บทที่ 530 ตกตะลึงพรึงเพริด

อินชิงเสวียนตกตะลึง ดวงตาเบิกโพลง

พอเปิดมิติดู ก็เห็นเย่‍จิ่ง‍อวี้นอนอยู่ในมิติแล้วจริงๆ

ทำไมเขาถึงสามารถเข้าสู่มิติได้

หรือว่าทุกคนก็สามารถเข้ามาอยู่ในมิติของนางได้อย่างนั้นหรือ

ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็สุดยอดแล้วน่ะสิ!

เมื่อใดก็ตามที่นางต้องการโจมตีที่แห่งใด ก็สามารถยกกองทหารทั้งหมดเข้าไปในมิติ แล้วนางก็เดินทางไปคนเดียว ไม่เพียงแต่สามารถประหยัดเสบียงอาหารเท่านั้น แต่ยังสามารถประหยัดแรงได้อีกด้วย

อินชิงเสวียนค่อนข้างตื่นเต้น นางมาที่ประตู แล้วคว้าข้อมือของอวิ๋นฉ่าย

อวิ๋นฉ่ายมองไปที่อินชิงเสวียนด้วยสีหน้ามึนงง

“พระสนม เป็นอะไรไปเพคะ”

อินชิงเสวียนไม่ได้พูดอะไร แต่ใช้ความคิดเพื่อจะพาอวิ๋นฉ่ายเข้าไปในมิติ

ทว่า ยังได้รับคำเตือนจากระบบอยู่ว่า บุคคลภายนอกไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในมิติ!

แต่ทำไมเย่‍จิ่ง‍อวี้ถึงถูกตัดสินว่าเป็นตัวเอง

หรือว่า...เพราะเคยมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตัวเอง?

อินชิงเสวียนคิดอยู่นานก็ไม่ได้คำตอบ นางจึงต้องปล่อยผ่านไปเช่นนี้

“ไม่มีอะไร ไปทำงานของเจ้าเถอะ”

อินชิงเสวียนปล่อยอวิ๋นฉ่าย ในเมื่อใส่เย่‍จิ่ง‍อวี้เข้าในมิติได้ จึงไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว

แม้ว่าการจี้สกัดจุ