท้องไส้แปรปรวนธรรมดา อย่าพูดเรื่องนี้ให้ฝ่าบาทได้ยินล่ะ”แม้อินชิงเสวียนจะปฏิเสธ แต่ก็มีความชั่งใจอยู่บ้างดูเหมือนว่าเดือนนี้นางยังไม่มีระดู หรือว่า... นางตั้งครรภ์ลูกของเย่จิ่งอวี้แล้วจริงๆ? การได้รู้เรื่องนี้ทำให้อินชิงเสวียนมีความสุขอยู่บ้าง แต่ไม่อยากหาหมอหลวงในตอนนี้ เพราะถ้าหากไม่มีจริงๆ จะไม่ใช่การดีใจเก้องั้นหรือ? ค่อยหาโอกาสไปตรวจกับหมอพื้นบ้านนอกวังดีกว่า หากเป็นจริง ค่อยกลับมาบอกเย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 966 เสวียนเอ๋อร์ในวันนี้ ช่างงดงามจริงๆ
“เสวียนเอ๋อร์ในวันนี้ ช่างงดงามจริงๆ!”เย่จิ่งอวี้จับมือเล็กที่นุ่มนวลและอ่อนโยนของอินชิงเสวียน พร้อมกล่าวชื่นชมอย่างจริงใจอินชิงเสวียนชายตาที่สดใสมองด้วยความซุกซน“ฝ่าบาทก็เช่นกันนะเพคะ!”เมื่อมองใบหน้าหล่อเหลาที่ครึ่งหนึ่งถูกซ่อนไว้ใต้ลูกปัดโมรา อินชิงเสวียนก็ยิ้มหวานออกมา“นี่ถือว่ากำลังชมข้าหรือไม่?”เย่จิ่งอวี้ก้มหน้าถาม สายตาก็กวาดตามองไปทั่วใบหน้าเล็กที่งดงามอย่างอดไม่ได้อินชิงเสวียนในวันนี้ราวกับพระจันทร์อันสุกสว่างที่แขวนอยู่บนสุดของท้องฟ้า สุกใสเป็นประกาย มีกิริยาท่าทางที่เรียบร้อย งดงามจนผู้คนไม่อาจละสายตาได้อินชิงเสวียนเม้มปากยิ้ม“แน่นอนเพคะ”“เช่นนั้นก็ขอบใจมาก”เย่จิ่งอวี้เอื้อมมือมาอุ้มอินชิงเสวียน และก้าวเท้ายาวเดินออกไปนอกวังอินชิงเสวียนร้องด้วยความตกใจ จึงคว้าคอเสื้อของเขาโดยไม่รู้ตัว“ระยะทางแค่นี้ หม่อมฉันเดินเองได้เพคะ”“ชุดพวกนี้หนักเกินไป ข้าทำใจไม่ได้หรอก”เย่จิ่งอวี้เดินตัวเบาราวกับสายลม และขึ้นไปบนพระที่นั่งจักรพรรดิอินชิงเสวียนนั่งพิงบนเบาะนุ่มด้วยใบหน้าแดงระเรื่อเล็กน้อย นิ้วของนางพันกันโดยไม่รู้ตัว นางมีความกังวลเล็กน้อ
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1312 ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1311 ค่ายกล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1310 สิ่งที่ทุกคนปรารถนา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1309 ความสงสัยของเฮ่อยวน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1308 ในตำราไม่ได้กล่าวไว้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1307 ครอบครัวฝ่ายสามีกับครอบครัวฝ่ายภรรยา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1306 หรือว่าชอบพ่อของนาง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1305 นักปราชญ์กล่าวว่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1304 เป็นโชคดีของใต้หล้า
